Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 7.2.52

Texto

sāsajjata sicas tantryāṁ
mahiṣyaḥ kāla-yantritā
kuliṅgas tāṁ tathāpannāṁ
nirīkṣya bhṛśa-duḥkhitaḥ
snehād akalpaḥ kṛpaṇaḥ
kṛpaṇāṁ paryadevayat

Palabra por palabra

— la hembra; asajjata — atrapada; sicaḥ — en la red; tantryām — en la cuerda; mahiṣyaḥ — ¡oh, reinas!; kāla-yantritā — forzada por el tiempo; kuliṅgaḥ — el kuliṅga macho; tām — a ella; tathā — en esa condición; āpannām — capturada; nirīkṣya — al ver; bhṛśa-duḥkhitaḥ — muy infeliz; snehāt — por cariño; akalpaḥ — sin poder hacer nada; kṛpaṇaḥ — el pobre pájaro; kṛpaṇām — la pobre esposa; paryadevayat — comenzó a lamentarse por.

Traducción

¡Oh, reinas de Suyajña!, el kuliṅga macho, al ver a su esposa en el mayor de los peligros, presa en las redes de la Providencia, se llenó de pesar. El pobre pájaro sentía un gran cariño por su esposa, y al verse incapaz de liberarla, comenzó a lamentarse por ella.