Skip to main content

Texts 5-7

VERSOS 5-7

Devanagari

Devanagari

पितामहा मे समरेऽमरञ्जयै-र्देवव्रताद्यातिरथैस्तिमिङ्गिलै: । दूरत्ययं कौरवसैन्यसागरंकृत्वातरन् वत्सपदं स्म यत्‍प्लवा: ॥ ५ ॥ द्रौण्यस्त्रविप्लुष्टमिदं मदङ्गंसन्तानबीजं कुरुपाण्डवानाम् । जुगोप कुक्षिं गत आत्तचक्रोमातुश्च मे य: शरणं गताया: ॥ ६ ॥ वीर्याणि तस्याखिलदेहभाजा-मन्तर्बहि: पूरुषकालरूपै: । प्रयच्छतो मृत्युमुतामृतं चमायामनुष्यस्य वदस्व विद्वन् ॥ ७ ॥

Text

Texto

pitāmahā me samare ’marañjayair
devavratādyātirathais timiṅgilaiḥ
duratyayaṁ kaurava-sainya-sāgaraṁ
kṛtvātaran vatsa-padaṁ sma yat-plavāḥ
pitāmahā me samare ’marañjayair
devavratādyātirathais timiṅgilaiḥ
duratyayaṁ kaurava-sainya-sāgaraṁ
kṛtvātaran vatsa-padaṁ sma yat-plavāḥ
drauṇy-astra-vipluṣṭam idaṁ mad-aṅgaṁ
santāna-bījaṁ kuru-pāṇḍavānām
jugopa kukṣiṁ gata ātta-cakro
mātuś ca me yaḥ śaraṇaṁ gatāyāḥ
drauṇy-astra-vipluṣṭam idaṁ mad-aṅgaṁ
santāna-bījaṁ kuru-pāṇḍavānām
jugopa kukṣiṁ gata ātta-cakro
mātuś ca me yaḥ śaraṇaṁ gatāyāḥ
vīryāṇi tasyākhila-deha-bhājām
antar bahiḥ pūruṣa-kāla-rūpaiḥ
prayacchato mṛtyum utāmṛtaṁ ca
māyā-manuṣyasya vadasva vidvan
vīryāṇi tasyākhila-deha-bhājām
antar bahiḥ pūruṣa-kāla-rūpaiḥ
prayacchato mṛtyum utāmṛtaṁ ca
māyā-manuṣyasya vadasva vidvan

Synonyms

Sinônimos

pitāmahāḥ — my grandfathers, the five Pāṇḍavas (Yudhiṣṭhira, Bhīma, Arjuna, Nakula and Sahadeva); me — my; samare — on the Battlefield of Kurukṣetra; amaram jayaiḥ — with fighters who could gain victory over the demigods on the battlefield; devavrata-ādya — Bhīṣmadeva and others; atirathaiḥ — great commanders in chief; timiṅgilaiḥ — resembling great timiṅgila fish, which can easily eat large sharks; duratyayam — very difficult to cross; kaurava-sainya-sāgaram — the ocean of the assembled soldiers of the Kauravas; kṛtvā — considering such an ocean; ataran — crossed it; vatsa-padam — exactly as one steps over a small hoofprint of a calf; sma — in the past; yat-plavāḥ — the shelter of the boat of Kṛṣṇa’s lotus feet; drauṇi — of Aśvatthāmā; astra — by the brahmāstra; vipluṣṭam — being attacked and burned; idam — this; mat-aṅgam — my body; santāna-bījam — the only seed left, the last descendant of the family; kuru-pāṇḍavānām — of the Kurus and the Pāṇḍavas (because no one but me lived after the Battle of Kurukṣetra); jugopa — gave protection; kukṣim — within the womb; gataḥ — being placed; ātta-cakraḥ — taking in hand the disc; mātuḥ — of my mother; ca — also; me — my; yaḥ — the Lord who; śaraṇam — the shelter; gatāyāḥ — who had taken; vīryāṇi — the glorification of the transcendental characteristics; tasya — of Him (the Supreme Personality of Godhead); akhila-deha-bhājām — of all the materially embodied living entities; antaḥ bahiḥ — inside and outside; pūruṣa — of the Supreme Person; kāla-rūpaiḥ — in the forms of eternal time; prayacchataḥ — who is the giver; mṛtyum — of death; uta — it is so said; amṛtam ca — and eternal life; māyā-manuṣyasya — of the Lord, who appeared as an ordinary human being by His own potency; vadasva — kindly describe; vidvan — O learned speaker (Śukadeva Gosvāmī).

