Śrīmad-bhāgavatam 9.6.31
Texto
kaṁ dhāsyati kumāro ’yaṁ
stanye rorūyate bhṛśam
māṁ dhātā vatsa mā rodīr
itīndro deśinīm adāt
stanye rorūyate bhṛśam
māṁ dhātā vatsa mā rodīr
itīndro deśinīm adāt
Palabra por palabra
kam — por quién; dhāsyati — será cuidado con la leche materna que necesita; kumāraḥ — niño; ayam — este; stanye — para mamar de la leche materna; rorūyate — llora; bhṛśam — tanto; mām dhātā — bébeme; vatsa — mi querido niño; mā rodīḥ — no llores; iti — así; indraḥ — el rey Indra; deśinīm — el dedo índice; adāt — le dio a chupar.
Traducción
Deseoso de leche materna, el bebé lloraba tanto que todos los brāhmaṇas se sentían muy desdichados. «¿Quién va a cuidar de este niño?», decían. Finalmente, fue Indra, la deidad adorada en aquel yajña, quien vino a consolar al bebé. «No llores», le dijo. Entonces, poniendo su dedo índice en la boca del bebé, Indra dijo: «Puedes mamar de mí».