TEKST 3

VERZ 3

Tekst

Besedilo

yo mām ajam anādiṁ ca
vetti loka-maheśvaram
asammūḍhaḥ sa martyeṣu
sarva-pāpaiḥ pramucyate

Synonyms

yaḥ – każdy, kto; mām – Mnie; ajam – nienarodzony; anādim – bez początku; ca – również; vetti – wie; loka – planet; mahā-īśvaram – najwyższy pan; asammūḍhaḥ – wolna od ułudy; saḥ – on; martyeṣu – pomiędzy tymi, którzy podlegają śmierci; sarva-pāpaiḥ – ze wszystkich następstw grzechów; pramucyate – jest wyzwolony.

yaḥ – kdor; mām – Mene; ajam – nerojenega; anādim – brez začetka; ca – tudi; vetti – pozna; loka – planetov; mahā-īśvaram – vrhovnega gospodarja; asammūḍhaḥ – nezaslepljen; saḥ – on; martyeṣu – med smrtniki; sarva-pāpaiḥ – posledic vseh grehov; pramucyate – je rešen.

Translation

Kto zna Mnie jako nienarodzonego, nie mającego początku, jako Najwyższego Pana wszystkich światów, ten tylko – wolnym będąc od wszelkiej ułudy – wolnym jest i od wszelkiego grzechu.

Samo tisti, ki ve, da sem nerojen in brez začetka ter da sem vrhovni gospodar vseh svetov, ni zaslepljen in je osvobojen posledic vseh grehov.

Purport

ZNACZENIE:

Jak oznajmia Rozdział Siódmy (7.3), manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye: ci, którzy próbują wznieść się do platformy realizacji duchowej, nie są zwykłymi ludźmi. Przewyższają oni miliony przeciętnych osób nie posiadających wiedzy o realizacji duchowej. Ale kto spośród tych rzeczywiście próbujących dociec o swojej duchowej pozycji zrozumiał, że Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga, właścicielem wszystkiego, nienarodzonym, ten odniósł największy sukces w realizacji duchowej. Tylko na tym etapie, kiedy w pełni rozumie się najwyższą pozycję Kṛṣṇy, można całkowicie uwolnić się od wszelkich następstw grzechów.

V sedmem poglavju (7.3) je rečeno: manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye – kdor si prizadeva doseči duhovno spoznanje, ni navaden človek; boljši je od milijonov navadnih ljudi, ki ne vedo ničesar o duhovnem spoznavanju. Med tistimi, ki resnično poskušajo spoznati svojo duhovno naravo, pa najvišjo stopnjo duhovnega spoznanja doseže, kdor spozna, da je Kṛṣṇa Vsevišnja Božanska Osebnost, nerojeni lastnik vsega, kar je. Samo na tej stopnji, ko se povsem zavemo Kṛṣṇovega vrhovnega položaja, se lahko osvobodimo posledic vseh grehov.

Słowo aja, użyte tutaj w odniesieniu do Pana, oznacza „nienarodzony”. Ale Pan jest różny od żywych istot – opisanych jako aja w Rozdziale Drugim – które rodzą się i umierają z powodu swego przywiązania do materii. Dusze uwarunkowane zmieniają swoje ciała, ale Jego ciało jest niezmienne. Nawet jeśli przychodzi On do tego materialnego świata, przychodzi On jako ten sam, nienarodzony. Dlatego Rozdział Czwarty mówi, że Pan, dzięki Swojej wewnętrznej mocy, nie jest uzależniony od materialnej energii, lecz zawsze usytuowany jest w energii wyższej.

Gospod je v tem verzu opisan z besedo aja, „nerojen“, vendar pa se razlikuje od živih bitij, ki so v drugem poglavju Bhagavad-gīte prav tako imenovana aja. Gospod ni kakor živa bitja, ki se rojevajo in umirajo zaradi navezanosti na materijo. Pogojene duše menjujejo telesa, Njegovo telo pa je nespremenljivo. Gospod ostaja nerojen celo, kadar pride v materialni svet. V četrtem poglavju je zato rečeno, da se pojavi pod okriljem Svoje notranje, višje energije in da ni nikoli pod vplivom nižje, materialne energije.

