Śrīmad-bhāgavatam 9.7.14
Texto
punar jātā yajasveti
sa pratyāhātha so ’bravīt
sānnāhiko yadā rājan
rājanyo ’tha paśuḥ śuciḥ
sa pratyāhātha so ’bravīt
sānnāhiko yadā rājan
rājanyo ’tha paśuḥ śuciḥ
Palabra por palabra
punaḥ — de nuevo; jātāḥ — han salido; yajasva — ahora ofrece el sacrificio; iti — así; saḥ — él, Varuṇa; pratyāha — contestó; atha — a continuación; saḥ — él, Hariścandra; abravīt — dijo; sānnāhikaḥ — capaz de armarse con un escudo; yadā — cuando; rājan — ¡oh, rey Varuṇa!; rājanyaḥ — el kṣatriya; atha — entonces; paśuḥ — el animal de sacrificio; śuciḥ — queda purificado.
Traducción
Cuando el niño tuvo completa de nuevo su dentadura, Varuṇa fue a ver a Hariścandra y le dijo: «Ya puedes celebrar el sacrificio». Pero Hariścandra le contestó: «¡Oh, rey!, el animal de sacrificio estará purificado cuando sea un kṣatriya capaz de protegerse con un escudo en la lucha contra el enemigo».