TEXT 24

TEKST 24

Text

Tekst

tasmāc chāstraṁ pramāṇaṁ te
kāryākārya-vyavasthitau
jñātvā śāstra-vidhānoktaṁ
karma kartum ihārhasi

Synonyms

tasmāt — daher; śāstram — die Schriften; pramāṇam — Beweis; te — deine; kārya — Pflicht; akārya — und verbotene Tätigkeiten; vyavasthitau — beim Bestimmen; jñātvā — kennend; śāstra — der Schriften; vidhāna — die Vorschriften; uktam — wie erklärt; karma — Handlung; kartum — handeln; iha — in dieser Welt; arhasi — du solltest.

tasmāt – dlatego; śāstram – pisma święte; pramāṇam – dowód; te – twój; kārya – obowiązek; akārya – i czynności zakazane; vyavasthitau – w zdecydowaniu; jñātvā – znając; śāstra – pism świętych; vidhāna – zasady; uktam – jak oznajmiono; karma – praca; kartum – robić; iha – w tym świecie; arhasi – powinieneś.

Translation

Man sollte daher anhand der Unterweisungen der Schriften lernen, was Pflicht und was nicht Pflicht ist. Wenn man diese Regeln und Vorschriften kennt, sollte man so handeln, daß man allmählich erhoben wird.

Z pism świętych należy dowiedzieć się, co jest obowiązkiem, a co nim nie jest. Znając takie zasady i nakazy, należy działać w taki sposób, aby stopniowo wznosić się.

Purport

ERLÄUTERUNG: Wie es im Fünfzehnten Kapitel heißt, sind alle Regeln und Vorschriften der Veden dafür bestimmt, Kṛṣṇa zu erkennen. Wenn man durch das Studium der Bhagavad-gītā Kṛṣṇa versteht und sich auf die Ebene des Kṛṣṇa-Bewußtseins erhebt, indem man hingebungsvollen Dienst ausführt, hat man die höchste Vollkommenheit des vedischen Wissens erreicht. Śrī Caitanya Mahāprabhu machte diesen Vorgang sehr leicht: Er bat die Menschen, einfach Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare zu chanten, sich im hingebungsvollen Dienst des Herrn zu beschäftigen und die Reste der Speisen zu sich zu nehmen, die der Bildgestalt geopfert wurden. Man sollte verstehen, daß jemand, der sich direkt in all diesen hingebungsvollen Tätigkeiten beschäftigt, bereits alle vedischen Schriften studiert und ihre Schlußfolgerung auf vollkommene Weise verstanden hat. Was die gewöhnlichen Menschen betrifft, die nicht im Kṛṣṇa-Bewußtsein leben und sich nicht im hingebungsvollen Dienst beschäftigen, so muß natürlich anhand der Anweisungen der Veden entschieden werden, was sie tun müssen und was sie nicht tun dürfen. Diesen Anweisungen sollte man widerspruchslos folgen. Das ist wahres Befolgen der Prinzipien der śāstra. Die śāstras sind frei von den vier grundlegenden Mängeln der bedingten Seele: unvollkommene Sinne, die Neigung zu betrügen, die Unvermeidbarkeit, Fehler zu begehen, und die Unvermeidbarkeit, in Illusion zu sein. Aufgrund dieser vier grundlegenden Mängel des bedingten Lebens ist der Mensch nicht in der Lage, eigene Regeln und Regulierungen aufzustellen. Weil die Regeln und Regulierungen der śāstras jedoch frei von diesen Mängeln sind, werden sie von allen großen Heiligen, ācāryas und großen Seelen unverändert anerkannt.

ZNACZENIE:

Jak oznajmiono w Rozdziale Piętnastym, wszystkie zasady i nakazy Ved mają na celu poznanie Kṛṣṇy. Jeśli ktoś zrozumiał Kṛṣṇę z Bhagavad-gīty i osiągnął świadomość Kṛṣṇy, angażując się w służbę oddania, to osiągnął najwyższą doskonałość wiedzy ofiarowanej przez literaturę wedyjską. Pan Caitanya uczynił ten proces bardzo łatwym: prosił ludzi, aby jedynie intonowali Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, angażowali się w służbę dla Pana i spożywali pozostałości pokarmu ofiarowanego Bóstwu. Jeśli ktoś jest bezpośrednio zaangażowany we wszystkie te czynności służby oddania, to oznacza to, iż pojął on całą literaturę wedyjską i w doskonały sposób wyciągnął z niej wnioski. Oczywiście zwykłe osoby, nie będące w świadomości Kṛṣṇy, czyli niezaangażowane w służbę oddania, muszą dowiadywać się z Ved, co należy do ich obowiązków, a czego nie powinny robić. I powinny się one ściśle do tych wskazówek stosować. To nazywa się przestrzeganiem zasad śāstr, czyli pism świętych. Śāstry wolne są od czterech zasadniczych wad właściwych uwarunkowanej duszy: niedoskonałych zmysłów, skłonności do oszukiwania, popełniania błędów i ulegania złudzeniu. Te cztery defekty uwarunkowanego życia dyskwalifikują człowieka do ustanawiania zasad. Dlatego zasady podane w śāstrach – wolne od tych wad – przyjmowane są przez wszystkich świętych, ācāryów i wielkie dusze, bez żadnych zmian.

