Bg 2.11
제11절
Tekst
원문
aśocyān anvaśocas tvaṁ
prajñā-vādāṁś ca bhāṣase
gatāsūn agatāsūṁś ca
nānuśocanti paṇḍitāḥ
아쇼쨘 안바쇼짜스 뜨밤 aśocyān anvaśocas tvaṁ
쁘라갸바담스 짜 바샤세 prajñā-vādāṁś ca bhāṣase
가따순 아가따숨스 짜 gatāsūn agatāsūṁś ca
나누쇼짠띠 빤디따하 nānuśocanti paṇḍitāḥ
Synoniemen
동의어
śrī-bhagavān uvāca — de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods zei; aśocyān — het treuren niet waard; anvaśocaḥ — je bent aan het treuren; tvam — jij; prajñā-vādān — geleerde woorden; ca — en; bhāṣase — spreekt; gata — verloren; asūn — leven; agata — niet voorbij; asūn — leven; ca — ook; na — nooit; anuśocanti — treuren; paṇḍitāḥ — de geleerden.
스리 바가반 우바짜: 최고인격신께서 말씀하셨습니다, 아쇼쨘: 비탄할 가치가 없는, 안바쇼짜하: 비탄하고 있다, 뜨밤: 너, 쁘라갸-바단: 배운 사람의 대화, 짜: 또한, 바샤세: 말하는, 가따: 잃어버린, 아순: 생명, 아가따: 지나지 않은, 아순: 생명, 짜: 또한, 나: 결코, 아누쇼짠띠: 비탄하다, 빤디따하: 학자.
Vertaling
번역
De Allerhoogste Persoonlijkheid Gods zei: Hoewel je geleerde woorden spreekt, treur je om iets wat het treuren niet waard is. Zij die wijs zijn, treuren noch om de levenden noch om de doden.
최고인격신께서 말씀하셨습니다: 유식한 말을 하고 있지만 너는 비탄할 가치가 없는 것을 두고 애통해하고 있구나. 현명한 자는 산 자를 위해서도, 죽은 자를 위해서도 슬퍼하지 않는다.
Betekenisverklaring
주석
De Heer nam onmiddellijk de positie in van leraar en berispte Zijn leerling door hem indirect een dwaas te noemen. De Heer zei: ‘Je spreekt als een geleerd man, maar je weet niet dat een geleerd persoon — iemand die onderscheid weet te maken tussen het lichaam en de ziel — niet om het lichaam treurt, in welk stadium het zich ook bevindt en of het nu levend is of dood.’ In latere hoofdstukken zal worden uitgelegd dat kennis het kennen van zowel de materie als de ziel betekent en ook van de bestuurder van beide. Arjuna’s redenatie was dat religieuze principes belangrijker waren dan politieke of sociale overwegingen, maar hij wist niet dat kennis over de materie, de ziel en de Allerhoogste zelfs belangrijker is dan religieuze rituelen. Omdat hij deze kennis miste, had hij zich niet als een zeer geleerd man moeten voordoen. En omdat hij blijkbaar niet een zeer geleerd man was, treurde hij om iets wat het betreuren niet waard was. Het lichaam wordt geboren en is gedoemd om vroeg of laat ten onder te gaan; het lichaam is daarom niet net zo belangrijk als de ziel. Wie dit weet, is werkelijk geleerd en voor hem bestaat er geen reden tot treuren, ongeacht de toestand waarin het lichaam zich bevindt.
주께서 즉시 스승의 위치에서 간접적으로 제자를 바보라 부르며 훈계하셨다. 주께서 “너는 유식한 사람처럼 말하고 있지만 육신이 무엇인지 영혼이 무엇인지 아는 자, 즉 진정으로 학식 있는 자는 살아있는 상태든 죽은 상태든 육신이 처한 어떠한 단계를 두고도 비탄하지 않는다는 사실을 모르고 있구나.”라고 말씀하신다. 후반부의 여러 장에서 설명되지만 지식이란 물질과 영혼, 그리고 이 둘을 통제하는 자에 관한 이해를 의미한다는 것이 명확해질 것이다. 아르주나는 종교 원칙이 정치학이나 사회학보다 더 중요시되어야 한다고 주장했지만 물질과 영혼, 그리고 절대자에 관한 지식이 종교 규범보다 훨씬 더 중요하다는 것을 모르고 있다. 이러한 지식이 부족하기 때문에 그는 스스로 매우 학식 있는 사람처럼 내세우지 말았어야 했다. 사실 그는 진정으로 학식 있는 자가 아니었기에 결과적으로 비탄할 가치가 없는 것을 두고 슬퍼했다. 몸은 태어나서 오늘이든 내일이든 사라질 운명에 처해 있다. 따라서 육신은 영혼만큼 중요하지 않다. 이것을 아는 자가 진정 학식 있는 자이며 그런 자는 물질로 된 몸의 상태가 어떻든 결코 한탄할 이유가 없다.