Skip to main content

Text 14

Text 14

Devanagari

Devanagari

अथाग्रे ऋषय: कर्माणीहन्तेऽकर्महेतवे ।
ईहमानो हि पुरुष: प्रायोऽनीहां प्रपद्यते ॥ १४ ॥

Text

Texto

athāgre ṛṣayaḥ karmāṇ-
īhante ’karma-hetave
īhamāno hi puruṣaḥ
prāyo ’nīhāṁ prapadyate
athāgre ṛṣayaḥ karmāṇ-
īhante ’karma-hetave
īhamāno hi puruṣaḥ
prāyo ’nīhāṁ prapadyate

Synonyms

Palabra por palabra

atha — therefore; agre — in the beginning; ṛṣayaḥ — all learned ṛṣis, saintly persons; karmāṇi — fruitive activities; īhante — execute; akarma — freedom from fruitive results; hetave — for the purpose of; īhamānaḥ — engaging in such activities; hi — indeed; puruṣaḥ — a person; prāyaḥ — almost always; anīhām — liberation from karma; prapadyate — attains.

atha — por lo tanto; agre — en el comienzo; ṛṣayaḥ — todos los ṛṣis eruditos, las personas santas; karmāṇi — actividades fruitivas; īhante — ponen en práctica; akarma — liberación de los resultados fruitivos; hetave — a fin de; īhamānaḥ — ocuparse en esas actividades; hi — en verdad; puruṣaḥ — la persona; prāyaḥ — casi siempre; anīhām — liberación del karma; prapadyate — alcanza.

Translation

Traducción

Therefore, to enable people to reach the stage of activities that are not tinged by fruitive results, great saints first engage people in fruitive activities, for unless one begins by performing activities as recommended in the śāstras, one cannot reach the stage of liberation, or activities that produce no reactions.

Por esa razón, y para permitir a la gente elevarse al nivel de las actividades que no están contaminadas de resultados fruitivos, los grandes sabios comienzan por ocuparles en actividades fruitivas, pues la única manera de alcanzar la etapa liberada, en que las actividades no producen reacciones, es comenzar por ocuparse en las actividades que se recomiendan en los śāstras.

Purport

Significado

In Bhagavad-gītā (3.9) Lord Kṛṣṇa advises, yajñārthāt karmaṇo ’nyatra loko ’yaṁ karma-bandhanaḥ: “Work done as a sacrifice for Viṣṇu has to be performed; otherwise work binds one to this material world.” Generally, everyone is attracted to hard labor for becoming happy in this material world, but although various activities are going on all over the world simply for the sake of happiness, unfortunately only problems are being created from such fruitive activities. Therefore it is advised that active persons engage in activities of Kṛṣṇa consciousness, which are called yajña, because then they will gradually come to the platform of devotional service. Yajña means Lord Viṣṇu, the yajña-puruṣa, the enjoyer of all sacrifices (bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ sarva-loka-maheśvaram). The Supreme Personality of Godhead is actually the enjoyer, and therefore if we begin our activities for His satisfaction, we will gradually lose our taste for material activities.

En el Bhagavad-gītā (3.9), el Señor Kṛṣṇa aconseja: yajñārthāt karmaṇo 'nyatra loko 'yaṁ karma-bandhanaḥ: «Toda actividad debe realizarse como un sacrificio en honor de Viṣṇu, pues, de lo contrario, nos encadena al mundo material». Por lo general, todos sentimos atracción por la idea de trabajar arduamente para ser felices en el mundo material; pero, aunque en el mundo se realizan muchas actividades para alcanzar la felicidad, vemos que, por desdicha, esas actividades fruitivas solamente traen problemas. Por lo tanto, se aconseja que las personas activas se ocupen en las actividades conscientes de Kṛṣṇa, que reciben el nombre de yajña, pues, de ese modo, poco a poco podrán elevarse hasta el nivel del servicio devocional. Yajña significa el Señor Viṣṇu, el yajña-puruṣa, el disfrutador de todo sacrificio (bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ sarva-loka-maheśvaram). En realidad, el disfrutador es la Suprema Personalidad de Dios; por lo tanto, si comenzamos a realizar actividades para satisfacerle, poco a poco perderemos el gusto por las actividades materiales.

