Skip to main content

Texts 37-38

VERSOS 37-38

Texto

Texto

tadā vāṁ parituṣṭo ’ham
amunā vapuṣānaghe
tapasā śraddhayā nityaṁ
bhaktyā ca hṛdi bhāvitaḥ
tadā vāṁ parituṣṭo ’ham
amunā vapuṣānaghe
tapasā śraddhayā nityaṁ
bhaktyā ca hṛdi bhāvitaḥ
prādurāsaṁ varada-rāḍ
yuvayoḥ kāma-ditsayā
vriyatāṁ vara ity ukte
mādṛśo vāṁ vṛtaḥ sutaḥ
prādurāsaṁ varada-rāḍ
yuvayoḥ kāma-ditsayā
vriyatāṁ vara ity ukte
mādṛśo vāṁ vṛtaḥ sutaḥ

Palabra por palabra

Sinônimos

tadā — entonces (después de doce mil años celestiales); vām — con ustedes dos; parituṣṭaḥ aham — Yo Me sentí muy satisfecho; amunā — por esto; vapuṣā — en esta forma de Kṛṣṇa; anaghe — ¡oh, mi querida e intachable madre!; tapasā — con austeridad; śraddhayā — con fe; nityam — constantemente (ocupados); bhaktyā — con servicio devocional; ca — así como; hṛdi — en lo más profundo del corazón; bhāvitaḥ — firmemente establecido (en la determinación); prādurāsam — aparecí ante ustedes; vara-da-rāṭ — el mejor entre quienes pueden conceder bendiciones; yuvayoḥ — de ustedes dos; kāma-ditsayā — deseoso de satisfacer el deseo; vriyatām — les pedí que abrieran sus mentes; varaḥ — para una bendición; iti ukte — ante esta petición; mādṛśaḥ — idéntico a Mí; vām — de ustedes dos; vṛtaḥ — fue pedido; sutaḥ — como hijo suyo (querían un hijo que fuese exactamente como Yo).

tadā — então (após findarem-se doze mil anos celestiais); vām — convosco; parituṣṭaḥ aham — fiquei muito satisfeito; amunā — com isto; vapuṣā — nesta forma de Kṛṣṇa; anaghe — ó Minha querida e impecá­vel mãe; tapasā — pela austeridade; śraddhayā — pela fé; nityam — cons­tantemente (ocupados); bhaktyā — pelo serviço devocional; ca — bem como; hṛdi — no âmago do coração; bhāvitaḥ — fixos (em determina­ção); prādurāsam — apareci diante de vós (da mesma maneira); vara­da-rāṭ — o melhor de todos os outorgadores de bênçãos; yuvayoḥ — vosso; kāma-ditsayā — desejando satisfazer o desejo; vriyatām — pedi que abrísseis vossas mentes; varaḥ — para uma bênção; iti ukte — quando recebestes este pedido; mādṛśaḥ — exatamente como Eu; vām — de ambos; vṛtaḥ — foi pedido; sutaḥ — como Vosso filho (queríeis um filho exatamente como Eu).

Traducción

Tradução

¡Oh, intachable madre Devakī!, después de doce mil años celestiales, durante los cuales Me contemplaron constantemente en lo más profundo del corazón, llenos de fe, de devoción y de austeridad, Yo Me sentí muy satisfecho con ustedes. Puesto que soy el supremo dispensador de bendiciones, aparecí ante ustedes en esta misma forma de Kṛṣṇa para ofrecerles la bendición que desearan. Entonces expresaron su deseo de tener un hijo exactamente como Yo.

Ó impecável mãe Devakī, após expirarem doze mil anos celestiais, nos quais, munidos de grande fé, devoção e austeridade, constante­mente Me contemplastes no âmago de vossos corações, fiquei muito satisfeito convosco. Como sou o melhor de todos os outorgadores de bênçãos, apareci nesta mesma forma de Kṛṣṇa para pedir-vos que recebais de Mim a bênção que desejastes. Expressastes, então, o desejo de ter um filho exatamente como Eu.