pitāmahāḥ — meus avós, os cinco Pāṇḍavas (Yudhiṣṭhira, Bhīma, Arjuna, Nakula e Sahadeva); me — meus; samare — no campo de ba­talha de Kurukṣetra; amaram jayaiḥ — com lutadores que, no campo de batalha, poderiam sair vitoriosos sobre os semideuses; devavrata-­ādya — Bhīṣmadeva e outros; atirathaiḥ — grandes comandantes-em-­chefe; timiṅgilaiḥ — parecendo o grande peixe timiṅgila, que muito facilmente pode devorar tubarões enormes; duratyayam — muito difícil de ser atravessado; kaurava-sainya-sāgaram — o oceano de soldados Kauravas reunidos; kṛtvā — considerando esse oceano; ataran — cruzaram-no; vatsa-padam — exatamente como alguém passa por cima da pequena pegada de um bezerro; sma — no passado; yat-plavāḥ — o refúgio sob a forma do barco dos pés de lótus de Kṛṣṇa; drauṇi — de Aśvatthāmā; astra — pelo brahmāstra; vipluṣṭam — sendo atacado e queimado; idam — este; mat-aṅgam — meu corpo; santāna-bījam — a única semente restante, o último descendente da família; kuru-pāṇḍavānām — dos Kurus e dos Pāṇḍavas (porque fui o único a viver após a batalha de Kurukṣetra); jugopa — deu proteção; kukṣim — dentro do ventre; gataḥ — estando situado; ātta-cakraḥ — empunhando o disco; mātuḥ — de minha mãe; ca — também; me — meu; yaḥ — o Senhor que; śaraṇam — o refúgio; gatāyāḥ — que assumira; vīryāṇi — a glorificação das características transcendentais; tasya — dEle (a Su­prema Personalidade de Deus); akhila-deha-bhājām — de todas as entidades vivas materialmente corporificadas; antaḥ bahiḥ — dentro e fora; pūruṣa — da Pessoa Suprema; kāla-rūpaiḥ — sob a forma do tempo eterno; prayacchataḥ — que é o outorgador; mṛtyum — da morte; uta — assim se diz; amṛtam ca — e da vida eterna; māyā-manuṣyasya — do Senhor, que apareceu como um ser humano comum através de Sua própria potência; vadasva — por favor, descreve; vidvan — ó orador erudito (Śukadeva Gosvāmī).

Translation

Tradução

Taking the boat of Kṛṣṇa’s lotus feet, my grandfather Arjuna and others crossed the ocean of the Battlefield of Kurukṣetra, in which such commanders as Bhīṣmadeva resembled great fish that could very easily have swallowed them. By the mercy of Lord Kṛṣṇa, my grandfathers crossed this ocean, which was very difficult to cross, as easily as one steps over the hoofprint of a calf. Because my mother surrendered unto Lord Kṛṣṇa’s lotus feet, the Lord, Sudarśana-cakra in hand, entered her womb and saved my body, the body of the last remaining descendant of the Kurus and the Pāṇḍavas, which was almost destroyed by the fiery weapon of Aśvatthāmā. Lord Śrī Kṛṣṇa, appearing within and outside of all materially embodied living beings by His own potency in the forms of eternal time — that is, as Paramātmā and as virāṭ-rūpa — gave liberation to everyone, either as cruel death or as life. Kindly enlighten me by describing His transcendental characteristics.

