TEKST 7
VERSO 7
Tekst
Texto
glānir bhavati bhārata
abhyutthānam adharmasya
tadātmānaṁ sṛjāmy aham
glānir bhavati bhārata
abhyutthānam adharmasya
tadātmānaṁ sṛjāmy aham
Synonyms
Sinônimos
yadā yadā – gdziekolwiek i kiedykolwiek; hi – z pewnością; dharmasya – religii; glāniḥ – rozbieżności; bhavati – manifestuje się; bhārata – O potomku Bharaty; abhyutthānam – przewaga; adharmasya – bezbożności; tadā – w tym czasie; ātmānam – osobiście; sṛjāmi – zstępuję; aham – Ja.
Translation
Tradução
Zawsze, kiedy tylko i gdzie tylko zamierają praktyki religijne, o potomku Bharaty, i zaczyna szerzyć się bezbożność – wtedy zstępuję osobiście.
Sempre e onde quer que haja um declínio na prática religiosa, ó descendente de Bharata, e uma ascensão predominante de irreligião — aí então Eu próprio descendo.
Purport
Comentário
ZNACZENIE:
Znaczące jest tutaj słowo sṛjāmi. Sṛjāmi nie może być użyte w znaczeniu tworzenia, albowiem według poprzedniego wersetu postać Pana ani Jego ciało nie zostają stworzone (gdyż wszystkie z Jego form istnieją wiecznie). Zatem sṛjāmi oznacza, że Pan manifestuje się takim, jakim jest. Chociaż Pan pojawia się planowo, mianowicie pod koniec Dvāpara-yugi (w dwudziestym ósmym milenium siódmego Manu, jednego dnia Brahmy), to jednak nie musi się On stosować do takich reguł. Ma On całkowicie wolną wolę, i może postępować tak, jak tego zapragnie. Pojawia się On ze Swojej własnej woli, gdy tylko zaczyna dominować bezbożność i zanika prawdziwa religia. Zasady religii zostały wyłożone w Vedach i jakakolwiek niezgodność co do właściwego wypełniania zasad wedyjskich jest przyczyną bezbożności. W Bhāgavatam jest powiedziane, że takie zasady są prawem ustanowionym przez Pana. Tylko Pan może być twórcą systemu religijnego. Przyjmuje się również, że Vedy zostały pierwotnie przekazane przez Samego Pana sercu Brahmy. Zatem zasady dharmy, czyli religii, są bezpośrednimi nakazami Najwyższej Osoby Boga (dharmaṁ tu sākṣād bhagavat-praṇītam). Zasady te są również w sposób oczywisty zalecane w całej Bhagavad-gīcie. Całym celem Ved jest ustanowienie takich zasad – z nakazu Pana. Również pod koniec Gīty Pan mówi wyraźnie, że najwyższą zasadą religii jest podporządkowanie się Jemu jedynie i nic ponad to. Zasady wedyjskie prowadzą do całkowitego oddania się Panu i kiedy tylko te zasady niszczone są przez demony – Pan pojawia się osobiście. Z Bhāgavatam dowiadujemy się, że Pan Buddha jest inkarnacją Kṛṣṇy, która pojawiła się w czasie, kiedy krzewił się materializm i materialiści używali autorytetu Ved jako pretekstu do swoich niecnych poczynań. Chociaż w Vedach istnieją pewne ścisłe prawa i nakazy do ofiar zwierzęcych mających służyć określonym celom, to ludzie o skłonnościach demonicznych urządzają takie ofiary bez odwoływania się do zasad wedyjskich. Pan Buddha pojawił się, aby położyć temu kres i ustanowić wedyjskie zasady łagodności. Każdy avatāra, czyli inkarnacja Pana, ma pewną szczególną misję do spełnienia. Wszystkie te avatāry zostały opisane w pismach objawionych. Nie należy zatem nikogo uważać za avatāra, jeśli nie jest on uznany za takiego przez pisma święte. Nie jest to prawdą, że Pan pojawia się tylko na ziemi indyjskiej. Może On pojawić się wszędzie, gdzie tylko i kiedy tylko zapragnie. W każdej Swojej inkarnacji przekazuje tyle wiedzy o religii, ile są w stanie zrozumieć określeni ludzie, w ich określonych warunkach. Jednakże misja jest ta sama – doprowadzenie ludzi do świadomości Boga i nakłonienie ich do posłuszeństwa wobec zasad religijnych. Czasami przychodzi On osobiście, a czasami przysyła Swojego bona fide reprezentanta, w postaci Swego syna czy sługi. Czasami przychodzi też Sam, ale w jakiejś zamaskowanej postaci.