Użyte w tym wersecie słowa vetti loka-maheśvaram oznaczają, iż należy wiedzieć, że Pan Kṛṣṇa jest najwyższym właścicielem systemów planetarnych wszechświata. Istniał On przed stworzeniem i jest różny od tego Swojego stworzenia. Wszyscy półbogowie zostali stworzeni wewnątrz tego materialnego świata, lecz jeśli chodzi o Kṛṣṇę, to powiedziane jest, iż On nie został stworzony. Zatem Kṛṣṇa różni się nawet od takich wielkich półbogów jak Brahmā i Śiva. I ponieważ jest On stwórcą Brahmy, Śivy i wszystkich innych półbogów, jest On Najwyższą Osobą wszystkich planet.

V tem verzu je rečeno: vetti loka-maheśvaram – vedeti moramo, da je Gospod Kṛṣṇa vrhovni lastnik vseh planetov v univerzumu. Obstajal je pred stvarjenjem in se razlikuje od stvarstva. Vsi polbogovi so bili ustvarjeni v materialnem svetu, za Kṛṣṇo pa je rečeno, da ni bil ustvarjen, zato se razlikuje celo od velikih polbogov, kakršna sta Brahmā in Śiva. Ker je Gospod stvarnik Brahme, Śive in drugih polbogov, je Vrhovna Oseba, gospodar vseh planetov.

Nie należy patrzeć na Kṛṣṇę jak na istotę ludzką. Jak zostało to powiedziane wcześniej, tylko niemądre osoby uważają Go za istotę ludzką. To samo, tylko w inny sposób, zostało powiedziane tutaj. Kto nie jest głupcem i posiada dostateczną inteligencję, aby zrozumieć konstytucjonalną pozycję Boga, ten zawsze wolny jest od następstw grzechów.

Śrī Kṛṣṇa se torej razlikuje od vsega ustvarjenega, in kdor to ve, se takoj osvobodi posledic vseh svojih grehov. Znanje o Vsevišnjem Gospodu si lahko pridobimo šele, ko se rešimo posledic vseh grešnih dejanj. Kot je rečeno v Bhagavad-gīti, lahko Gospoda spoznamo le z vdanim služenjem in nikakor drugače.

One should not try to understand Kṛṣṇa as a human being. As stated previously, only a foolish person thinks Him to be a human being. This is again expressed here in a different way. A man who is not foolish, who is intelligent enough to understand the constitutional position of the Godhead, is always free from all sinful reactions.

Kṛṣṇe ne bi smeli imeti za človeško bitje. Kot že rečeno, tako razmišljajo o Njem samo neumni ljudje. To je z drugimi besedami izraženo tudi v tem verzu. Kdor ni neumen, temveč je dovolj inteligenten, da lahko razume večno naravo Boga, je rešen posledic vseh svojih grehov.

Jeśli Kṛṣṇa znany jest jako syn Devakī, to jak może być On nienarodzony? To również zostało wytłumaczone w Śrīmad-Bhāgavatam: kiedy pojawił się On przed Devakī i Vasudevą, nie został urodzony jak zwykłe dziecko. Pojawił się On w Swojej oryginalnej formie, a następnie przemienił się w zwykłe dziecko.

Kṛṣṇa je znan kot Devakījin sin. Kako lahko potem rečemo, da je nerojen? To je pojasnjeno v Śrīmad-Bhāgavatamu: ko se je Kṛṣṇa pojavil pred Devakī in Vasudevo, se ni rodil kakor navaden otrok. Pojavil se je v Svojem izvornem telesu, zatem pa se je spremenil v navadnega otroka.

