TEKST 18

VERZ 18

Tekst

Besedilo

antavanta ime dehā
nityasyoktāḥ śarīriṇaḥ
anāśino ’prameyasya
tasmād yudhyasva bhārata

Synonyms

anta-vantaḥ – zniszczalny; ime – wszystkie te; dehāḥ – ciała materialne; nityasya – wiecznie istniejące; uktāḥ – jest tak powiedziane; śarīriṇaḥ – wcielonej duszy; anāśinaḥ – nigdy nie podlegają zniszczeniu; aprameyasya – bezgraniczny; tasmāt – zatem; yudhyasva – walcz; bhārata – O potomku Bharaty.

anta-vantaḥ – minljiva; ime – vsa ta; dehāḥ – materialna telesa; nityasya – večno obstoječe; uktāḥ – rečeno je; śarīriṇaḥ – utelešene duše; anāśinaḥ – ki ni nikoli uničena; aprameyasya – neizmerljive; tasmāt – zato; yudhyasva – bojuj se; bhārata – o Bharatov potomec.

Translation

Materialne ciało niezniszczalnej, bezgranicznej i wiecznej żywej istoty, nieuchronnie ulega zniszczeniu; dlatego walcz, o potomku Bharaty.

Materialno telo neuničljivega, neizmerljivega, večnega živega bitja bo gotovo preminilo. Zato se bojuj, o Bharatov potomec.

Purport

ZNACZENIE:

Materialne ciało jest z natury zniszczalne. Może ono ulec unicestwieniu natychmiast albo po upływie stu lat. Jest to tylko kwestią czasu. Utrzymywanie go w nieskończoność jest rzeczą niemożliwą. Jednak dusza jest tak niewielkich rozmiarów, że wróg nawet nie może jej dostrzec, nie mówiąc już o zabiciu jej. Jak to zostało już oznajmione w wersecie poprzednim, jest ona tak mała, że nikt nie jest w stanie zmierzyć jej wielkości. Ponieważ żywa istota, taka jaką jest, nigdy nie może zostać zabita, ani też ciało materialne – którego nie można zachować na wieki – nie może być trwale chronione, więc z obu punktów widzenia nie ma powodu do rozpaczy. Mikroskopijna cząstka całości duchowej otrzymuje ciało materialne zależnie od swojego postępowania – dlatego też należy przestrzegać zasad religijnych. W Vedānta-sūtrach żywa istota została określona jako światło, ponieważ jest ona cząstką najwyższego światła. Tak jak światło słoneczne utrzymuje cały wszechświat, tak światło duszy utrzymuje to ciało. I skoro tylko dusza opuszcza ciało, zaczyna ono ulegać rozkładowi. A więc to właśnie dusza utrzymuje ciało. Samo ciało nie jest ważne. Arjuna otrzymał radę, aby podjął walkę i nie lekceważył sprawy religii ze względu na materialne, cielesne rozważania.

Materialno telo je po naravi minljivo. Premine lahko takoj ali pa po sto letih. To je samo vprašanje časa. Ni ga mogoče ohranjati v nedogled. Duhovna duša pa je tako majcena, da je sovražnik ne more niti videti, kaj šele ubiti. Pri prejšnjem verzu smo omenili, da je tako majhna, da nihče ne ve, kako bi jo bilo mogoče izmeriti. Z nobenega od teh dveh stališč ni razloga za žalost, saj živega bitja, kakršno je, ni mogoče ubiti, materialnega telesa pa ni mogoče ohranjati poljubno dolgo ali ga trajno zaščititi. Drobceni delec celotnega duha dobi materialno telo na podlagi svojega delovanja, zato je zanj dobro, da živi po religioznih načelih. Vedānta-sūtre označujejo živo bitje kot svetlobo, saj je sestavni delec vrhovne svetlobe. Kakor sončna svetloba vzdržuje ves univerzum, tako svetloba duše vzdržuje materialno telo. Ko duša telo zapusti, se le-to začne razkrajati. Vzdrževalec telesa je torej duša. Sámo telo je nepomembno. Kṛṣṇa je Arjuni svetoval, naj se bojuje in ne odstopi od religioznih načel zaradi materialnih, telesnih ozirov.