TEXT 9

Bg 2.9

Text

Tekst

sañjaya uvāca
evam uktvā hṛṣīkeśaṁ
guḍākeśaḥ paran-tapaḥ
na yotsya iti govindam
uktvā tūṣṇīṁ babhūva ha

Synonyms

Synoniemen

sañjayaḥ uvāca — Sañjaya sagte; evam — so; uktvā — sprechend; hṛṣīkeśam — zu Kṛṣṇa, dem Meister der Sinne; guḍākeśaḥ — Arjuna, der Meister im Bezwingen von Unwissenheit; param-tapaḥ — der Bezwinger der Feinde; na yotsye — ich werde nicht kämpfen; iti — so; govindam — zu Kṛṣṇa, der den Sinnen Freude spendet; uktvā — sagend; tūṣṇīm — schweigend; babhūva — wurde; ha — gewiß.

sañjayaḥ uvāca — Sañjaya zei; evam — aldus; uktvā — sprekend; hṛṣīkeśam — tegen Kṛṣṇa, de meester van de zintuigen; guḍākeśaḥ — Arjuna, meester in het bedwingen van onwetendheid; parantapaḥ — de bestraffer van de vijand; na yotsye — ik zal niet vechten; iti — zo; govindam — tegen Kṛṣṇa, Hij die plezier geeft aan de zintuigen; uktvā — sprekend; tūṣṇīm — stil; babhūva — werd; ha — zeker.

Translation

Vertaling

Sañjaya sagte: Nachdem Arjuna, der Bezwinger der Feinde, so gesprochen hatte, sagte er zu Kṛṣṇa: „Govinda, ich werde nicht kämpfen!“ und verstummte.

Sañjaya zei: Nadat hij deze woorden gesproken had, zei Arjuna, de bedwinger van de vijand, tot Kṛṣṇa: ‘Govinda, ik zal niet strijden’, en zweeg.

Purport

Betekenisverklaring

ERLÄUTERUNG: Dhṛtarāṣṭra muß sehr erfreut gewesen sein, als er hörte, daß Arjuna nicht kämpfen wollte und statt dessen beabsichtigte, das Schlachtfeld zu verlassen, um ein Bettler zu werden. Aber gleichzeitig mußte Sañjaya ihn wieder enttäuschen, indem er ihm mitteilte, daß Arjuna fähig war, seine Feinde zu töten (paran-tapaḥ). Obwohl Arjuna aus Zuneigung zu seiner Familie vorübergehend von falschem Schmerz überwältigt war, hatte er sich Kṛṣṇa, dem höchsten spirituellen Meister, als Schüler ergeben. Dies deutete auf das baldige Ende seiner falschen Klagen hin, die aus Familienzuneigung entstanden waren; erleuchtet mit vollkommenem Wissen über Selbstverwirklichung oder Kṛṣṇa-Bewußtsein, würde er dann mit Sicherheit kämpfen. Auf diese Weise sollte sich Dhṛtarāṣṭra schon bald in seinen Hoffnungen getäuscht sehen, weil Arjuna dank Kṛṣṇas Unterweisungen bis zum letzten kämpfen würde.

Dhṛtarāṣṭra moet heel verheugd zijn geweest toen hij hoorde dat Arjuna niet zou vechten, maar in plaats daarvan het slagveld ging verlaten om bedelaar te worden. Maar Sañjaya stelde Dhṛtarāṣṭra opnieuw teleur door hem te vertellen dat Arjuna bedreven was in het doden van zijn vijanden (parantapaḥ). Hoewel Arjuna voorlopig overmand was door een denkbeeldig leed als gevolg van zijn genegenheid voor zijn familie, gaf hij zich over aan Kṛṣṇa, de allerhoogste spiritueel leraar, als Zijn discipel. Dit geeft aan dat hij spoedig bevrijd zou raken van zijn denkbeeldige verdriet als gevolg van genegenheid voor zijn familie, dat hij verlicht zou worden met volmaakte kennis over zelfrealisatie of Kṛṣṇa-bewustzijn en dat hij daarna zeker zou vechten. Dhṛtarāṣṭra’s vreugde zou dus worden bedorven, omdat Kṛṣṇa Arjuna zou verlichten, waarna die tot het einde toe zou doorvechten.