Skip to main content

Text 25

VERSO 25

Devanagari

Devanagari

तस्यापि तव देहोऽयं कृपणस्य जिजीविषो: ।
परैत्यनिच्छतो जीर्णो जरया वाससी इव ॥ २५ ॥

Text

Texto

tasyāpi tava deho ’yaṁ
kṛpaṇasya jijīviṣoḥ
paraity anicchato jīrṇo
jarayā vāsasī iva
tasyāpi tava deho ’yaṁ
kṛpaṇasya jijīviṣoḥ
paraity anicchato jīrṇo
jarayā vāsasī iva

Synonyms

Sinônimos

tasya — of this; api — in spite of; tava — your; dehaḥ — body; ayam — this; kṛpaṇasya — of one who is miserly; jijīviṣoḥ — of you who desire life; paraiti — will dwindle; anicchataḥ — even unwilling; jīrṇaḥ — deteriorated; jarayā — old; vāsasī — garments; iva — like.

tasya — disto; api — apesar de; tava — teu; dehaḥ — corpo; ayam — este; kṛpaṇasya — daquele que é mesquinho; jijīviṣoḥ — de ti que desejas a vida; paraiti — degenerará; anicchataḥ — mesmo contra a vontade; jīrṇaḥ — deteriorado; jarayā — velhas; vāsasī — roupas; iva — como.

Translation

Tradução

Despite your unwillingness to die and your desire to live even at the cost of honor and prestige, your miserly body will certainly dwindle and deteriorate like an old garment.

Apesar de tua relutância em morrer e de teu desejo de viver, mesmo à custa da honra e do prestígio, teu corpo mesquinho certamente irá se degenerar e deteriorar como uma roupa velha.

Purport

Comentário

The words kṛpaṇasya jijīviṣoḥ are significant. There are two classes of men. One is called the kṛpaṇa, and the other is called the brāhmaṇa. The kṛpaṇa, or the miserly man, has no estimation of his material body, but the brāhmaṇa has a true estimation of himself and the material body. The kṛpaṇa, having a wrong estimation of his material body, wants to enjoy sense gratification with his utmost strength, and even in old age he wants to become a young man by medical treatment or otherwise. Dhṛtarāṣṭra is addressed herein as a kṛpaṇa because without any estimation of his material body he wants to live at any cost. Vidura is trying to open his eyes to see that he cannot live more than his term and that he must prepare for death. Since death is inevitable, why should he accept such a humiliating position for living? It is better to take the right path, even at the risk of death. Human life is meant for finishing all kinds of miseries of material existence, and life should be so regulated that one can achieve the desired goal. Dhṛtarāṣṭra, due to his wrong conception of life, had already spoiled eighty percent of his achieved energy, so it behooved him to utilize the remaining days of his miserly life for the ultimate good. Such a life is called miserly because one cannot properly utilize the assets of the human form of life. Only by good luck does such a miserly man meet a self-realized soul like Vidura and by his instruction gets rid of the nescience of material existence.

SIGNIFICADO—As palavras kṛpaṇasya jijīviṣoḥ são significativas. Há duas classes de homens: uma é o kṛpaṇa, e outra é o brāhmaṇa. O kṛpaṇa, ou o homem mesquinho, não tem juízo formado sobre seu corpo material, mas o brāhmaṇa tem uma apreciação acertada de si mesmo e do corpo material. Por ter uma compreensão errada de seu corpo material, o kṛpaṇa quer desfrutar de prazer dos sentidos com o máximo de sua força e, mesmo na velhice, ele deseja tornar-se jovem mediante tratamento médico ou de outra maneira. Dhṛtarāṣṭra é chamado aqui de kṛpaṇa porque, sem qualquer compreensão de seu corpo material, ele quer viver a qualquer custo. Vidura está tentando abrir seus olhos para que ele veja que não poderá viver mais que o tempo estabelecido e que deve preparar-se para a morte. Uma vez que a morte é inevitável, por que ele deveria aceitar uma posição tão humilhante para viver? É melhor trilhar o caminho correto, mesmo correndo o risco de morrer. A vida humana destina-se a acabar com todos os tipos de misérias da existência material, e a vida deve ser regulada para que se possa alcançar a meta desejada. Dhṛtarāṣṭra, devido a sua errônea concepção de vida, já tinha desperdiçado oitenta por cento da energia que possuía, de modo que lhe convinha usar os dias restantes de sua vida mesquinha para o bem último. Uma vida assim é chamada de miserável porque não se pode utilizar adequadamente o dom da forma de vida humana. Apenas por boa fortuna um homem mesquinho assim pode encontrar uma alma autorrealizada como Vidura e, através de sua instrução, escapar da necedade da existência material.