제17절
STIH 17
원문
Tekst
육따-쩨쉬따샤 까르마수 yukta-ceṣṭasya karmasu
육따-스바쁘나바보다샤 yukta-svapnāvabodhasya
요고 바바띠 두카-하 yogo bhavati duḥkha-hā
yukta-ceṣṭasya karmasu
yukta-svapnāvabodhasya
yogo bhavati duḥkha-hā
동의어
Synonyms
육따: 규칙적인, 아하라: 먹다, 비하라샤: 오락, 육따: 먹다, 쩨쉬따샤: 생계를 위해 일하는 자의, 까르마수: 의무를 수행함에 있어, 육따: 규칙적인, 스바쁘나-아바보다샤: 잠과 깨어남, 요가하: 요가 수행, 바바띠: 되다, 두카-하: 고통을 덜다.
yukta – regulirano; āhāra – jede; vihārasya – odmara; yukta – regulirano; ceṣṭasya – onaj tko radom zarađuje za život; karmasu – u obavljanju dužnosti; yukta – umjeren; svapna-avabodhasya – spavanje i budnost; yogaḥ – primjenjujući yogu; bhavati – postaje; duḥkha-hā – smanjuje patnje.
번역
Translation
먹고, 자고, 쉬고, 일하는 습관을 규제한 자는 요가 체계를 실천함으로써 모든 물질적 고통에서 벗어날 수 있다.
Onaj tko je regulirao svoje navike poput jedenja, spavanja, odmaranja i rada može primjenom yoge ublažiti sve materijalne patnje.
주석
Purport
육체의 요구 사항인 먹고, 자고, 방어하고, 성교하는 것을 지나치게 하면 요가 수행의 진보를 가로막는다. 먹는 데 관해 보면, 신성한 음식인 쁘라사담(prasādam)만을 먹는 습관을 들일 때 규제가 가능하다. 바가바드 기따(9.26)에 따르면 채소, 꽃, 과일, 곡식, 우유 등을 끄리쉬나께 바칠 수 있다. 끄리쉬나 의식인 사람은 인간을 위한 음식이 아닌 것, 즉 선성의 범주에 속하지 않는 것은 저절로 먹지 않게 훈련된다. 잠에 관해서 보자면, 끄리쉬나 의식인 사람은 끄리쉬나 의식의 의무를 수행하는 데 항상 주의를 기울이기 때문에 불필요한 잠으로 시간을 보내는 것을 큰 손실로 여긴다. 아뱌르타 깔라뜨밤(Avyartha-kālatvam). 끄리쉬나 의식인 사람은 인생의 단 일 분조차 주를 위한 봉사가 아닌 것에 낭비하지 않는다. 따라서 그는 잠을 최소화한다. 이 점에서 이상적인 분은 스릴라 루빠 고스와미인데, 그는 항상 끄리쉬나를 위한 봉사에 종사하여 하루 두 시간 이상은 주무시지 않았으며, 때때로 그것 또한 마다하셨다. 타꾸라 하리 다사(Ṭhākura Haridāsa)께서는 매일 삼십만 번의 구송을 마치지 않으면 쁘라사담을 드시지 않았음은 물론, 잠시도 주무시지 않았다. 일에 관해서 보자면, 끄리쉬나 의식인 사람은 끄리쉬나에 관련되지 않는 것은 하지 않기 때문에 그의 일은 항상 규칙적이며 감각 만족에 더럽혀지지 않는다. 감각 만족의 여지가 없기 때문에 끄리쉬나 의식인 사람은 물질적 여가를 즐기지 않는다. 그리고 그는 모든 일과 말, 잠과 깸, 그리고 다른 육체적 행위에 규칙적이므로 어떠한 물질적 고통도 없다.
SMISAO: Pretjerano zadovoljavanje tjelesnih potreba za hranom, snom, sigurnošću i razmnožavanjem može omesti napredovanje u yogi. Što se tiče jedenja, ono može biti regulirano samo kada jedemo prasādam, posvećenu hranu. Prema Bhagavad-gīti (9.26) Gospodinu Kṛṣṇi nudi se povrće, cvijeće, voće, žitarice, mlijeko itd. Na taj način osoba svjesna Kṛṣṇe automatski uči da ne jede hranu koja nije namijenjena ljudima ili nije hrana u vrlini. Što se tiče spavanja, osoba svjesna Kṛṣṇe uvijek budno obavlja svoje dužnosti u svjesnosti Kṛṣṇe, pa svako vrijeme nepotrebno provedeno u spavanju smatra velikim gubitkom. Avyartha-kālatvam: bhakta svjestan Kṛṣṇe ne može provesti ni minutu svoga života bez služenja Gospodina; ne može to podnijeti. Zato svoje spavanje svodi na najmanju mjeru. Njegov je uzor Śrīla Rūpa Gosvāmī, koji je uvijek služio Kṛṣṇu i nije mogao spavati više od dva sata na dan, a katkada čak ni toliko. Haridāsa Ṭhākura ne bi čak ni jeo prasādam ili spavao ako ne bi izvršio svoju dnevnu dužnost koja se sastojala od mantranja tri stotine tisuća imena na brojanici. Što se tiče rada, osoba svjesna Kṛṣṇe ne čini ništa što nije u Kṛṣṇinom interesu i zato je njezin rad uvijek reguliran i nedirnut osjetilnim uživanjem. Budući da nema govora o osjetilnom uživanju, osoba svjesna Kṛṣṇe nikada ne provodi vrijeme u materijalnoj dokolici. Za nju ne postoje materijalne bijede, jer je regulirala svoj rad, govor, spavanje, budnost i sve druge tjelesne djelatnosti.