TEXT 11
제11절
Tekst
원문
vidhi-diṣṭo ya ijyate
yaṣṭavyam eveti manaḥ
samādhāya sa sāttvikaḥ
비디-디쉬또 야 이쟈떼 vidhi-diṣṭo ya ijyate
야쉬따뱜 에베띠 마나하 yaṣṭavyam eveti manaḥ
사마다야 사 삿뜨비까하 samādhāya sa sāttvikaḥ
Synoniemen
동의어
aphala-ākāṅkṣibhiḥ — door zij die niet naar de resultaten verlangen; yajñaḥ — offer; vidhi-diṣṭaḥ — volgens de aanwijzingen in de geschriften; yaḥ — welke; ijyate — wordt gebracht; yaṣṭavyam — moet gedaan worden; eva — zeker; iti — zo; manaḥ — de geest; samādhāya — geconcentreerd; saḥ — het; sāttvikaḥ — in de hoedanigheid goedheid.
아팔라-아깡쉬비히: 결과를 바라지 않는 자들의, 야갸하: 희생, 비디-디쉬따하: 경전의 지시에 따른, 야하: 그것, 이쟈떼: 거행되는, 야쉬따뱜: 수행해야만 하는, 에바: 분명히, 이띠: 따라서, 마나하: 마음, 사마다야: 고정하는, 사하: 그것, 삿뜨비까하: 선성에 있는.
Vertaling
번역
Van alle offers is het offer dat uit plichtsbesef en volgens de aanwijzingen van de geschriften wordt gebracht door iemand die geen beloning verlangt, in de hoedanigheid goedheid.
경전의 지시에 따라 의무로서, 어떠한 결과도 바라지 않는 자들이 행하는 희생은 선성에 있는 것이니라.
Betekenisverklaring
주석
Over het algemeen hebben mensen de neiging om met bepaalde bijbedoelingen offers te brengen, maar hier wordt gesteld dat offers zonder zo’n verlangen en uit plichtsbesef gebracht moeten worden. Neem bijvoorbeeld de rituelen in tempels of kerken. Over het algemeen worden die verricht om iemands materiële situatie te verbeteren. Maar dat is niet in de hoedanigheid goedheid. Men moet uit plichtsbesef naar de kerk of de tempel gaan, zijn eerbetuigingen aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods brengen en bloemen en etenswaar offeren zonder uit te zijn op een verbetering van zijn materiële situatie. Iedereen denkt dat het geen zin heeft om naar de tempel te gaan alleen om God te vereren, maar in de heilige teksten wordt verering voor economisch voordeel niet aangeraden. Men moet enkel naar de tempel gaan om zijn respect te betuigen aan de Beeldgedaante. Hierdoor zal men in de hoedanigheid goedheid komen. Het is de plicht van ieder beschaafd mens om de regels van de heilige teksten te gehoorzamen en zijn respect te betuigen aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods.
사람들의 일반적 경향은 마음에 어떠한 목적을 가지고 희생을 바치지만 여기에서 말하기를, 희생은 어떠한 바람 없이 수행되어야 한다. 그것은 의무감으로 행해져야 한다. 사원이나 교회의 의식을 예로 들면, 일반적으로 의식은 물질적 혜택을 목적으로 거행되지만 이것은 선성에 있지 않다. 하나의 의무로서 우리는 사원이나 교회에 가서 최고인격신께 경배하고, 꽃이나 음식을 바쳐야 한다. 단지 신을 경배하려고 사원에 가는 것은 쓸모없다고 모두 생각한다. 그러나 경전의 명령에 경제적 이득을 바라고 하는 숭배는 권장되지 않는다. 우리는 오직 신상에 경의를 표하기 위해 가야 한다. 그렇게 함으로써 선성에 이르게 된다. 경전들의 가르침에 복종하고 최고인격신께 경배하는 것은 모든 문명화된 인간의 의무이다.