Subindo para o barco dos pés de lótus de Kṛṣṇa, meu avô Arjuna e outros cruzaram o oceano que era o campo de batalha de Kurukṣetra, no qual comandantes tais como Bhīṣmadeva pareciam grandes peixes capazes de muito facilmente tê-los engolido. Pela misericór­dia do Senhor Kṛṣṇa, meus avós cruzaram esse oceano, que era muito difícil de ser atravessado, tão facilmente como alguém passa por cima da pegada de um bezerro. Porque minha mãe rendeu-se aos pés de lótus do Senhor Kṛṣṇa, o Senhor, com o Sudarśana-cakra em mãos, entrou em seu ventre e salvou meu corpo, o corpo do último descendente dos Kurus e dos Pāṇḍavas, que quase foi destruído pela ardente arma de Aśvatthāmā. O Senhor Śrī Kṛṣṇa, aparecendo dentro e fora de todos os seres vivos materialmente corporificados, através de Sua própria potência manifesta sob a forma do tempo eterno – isto é, como Paramātmā e como o virāṭ-rūpa –, deu a liberação a todos, quer manifestando-Se como a morte cruel, quer como a vida. Por favor, ilumina-me, descrevendo Suas características transcenden­tais.

Purport

Comentário

SIGNIFICADO—Como se afirma no Śrīmad-Bhāgavatam (10.14.58):

samāśritā ye pada-pallava-plavaṁ
mahat-padaṁ puṇya-yaśo murāreḥ
bhavāmbudhir vatsa-padaṁ paraṁ padaṁ
padaṁ padaṁ yad vipadāṁ na teṣām
samāśritā ye pada-pallava-plavaṁ
mahat-padaṁ puṇya-yaśo murāreḥ
bhavāmbudhir vatsa-padaṁ paraṁ padaṁ
padaṁ padaṁ yad vipadāṁ na teṣām

“For one who has accepted the boat of the lotus feet of the Lord, who is the shelter of the cosmic manifestation and is famous as Murāri, or the enemy of the Mura demon, the ocean of the material world is like the water contained in a calf’s hoofprint. His goal is paraṁ padam, or Vaikuṇṭha, the place where there are no material miseries, not the place where there is danger at every step.”

“Para aquele que aceitou o barco dos pés de lótus do Senhor, que é o refúgio da manifestação cósmica e é famoso como Murāri, ou o inimigo do demônio Mura, o oceano do mundo material é como a água contida na pegada de um bezerro. Sua meta é paraṁ padam, ou Vaikuṇṭha, o lugar onde não há sofrimentos materiais, e não o lugar onde há perigo a cada passo.”

One who seeks shelter at the lotus feet of Lord Kṛṣṇa is immediately protected by the Lord. As the Lord promises in Bhagavad-gītā (18.66), ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ: “I shall deliver you from all sinful reactions. Do not fear.” By taking shelter of Lord Kṛṣṇa, one comes under the safest protection. Thus when the Pāṇḍavas took shelter at the lotus feet of Kṛṣṇa, all of them were on the safe side of the Battlefield of Kurukṣetra. Parīkṣit Mahārāja, therefore, felt obliged to think of Kṛṣṇa in the last days of his life. This is the ideal result of Kṛṣṇa consciousness: ante nārāyaṇa-smṛtiḥ. If at the time of death one can remember Kṛṣṇa, one’s life is successful. Parīkṣit Mahārāja, therefore, because of his many obligations to Kṛṣṇa, intelligently decided to think of Kṛṣṇa constantly during the last days of his life. Kṛṣṇa had saved the Pāṇḍavas, Mahārāja Parīkṣit’s grandfathers, on the Battlefield of Kurukṣetra, and Kṛṣṇa had saved Mahārāja Parīkṣit himself when he was attacked by the brahmāstra of Aśvatthāmā. Kṛṣṇa acted as the friend and worshipable Deity of the Pāṇḍava family. Moreover, apart from Lord Kṛṣṇa’s personal contact with the Pāṇḍavas, Kṛṣṇa is the Supersoul of all living entities, and He gives everyone liberation, even if one is not a pure devotee. Kaṁsa, for example, was not at all a devotee, yet Kṛṣṇa, after killing him, gave him salvation. Kṛṣṇa consciousness is beneficial to everyone, whether one is a pure devotee or a nondevotee. This is the glory of Kṛṣṇa consciousness. Considering this, who will not take shelter at the lotus feet of Kṛṣṇa? Kṛṣṇa is described in this verse as māyā-manuṣya because He descends exactly like a human being. He is not obliged to come here, like karmīs, or ordinary living beings; rather, He appears by His own internal energy (sambhavāmy ātma-māyayā) just to show favor to the fallen conditioned souls. Kṛṣṇa is always situated in His original position as sac-cid-ānanda-vigraha, and anyone who renders service to Him is also situated in his original, spiritual identity (svarūpeṇa vyavasthitiḥ). This is the highest perfection of human life.