Wszelkie czyny spełniane pod kierunkiem Kṛṣṇy są z natury transcendentalne i nie mogą być zanieczyszczone przez skutki materialne, czy to pomyślne, czy niepomyślne. Koncepcja, że w tym materialnym świecie są rzeczy pomyślne i niepomyślne, jest w zasadzie wytworem umysłowym, jako że nie ma tu nic pomyślnego. Wszystko jest niepomyślne, ponieważ sama materialna natura nie jest pomyślna. My jedynie wyobrażamy sobie, że jest ona pomyślna. Prawdziwa pomyślność zależy od działania w świadomości Kṛṣṇy, w pełnym oddaniu i służbie. Zatem, jeśli w ogóle chcemy, aby nasza działalność była pomyślna, wtedy powinniśmy działać według wskazówek Najwyższego Pana. Takie wskazówki podane są w autorytatywnych pismach, takich jak Śrīmad-Bhāgavatam i Bhagavad-gītā, albo można je otrzymać od bona fide mistrza duchowego. Ponieważ mistrz duchowy jest reprezentantem Najwyższego Pana, jego wskazówki są bezpośrednio wskazówkami Najwyższego Pana. Mistrz duchowy, osoby święte i pisma święte nauczają w ten sam sposób. Nie ma sprzeczności pomiędzy tymi trzema źródłami. Wszelkie czynności spełniane pod takim kierunkiem wolne są od skutków pobożnego czy bezbożnego postępowania w tym materialnym świecie. Transcendentalną postawą wielbiciela w wypełnianiu jego czynności jest wyrzeczenie, i to nazywa się sannyāsą. Jak oznajmia pierwszy werset Szóstego Rozdziału Bhagavad-gīty: prawdziwym sannyāsīnem i yogīnem jest każdy, kto postępuje według wskazówek Najwyższego Pana i nie szuka schronienia w owocach swoich czynów (anāśritaḥ karma-phalam), nie zaś ten, kto przywdziewa szatę sannyāsīna czy pozuje na yogīna.

Vse, kar storimo po Kṛṣṇovem navodilu, je transcendentalno ter nima ugodnih in neugodnih posledic, kakršne imajo materialna dejanja. Prepričanje, da nekatere stvari v materialnem svetu prinašajo srečo, druge pa nesrečo, je samo proizvod uma, kajti v materialnem svetu ni ničesar obetajočega. Vse je neugodno, saj je neugodna sama materialna narava. Da nam lahko prinese srečo, si zgolj domišljamo. Resnično srečenosne so dejavnosti zavesti Kṛṣṇe, opravljene s čisto vdanostjo in v duhu služenja. Če si torej zares želimo, da bi nam naše delovanje prineslo srečo, moramo delovati po navodilih Vsevišnjega Gospoda. Ta navodila najdemo v avtoritativnih svetih spisih, kakršna sta Śrīmad-Bhāgavatam in Bhagavad-gītā, lahko pa jih dobimo tudi od verodostojnega duhovnega učitelja. Ker je duhovni učitelj predstavnik Vsevišnjega Gospoda, so navodila, ki jih dobimo od njega, navodila samega Gospoda. Duhovni učitelj, sveti ljudje in sveti spisi nas usmerjajo k istemu cilju in si v ničemer ne nasprotujejo. Če delujemo po njihovih navodilih, so naša dejanja brez posledic, kakršne imajo materialna pobožna in brezbožna dela. Transcendentalna zavest, s katero deluje bhakta, je zavest odpovedovanja. Takemu načinu delovanja pravimo sannyāsa. Kdor deluje iz dolžnosti, po ukazu Vsevišnjega Gospoda, in nima želje po sadovih svojega dela (anāśritaḥ karma-phalam), resnično živi v odpovedi, kar je rečeno v prvem verzu šestega poglavja Bhagavad-gīte. Pravi sannyāsī in yogī je tisti, ki deluje po navodilih Vsevišnjega Gospoda, ne pa tisti, ki si samo nadene oblačilo sannyāsīja ali pa se pretvarja, da je yogī.