Skip to main content

Texts 37-38

VERSOS 37-38

Devanagari

Devanagari

तदा वां परितुष्टोऽहममुना वपुषानघे ।
तपसा श्रद्धया नित्यं भक्त्या च हृदि भावित: ॥ ३७ ॥
प्रादुरासं वरदराड् युवयो: कामदित्सया ।
व्रियतां वर इत्युक्ते माद‍ृशो वां वृत: सुत: ॥ ३८ ॥

Text

Texto

tadā vāṁ parituṣṭo ’ham
amunā vapuṣānaghe
tapasā śraddhayā nityaṁ
bhaktyā ca hṛdi bhāvitaḥ
tadā vāṁ parituṣṭo ’ham
amunā vapuṣānaghe
tapasā śraddhayā nityaṁ
bhaktyā ca hṛdi bhāvitaḥ
prādurāsaṁ varada-rāḍ
yuvayoḥ kāma-ditsayā
vriyatāṁ vara ity ukte
mādṛśo vāṁ vṛtaḥ sutaḥ
prādurāsaṁ varada-rāḍ
yuvayoḥ kāma-ditsayā
vriyatāṁ vara ity ukte
mādṛśo vāṁ vṛtaḥ sutaḥ

Synonyms

Sinônimos

tadā — then (after the expiry of twelve thousand celestial years); vām — with both of you; parituṣṭaḥ aham — I was very much satisfied; amunā — by this; vapuṣā — in this form as Kṛṣṇa; anaghe — O My dear sinless mother; tapasā — by austerity; śraddhayā — by faith; nityam — constantly (engaged); bhaktyā — by devotional service; ca — as well as; hṛdi — within the core of the heart; bhāvitaḥ — fixed (in determination); prādurāsam — appeared before you (in the same way); vara-da-rāṭ — the best of all who can bestow benedictions; yuvayoḥ — of both of you; kāma-ditsayā — wishing to fulfill the desire; vriyatām — asked you to open your minds; varaḥ — for a benediction; iti ukte — when you were requested in this way; mādṛśaḥ — exactly like Me; vām — of both of you; vṛtaḥ — was asked; sutaḥ — as Your son (you wanted a son exactly like Me).

tadā — então (após findarem-se doze mil anos celestiais); vām — convosco; parituṣṭaḥ aham — fiquei muito satisfeito; amunā — com isto; vapuṣā — nesta forma de Kṛṣṇa; anaghe — ó Minha querida e impecá­vel mãe; tapasā — pela austeridade; śraddhayā — pela fé; nityam — cons­tantemente (ocupados); bhaktyā — pelo serviço devocional; ca — bem como; hṛdi — no âmago do coração; bhāvitaḥ — fixos (em determina­ção); prādurāsam — apareci diante de vós (da mesma maneira); vara­da-rāṭ — o melhor de todos os outorgadores de bênçãos; yuvayoḥ — vosso; kāma-ditsayā — desejando satisfazer o desejo; vriyatām — pedi que abrísseis vossas mentes; varaḥ — para uma bênção; iti ukte — quando recebestes este pedido; mādṛśaḥ — exatamente como Eu; vām — de ambos; vṛtaḥ — foi pedido; sutaḥ — como Vosso filho (queríeis um filho exatamente como Eu).

Translation

Tradução

O sinless mother Devakī, after the expiry of twelve thousand celestial years, in which you constantly contemplated Me within the core of your heart with great faith, devotion and austerity, I was very much satisfied with you. Since I am the best of all bestowers of benediction, I appeared in this same form as Kṛṣṇa to ask you to take from Me the benediction you desired. You then expressed your desire to have a son exactly like Me.

Ó impecável mãe Devakī, após expirarem doze mil anos celestiais, nos quais, munidos de grande fé, devoção e austeridade, constante­mente Me contemplastes no âmago de vossos corações, fiquei muito satisfeito convosco. Como sou o melhor de todos os outorgadores de bênçãos, apareci nesta mesma forma de Kṛṣṇa para pedir-vos que recebais de Mim a bênção que desejastes. Expressastes, então, o desejo de ter um filho exatamente como Eu.