Sūta Gosvāmī declared to the great assembly of sages at Naimiṣāraṇya:

Sūta Gosvāmī dijo ante la gran asamblea de sabios reunida en Naimiṣāraṇya:

ataḥ pumbhir dvija-śreṣṭhā
varṇāśrama-vibhāgaśaḥ
svanuṣṭhitasya dharmasya
saṁsiddhir hari-toṣaṇam
ataḥ pumbhir dvija-śreṣṭhā
varṇāśrama-vibhāgaśaḥ
svanuṣṭhitasya dharmasya
saṁsiddhir hari-toṣaṇam

“O best among the twice-born, it is concluded that the highest perfection one can achieve, by discharging his prescribed duties [dharma] according to caste divisions and order of life, is to please the Lord Hari.” (Bhāg. 1.2.13) According to Vedic principles, everyone must act according to his classification as brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya, śūdra, brahmacārī, gṛhastha, vānaprastha or sannyāsī. Everyone should progress toward perfection by acting in such a way that Kṛṣṇa will be pleased (saṁsiddhir hari-toṣaṇam). One cannot please Kṛṣṇa by sitting idly; one must act according to the directions of the spiritual master for the sake of pleasing the Supreme Personality of Godhead, and then one will gradually come to the stage of pure devotional service. As confirmed in Śrīmad-Bhāgavatam (1.5.12):

«¡Oh, el mejor de los nacidos por segunda vez!, se concluye que la perfección más elevada que se puede alcanzar mediante el desempeño de los deberes prescritos [dharma] conforme a las divisiones de casta y de órdenes de vida es complacer al Señor Hari» (Bhāg. 1.2.13). Según los principios védicos, todos debemos actuar conforme a nuestro papel de brāhmaṇakṣatriyavaiśyaśūdrabrahmacārīgṛhasthavānaprastha o sannyāsī. Todos debemos progresar hacia la perfección de la vida actuando de tal forma que Kṛṣṇa esté complacido (saṁsiddhir hari-toṣaṇam). No es posible complacer a Kṛṣṇa sentándose sin hacer nada; debemos actuar conforme a las indicaciones del maestro espiritual a fin de complacer a la Suprema Personalidad de Dios; de esa forma, poco a poco nos elevaremos hasta el plano del servicio devocional puro. Como se confirma en el Śrīmad-Bhāgavatam (1.5.12):

naiṣkarmyam apy acyuta-bhāva-varjitaṁ
na śobhate jñānam alaṁ nirañjanam
naiṣkarmyam apy acyuta-bhāva-varjitaṁ
na śobhate jñānam alaṁ nirañjanam

“Knowledge of self-realization, even though freed from all material affinity, does not look well if devoid of a conception of the infallible [God].” Jñānīs recommend that one adopt naiṣkarmya by not doing anything but simply meditating and thinking of Brahman, but this is impossible unless one realizes Parabrahman, Kṛṣṇa. If there is no Kṛṣṇa consciousness, any kind of activity, be it philanthropic, political or social, simply causes karma-bandhana, bondage to material work.

«El conocimiento de la autorrealización, aunque esté libre de toda atracción por la materia, no es correcto si carece de un concepto acerca del Infalible [Dios]». Losjñānīs recomiendan el proceso de naiṣkarmya, que consiste en suprimir toda actividad que no sea meditar y pensar en el Brahman. Sin embargo, eso no es posible mientras no se llega a comprender al Parabrahman, Kṛṣṇa. Sin conciencia de Kṛṣṇa, toda actividad, sea filantrópica, política o social, no hace otra cosa que causarkarma-bandhana, cautiverio en el mundo material.