Significado

Comentário

Doce mil años de los planetas celestiales no es demasiado tiempo para los que viven en el sistema planetario superior, aunque sí lo es para los habitantes de este planeta. Sutapā era hijo de Brahmā, y, como ya hemos visto en el Bhagavad-gītā (8.17), un día de Brahmā equivale, en nuestros cálculos, a muchos millones de años (sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmaṇo viduḥ). Debemos entender muy bien que, para tener a Kṛṣṇa por hijo, es necesario someterse a enormes austeridades. Para que la Suprema Personalidad de Dios sea uno de nosotros en el mundo material, son necesarias grandes penitencias, pero, si queremos ir de regreso a Kṛṣṇa (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti so 'rjuna), solo tenemos que entenderle y amarle. Solo con que Le amemos, nos será muy fácil ir de regreso al hogar, de vuelta a Dios. Śrī Caitanya Mahāprabhu dijo: premā pum-artho mahān: El amor por Dios es el más grande logro que se pueda obtener.

SIGNIFICADO—Doze mil anos nos planetas celestiais não é um tempo muito longo para aqueles que vivem no sistema planetário superior, embora possa ser muito longo para aqueles que vivem neste planeta. Sutapā era filho de Brahmā, e a Bhagavad-gītā (8.17) informa-nos que um dia de Brahmā é igual a muitos milhões dos anos com os quais estamos familiarizados (sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmaṇo viduḥ). Devemos atentar ao fato de que, para obter Kṛṣṇa como seu filho, a pessoa deve submeter-se a essas grandes austeridades. Se deseja­mos fazer com que a Suprema Personalidade de Deus venha a este mundo material e Se torne um de nós, será preciso executarmos grandes penitências, mas, se desejamos voltar para Kṛṣṇa (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti so ’rjuna), basta conhecê-lO e amá-lO. Basta termos amor e poderemos voltar ao lar, voltar ao Supremo, muito facilmente. Śrī Caitanya Mahāprabhu, portanto, declarou que premā pum-artho mahān: o amor a Deus é o maior triunfo que se pode alcançar.

Ya hemos explicado que la adoración del Señor pasa por tres etapas: jñāna, jñānamayī, rati, amor. Sutapā y su esposa, Pṛśni, comenzaron sus actividades devocionales desde la base del conocimiento completo. Poco a poco fueron adquiriendo amor por la Suprema Personalidad de Dios, y, cuando ese amor maduró, el Señor Se manifestó en la forma de Viṣṇu, aunque entonces Devakī Le pidió que adoptase la forma de Kṛṣṇa. Para amar más a la Suprema Personalidad de Dios, deseamos que el Señor manifieste las formas de Kṛṣṇa o Rāma.

Como já explicamos, existem três fases na adoração ao Senhor – jñāna, jñānamayī e rati, ou amor. Sutapā e sua esposa, Pṛśni, principiaram suas atividades devocionais com base no conhecimento pleno. Aos poucos, desenvolveram amor pela Suprema Personalidade de Deus, e, quando esse amor amadureceu, o Senhor apareceu como Viṣṇu, embora Devakī Lhe pedisse, então, que assumisse a forma de Kṛṣṇa. Para aumentarmos nosso amor pela Suprema Personalidade de Deus, desejamos que o Senhor Se apresente a nós em uma forma de Kṛṣṇa ou Rāma. Podemos ocupar-nos em trocas amorosas especial­mente com Kṛṣṇa.

En la era actual todos hemos caído muy bajo, pero la Suprema Personalidad de Dios ha descendido en la forma de Caitanya Mahāprabhu para concedernos directamente amor por Dios. Así lo supieron apreciar los sirvientes directos de Śrī Caitanya Mahāprabhu. Rūpa Gosvāmī dijo:

Nesta era, todos nós somos caídos, mas a Suprema Personalidade de Deus apareceu como Caitanya Mahāprabhu para diretamente nos conceder amor a Deus. Os associados de Śrī Caitanya Mahāprabhu louvaram essa Sua atitude. Rūpa Gosvāmī disse  (Caitanya-caritāmṛta, Madhya 19.53):

namo mahā-vadānyāya
kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-
nāmne gaura-tviṣe namaḥ
namo mahā-vadānyāya
kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-
nāmne gaura-tviṣe nama