Purport

Comentário

Twelve thousand years on the celestial planets is not a very long time for those who live in the upper planetary system, although it may be very long for those who live on this planet. Sutapā was the son of Brahmā, and as we have already understood from Bhagavad-gītā (8.17), one day of Brahmā equals many millions of years according to our calculation (sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmaṇo viduḥ). We should be careful to understand that to get Kṛṣṇa as one’s son, one must undergo such great austerities. If we want to get the Supreme Personality of Godhead to become one of us in this material world, this requires great penance, but if we want to go back to Kṛṣṇa (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti so ’rjuna), we need only understand Him and love Him. Through love only, we can very easily go back home, back to Godhead. Śrī Caitanya Mahāprabhu therefore declared, premā pum-artho mahān: love of Godhead is the highest achievement for anyone.

SIGNIFICADO—Doze mil anos nos planetas celestiais não é um tempo muito longo para aqueles que vivem no sistema planetário superior, embora possa ser muito longo para aqueles que vivem neste planeta. Sutapā era filho de Brahmā, e a Bhagavad-gītā (8.17) informa-nos que um dia de Brahmā é igual a muitos milhões dos anos com os quais estamos familiarizados (sahasra-yuga-paryantam ahar yad brahmaṇo viduḥ). Devemos atentar ao fato de que, para obter Kṛṣṇa como seu filho, a pessoa deve submeter-se a essas grandes austeridades. Se deseja­mos fazer com que a Suprema Personalidade de Deus venha a este mundo material e Se torne um de nós, será preciso executarmos grandes penitências, mas, se desejamos voltar para Kṛṣṇa (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti so ’rjuna), basta conhecê-lO e amá-lO. Basta termos amor e poderemos voltar ao lar, voltar ao Supremo, muito facilmente. Śrī Caitanya Mahāprabhu, portanto, declarou que premā pum-artho mahān: o amor a Deus é o maior triunfo que se pode alcançar.

As we have explained, in worship of the Lord there are three stages — jñāna, jñānamayī and rati, or love. Sutapā and his wife, Pṛśni, inaugurated their devotional activities on the basis of full knowledge. Gradually they developed love for the Supreme Personality of Godhead, and when this love was mature, the Lord appeared as Viṣṇu, although Devakī then requested Him to assume the form of Kṛṣṇa. To love the Supreme Personality of Godhead more, we want a form of the Lord like Kṛṣṇa or Rāma. We can engage in loving transactions with Kṛṣṇa especially.

Como já explicamos, existem três fases na adoração ao Senhor – jñāna, jñānamayī e rati, ou amor. Sutapā e sua esposa, Pṛśni, principiaram suas atividades devocionais com base no conhecimento pleno. Aos poucos, desenvolveram amor pela Suprema Personalidade de Deus, e, quando esse amor amadureceu, o Senhor apareceu como Viṣṇu, embora Devakī Lhe pedisse, então, que assumisse a forma de Kṛṣṇa. Para aumentarmos nosso amor pela Suprema Personalidade de Deus, desejamos que o Senhor Se apresente a nós em uma forma de Kṛṣṇa ou Rāma. Podemos ocupar-nos em trocas amorosas especial­mente com Kṛṣṇa.

