Skip to main content

CC Madhya-līlā 25.140

Texto

smarantaḥ smārayantaś ca
mitho ’ghaugha-haraṁ harim
bhaktyā sañjātayā bhaktyā
bibhraty utpulakāṁ tanum

Palabra por palabra

smarantaḥ — recordar; smārayantaḥ ca — y hacer recordar; mithaḥ — uno a otro; agha-ogha-haram — que elimina en el devoto todo lo no auspicioso; harim — la Suprema Personalidad de Dios; bhaktyā — mediante la devoción; sañjātayā — despierto; bhaktyā — con devoción; bibhrati — posee; utpulakām — agitado por el éxtasis; tanum — cuerpo.

Traducción

«“Los devotos puros manifiestan signos corporales espirituales de amor extático por el simple hecho de recordar y hacer recordar a otros a la Suprema Personalidad de Dios, Hari, que elimina en el devoto todo lo que no es auspicioso. Esa posición la alcanza quien ofrece servicio devocional conforme a los principios regulativos, elevándose después al plano del amor espontáneo.”

Significado

Esta cita pertenece al Śrīmad-Bhāgavatam (11.3.31).