Skip to main content

Text 44

VERSO 44

Devanagari

Devanagari

प्रायेण देव मुनय: स्वविमुक्तिकामा
मौनं चरन्ति विजने न परार्थनिष्ठा: ।
नैतान्विहाय कृपणान्विमुमुक्ष एको
नान्यं त्वदस्य शरणं भ्रमतोऽनुपश्ये ॥ ४४ ॥

Text

Texto

prāyeṇa deva munayaḥ sva-vimukti-kāmā
maunaṁ caranti vijane na parārtha-niṣṭhāḥ
naitān vihāya kṛpaṇān vimumukṣa eko
nānyaṁ tvad asya śaraṇaṁ bhramato ’nupaśye
prāyeṇa deva munayaḥ sva-vimukti-kāmā
maunaṁ caranti vijane na parārtha-niṣṭhāḥ
naitān vihāya kṛpaṇān vimumukṣa eko
nānyaṁ tvad asya śaraṇaṁ bhramato ’nupaśye

Synonyms

Sinônimos

prāyeṇa — generally, in almost all cases; deva — O my Lord; munayaḥ — the great saintly persons; sva — personal, own; vimukti-kāmāḥ — ambitious for liberation from this material world; maunam — silently; caranti — they wander (in places like the Himālayan forests, where they have no touch with the activities of the materialists); vijane — in solitary places; na — not; para-artha-niṣṭhāḥ — interested in working for others by giving them the benefit of the Kṛṣṇa consciousness movement, by enlightening them with Kṛṣṇa consciousness; na — not; etān — these; vihāya — leaving aside; kṛpaṇān — fools and rascals (engaged in materialistic activity who do not know the benefit of the human form of life); vimumukṣe — I desire to be liberated and to return home, back to Godhead; ekaḥ — alone; na — not; anyam — other; tvat — but for You; asya — of this; śaraṇam — shelter; bhramataḥ — of the living entity rotating and wandering throughout the material universes; anupaśye — do I see.

prāyeṇa — de um modo geral, ou em quase todos os casos; deva — ó meu Senhor; munayaḥ — as grandes pessoas santas; sva — pessoal, ou própria; vimukti-kāmāḥ — desejosas de conseguir a liberação escapando deste mundo material; maunam — em silêncio; caranti — elas vagueiam (em lugares como as florestas dos Himalaias, onde não se entra em contato com as atividades dos materialistas); vijane — em lugares solitários; na — não; para-artha-niṣṭhāḥ — interessadas em trabalhar para os outros, dando-lhes o benefício do movimento da consciência de Kṛṣṇa, iluminando-os com a consciência de Kṛṣṇa; na — não; etān — esses; vihāya — deixando de lado; kṛpaṇān — tolos e patifes (que, ocupados em atividades materialistas, não conhecem o valor da forma de vida humana); vimumukṣe — desejo libertar-me e retornar ao lar, retornar ao Supremo; ekaḥ — sozinho; na — não; anyam — outro; tvat — diferente de Vós; asya — desse; śaraṇam — refúgio; bhramataḥ — da entidade viva que gira e vagueia em todos os universos materiais; anupaśye — consigo ver.

Translation

Tradução

My dear Lord Nṛsiṁhadeva, I see that there are many saintly persons indeed, but they are interested only in their own deliverance. Not caring for the big cities and towns, they go to the Himālayas or the forest to meditate with vows of silence [mauna-vrata]. They are not interested in delivering others. As for me, however, I do not wish to be liberated alone, leaving aside all these poor fools and rascals. I know that without Kṛṣṇa consciousness, without taking shelter of Your lotus feet, one cannot be happy. Therefore I wish to bring them back to shelter at Your lotus feet.

Meu querido Senhor Nṛsiṁhadeva, vejo que, na verdade, existem muitas pessoas santas, mas elas estão interessadas unicamente em sua própria liberação. Não se preocupando com as grandes cidades e províncias, elas, sob voto de silêncio [mauna-vrata], vão aos Himalaias ou às florestas para meditar. Elas não estão interessadas em libertar os outros. Quanto a mim, entretanto, não quero me libertar sozinho e deixar de lado todos esses pobres tolos e patifes. Sei que, sem a consciência de Kṛṣṇa, sem se refugiar em Vossos pés de lótus, ninguém pode ser feliz. Portanto, desejo trazer todos de volta ao refúgio de Vossos pés de lótus.

Purport

Comentário

This is the decision of the Vaiṣṇava, the pure devotee of the Lord. For himself he has no problems, even if he has to stay in this material world, because his only business is to remain in Kṛṣṇa consciousness. The Kṛṣṇa conscious person can go even to hell and still be happy. Therefore Prahlāda Mahārāja said, naivodvije para duratyaya-vaitaraṇyāḥ: “O best of the great personalities, I am not at all afraid of material existence.” The pure devotee is never unhappy in any condition of life. This is confirmed in Śrīmad-Bhāgavatam (6.17.28):

SIGNIFICADO—Esta é a determinação do vaiṣṇava, do devoto puro do Senhor. Mesmo que tenha de permanecer neste mundo material, isso não constitui nenhum problema para ele, pois sua única atividade é se manter consciente de Kṛṣṇa. A pessoa em consciência de Kṛṣṇa não deixa de ser feliz mesmo que esteja no inferno. Logo, Prahlāda Mahārāja disse que naivodvije para duratyaya-vaitaraṇyāḥ: “Ó melhor das grandes personalidades, não estou nem um pouco com medo da existência material.” Em nenhuma condição de vida, o devoto puro se sente infeliz. Confirma-se isso no Śrīmad-Bhāgavatam (6.17.28):

nārāyaṇa-parāḥ sarve
na kutaścana bibhyati
svargāpavarga-narakeṣv
api tulyārtha-darśinaḥ
nārāyaṇa-parāḥ sarve
na kutaścana bibhyati
svargāpavarga-narakeṣv
api tulyārtha-darśinaḥ

“Devotees solely engaged in the devotional service of the Supreme Personality of Godhead, Nārāyaṇa, never fear any condition of life. For them the heavenly planets, liberation and the hellish planets are all the same, for such devotees are interested only in the service of the Lord.”