As long as one is entangled in karma-bandhana, one must accept different types of bodies that spoil the human form of facility. Therefore, in Bhagavad-gītā (6.3) karma-yoga is recommended:

Mientras estemos enredados en karma-bandhana, tendremos que recibir distintos tipos de cuerpos que nos hacen perder la oportunidad que ofrece la forma humana. Por eso en el Bhagavad-gītā (6.3) se recomienda el karma-yoga:

ārurukṣor muner yogaṁ
karma kāraṇam ucyate
yogārūḍhasya tasyaiva
śamaḥ kāraṇam ucyate
ārurukṣor muner yogaṁ
karma kāraṇam ucyate
yogārūḍhasya tasyaiva
śamaḥ kāraṇam ucyate

“For one who is a neophyte in the yoga system, work is said to be the means; and for one who has already attained to yoga, cessation of all material activities is said to be the means.” Nonetheless:

«Para el neófito en el sistema de yoga en ocho etapas, se dice que la actividad es el medio; y para quien ya se ha elevado en el yoga, se dice que el medio es el cese de toda actividad material». Sin embargo:

karmendriyāṇi saṁyamya
ya āste manasā smaran
indriyārthān vimūḍhātmā
mithyācāraḥ sa ucyate
karmendriyāṇi saṁyamya
ya āste manasā smaran
indriyārthān vimūḍhātmā
mithyācāraḥ sa ucyate

“One who restrains the senses and organs of action, but whose mind dwells on sense objects, certainly deludes himself and is called a pretender.” (Bg. 3.6) One should act for Kṛṣṇa very seriously in order to become fully Kṛṣṇa conscious and should not sit down to imitate such great personalities as Haridāsa Ṭhākura. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura condemned such imitation. He said:

«Aquel que reprime los sentidos para la acción, pero cuya mente mora en los objetos de los sentidos, ciertamente se engaña a sí mismo, y se le considera un farsante» (Bg. 3.6). Debemos actuar para Kṛṣṇa con toda seriedad a fin de volvernos completamente conscientes de Kṛṣṇa, y no debemos sentarnos a imitar a grandes personalidades como Haridāsa Ṭhākura. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura censuró esa clase de imitaciones. Dijo:

duṣṭa mana! tumi kisera vaiṣṇava?
pratiṣṭhāra tare, nirjanera ghare,
tava hari-nāma kevala kaitava
duṣṭa mana! tumi kisera vaiṣṇava?
pratiṣṭhāra tare, nirjanera ghare,
tava hari-nāma kevala kaitava

“My dear mind, what kind of devotee are you? Simply for cheap adoration, you sit in a solitary place and pretend to chant the Hare Kṛṣṇa mahā-mantra, but this is all cheating.” Recently at Māyāpur an African devotee wanted to imitate Haridāsa Ṭhākura, but after fifteen days he became restless and went away. Do not suddenly try to imitate Haridāsa Ṭhākura. Engage yourself in Kṛṣṇa conscious activities, and gradually you will come to the stage of liberation (muktir hitvānyathā rūpaṁ svarūpeṇa vyavasthitiḥ).

«Mi querida mente, ¿qué clase de devoto eres? En busca de adoración barata, te sientas en un lugar apartado y finges cantar el mahā-mantra Hare Kṛṣṇa, pero todo es un engaño». Hace poco, en Māyāpur, un devoto africano quiso imitar a Haridāsa Ṭhākura, pero al cabo de quince días no pudo más y se fue. No traten de imitar a Haridāsa Ṭhākura antes de tiempo. Mejor ocúpense en actividades conscientes de Kṛṣṇa; de esa forma llegarán, poco a poco, al estado liberado (muktir hitvānyathā rūpaṁ svarūpeṇa vyavasthitiḥ).