Nesta passagem, a palavra sṛjāmi é significativa. Sṛjāmi não pode ser usada na acepção de criação, porque, segundo o verso anterior, não existe a criação da forma ou do corpo do Senhor, já que todas as Suas formas têm existência eterna. Portanto, sṛjāmi significa que o Senhor manifesta-Se como Ele é. Embora apareça conforme um cronograma, ou seja, no final da Dvāpara-yuga do vigésimo oitavo milênio do sétimo Manu num dia de Brahmā, o Senhor não tem obrigação de seguir essas regras e regulações, porque Ele é completamente livre para agir de muitas maneiras segundo a Sua vontade. Ele, portanto, aparece por Sua própria vontade sempre que haja o predomínio da irreligiosidade e o desaparecimento da verdadeira religião. Os princípios da religião são apresentados nos Vedas, e qualquer discrepância quanto à execução apropriada das regras contidas nos Vedas torna a pessoa irreligiosa. Afirma-se no Bhāgavatam que estes princípios são a lei do Senhor. Só o Senhor pode criar um sistema de religião. Aceita-se também que o próprio Senhor originalmente transmitiu os Vedas a Brahmā, de dentro de seu coração. Portanto, os princípios de dharma, ou religião, são as ordens diretas da Suprema Personalidade de Deus (dharmaṁ tu sākṣād bhagavat-praṇītam). Estes princípios são indicados de maneira clara em todo o Bhagavad-gītā . O propósito dos Vedas é estabelecer estes princípios sob a ordem do Senhor Supremo, e o Senhor determina diretamente, no final do Gītā, que o princípio mais elevado da religião é render-se somente a Ele, e nada mais. Os princípios védicos impelem a pessoa para a rendição completa a Ele; e sempre que estes princípios são perturbados pelos entes demoníacos, o Senhor aparece. Entendemos através do Bhāgavatam que o Senhor Buddha é uma encarnação de Kṛṣṇa que apareceu quando predominava o materialismo, e os materialistas estavam usando como pretexto a autoridade dos Vedas. Embora existam nos Vedas certas regras e regulações que restringem sacrifício de animais para determinados fins, mesmo assim, pessoas de tendência demoníaca estavam adotando sacrifícios de animais sem tomar como referência os princípios védicos. O Senhor Buddha apareceu para acabar com este absurdo e para estabelecer os princípios védicos da não-violência. Portanto, todo e qualquer avatāra, ou encarnação do Senhor, tem uma missão específica, e todos são descritos nas escrituras reveladas. Não deve ser aceito como avatāra alguém a quem as escrituras não mencionam em nenhuma de suas passagens. O fato é que o Senhor não aparece apenas em solo indiano. Ele pode manifestar-Se em todo e qualquer lugar, e sempre que deseje aparecer. Em toda e qualquer encarnação, Ele fala sobre religião tudo aquilo que pode ser compreendido por um povo em particular sob circunstâncias específicas. Mas a missão é a mesma — conduzir as pessoas à consciência de Deus e à obediência aos princípios religiosos. Algumas vezes, Ele vem pessoalmente, e outras vezes Ele envia Seu representante genuíno sob a forma de Seu filho, ou servo, ou Ele mesmo advém em alguma forma disfarçada.
Zasady Bhagavad-gīty zostały przekazane Arjunie, a tym samym i innym światłym osobom, jako że Arjuna był osobą światłą w porównaniu ze zwykłymi ludźmi w innych częściach świata. To, że dwa plus dwa równa się cztery, jest zasadą matematyczną prawdziwą zarówno w arytmetyce w klasie pierwszej, jak również w klasach wyższych. Jednak istnieje matematyka wyższa i niższa. Wszystkie inkarnacje Pana uczą tych samych zasad, ale w zależności od okoliczności, zasady zdają się być wyższymi albo niższymi. Wszystkie zasady religii – jak to zostanie później wytłumaczone – zaczynają się wraz z zaakceptowaniem czterech porządków życia duchowego i czterech porządków życia społecznego. Całym celem misji różnych inkarnacji jest wzbudzenie wszędzie świadomości Kṛṣṇy. Świadomość taka jest przejawiona lub nieprzejawiona tylko w zależności od różnych warunków.
Os princípios do Bhagavad-gītā foram falados a Arjuna, e também a outras pessoas bem elevadas, porque, em comparação com as pessoas comuns em outras partes do mundo, ele era deveras avançado. Dois mais dois são quatro é um princípio matemático válido tanto na aula de aritmética do principiante como também na aula dos alunos adiantados. No entanto, existe matemática superior e inferior. Em todas as encarnações do Senhor, portanto, os mesmos princípios são ensinados, mas eles parecem superiores ou inferiores conforme variem as circunstâncias. Os princípios mais elevados da religião começam com a aceitação das quatro ordens e quatro estados da vida social, como se explicará depois. Todo o propósito da missão das encarnações é despertar a consciência de Kṛṣṇa em toda a parte. Sob diferentes circunstâncias, esta consciência é manifesta ou imanifesta.