In this age, we are all fallen, but the Supreme Personality of Godhead has appeared as Caitanya Mahāprabhu to bestow upon us love of Godhead directly. This was appreciated by the associates of Śrī Caitanya Mahāprabhu. Rūpa Gosvāmī said:

Nesta era, todos nós somos caídos, mas a Suprema Personalidade de Deus apareceu como Caitanya Mahāprabhu para diretamente nos conceder amor a Deus. Os associados de Śrī Caitanya Mahāprabhu louvaram essa Sua atitude. Rūpa Gosvāmī disse  (Caitanya-caritāmṛta, Madhya 19.53):

namo mahā-vadānyāya
kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-
nāmne gaura-tviṣe namaḥ
namo mahā-vadānyāya
kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-
nāmne gaura-tviṣe nama

In this verse, Śrī Caitanya Mahāprabhu is described as mahā-vadānya, the most munificent of charitable persons, because He gives Kṛṣṇa so easily that one can attain Kṛṣṇa simply by chanting the Hare Kṛṣṇa mahā-mantra. We should therefore take advantage of the benediction given by Śrī Caitanya Mahāprabhu, and when by chanting the Hare Kṛṣṇa mantra we are cleansed of all dirty things (ceto-darpaṇa-mārjanam), we shall be able to understand very easily that Kṛṣṇa is the only object of love (kīrtanād eva kṛṣṇasya mukta-saṅgaḥ paraṁ vrajet).

Nesse verso, Śrī Caitanya Mahāprabhu é descrito como mahā-vadānya, a mais munificente das pessoas caridosas, porque Ele dá Kṛṣṇa tão facilmente aos outros que pode alcançar Kṛṣṇa quem simplesmente canta o mahā-mantra Hare Kṛṣṇa. Portanto, devemos tirar proveito dessa bênção dada por Śrī Caitanya Mahāprabhu, e quando, através do canto do mantra Hare Kṛṣṇa, limparmo-nos de todas as sujeiras (ceto-darpaṇa-mārjanam), seremos capazes de entender muito facil­mente que Kṛṣṇa é o único objeto de amor (kīrtanād eva kṛṣṇasya mukta-saṅgaḥ paraṁ vrajet).

Therefore, one need not undergo severe penances for many thousands of years; one need only learn how to love Kṛṣṇa and be always engaged in His service (sevonmukhe hi jihvādau svayam eva sphuraty adaḥ). Then one can very easily go back home, back to Godhead. Instead of bringing the Lord here for some material purpose, to have a son or whatever else, if we go back home, back to Godhead, our real relationship with the Lord is revealed, and we eternally engage in our eternal relationship. By chanting the Hare Kṛṣṇa mantra, we gradually develop our eternal relationship with the Supreme Person and thus attain the perfection called svarūpa-siddhi. We should take advantage of this benediction and go back home, back to Godhead. Śrīla Narottama dāsa Ṭhākura has therefore sung, patita-pāvana-hetu tava avatāra: Caitanya Mahāprabhu appeared as an incarnation to deliver all fallen souls like us and directly bestow upon us love of Godhead. We must take advantage of this great benediction of the great Personality of Godhead.

Logo, ninguém precisa submeter-se a rigorosas penitências que levam muitos milhares de anos; precisa-se apenas aprender a amar a Kṛṣṇa e sempre ocupar-se em Seu serviço (sevonmukhe hi jihvādau svayam eva sphuraty adaḥ). Então, pode-se muito facilmente voltar ao lar, voltar ao Supremo. Se em vez de nos deixarmos levar por algum propósito material, tal como ter um filho ou alguma outra ambição dessas, procurarmos voltar ao lar, voltar ao Supremo, nossa verdadeira relação com o Senhor ficará patente e nos ocuparemos para sempre em nossa relação eterna. Cantando o mantra Hare Kṛṣṇa, pouco a pouco desenvolvemos nossa relação eterna com a Pessoa Suprema e, dessa maneira, alcançamos a perfeição chamada svarūpa-siddhi. Devemos tirar proveito dessa bênção e voltar ao lar, voltar ao Supremo. Śrīla Narottama Dāsa Ṭhākura, portanto, canta que patita-pāvana-hetu tava avatāra: Caitanya Mahāprabhu apareceu como uma encarnação para libertar todas as almas caídas como nós e diretamente nos conceder amor a Deus. Devemos tirar proveito dessa grande bênção outorgada pela magnífica Personalidade de Deus.