Śrīmad-bhāgavatam 9.7.12
Texto
dantā jātā yajasveti
sa pratyāhātha so ’bravīt
yadā patanty asya dantā
atha medhyo bhaved iti
sa pratyāhātha so ’bravīt
yadā patanty asya dantā
atha medhyo bhaved iti
Palabra por palabra
dantāḥ — los dientes; jātāḥ — han salido; yajasva — ahora sacrifica; iti — así; saḥ — él, Varuṇa; pratyāha — dijo; atha — acto seguido; saḥ — él, Hariścandra; abravīt — contestó; yadā — cuando; patanti — caigan; asya — sus; dantāḥ — dientes; atha — entonces; medhyaḥ — apto para el sacrificio; bhavet — se volverá; iti — así.
Traducción
Cuando el niño ya tenía dientes, Varuṇa volvió y dijo a Hariścandra: «Ahora el animal ya tiene dientes, y tú puedes celebrar el sacrificio». Hariścandra contestó: «Será apto para el sacrificio cuando se le hayan caído todos los dientes».