In Indien gibt es viele Gruppen mit verschiedensten spirituellen Auffassungen. Sie werden im allgemeinen in zwei Hauptgruppen unterteilt: die Unpersönlichkeitsanhänger und die Persönlichkeitsanhänger. Beide Gruppen jedoch führen ihr Leben in Übereinstimmung mit den Prinzipien der Veden. Solange man nicht den Prinzipien der Schriften folgt, kann man sich nicht zur Stufe der Vollkommenheit erheben. Daher ist derjenige, der die wirkliche Bedeutung der śāstras versteht, wahrhaft vom Glück begünstigt.

W Indiach jest wiele grup zajmujących się poznaniem duchowym, które na ogół dzielone są na dwie: impersonalistów i personalistów. Obie z tych grup żyją jednak zgodnie z zasadami Ved. Bez przestrzegania zasad pism świętych nie można wznieść się do stanu doskonałości. Dlatego ten, kto rozumie znaczenie i cel śāstr, uważany jest za osobę szczęśliwą.

Die fortschreitende Entartung der menschlichen Gesellschaft hat ihre Ursache darin, daß die Menschen die Prinzipien, die einen zur Erkenntnis der Höchsten Persönlichkeit Gottes führen, ablehnen. Dies ist das größte Vergehen im menschlichen Leben. Deshalb bereitet uns māyā, die materielle Energie der Höchsten Persönlichkeit Gottes, in Form der dreifachen Leiden ständig Schwierigkeiten. Diese materielle Energie setzt sich aus den drei Erscheinungsweisen der materiellen Natur zusammen. Man muß sich zumindest zur Erscheinungsweise der Tugend erheben, bevor sich einem der Pfad öffnet, auf dem man den Höchsten Herrn verstehen kann. Ohne sich zur Ebene der Erscheinungsweise der Tugend zu erheben, bleibt man in Unwissenheit und Leidenschaft, den Ursachen dämonischen Lebens. Diejenigen, die sich in den Erscheinungsweisen der Leidenschaft und Unwissenheit befinden, verspotten die Schriften, verspotten die Heiligen und verspotten das richtige Verständnis der Höchsten Persönlichkeit Gottes. Sie mißachten die Unterweisungen des spirituellen Meisters, und sie kümmern sich nicht um die Anweisungen der Schriften. Obwohl sie von der Herrlichkeit des hingebungsvollen Dienstes hören, verspüren sie keinerlei Anziehung. Folglich erfinden sie ihren eigenen Weg der Erhebung. Dies sind einige der Fehler und Irrtümer, durch die die menschliche Gesellschaft in ein dämonisches Dasein geführt wird. Wenn man jedoch die Hilfe eines echten und autorisierten spirituellen Meisters finden kann, der die Fähigkeit hat, einen zum Pfad der Erhebung, zu höheren Stufen des Daseins, zu führen, dann wird das Leben erfolgreich.

Przyczyną wszystkich upadków w ludzkim społeczeństwie jest niechęć do zasad poznawania Najwyższej Osoby Boga. Jest to największe przewinienie ludzkiego życia. Dlatego māyā, materialna energia Najwyższej Osoby Boga, zawsze nęka nas w postaci trojakich nieszczęść. Energia materialna składa się z trzech sił natury materialnej. Należy wznieść się przynajmniej do siły dobroci, zanim będzie mogła otworzyć się ścieżka do poznania Najwyższego Pana. Bez wzniesienia się do poziomu siły dobroci, pozostaje się pod wpływem pasji i ignorancji, które są przyczyną demonicznego życia. Osoby znajdujące się pod wpływem siły pasji i ignorancji wyszydzają pisma święte, święte osoby i właściwe zrozumienie Najwyższej Osoby Boga. Nie są posłuszne instrukcjom mistrza duchowego oraz lekceważą zasady pism świętych. Chociaż słyszą o pięknie służby oddania, nie są nią zainteresowani. Wytwarzają własne sposoby postępu. Są to niektóre z wad społeczeństwa, które prowadzą do demonicznego stanu życia. Jeśli jednak ktoś prowadzony jest przez właściwego i bona fide mistrza duchowego, który może doprowadzić do ścieżki oświecenia, na wyższy poziom, wtedy jego życie staje się sukcesem.

Hiermit enden die Bhaktivedanta-Erläuterungen zum Sechzehnten Kapitel der Śrīmad Bhagavad-gītā mit dem Titel: „Die göttlichen und die dämonischen Eigenschaften“.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Szesnastego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, opisującego natury boskie i demoniczne.