Este verso explica que Śrī Caitanya Mahāprabhu es mahā-vadānya, la más generosa de las personas caritativas, pues Él pone a Kṛṣṇa a nuestra disposición, y lo hace de una forma tan sencilla que lo único que se necesita para tenerle es cantar el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa. Por consiguiente, debemos aprovechar la bendición de Śrī Caitanya Mahāprabhu, de modo que, una vez purificados de toda la suciedad (ceto-darpaṇa-mārjanam) mediante el canto del mantra Hare Kṛṣṇa, podamos entender con mucha facilidad que Kṛṣṇa es el único objeto de amor (kīrtanād eva kṛṣṇasya mukta-saṅgaḥ paraṁ vrajet).

Nesse verso, Śrī Caitanya Mahāprabhu é descrito como mahā-vadānya, a mais munificente das pessoas caridosas, porque Ele dá Kṛṣṇa tão facilmente aos outros que pode alcançar Kṛṣṇa quem simplesmente canta o mahā-mantra Hare Kṛṣṇa. Portanto, devemos tirar proveito dessa bênção dada por Śrī Caitanya Mahāprabhu, e quando, através do canto do mantra Hare Kṛṣṇa, limparmo-nos de todas as sujeiras (ceto-darpaṇa-mārjanam), seremos capazes de entender muito facil­mente que Kṛṣṇa é o único objeto de amor (kīrtanād eva kṛṣṇasya mukta-saṅgaḥ paraṁ vrajet).

Así pues, no es necesario someterse a rigurosas penitencias durante miles de años; basta con aprender a amar a Kṛṣṇa y ocuparse siempre en Su servicio(sevonmukhe hi jihvādau svayam eva sphuraty adaḥ). Así resulta muy fácil ir de regreso al hogar, de vuelta a Dios. Si, en lugar de traer al Señor a este mundo porque deseamos un hijo o por cualquier otro motivo material, vamos de regreso al hogar, de vuelta a Dios, se nos revelará nuestra verdadera relación con el Señor, y nos ocuparemos eternamente en esa relación eterna. El canto del mantra Hare Kṛṣṇa nos permite recobrar gradualmente nuestra relación eterna con la Persona Suprema, para así alcanzar la perfección denominada svarūpa-siddhi. Debemos aprovechar esa bendición e ir de regreso al hogar, de vuelta a Dios. En relación con esto, Śrīla Narottama dāsa Ṭhākura dice en una canción: patita-pāvana-hetu tava avatāra: Caitanya Mahāprabhu apareció en forma de encarnación para liberar a todas las almas caídas, que somos nosotros, y concedernos directamente amor por Dios. Debemos aprovechar esa gran bendición de la gran Personalidad de Dios.

Logo, ninguém precisa submeter-se a rigorosas penitências que levam muitos milhares de anos; precisa-se apenas aprender a amar a Kṛṣṇa e sempre ocupar-se em Seu serviço (sevonmukhe hi jihvādau svayam eva sphuraty adaḥ). Então, pode-se muito facilmente voltar ao lar, voltar ao Supremo. Se em vez de nos deixarmos levar por algum propósito material, tal como ter um filho ou alguma outra ambição dessas, procurarmos voltar ao lar, voltar ao Supremo, nossa verdadeira relação com o Senhor ficará patente e nos ocuparemos para sempre em nossa relação eterna. Cantando o mantra Hare Kṛṣṇa, pouco a pouco desenvolvemos nossa relação eterna com a Pessoa Suprema e, dessa maneira, alcançamos a perfeição chamada svarūpa-siddhi. Devemos tirar proveito dessa bênção e voltar ao lar, voltar ao Supremo. Śrīla Narottama Dāsa Ṭhākura, portanto, canta que patita-pāvana-hetu tava avatāra: Caitanya Mahāprabhu apareceu como uma encarnação para libertar todas as almas caídas como nós e diretamente nos conceder amor a Deus. Devemos tirar proveito dessa grande bênção outorgada pela magnífica Personalidade de Deus.