Skip to main content

TEXTS 13-14

TEKSTY 13-14

Texte

Tekst

adveṣṭā sarva-bhūtānāṁ
maitraḥ karuṇa eva ca
nirmamo nirahaṅkāraḥ
sama-duḥkha-sukhaḥ kṣamī
adveṣṭā sarva-bhūtānāṁ
maitraḥ karuṇa eva ca
nirmamo nirahaṅkāraḥ
sama-duḥkha-sukhaḥ kṣamī
santuṣṭaḥ satataṁ yogī
yatātmā dṛḍha-niścayaḥ
mayy arpita-mano-buddhir
yo mad-bhaktaḥ sa me priyaḥ
santuṣṭaḥ satataṁ yogī
yatātmā dṛḍha-niścayaḥ
mayy arpita-mano-buddhir
yo mad-bhaktaḥ sa me priyaḥ

Synonyms

Synonyms

adveṣṭā: sans envie; sarva-bhūtānām: envers tous les êtres; maitraḥ: amical; karuṇaḥ: bon; eva: certes; ca: aussi; nirmamaḥ: sans esprit de possession; nirahaṅkāraḥ: sans faux ego; sama: égal; duḥkhaḥ: dans le malheur; sukhaḥ: et le bonheur; kṣamī: clément; santuṣṭaḥ: satisfait; satatam: toujours; yogī: engagé dans la dévotion; yatā-ātmā: maître de soi; dṛḍha-niścayaḥ: avec détermination; mayi: en Moi; arpita: engagés; manaḥ: le mental; buddhiḥ: l’intelligence; yaḥ: celui qui; mat-bhaktaḥ: Mon dévot; saḥ me: à Moi; priyaḥ: très cher.

adveṣṭā – nie zazdrosny; sarva-bhūtānām – wobec wszystkich żywych istot; maitraḥ – przyjacielski; karuṇaḥ – dobry; eva – na pewno; ca – również; nirmamaḥ – pozbawiony poczucia własności; nirahaṅkāraḥ – pozbawiony fałszywego ego; sama – jednakowy; duḥkha – w niedoli; sukhaḥ – i szczęściu; kṣamī – przebaczając; santuṣṭaḥ – zadowolony; satatam – zawsze; yogī – zaangażowany w służbę oddania; yata-ātmā – opanowany; dṛḍha-niścayaḥ – z determinacją; mayi – do Mnie; arpita – zaangażowany; manaḥ – umysł; buddhiḥ – inteligencja; yaḥ – ten, kto; mat-bhaktaḥ – Mój wielbiciel; saḥ – on; me – Mnie; priyaḥ – drogi.

Translation

Translation

Celui qui se comporte avec tous en ami bienveillant et n’envie personne, qui ne se croit le possesseur de rien et s’est affranchi du faux ego, celui-là, Mon dévot, M’est très cher. La peine ne l’affecte pas plus que la joie. Tolérant, maître de ses sens, il éprouve un inaltérable contentement. Il pratique le service de dévotion avec détermination, son mental et son intelligence toujours fixés sur Moi.

Kto nie zazdrości nikomu i jest przyjacielem wszystkich żywych istot, kto nie uważa się za właściciela niczego i wolny jest od fałszywego ego, jednakim będąc wobec niedoli i szczęścia, kto jest tolerancyjny, zawsze zadowolony, opanowany i z determinacją pełni służbę oddania – z umysłem i inteligencją skupioną na Mnie – ten jest Mi bardzo drogi.

Purport

Purport

Revenant sur le service de dévotion pur, le Seigneur décrit dans ces deux versets les qualités spirituelles du pur dévot. Il n’est jamais perturbé, quelles que soient les circonstances. Il n’est envieux de personne. Il ne devient jamais l’ennemi de son ennemi. Il pense que l’inimitié qu’on éprouve à son égard vient de ses propres méfaits passés. Il préfère donc souffrir plutôt que protester. Le Śrīmad-Bhāgavatam (10.14.8) enseigne d’ailleurs: tat te ’nukampāṁ susamīkṣamāṇo bhuñjāna evātma-kṛtaṁ vipākam. Qu’il soit plongé dans un profond désarroi ou confronté à des difficultés, le dévot se sent toujours béni par le Seigneur. Il pense: « Mes péchés furent tels que je devrais souffrir mille fois plus. Si je ne reçois pas la totalité du châtiment, ce n’est que parce que le Seigneur Suprême est miséricordieux. Par l’effet de Sa grâce, je n’en reçois qu’une portion infime. » C’est pourquoi il est toujours calme, serein et patient, même dans les pires circonstances. Le dévot par ailleurs fait preuve de bonté envers tous, même envers son ennemi.

