TEKST 3

VERSO 3

Tekst

Texto

yo mām ajam anādiṁ ca
vetti loka-maheśvaram
asammūḍhaḥ sa martyeṣu
sarva-pāpaiḥ pramucyate

Synonyms

Sinônimos

yaḥ – każdy, kto; mām – Mnie; ajam – nienarodzony; anādim – bez początku; ca – również; vetti – wie; loka – planet; mahā-īśvaram – najwyższy pan; asammūḍhaḥ – wolna od ułudy; saḥ – on; martyeṣu – pomiędzy tymi, którzy podlegają śmierci; sarva-pāpaiḥ – ze wszystkich następstw grzechów; pramucyate – jest wyzwolony.

yaḥ — qualquer um que; mām — a Mim; ajam — não-nascido; anādim — sem começo; ca — também; vetti — conheça; loka — dos planetas; mahā-īśvaram — o amo supremo; asammūḍhaḥ — não iludido; saḥ — ele; martyeṣu — entre aqueles sujeitos à morte; sarva-pāpaiḥ — de todas as reações pecaminosas; pramucyate — libera-se.

Translation

Tradução

Kto zna Mnie jako nienarodzonego, nie mającego początku, jako Najwyższego Pana wszystkich światów, ten tylko – wolnym będąc od wszelkiej ułudy – wolnym jest i od wszelkiego grzechu.

Quem Me conhece como o não-nascido, como aquele que não tem começo, como o Senhor Supremo de todos os mundos — somente este, que dentre os homens não se deixa iludir, está livre de todos os pecados.

Purport

Comentário

ZNACZENIE:

Jak oznajmia Rozdział Siódmy (7.3), manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye: ci, którzy próbują wznieść się do platformy realizacji duchowej, nie są zwykłymi ludźmi. Przewyższają oni miliony przeciętnych osób nie posiadających wiedzy o realizacji duchowej. Ale kto spośród tych rzeczywiście próbujących dociec o swojej duchowej pozycji zrozumiał, że Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga, właścicielem wszystkiego, nienarodzonym, ten odniósł największy sukces w realizacji duchowej. Tylko na tym etapie, kiedy w pełni rozumie się najwyższą pozycję Kṛṣṇy, można całkowicie uwolnić się od wszelkich następstw grzechów.

Como se afirma no Sétimo Capítulo (7.3), manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye: aqueles que estão tentando se elevar à plataforma da compreensão espiritual não são homens comuns, eles são superiores a milhões e milhões de homens comuns que não sabem o que é realização espiritual. No entanto, entre aqueles que realmente tentam compreender sua situação espiritual, quem chegar à compreensão de que Kṛṣṇa é a Suprema Personalidade de Deus, o proprietário de tudo, o não-nascido, será o mais bem-sucedido em percepção espiritual. Só quando entende na íntegra a posição suprema de Kṛṣṇa, é que poderá se livrar por completo de todas as reações pecaminosas.

Słowo aja, użyte tutaj w odniesieniu do Pana, oznacza „nienarodzony”. Ale Pan jest różny od żywych istot – opisanych jako aja w Rozdziale Drugim – które rodzą się i umierają z powodu swego przywiązania do materii. Dusze uwarunkowane zmieniają swoje ciała, ale Jego ciało jest niezmienne. Nawet jeśli przychodzi On do tego materialnego świata, przychodzi On jako ten sam, nienarodzony. Dlatego Rozdział Czwarty mówi, że Pan, dzięki Swojej wewnętrznej mocy, nie jest uzależniony od materialnej energii, lecz zawsze usytuowany jest w energii wyższej.

Aqui, o Senhor é descrito por intermédio da palavra aja, que significa “não-nascido”, mas Ele é distinto das entidades vivas que o Segundo Capítulo descreve como aja. O Senhor é diferente das entidades vivas que estão nascendo e morrendo devido ao apego material. As almas condicionadas estão mudando de corpos, mas o corpo dEle é imutável. Mesmo quando vem a este mundo material, Ele vem como o mesmíssimo não-nascido; por isso, o Quarto Capítulo afirma que o Senhor, através de Sua potência interna, não está sob a energia material inferior, mas está sempre na energia superior.

Użyte w tym wersecie słowa vetti loka-maheśvaram oznaczają, iż należy wiedzieć, że Pan Kṛṣṇa jest najwyższym właścicielem systemów planetarnych wszechświata. Istniał On przed stworzeniem i jest różny od tego Swojego stworzenia. Wszyscy półbogowie zostali stworzeni wewnątrz tego materialnego świata, lecz jeśli chodzi o Kṛṣṇę, to powiedziane jest, iż On nie został stworzony. Zatem Kṛṣṇa różni się nawet od takich wielkich półbogów jak Brahmā i Śiva. I ponieważ jest On stwórcą Brahmy, Śivy i wszystkich innych półbogów, jest On Najwyższą Osobą wszystkich planet.

Neste verso, as palavras vetti loka-maheśvaram indicam que todos devem procurar saber que o Senhor Kṛṣṇa é o supremo proprietário dos sistemas planetários do Universo. Ele existia antes da criação, e Ele é diferente de Sua criação. Todos os semideuses foram criados dentro deste mundo material, mas com relação a Kṛṣṇa, diz-se que Ele não é criado; portanto, Kṛṣṇa é diferente até mesmo dos grandes semideuses, tais como Brahmā e Śiva. E porque é o criador de Brahmā, Śiva e de todos os outros semideuses, Ele é a Pessoa Suprema de todos os planetas.

Nie należy patrzeć na Kṛṣṇę jak na istotę ludzką. Jak zostało to powiedziane wcześniej, tylko niemądre osoby uważają Go za istotę ludzką. To samo, tylko w inny sposób, zostało powiedziane tutaj. Kto nie jest głupcem i posiada dostateczną inteligencję, aby zrozumieć konstytucjonalną pozycję Boga, ten zawsze wolny jest od następstw grzechów.