“Os devotos ocupados única e exclusivamente no serviço devocional à Suprema Personalidade de Deus, Nārāyaṇa, jamais temem alguma condição de vida. Para eles, os planetas celestiais, a liberação e os planetas infernais são a mesma coisa, pois esses devotos estão interessados apenas em servir ao Senhor.”

For a devotee, being situated in the heavenly planets and being in the hellish planets are equal, for a devotee lives neither in heaven nor in hell but with Kṛṣṇa in the spiritual world. The secret of success for the devotee is not understood by the karmīs and jñānīs. Karmīs therefore try to be happy by material adjustment, and jñānīs want to be happy by becoming one with the Supreme. The devotee has no such interest. He is not interested in so-called meditation in the Himālayas or the forest. Rather, his interest is in the busiest part of the world, where he teaches people Kṛṣṇa consciousness. The Kṛṣṇa consciousness movement was started for this purpose. We do not teach one to meditate in a secluded place just so that one may show that he has become very much advanced and may be proud of his so-called transcendental meditation, although he engages in all sorts of foolish materialistic activity. A Vaiṣṇava like Prahlāda Mahārāja is not interested in such a bluff of spiritual advancement. Rather, he is interested in enlightening people in Kṛṣṇa consciousness because that is the only way for them to become happy. Prahlāda Mahārāja says clearly, nānyaṁ tvad asya śaraṇaṁ bhramato ’nupaśye: “I know that without Kṛṣṇa consciousness, without taking shelter of Your lotus feet, one cannot be happy.” One wanders within the universe, life after life, but by the grace of a devotee, a servant of Śrī Caitanya Mahāprabhu, one can get the clue to Kṛṣṇa consciousness and then not only become happy in this world but also return home, back to Godhead. That is the real target in life. The members of the Kṛṣṇa consciousness movement are not at all interested in so-called meditation in the Himālayas or the forest, where one will only make a show of meditation, nor are they interested in opening many schools for yoga and meditation in the cities. Rather, every member of the Kṛṣṇa consciousness movement is interested in going door to door to try to convince people about the teachings of Bhagavad-gītā As It Is, the teachings of Lord Caitanya. That is the purpose of the Hare Kṛṣṇa movement. The members of the Kṛṣṇa consciousness movement must be fully convinced that without Kṛṣṇa one cannot be happy. Thus the Kṛṣṇa conscious person avoids all kinds of pseudo spiritualists, transcendentalists, meditators, monists, philosophers and philanthropists.

Para o devoto, não existe diferença entre ficar nos planetas celestiais ou nos planetas infernais, pois o devoto não vive nem no céu nem no inferno, mas com Kṛṣṇa, no mundo espiritual. Os karmīs e os jñānīs não conseguem entender o segredo do sucesso do devoto. Os karmīs, portanto, tentam ser felizes através de medidas materiais, e os jñānīs tentam ser felizes se tornando unos com o Supremo. O devoto não tem nenhum desses interesses. Ele não está interessado em praticar meditação nos Himalaias ou na floresta. Ao contrário, seu interesse se concentra nas regiões mais atarefadas do mundo, onde se possa ensinar às pessoas a consciência de Kṛṣṇa. O movimento da consciência de Kṛṣṇa existe com este propósito. Não ensinamos pessoa alguma a meditar em um lugar solitário simplesmente para que ela possa mostrar que se tornou muito avançada e fique orgulhosa de sua suposta meditação transcendental, embora se ocupe em toda espécie de atividades materiais tolas. Um vaiṣṇava como Prahlāda Mahārāja não está interessado nesse tipo de avanço espiritual, o qual é mero embuste. Ao contrário, ele está interessado em iluminar as pessoas com a consciência de Kṛṣṇa porque esta é a única maneira de se tornarem felizes. Prahlāda Mahārāja diz claramente que nānyaṁ tvad asya śaraṇaṁ bhramato ’nupaśye: “Sei que, sem a consciência de Kṛṣṇa, sem se refugiar nos Vossos pés de lótus, ninguém pode ser feliz.” Embora, vida após vida, alguém vagueie dentro do universo, se ele tiver a fortuna de se encontrar com um devoto, um servo de Śrī Caitanya Mahāprabhu, conseguirá desvendar o segredo da consciência de Kṛṣṇa e, então, não somente se tornará feliz neste mundo, mas também retornará ao lar, retornará ao Supremo. Essa é a verdadeira meta da vida. Os membros do movimento da consciência de Kṛṣṇa não têm qualquer interesse em praticar meditação nos Himalaias ou na floresta, onde apenas se fará um espetáculo, tampouco estão interessados em abrir nas cidades escolas de yoga e de meditação. Ao contrário, todo membro do movimento da consciência de Kṛṣṇa procura ir de porta em porta esforçando-se por apresentar às pessoas os ensinamentos do Bhagavad-gītā Como Ele É e as mensagens do Senhor Caitanya. Eis o propósito do movimento Hare Kṛṣṇa. Os membros do movimento da consciência de Kṛṣṇa devem ter plena convicção de que, sem Kṛṣṇa, ninguém pode ser feliz. Assim, a pessoa consciente de Kṛṣṇa evita toda classe de espiritualistas, transcendentalistas, meditadores, monistas, filósofos e filantropos farsantes.