Skip to main content

TEXT 5

VERSO 5

Texte

Texto

anta-kāle ca mām eva
smaran muktvā kalevaram
yaḥ prayāti sa mad-bhāvaṁ
yāti nāsty atra saṁśayaḥ
anta-kāle ca mām eva
smaran muktvā kalevaram
yaḥ prayāti sa mad-bhāvaṁ
yāti nāsty atra saṁśayaḥ

Synonyms

Sinônimos

anta-kāle: à la fin de la vie; ca: aussi; mām: de Moi; eva: certes; smaran: se souvenant; muktvā: en quittant; kalevaram: le corps; yaḥ: celui qui; prayāti: va; saḥ: il; mat-bhāvam: Ma nature; yāti: obtient; na: ne pas; asti: il y a; atra: ici; saṁśayaḥ: de doute.

anta-kāle — no fim da vida; ca — também; mām — a Mim; eva — decerto; smaran — lembrando; muktvā — deixando; kalevaram — o corpo; yaḥ — aquele que; prayāti — vai; saḥ — ele; mat-bhāvam — Minha natureza; yāti — alcança; na — não; asti — há; atra — aqui; saṁśayaḥ — dúvida.

Translation

Tradução

Celui qui, à la fin de sa vie, quitte son corps en pensant à Moi seul partage aussitôt Ma nature, n’en doute pas.

E todo aquele que, no fim de sua vida, abandone seu corpo, lembrando-se unicamente de Mim, no mesmo instante alcança Minha natureza. Quanto a isto, não há dúvidas.

Purport

Comentário

Ce verset insiste sur l’importance de la conscience de Kṛṣṇa. En effet, quiconque abandonne son corps en pleine conscience de Kṛṣṇa participe aussitôt de la nature transcendantale du Seigneur Suprême. Kṛṣṇa est le plus pur d’entre les purs; par conséquent, quiconque demeure à chaque instant conscient de Lui devient également le plus pur d’entre les purs. D’où l’importance aussi du mot smaran (se rappeler). Mais ce souvenir de Kṛṣṇa ne saurait se manifester chez l’âme impure qui n’a pas pratiqué le service dévotionnel dans la conscience de Kṛṣṇa. Garder Kṛṣṇa en sa mémoire étant essentiel pour parvenir au succès final, il faut, dès le début de sa vie, commencer cette pratique. On doit pour cela réciter constamment le mahā-mantra – Hare Kṛṣṇa Hare Kṛṣṇa Kṛṣṇa Kṛṣṇa Hare Hare / Hare Rāma Hare Rāma Rāma Rāma Hare Hare. Pour obtenir l’entier bénéfice de la conscience de Kṛṣṇa à la fin de sa vie, Śrī Caitanya nous recommande d’être plus tolérant qu’un arbre (taror api sahiṣṇunā) et de continuer à réciter ce mantra, quelles que soient les embûches rencontrées sur notre chemin.

Neste verso, frisa-se a importância da consciência de Kṛṣṇa. Quem quer que abandone seu corpo em consciência de Kṛṣṇa transfere-se de imediato à natureza transcendental do Senhor Supremo. O Senhor Supremo é o mais puro dos puros. Por isso, qualquer um que esteja sempre consciente de Kṛṣṇa é também o mais puro dos puros. A palavra smaran (“lembrar”) é importante. Ter lembrança de Kṛṣṇa não é possível para a alma impura que não praticou a consciência de Kṛṣṇa em serviço devocional. Portanto, todos devem praticar esta consciência de Kṛṣṇa desde o começo da vida. Se alguém quer ser bem-sucedido no fim de sua vida, o processo de lembrar-se de Kṛṣṇa é essencial. Portanto, deve-se cantar constante e incessantemente o mahā-mantra — Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. O Senhor Caitanya aconselhou que devemos ser tão tolerantes como uma árvore (taror iva sahiṣṇunā). Pode haver muitos impedimentos quando cantamos Hare Kṛṣṇa. Entretanto, tolerando todos esses obstáculos, devemos continuar a cantar Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, para que no final de nossas vidas possamos nos beneficiar por completo com a consciência de Kṛṣṇa.