Skip to main content
Library » Bhagavad-gītā kakva jest » DRUGO POGLAVLJE

STIH 10

VERSO 10

Tekst

Texto

tam uvāca hṛṣīkeśaḥ
prahasann iva bhārata
senayor ubhayor madhye
viṣīdantam idaṁ vacaḥ
tam uvāca hṛṣīkeśaḥ
prahasann iva bhārata
senayor ubhayor madhye
viṣīdantam idaṁ vacaḥ

Synonyms

Sinônimos

tam – njemu; uvāca – reče; hṛṣīkeśaḥ – gospodar osjetila, Kṛṣṇa; prahasan – smiješeći se; iva – tako; bhārata – o Dhṛtarāṣṭra, potomče Bharate; senayoḥ – vojsci; ubhayoḥ – obje strane; madhye – između; viṣīdantam – ožalošćenom; idam – ove; vacaḥ – riječi.

tam — a ele; uvāca — disse; hṛṣīkeśaḥ — o senhor dos sentidos, Kṛṣṇa; prahasan — sorrindo; iva — assim; bhārata — ó Dhṛtarāṣṭra, descendente de Bharata; senayoḥ — dos exércitos; ubhayoḥ — de ambos os grupos; madhye — entre; viṣīdantam — ao que se lamentava; idam — as seguintes; vacaḥ — palavras.

Translation

Tradução

O potomče Bharate, stojeći između dviju vojski, Kṛṣṇa je smiješeći se rekao ove riječi ožalošćenom Arjuni.

Ó descendente de Bharata, naquele momento, Kṛṣṇa, no meio dos dois exércitos, sorriu e disse as seguintes palavras ao desconsolado Arjuna.

Purport

Comentário

SMISAO: Razgovor se odvijao između dvojice bliskih prijatelja, Hṛṣīkeśe i Guḍākeśe. Kao prijatelji, obojica su bila na istoj razini, no jedan od njih dobrovoljno je postao učenik drugoga. Kṛṣṇa se smiješio jer je prijatelj odlučio postati učenik. Kao gospodar i učitelj svih živih bića, Kṛṣṇa uvijek ima viši položaj, ali pristaje biti prijatelj, sin ili ljubavnik bhakte koji Ga želi u takvoj ulozi. Čim je bio prihvaćen kao učitelj, prihvatio je tu ulogu i razgovarao s učenikom kao učitelj – s ozbiljnošću koja dolikuje tom položaju. Čini se da se razgovor između učitelja i učenika otvoreno vodio u nazočnosti obiju vojski, pa su svi stekli dobrobit. Razgovori u Bhagavad-gīti nisu namijenjeni jednoj osobi, društvu ili zajednici, već svima. I prijatelji i neprijatelji imaju jednako pravo da ih čuju.

O diálogo transcorria entre amigos íntimos, a saber, o Hṛṣīkeśa e o Guḍākeśa. Como amigos, ambos estavam no mesmo nível, mas um deles voluntariamente tornou-se aluno do outro. Kṛṣṇa sorria porque um amigo escolhera tornar-se discípulo. Como Senhor de tudo, Ele está sempre na posição superior como o mestre de todos, e no entanto o Senhor concorda em ser amigo, filho ou amante do devoto que quer vê-lO desempenhar esse papel. Mas quando foi aceito como mestre, Ele imediatamente assumiu o papel e falou com o discípulo como o mestre — com gravidade, como era preciso. Parece que o diálogo entre o mestre e o discípulo foi travado abertamente diante de ambos os exércitos de modo que todos fossem beneficiados. Logo, as conversas contidas no Bhagavad-gītā não são para qualquer pessoa, sociedade ou comunidade em particular, mas são para todos, e amigos ou inimigos têm o mesmo direito de ouvi-las.