ТЕКСТ 2
TEKST 2
Текст
Tekst
дехе ’смин мадхусӯдана
прайа̄н̣а-ка̄ле ча катхам̇
джн̃ейо ’си нийата̄тмабхих̣
dehe ’smin madhusūdana
prayāṇa-kāle ca kathaṁ
jñeyo ’si niyatātmabhiḥ
Пословный перевод
Synonyms
адхийаджн̃ах̣ — владыка всех жертвоприношений; катхам — как; ках̣ — кто; атра — здесь; дехе — в теле; асмин — в этом; мадхусӯдана — о Мадхусудана; прайа̄н̣а-ка̄ле — в момент смерти; ча — и; катхам — как; джн̃ейах̣ аси — (Ты) есть тот, о ком следует помнить; нийата-а̄тмабхих̣ — владеющие собой.
adhiyajñaḥ – Pan ofiar; katham – jak; kaḥ – kto; atra – tutaj; dehe – w ciele; asmin – w tym; madhusūdana – O Madhusūdano; prayāṇa-kāle – w chwili śmierci; ca – i; katham – jak; jñeyaḥ asi – Ty możesz być znanym; niyata-ātmabhiḥ – przez samokontrolujących się.
Перевод
Translation
Кого называют владыкой жертвоприношений и каким образом Он пребывает в этом теле, о Мадхусудана? Как те, кто занимается преданным служением, помнят о Тебе в момент смерти?
O Madhusūdano, kim jest Pan ofiar? Jak mieszka On w ciele? I w jaki sposób ci, którzy są zaangażowani w pełnienie służby oddania, mogą zrealizować Cię w chwili śmierci?
Комментарий
Purport
Владыкой жертвоприношений называют Вишну, а также Индру. Вишну повелевает главными полубогами, в том числе Брахмой и Шивой, а Индра — полубогами, которые управляют различными ведомствами материальной вселенной. Как Вишну, так и Индре поклоняются, совершая ягьи. Но здесь Арджуна спрашивает о том, кто является истинным владыкой жертвоприношений и каким образом Господь пребывает в теле живого существа.
ZNACZENIE:
„Pan ofiar” może odnosić się albo do Indry albo do Viṣṇu. Viṣṇu jest pierwszym wśród najważniejszych półbogów (włączając w to Brahmę i Śivę), a Indra przewodzi półbogom zarządzającym. Zarówno Viṣṇu, jak i Indra czczeni są poprzez spełnianie yajñi (ofiar). Ale tutaj Arjuna pyta, kto w rzeczywistości jest Panem yajñi, i w jaki sposób Pan ten rezyduje wewnątrz ciała żywej istoty.
Арджуна называет здесь Господа Мадхусуданой, потому что Кришна однажды убил демона по имени Мадху. По существу, вопросы, заданные Арджуной, выражают сомнения, и вообще-то они не должны были возникнуть у него, так как Арджуна — преданный, обладающий сознанием Кришны. Сомнения подобны демонам, и, поскольку Кришна прекрасно умеет расправляться с демонами, Арджуна называет Его Мадхусуданой, тем самым прося уничтожить демонов сомнения, возникших у него в уме.
Arjuna nazwał tutaj Pana Madhusūdaną, a to dlatego, że Kṛṣṇa zabił kiedyś demona imieniem Madhu. W rzeczywistości pytania te, mające naturę wątpliwości, nie powinny powstać w umyśle Arjuny – jest on przecież wielbicielem świadomym Kṛṣṇy. Zatem wątpliwości te są jak demony. A ponieważ Kṛṣṇa jest ekspertem w zabijaniu demonów, Arjuna zwraca się tutaj do Niego, jako do Madhusūdany, aby zabił demoniczne wątpliwości powstałe w jego umyśle.
Большое значение имеет употребленное в этом стихе слово прайа̄н̣а-ка̄ле: все, чего мы достигли при жизни, будет проверено в момент смерти. Арджуна хочет узнать, что ждет тех, кто постоянно поглощен деятельностью в сознании Кришны. Как они выдерживают это последнее испытание? Когда наступает смерть, все функции тела нарушаются и ум приходит в сильное беспокойство. В таком состоянии немудрено забыть Верховного Господа. Великий преданный Махараджа Кулашекхара в своих молитвах говорит: «О Господь, я хотел бы умереть прямо сейчас, пока я полностью здоров, чтобы лебедь моего ума нашел путь к стеблю лотоса Твоих стоп». Плавая в воде, лебеди часто ныряют и играют со стеблями лотоса. Это доставляет им огромное удовольствие. Используя эту метафору, Махараджа Кулашекхара говорит Господу: «В настоящее время я вполне здоров и мой ум спокоен. Если я умру прямо сейчас, думая о Твоих лотосных стопах, то наверняка достигну цели преданного служения. Если же мне придется дожидаться естественной смерти, я не знаю, что случится со мной в последний миг, потому что тогда мое тело перестанет действовать должным образом, меня будет мучить удушье, и я не уверен, что смогу произнести Твое имя. Поэтому позволь мне умереть немедленно». И в этом стихе «Бхагавад-гиты» Арджуна спрашивает о том, как сосредоточить ум на лотосных стопах Кришны в момент смерти.
Bardzo znaczące w tym wersecie jest słowo prayāṇa-kāle, ponieważ to, co robimy w ciągu życia, będzie sprawdzone w momencie śmierci. Arjuna pragnie dowiedzieć się o tych, którzy są bezustannie zaangażowani w świadomość Kṛṣṇy. Jaka będzie ich pozycja w ostatnim momencie. W krytycznym momencie śmierci funkcje ciała zostają przerwane i umysł nie jest w normalnym stanie. A będąc zaniepokojonym stanem ciała, można nie być w stanie pamiętać Najwyższego Pana. Dlatego Mahārāja Kulaśekhara, wielki wielbiciel, modli się: „Mój drogi Panie, pozwól mi umrzeć natychmiast, teraz, kiedy jestem zdrów, tak aby łabędź mojego umysłu mógł wejść pomiędzy łodyżki Twoich lotosowych stóp”. Metafora ta została użyta dlatego, że łabędź, ptak wodny, znajduje przyjemność w zagłębianiu się w kwiaty lotosu; jest to jego rozrywką. Mahārāja Kulaśekhara mówi Panu: „Teraz mój umysł nie jest zaniepokojony i jestem całkiem zdrów. Jeśli umrę natychmiast, myśląc o Twoich lotosowych stopach, wówczas z pewnością osiągnę doskonałość w służbie oddania dla Ciebie. Lecz jeśli będę musiał czekać aż nadejdzie naturalna śmierć, to nie wiem co wówczas się zdarzy, ponieważ w tym czasie funkcje mojego ciała zostaną przerwane, gardło będzie ściśnięte i nie wiem, czy będę w stanie intonować Twoje imię. Więc lepiej abym opuścił to ciało natychmiast”. Arjuna zapytuje więc, w jaki sposób umysł w takiej krytycznej chwili może skupić się na lotosowych stopach Kṛṣṇy.