Skip to main content

제17절

TEKST 17

원문

Tekst

육따하라-비하라샤 yuktāhāra-vihārasya
육따-쩨쉬따샤 까르마수 yukta-ceṣṭasya karmasu
육따-스바쁘나바보다샤 yukta-svapnāvabodhasya
요고 바바띠 두카-하 yogo bhavati duḥkha-hā
yuktāhāra-vihārasya
yukta-ceṣṭasya karmasu
yukta-svapnāvabodhasya
yogo bhavati duḥkha-hā

동의어

Synonyms

육따: 규칙적인, 아하라: 먹다, 비하라샤: 오락, 육따: 먹다, 쩨쉬따샤: 생계를 위해 일하는 자의, 까르마수: 의무를 수행함에 있어, 육따: 규칙적인, 스바쁘나-아바보다샤: 잠과 깨어남, 요가하: 요가 수행, 바바띠: 되다, 두카-하: 고통을 덜다.

yukta – umiarkowany; āhāra – jedzenie; vihārasya – odpoczynek; yukta – uregulowany; ceṣṭasya – tego, kto pracuje dla utrzymania; karmasu – w wypełnianiu obowiązków; yukta – uregulowany; svapna-avabodhasya – sen i czuwanie; yogaḥ – praktyka yogi; bhavati – staje się; duḥkha-hā – zlikwidowanie cierpienia.

번역

Translation

먹고, 자고, 쉬고, 일하는 습관을 규제한 자는 요가 체계를 실천함으로써 모든 물질적 고통에서 벗어날 수 있다.

Kto posiada umiar w swoich zwyczajach jedzenia, spania, pracy i odpoczynku, ten poprzez praktykę yogi może zlikwidować wszelkie materialne cierpienia.

주석

Purport

육체의 요구 사항인 먹고, 자고, 방어하고, 성교하는 것을 지나치게 하면 요가 수행의 진보를 가로막는다. 먹는 데 관해 보면, 신성한 음식인 쁘라사담(prasādam)만을 먹는 습관을 들일 때 규제가 가능하다. 바가바드 기따(9.26)에 따르면 채소, 꽃, 과일, 곡식, 우유 등을 끄리쉬나께 바칠 수 있다. 끄리쉬나 의식인 사람은 인간을 위한 음식이 아닌 것, 즉 선성의 범주에 속하지 않는 것은 저절로 먹지 않게 훈련된다. 잠에 관해서 보자면, 끄리쉬나 의식인 사람은 끄리쉬나 의식의 의무를 수행하는 데 항상 주의를 기울이기 때문에 불필요한 잠으로 시간을 보내는 것을 큰 손실로 여긴다. 아뱌르타 깔라뜨밤(Avyartha-kālatvam). 끄리쉬나 의식인 사람은 인생의 단 일 분조차 주를 위한 봉사가 아닌 것에 낭비하지 않는다. 따라서 그는 잠을 최소화한다. 이 점에서 이상적인 분은 스릴라 루빠 고스와미인데, 그는 항상 끄리쉬나를 위한 봉사에 종사하여 하루 두 시간 이상은 주무시지 않았으며, 때때로 그것 또한 마다하셨다. 타꾸라 하리 다사(Ṭhākura Haridāsa)께서는 매일 삼십만 번의 구송을 마치지 않으면 쁘라사담을 드시지 않았음은 물론, 잠시도 주무시지 않았다. 일에 관해서 보자면, 끄리쉬나 의식인 사람은 끄리쉬나에 관련되지 않는 것은 하지 않기 때문에 그의 일은 항상 규칙적이며 감각 만족에 더럽혀지지 않는다. 감각 만족의 여지가 없기 때문에 끄리쉬나 의식인 사람은 물질적 여가를 즐기지 않는다. 그리고 그는 모든 일과 말, 잠과 깸, 그리고 다른 육체적 행위에 규칙적이므로 어떠한 물질적 고통도 없다.

ZNACZENIE:
 
Przesada w kwestiach jedzenia, spania, obrony i seksu – będących potrzebami ciała – może uniemożliwić postęp w praktyce yogi. Jeśli chodzi o jedzenie, to może zostać ono uregulowane wtedy, gdy przyjmuje się tylko prasādam, pokarm uświęcony. Panu Kṛṣṇie ofiarowuje się, zgodnie z zaleceniami Bhagavad-gīty (9.26), jarzyny, kwiaty, owoce, zboże, mleko itd. W ten sposób osoba w świadomości Kṛṣṇy jest automatycznie szkolona, aby nie przyjmować pokarmu nieprzeznaczonego dla ludzi, czyli tego, który nie jest w kategorii dobroci. Jeśli chodzi o spanie, osoba świadoma Kṛṣṇy jest zawsze czujna w wypełnianiu swoich obowiązków w świadomości Kṛṣṇy. Każda niepotrzebna chwila snu uważana jest za wielką stratę. Avyartha-kālatvam: osoba świadoma Kṛṣṇy nie może przeżyć ani minuty swojego życia bez pełnienia służby dla Pana. Dlatego ilość jej snu jest zmniejszona do minimum. Ideałem w tym względzie był Śrīla Rūpa Gosvāmī, który zawsze był zaangażowany w służbę dla Kṛṣṇy i nie mógł spać dłużej niż dwie godziny na dobę, a czasami jeszcze mniej. Ṭhākura Haridāsa nie przyjmował prasādam ani nie kładł się spać nawet na chwilę, dopóki nie skończył swojego codziennego intonowania w liczbie trzystu tysięcy imion. Jeśli chodzi o pracę, osoba świadoma Kṛṣṇy nie robi niczego, co nie ma związku ze sprawami Kṛṣṇy – tym samym praca jej jest zawsze zgodna z nakazami pism i nie jest skażona zadowalaniem zmysłów. A skoro nie wchodzi tu w grę zadowalanie zmysłów, osoba świadoma Kṛṣṇy nie potrzebuje materialnego wypoczynku. Ponieważ jest ona umiarkowana w swojej pracy, mowie, śnie, czuwaniu i innych czynnościach cielesnych, nie ma dla niej żadnych cierpień materialnych.