Le terme nirmama indique que le dévot n’accorde qu’une importance relative aux douleurs et aux problèmes inhérents au corps, car il se sait parfaitement distinct de son enveloppe charnelle. Comme il ne s’y identifie pas, il est affranchi du faux ego et demeure égal dans la joie comme dans la peine. Il est tolérant et se satisfait de ce que Dieu lui donne miséricordieusement. Comme il n’accomplit pas d’efforts inconsidérés pour obtenir ce qui présente trop de difficulté, il est toujours joyeux et paisible. Il est le plus parfait des spiritualistes, car il suit rigoureusement les instructions de son maître spirituel. Et parce qu’il domine ses sens, il est doté d’une forte détermination. Aucun argument fallacieux ne l’ébranle. On ne peut affaiblir sa ferme volonté de servir le Seigneur avec dévotion. Comme il sait, en toute conscience, que Kṛṣṇa est le Seigneur éternel, il n’est troublé par personne. Et toutes ces qualités lui permettent de fixer complètement son mental et son intelligence sur le Seigneur. Bien qu’il soit sans aucun doute très rare de parvenir à un tel niveau de dévotion, le dévot l’atteint en suivant les principes régulateurs du bhakti-yoga. En outre, le Seigneur déclare qu’un tel dévot Lui est très cher, car ses actes, accomplis dans une conscience divine, Le satisfont toujours.

ZNACZENIE:
 
Wracając znowu do istoty czystej służby oddania, Pan opisuje w tych dwóch wersetach transcendentalne cechy czystego wielbiciela. Czysty wielbiciel nigdy i w żadnych okolicznościach nie ulega uczuciu niepokoju i nigdy nie zazdrości nikomu. Nie jest też wrogiem swojego wroga. Myśli, że powodem tego, że ktoś występuje jako jego wróg, są jego własne czyny z przeszłości. Uważa więc, że lepiej cierpieć niż protestować. Śrīmad-Bhāgavatam (10.14.8) oznajmia: tat te ’nukampāṁ su-samīkṣamāṇo bhuñjāna evātma-kṛtaṁ vipākam. Kiedykolwiek wielbiciel jest w niedoli albo popada w kłopoty, zawsze przyjmuje to jako łaskę Pana. Myśli on: „Z powodu moich przeszłych grzechów powinienem cierpieć o wiele bardziej niż cierpię obecnie. Tylko dzięki miłosierdziu Najwyższego Pana nie otrzymuję całej kary, na którą zasłużyłem. Dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga została ona zmniejszona do minimum”. Dlatego, pomimo wielu niepomyślnych okoliczności, jest on zawsze spokojny, cichy i cierpliwy. Wielbiciel jest zawsze dobry i uprzejmy dla wszystkich, nawet dla swoich wrogów. Nirmama oznacza, że wielbiciel nie przywiązuje wielkiej wagi do bólów i kłopotów związanych z ciałem, gdyż doskonale wie, że nie jest tym ciałem materialnym. Nie utożsamia się z ciałem, zatem wolny jest od fałszywego ego i jest zrównoważony zarówno w szczęściu, jak i niedoli. Jest tolerancyjny i zadowolony ze wszystkiego, cokolwiek Najwyższy Pan przeznaczy dla niego. Nie ubiega się o rzeczy trudne do osiągnięcia. Dlatego jest zawsze radosny. Jest on w pełni doskonałym mistykiem, gdyż ściśle przestrzega instrukcji swojego mistrza duchowego, ponieważ jest zdeterminowany i kontroluje zmysły. Nie wpływają na niego fałszywe argumenty, gdyż nikt nie może odwieść go od służby oddania, którą pełni z wielką determinacją. Jest on w pełni świadomy tego, że Kṛṣṇa jest wiecznym Panem, więc nikt nie może go zaniepokoić. Wszystkie te cechy umożliwiają mu całkowite skupienie umysłu i inteligencji na Najwyższym Panu. Taki poziom służby oddania jest niewątpliwie czymś bardzo rzadkim, ale wielbiciel osiąga ten stan przez przestrzeganie zasad służby oddania. Najwyższy Pan mówi ponadto, że taki wielbiciel jest Mu bardzo drogi, gdyż Pan zawsze jest zadowolony ze wszystkich jego czynów spełnionych w świadomości Kṛṣṇy.