Śrī Kṛṣṇa é, portanto, diferente de tudo o que é criado, e qualquer um que O compreenda dessa maneira livra-se de imediato de todas as reações pecaminosas. Para ter conhecimento acerca do Senhor Supremo, é necessário libertar-se de todas as atividades pecaminosas. Como se declara no Bhagavad-gītā, Ele só pode ser conhecido através do serviço devocional, e não por nenhum outro meio.

One should not try to understand Kṛṣṇa as a human being. As stated previously, only a foolish person thinks Him to be a human being. This is again expressed here in a different way. A man who is not foolish, who is intelligent enough to understand the constitutional position of the Godhead, is always free from all sinful reactions.

Ninguém deve tentar entender Kṛṣṇa como se Ele fosse um ser humano. Como se afirmou anteriormente, só um tolo iria pensar que Ele é um ser humano. Isto volta a se expressar aqui de modo diferente. O homem que não é tolo, que é inteligente o bastante para compreender a posição constitucional da Divindade, estará sempre livre de todas as reações pecaminosas.

Jeśli Kṛṣṇa znany jest jako syn Devakī, to jak może być On nienarodzony? To również zostało wytłumaczone w Śrīmad-Bhāgavatam: kiedy pojawił się On przed Devakī i Vasudevą, nie został urodzony jak zwykłe dziecko. Pojawił się On w Swojej oryginalnej formie, a następnie przemienił się w zwykłe dziecko.

Se Kṛṣṇa é conhecido como o filho de Devakī, então, como pode Ele ser não-nascido? Isto também é explicado no Śrīmad-Bhāgavatam: Ao aparecer diante de Devakī e Vasudeva, Ele não nasceu como uma criança comum; Ele apareceu sob Sua forma original, e depois Se transformou numa criança comum.

Wszelkie czyny spełniane pod kierunkiem Kṛṣṇy są z natury transcendentalne i nie mogą być zanieczyszczone przez skutki materialne, czy to pomyślne, czy niepomyślne. Koncepcja, że w tym materialnym świecie są rzeczy pomyślne i niepomyślne, jest w zasadzie wytworem umysłowym, jako że nie ma tu nic pomyślnego. Wszystko jest niepomyślne, ponieważ sama materialna natura nie jest pomyślna. My jedynie wyobrażamy sobie, że jest ona pomyślna. Prawdziwa pomyślność zależy od działania w świadomości Kṛṣṇy, w pełnym oddaniu i służbie. Zatem, jeśli w ogóle chcemy, aby nasza działalność była pomyślna, wtedy powinniśmy działać według wskazówek Najwyższego Pana. Takie wskazówki podane są w autorytatywnych pismach, takich jak Śrīmad-Bhāgavatam i Bhagavad-gītā, albo można je otrzymać od bona fide mistrza duchowego. Ponieważ mistrz duchowy jest reprezentantem Najwyższego Pana, jego wskazówki są bezpośrednio wskazówkami Najwyższego Pana. Mistrz duchowy, osoby święte i pisma święte nauczają w ten sam sposób. Nie ma sprzeczności pomiędzy tymi trzema źródłami. Wszelkie czynności spełniane pod takim kierunkiem wolne są od skutków pobożnego czy bezbożnego postępowania w tym materialnym świecie. Transcendentalną postawą wielbiciela w wypełnianiu jego czynności jest wyrzeczenie, i to nazywa się sannyāsą. Jak oznajmia pierwszy werset Szóstego Rozdziału Bhagavad-gīty: prawdziwym sannyāsīnem i yogīnem jest każdy, kto postępuje według wskazówek Najwyższego Pana i nie szuka schronienia w owocach swoich czynów (anāśritaḥ karma-phalam), nie zaś ten, kto przywdziewa szatę sannyāsīna czy pozuje na yogīna.

Tudo o que é feito sob a direção de Kṛṣṇa é transcendental e não se contamina com reações materiais, que podem ser auspiciosas ou inauspiciosas. A concepção segundo a qual há coisas auspiciosas e inauspiciosas no mundo material é mais ou menos uma invenção mental porque não há nada auspicioso no mundo material. Tudo é inauspicioso porque a própria natureza material é inauspiciosa. Apenas imaginamos que algo é auspicioso. A verdadeira prosperidade depende de atividades que, em consciência de Kṛṣṇa, são plenas em devoção e serviço. Portanto, se realmente quisermos que nossas atividades sejam auspiciosas, então devemos trabalhar sob as instruções do Senhor Supremo. Essas instruções estão registradas em escrituras autorizadas, tais como o Śrīmad-Bhāgavatam e o Bhagavad-gītā, ou são transmitidas através de um mestre espiritual genuíno. Porque o mestre espiritual é o representante do Senhor Supremo, sua instrução é diretamente a mesma do Senhor Supremo. O mestre espiritual, as pessoas santas e as escrituras dão a mesma orientação. Não há contradição nestas três fontes. Todas as ações feitas sob esta guia estão livres das reações de atividades piedosas ou impiedosas deste mundo material. A atitude transcendental adotada pelo devoto que executa atividades é de verdadeira renúncia, e isto se chama sannyāsa. Como se declara no primeiro verso do Sexto Capítulo do Bhagavad-gītā, quem, ao receber ordens do Senhor Supremo, age por uma questão de dever e não cobra os frutos por suas atividades (anāśritaḥ karma-phalam) é um renunciante verdadeiro. Todo aquele que age sob a direção do Senhor Supremo é de fato um sannyāsī e um yogī, e não quem apenas vestiu a roupa de sannyāsī, ou que é um pseudo-yogī.