Bhagavad-gītā taka jaką jest 12.18-19
Tekst
tathā mānāpamānayoḥ
śītoṣṇa-sukha-duḥkheṣu
samaḥ saṅga-vivarjitaḥ
santuṣṭo yena kenacit
aniketaḥ sthira-matir
bhaktimān me priyo naraḥ
Synonyms
samaḥ – jednakowy; śatrau – dla wroga; ca – również; mitre – dla przyjaciół; ca – również; tathā – tak; māna – wobec honoru; apamānayoḥ – i hańby; śīta – wobec zimna; uṣṇa – upał; sukha – szczęście; duḥkheṣu – i niedola; samaḥ – zrównoważony; saṅga-vivarjitaḥ – wolny od wszelkich związków; tulya – jednakowy; nindā – wobec niesławy; stutiḥ – i sławy; maunī – cichy; santuṣṭaḥ – zadowolony; yena kenacit – czymkolwiek; aniketaḥ – nie mając stałego miejsca pobytu; sthira – niewzruszony; matiḥ – determinacja; bhakti-mān – zaangażowany w służbę oddania; me – dla Mnie; priyaḥ – drogi; naraḥ – człowiek.
Translation
Kto jednakowy ma stosunek tak do przyjaciół, jak i do wrogów, kto pozostaje niewzruszony wobec sławy i niesławy, upału i zimna, szczęścia i nieszczęścia, kto zawsze wolnym będąc od zanieczyszczeń, zawsze cichy jest i zadowala się czymkolwiek, kto o stałe miejsce pobytu nie dba, niewzruszony jest w wiedzy i zawsze zaangażowany w służbę oddania – ten jest mi bardzo drogi.
Purport
ZNACZENIE:
Wielbiciel jest zawsze wolny od wszelkich złych związków. Czasami bywa się chwalonym, czasami ganionym – taka jest natura ludzkiego społeczeństwa. Ale wielbiciel jest zawsze transcendentalny wobec fałszywej sławy czy niesławy, szczęścia czy nieszczęścia. Jest on bardzo cierpliwy. Nie rozmawia o niczym, co nie ma związku z Kṛṣṇą; dlatego nazywany jest cichym. Cichość nie oznacza, że nie powinno się mówić; cichość oznacza, że nie należy rozmawiać o nonsensach. Należy mówić tylko o sprawach istotnych, a najbardziej istotnymi tematami rozmów dla wielbiciela są tematy związane z Najwyższym Panem. Wielbiciel jest szczęśliwy w każdych warunkach. Czasami może dostawać bardzo smaczne pożywienie, czasami nie, ale jest zadowolony. Nie dba też o wygody, jeśli chodzi o miejsce spoczynku czy zamieszkania. Czasami może mieszkać pod drzewem, a czasami w luksusowym budynku. Nie jest przywiązany ani do jednego, ani do drugiego. Jest on nazywany niewzruszonym, gdyż jest niewzruszony w swojej determinacji i wiedzy. W opisach wielbiciela możemy spotkać się z pewnymi powtórzeniami, ale chodzi tu o podkreślenie faktu, że musi on posiadać wszystkie te cechy. Bez dobrych kwalifikacji nie można być czystym wielbicielem. Harāv abhaktasya kuto mahad-guṇāḥ: ten, kto nie jest wielbicielem, nie ma żadnych dobrych kwalifikacji. Jeśli ktoś chce uchodzić za wielbiciela, musi rozwinąć dobre cechy. Oczywiście, nie czyni on specjalnego wysiłku, by je zdobyć, ale zaangażowanie w świadomość Kṛṣṇy i służba oddania automatycznie pomagają mu je rozwinąć.