TEXT 5

TEKST 5

Texte

Tekst

anta-kāle ca mām eva
smaran muktvā kalevaram
yaḥ prayāti sa mad-bhāvaṁ
yāti nāsty atra saṁśayaḥ

Synonyms

anta-kāle: à la fin de la vie; ca: aussi; mām: de Moi; eva: certes; smaran: se souvenant; muktvā: en quittant; kalevaram: le corps; yaḥ: celui qui; prayāti: va; saḥ: il; mat-bhāvam: Ma nature; yāti: obtient; na: ne pas; asti: il y a; atra: ici; saṁśayaḥ: de doute.

anta-kāle – pod koniec życia; ca – również; mām – Mnie; eva – z pewnością; smaran – pamiętając; muktvā – opuszczając; kalevaram – ciało; yaḥ – ten, kto; prayāti – idzie; saḥ – ten; mat-bhāvam – Moją naturę; yāti – osiąga; na – nie; asti – jest; atra – tutaj; saṁśayaḥ – wątpliwości.

Translation

Celui qui, à la fin de sa vie, quitte son corps en pensant à Moi seul partage aussitôt Ma nature, n’en doute pas.

Ktokolwiek zaś w chwili śmierci, opuszczając ciało, pamięta Mnie jedynie, ten natychmiast osiąga Moją naturę. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości.

Purport

Ce verset insiste sur l’importance de la conscience de Kṛṣṇa. En effet, quiconque abandonne son corps en pleine conscience de Kṛṣṇa participe aussitôt de la nature transcendantale du Seigneur Suprême. Kṛṣṇa est le plus pur d’entre les purs; par conséquent, quiconque demeure à chaque instant conscient de Lui devient également le plus pur d’entre les purs. D’où l’importance aussi du mot smaran (se rappeler). Mais ce souvenir de Kṛṣṇa ne saurait se manifester chez l’âme impure qui n’a pas pratiqué le service dévotionnel dans la conscience de Kṛṣṇa. Garder Kṛṣṇa en sa mémoire étant essentiel pour parvenir au succès final, il faut, dès le début de sa vie, commencer cette pratique. On doit pour cela réciter constamment le mahā-mantra – Hare Kṛṣṇa Hare Kṛṣṇa Kṛṣṇa Kṛṣṇa Hare Hare / Hare Rāma Hare Rāma Rāma Rāma Hare Hare. Pour obtenir l’entier bénéfice de la conscience de Kṛṣṇa à la fin de sa vie, Śrī Caitanya nous recommande d’être plus tolérant qu’un arbre (taror api sahiṣṇunā) et de continuer à réciter ce mantra, quelles que soient les embûches rencontrées sur notre chemin.

ZNACZENIE:

Werset ten podkreśla wagę świadomości Kṛṣṇy. Każdy, kto opuszcza swoje ciało będąc świadomym Kṛṣṇy, od razu przenoszony jest do transcendentalnej natury Najwyższego Pana. Najwyższy Pan jest najczystszym z najczystszych. Zatem ten, kto jest bezustannie świadomy Kṛṣṇy, również jest najczystszym z najczystszych. Ważne jest tutaj słowo smaran („pamiętanie”). Pamiętanie o Kṛṣṇie nie jest możliwe dla duszy nieczystej, która nie praktykowała świadomości Kṛṣṇy w służbie oddania. Zatem należy praktykować świadomość Kṛṣṇy od początku życia. Dla tego, kto pragnie osiągnąć sukces pod koniec życia, zasadniczym jest proces pamiętania Kṛṣṇy. Dlatego – idąc w ślady Pana Caitanyi – należy bezustannie intonować mahā-mantrę – Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, będąc przy tym tak tolerancyjnym jak drzewo (taror api sahiṣṇunā). Osoba intonująca Hare Kṛṣṇa może napotkać na jakieś przeszkody. Niemniej jednak, tolerując wszelkie przeciwności, należy wytrwale intonować Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, tak aby pod koniec życia osiągnąć pełną korzyść ze świadomości Kṛṣṇy.