TEXT 13

TEKST 13

Tekstas

Tekst

pañcaitāni mahā-bāho
kāraṇāni nibodha me
sāṅkhye kṛtānte proktāni
siddhaye sarva-karmaṇām

Synonyms

pañca — penkios; etāni — visos šios; mahā-bāho — o tvirtaranki; kāraṇāni — priežastys; nibodha — suprask; me — iš Manęs; sāṅkhye — Vedāntoje; kṛta-ante — užbaigiant; proktāni — pasakytos; siddhaye — tobulumui; sarva — visos; karmaṇām — veiklos.

pañca – pięć; etāni – te; mahā-bāho – O potężny; kāraṇāni – przyczyny; nibodha – zrozum; me – ode Mnie; sāṅkhye – w Vedāncie; kṛta-ante – w konkluzji; proktāni – powiedziane; siddhaye – dla doskonałości; sarva – z wszystkiego; karmaṇām – czynności.

Translation

O tvirtaranki Arjuna, pasak Vedāntos, yra penkios priežastys, kurios lemia bet kokį veiksmą. Sužinoki dabar jas iš Manęs.

O potężny Arjuno, według Vedānty jest pięć przyczyn, które składają się na wszelkie działanie. Posłuchaj o nich.

Purport

KOMENTARAS: Gali iškilti klausimas: jei bet koks veiksmas neišvengiamai sukelia atoveikį, kaip tad yra, kad Kṛṣṇą įsisąmoninęs žmogus nei kenčia nuo savo veiklos pasekmių, nei patiria dėl jų džiaugsmą. Norėdamas tai paaiškinti, Viešpats kreipiasi į Vedāntos filosofiją. Jis sako, kad veikla turi penkias priežastis, ir norint, kad ji būtų sėkminga, šias penkias priežastis reikia žinoti. Sānkhya reiškia „žinojimo medis“, o Vedānta – jo viršūnė, tai pripažino visi svarbiausieji ācāryos, net ir Śaṅkara. Todėl atsakymo reikia kreiptis į šį autoritetingą šaltinį.

ZNACZENIE:

Można zadać pytanie, że skoro każda wykonywana czynność musi mieć jakieś skutki, to dlaczego osoba świadoma Kṛṣṇy nie odbiera tych skutków, manifestujących się bądź to w postaci cierpienia, bądź radości? Aby wykazać, w jaki sposób to się dzieje, Pan cytuje filozofię Vedānty. Mówi On, że jest pięć przyczyn warunkujących wszelkie działanie. Aby odnieść sukces w działaniu, należy poznać te pięć przyczyn. Sāṅkhya oznacza podstawę wiedzy, a Vedānta jest ostatecznym trzonem wiedzy, przyjmowanym przez wszystkich wielkich ācāryów, nawet przez Śaṅkarę, który zaakceptował Vedānta-sūtrę taką jaką jest. Należy więc wziąć pod uwagę takie autorytety.

Aukščiausią valdžią turi Supersiela. „Bhagavad-gītoje“ sakoma: sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ. Supersiela paskatina mus veikti primindama kiekvienam jo ankstesnę veiklą. O veiksmai Kṛṣṇos labui, atliekami Jai nurodant iš vidaus, nesukuria jokio atoveikio nei šiame, nei pomirtiniame gyvenime.

Ostateczna wola należy do Duszy Najwyższej i Bhagavad-gītā oznajmia: sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ. On angażuje każdego w pewien rodzaj czynności, poprzez przypomnienie mu o jego przeszłym działaniu. I czyny świadome Kṛṣṇy, wykonywane zgodnie z Jego wskazówką od wewnątrz, nie przynoszą żadnych skutków ani w tym życiu, ani w następnym.