Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 1.7.16

Texto

tadā śucas te pramṛjāmi bhadre
yad brahma-bandhoḥ śira ātatāyinaḥ
gāṇḍīva-muktair viśikhair upāhare
tvākramya yat snāsyasi dagdha-putrā

Palabra por palabra

tadā — solo en ese momento; śucaḥ — lágrimas de aflicción; te — tus; pramṛjāmi — enjugaré; bhadre — ¡oh, gentil dama!; yat — cuando; brahma-bandhoḥ — de un brāhmaṇa degradado; śiraḥ — cabeza; ātatāyinaḥ — del agresor; gāṇḍīva-muktaiḥ — disparado por el arco llamado Gāṇḍiva; viśikhaiḥ — por las flechas; upāhare — he de presentarte; tvā — tú misma; ākramya — montando en ella; yat — la cual; snāsyasi — bañarte; dagdha-putrā — después de quemar a los hijos.

Traducción

¡Oh, gentil dama!, cuando yo te obsequie con la cabeza de ese brāhmaṇa, después de decapitarlo con las flechas de mi arco Gāṇḍīva, habré entonces de enjugar las lágrimas de tus ojos y tranquilizarte. Luego, tras quemar los cuerpos de tus hijos, podrás bañarte parada sobre su cabeza.

Significado

Un enemigo que le prende fuego a la casa, administra veneno, ataca repentinamente con armas mortales, roba riqueza, usurpa los campos agrícolas o seduce a la esposa de uno, recibe el nombre de agresor. Semejante agresor, aunque sea un brāhmaṇa o un mal llamado hijo de brāhmaṇa, tiene que ser castigado en todas las circunstancias. Cuando Arjuna prometió decapitar al agresor de nombre Aśvatthāmā, sabía bien que Aśvatthāmā era el hijo de un brāhmaṇa, pero como el supuesto brāhmaṇa actuó como un carnicero, se le tomó por tal, y no había posibilidad de pecado al matar a semejante hijo de brāhmaṇa que demostró ser un malvado.