TEKST 15
TEXT 15
Tekst
Texte
duḥkhālayam aśāśvatam
nāpnuvanti mahātmānaḥ
saṁsiddhiṁ paramāṁ gatāḥ
duḥkhālayam aśāśvatam
nāpnuvanti mahātmānaḥ
saṁsiddhiṁ paramāṁ gatāḥ
Synonyms
Synonyms
mām – Mnie; upetya – osiągając; punaḥ – ponownie; janma – narodziny; duḥkha-ālayam – miejsce nieszczęść; aśāśvatam – tymczasowe; na – nigdy; āpnuvanti – osiągają; mahā-ātmānaḥ – wielkie dusze; saṁsiddhim – doskonałość; paramām – ostateczną; gatāḥ – osiągnąwszy.
mām: Moi; upetya: atteignant; punaḥ: encore; janma: naissance; duḥkha-ālayam: au lieu de souffrance; aśāśvatam: transitoire; na: jamais; āpnuvanti: ne vont; mahā-ātmānaḥ: les grandes âmes; saṁsiddhim: la perfection; paramām: ultime; gatāḥ: ayant atteint.
Translation
Translation
Osiągnąwszy Mnie, wielkie dusze, będąc oddanymi Mi yogīnami, nigdy nie powracają do tego tymczasowego, pełnego nieszczęść świata, albowiem osiągnęły one najwyższą doskonałość.
Quand ces grandes âmes, les bhakti-yogīs, M’ont atteint, jamais plus elles ne reviennent en ce monde transitoire où règne la souffrance, car elles sont parvenues à la plus haute perfection.
Purport
Purport
ZNACZENIE:
Ponieważ ten tymczasowy świat materialny pełen jest nieszczęść związanych z narodzinami, starością, chorobami i śmiercią, naturalnie ten, kto osiąga największą doskonałość i dostaje się na najwyższą planetę, Kṛṣṇalokę, Golokę Vṛndāvanę, nie pragnie już więcej tutaj wracać. Literatura wedyjska opisuje tę planetę jako avyakta i akṣara oraz paramā gati; innymi słowy, planeta ta znajduje się poza naszą materialną wizją i jest nie do opisania, ale jest najwyższym celem, przeznaczeniem mahātmów (wielkich dusz). Mahātmā otrzymuje transcendentalną wiedzę od zrealizowanego wielbiciela i w ten sposób rozwija służbę oddania w świadomości Kṛṣṇy. Ta transcendentalna służba absorbuje go tak bardzo, że nie pragnie on już wzniesienia się na żadną z wyższych planet; nie pragnie nawet przeniesienia się na jakąkolwiek z planet duchowych. Pragnie jedynie Kṛṣṇy i towarzystwa Kṛṣṇy, i niczego innego. To jest najwyższą doskonałością życia. Werset ten mówi szczególnie o zwolennikach kultu osobowego, bhaktach Najwyższego Pana, Kṛṣṇy. Tacy świadomi Kṛṣṇy bhaktowie osiągają najwyższą doskonałość życia. Innymi słowy, są to dusze najwyższe.
L’univers matériel est un lieu de souffrance, où il faut endurer la naissance, la maladie, la vieillesse et la mort. Aussi, les âmes qui obtiennent l’ultime perfection et atteignent la planète spirituelle suprême, Kṛṣṇaloka, ou Goloka Vṛndāvana, n’ont-elles aucun désir d’y retourner. Kṛṣṇaloka, disent les Écritures védiques, est avyakta, akṣara et paramā gati. C’est-à-dire qu’elle est au-delà de notre vision matérielle, inconcevable, mais qu’y parvenir constitue le but ultime, la destination des mahātmās (grandes âmes). Ceux-ci reçoivent le message transcendantal de dévots réalisés et développent ainsi graduellement leur dévotion et leur attitude de service dans la conscience de Kṛṣṇa. Ils deviennent tellement pris par ce service transcendantal qu’ils n’éprouvent plus le moindre attrait pour les planètes édéniques, et renoncent même au désir d’être promus aux planètes spirituelles. Leur seul et unique souhait est de pouvoir toujours vivre en compagnie de Kṛṣṇa. Ce verset parle spécifiquement des personnalistes, des dévots du Seigneur Suprême; ils atteignent la plus haute perfection de l’existence, et ce sont les âmes les plus élevées.