A pessoa que busca abrigo nos pés de lótus do Senhor Kṛṣṇa é imediatamente protegida pelo Senhor. Como o Senhor promete na Bhagavad-gītā (18.66), ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ: “Eu te libertarei de todas as reações pecaminosas. Não temas.” Refugiando-se no Senhor Kṛṣṇa, a pessoa fica sob a proteção mais segura. Logo, quando os Pāṇḍavas se refugiaram nos pés de lótus de Kṛṣṇa, todos eles se colocaram no lado seguro do campo de batalha de Kurukṣetra. Portanto, nos últimos dias de sua vida, Parīkṣit Mahārāja sentia-se obrigado a pensar em Kṛṣṇa. Este é o resultado ideal da consciência de Kṛṣṇa: ante nārāyaṇa-smṛtiḥ. Se na hora da morte a pessoa pode lembrar-se de Kṛṣṇa, sua vida foi exitosa. Parīkṣit Mahārāja, portanto, devido às suas muitas obriga­ções para com Kṛṣṇa, agiu com inteligência e decidiu pensar constan­temente em Kṛṣṇa durante os últimos dias de sua vida. Kṛṣṇa salvara os Pāṇḍavas, os avós de Mahārāja Parīkṣit, no campo de batalha de Kurukṣetra, e Kṛṣṇa salvara o próprio Mahārāja Parīkṣit quando este foi atacado pelo brahmāstra de Aśvatthāmā. Kṛṣṇa agiu como o amigo e a Deidade adorável da família Pāṇḍava. Ademais, como se não bastasse o contato pessoal de Kṛṣṇa com os Pāṇḍavas, Kṛṣṇa é a Superalma de todas as entidades vivas, e Ele confere a liberação a todos, mesmo que alguém não seja um devoto puro. Kaṁsa, por exemplo, não era um devoto de modo algum, mas Kṛṣṇa, após matá-lo, outorgou-lhe a salvação. A consciência de Kṛṣṇa é benéfica para todos, quer alguém seja um devoto puro, quer seja um não-devoto. Essa é a glória da consciência de Kṛṣṇa. Considerando isso, quem deixaria de refugiar-se nos pés de lótus de Kṛṣṇa? Neste verso, Kṛṣṇa é descrito como māyā-manu­ṣya porque Ele desce exatamente como um ser humano. Diferente­mente dos karmīs, ou seres vivos comuns, Ele não é obrigado a vir até aqui; ao contrário, Ele aparece por intermédio de Sua própria energia interna (sambhavāmy ātma-māyayā) simplesmente para favo­recer as almas condicionadas e caídas. Kṛṣṇa sempre está situado em Sua posição original como sac-cid-ānanda-vigraha, e todo aquele que Lhe prestar serviço também se situará em sua identidade espiri­tual original (svarūpeṇa vyavasthitiḥ). Essa é a perfeição máxima da vida humana.