ТЕКСТ 37
TEKST 37
Текст
Tekst
ка̄ма эша кродха эша
раджо-гун̣а-самудбхавах̣
маха̄ш́ано маха̄-па̄пма̄
виддхй энам иха ваирин̣ам
kāma eṣa krodha eṣa
rajo-guṇa-samudbhavaḥ
mahāśano mahā-pāpmā
viddhy enam iha vairiṇam
Пословный перевод
Synonyms
ш́рӣ-бхагава̄н ува̄ча — Верховный Господь сказал; ка̄мах̣ — вожделение; эшах̣ — это; кродхах̣ — гнев; эшах̣ — это; раджах̣-гун̣а — гуной страсти; самудбхавах̣ — порожденный; маха̄-аш́анах̣ — всепоглощающий; маха̄-па̄пма̄ — очень порочный; виддхи — знай же; энам — этого; иха — здесь (в материальном мире); ваирин̣ам — злейшего врага.
śri-bhagavān uvāca – Osoba Boga rzekł; kāmaḥ – pożądanie; eṣaḥ – to; krodhaḥ – gniew; eṣaḥ – to; rajaḥ-guṇa – siła pasji; samudbhavaḥ – zrodzony z; mahā-aśanaḥ – wszystko niszczący; mahā-pāpmā – wielce grzeszny; viddhi – wiedz; enam – to; iha – w materialnym świecie; vairiṇam – największy wróg.
Перевод
Translation
Верховный Господь сказал: О Арджуна, эта сила не что иное, как вожделение, которое возникает под влиянием гуны страсти, а затем превращается в гнев. Вожделение — всепожирающий, греховный враг всех существ в этом мире.
Najwyższa Osoba Boga rzekł: To pożądanie jedynie, Arjuno, zrodzone z kontaktu z materialną siłą natury – pasją, później przemienione w gniew, jest wszechniszczącym, grzesznym wrogiem tego świata.
Комментарий
Purport
Когда живое существо попадает в материальный мир, его вечная любовь к Кришне под влияниемгуны страсти преобразуется в вожделение. Это можно сравнить с тем, как молоко при добавлении в него кислого тамаринда превращается в простоквашу. Не получив удовлетворения, вожделение переходит в гнев, а гнев порождает иллюзию, которая держит живое существо в плену материальной жизни. Поэтому вожделение — злейший враг живого существа; именно оно делает чистое живое существо пленником материального мира. Гнев является порождением гуны невежества, и все его последствия тоже возникают из этой гуны. Поэтому, если, выполняя предписания шастр, человек не позволяет влияющей на него гуне страсти преобразовываться в гуну невежества, а вместо этого поднимается на уровень гуны благости, он разовьет в себе духовные привязанности и тем самым спасет себя от гнева и его разрушительных последствий.
ZNACZENIE:
Kiedy żywa istota wchodzi w kontakt ze światem materialnym, jej wieczna miłość do Kṛṣṇy – pod wpływem siły pasji – przemienia się w żądzę. Albo, innymi słowy, uczucie miłości do Boga przemienia się w żądzę, tak jak mleko w zetknięciu z kwaśną tamaryndą przemienia się w jogurt. A jeśli żądza ta nie zostanie zaspokojona, wtedy przemienia się w gniew. Gniew zmienia się w złudzenie, a złudzenie jest przyczyną kontynuacji naszego życia materialnego. Zatem pożądanie jest nawiększym wrogiem żywej istoty i to jedynie ono skłania czystą żywą istotę do pozostania w matni tego materialnego świata. Gniew jest przejawem ignorancji – siły te objawiają się jako gniew i inne następstwa. Jeśli jednak siła pasji nie zostanie zdegradowana do siły ignorancji, ale, dzięki określonemu sposobowi życia i postępowania, wzniesie się do dobroci, wtedy można – dzięki przywiązaniu duchowemu – zostać ocalonym od degradacji przez gniew.
Верховный Господь распространил Себя во множество проявлений, чтобы испытывать всевозрастающее духовное блаженство, неотъемлемыми частицами которого являются живые существа. Они обладают некоторой долей независимости, но, когда они злоупотребляют ею, их желание служить Господу превращается в желание удовлетворять потребности собственных чувств, и они оказываются во власти вожделения. Господь создал материальный мир для того, чтобы дать обусловленным душам возможность попытаться удовлетворить свое вожделение; но, когда все их попытки заканчиваются неудачей, живые существа начинают вопрошать о том, какова их истинная природа.
Najwyższa Osoba Boga rozwinął Siebie w wiele form, w celu bezustannego zwiększania Swego szczęścia duchowego, i żywe istoty są integralnymi cząstkami tego szczęścia. Posiadają one również częściową niezależność, ale poprzez niewłaściwe skorzystanie z tej swojej wolności – kiedy gotowość do pełnienia służby zmienia się w skłonność do uciech zmysłowych – stają się niewolnikami żądzy. Pan stworzył ten świat materialny w tym celu, aby ułatwić uwarunkowanym duszom zaspokojenie ich zmysłowych skłonności. I kiedy, po długotrwałym zadowalaniu zmysłów, całkowicie zniechęcają się one do czynności zmysłowych, zaczynają wtedy dociekać swojej prawdziwej pozycji.
С этого вопроса начинается «Веданта-сутра»: атха̄то брахма-джиджн̃а̄са̄ — «Настало время вопрошать о Всевышнем». О том, кто такой Всевышний, говорится в «Шримад-Бхагаватам»: джанма̄дй асйа йато ’нвайа̄д итараташ́ ча — «Верховный Брахман есть источник всего сущего». Значит, источник вожделения также находится во Всевышнем. Если нам удастся превратить вожделение в любовь к Богу, то есть в сознание Кришны, и связать с Кришной все свои желания, мы одухотворим и вожделение, и гнев. Хануман, великий слуга Господа Рамы, разгневавшись, сжег дотла золотой город демона Раваны, но благодаря этому он прославился как величайший преданный Господа. Подобно этому, в «Бхагавад-гите» Господь велит Арджуне обратить свой гнев на врага, чтобы доставить Господу удовольствие. Поэтому, когда мы используем вожделение и гнев для служения Кришне, они из врагов превращаются в наших друзей.
To dociekanie jest początkiem Vedānta-sūtr, gdzie jest powiedziane: athāto brahma-jijñāsā: należy pytać o Najwyższego. A Najwyższy określony został w Śrīmad-Bhāgavatam jako janmādy asya yato ’nvayād itarataś ca, czyli „Najwyższy Brahman jest źródłem wszystkiego”. Najwyższy jest więc źródłem pożądania. Jeśli zatem żądza zostanie zamieniona w miłość do Najwyższego, czyli w świadomość Kṛṣṇy – albo innymi słowy, w pragnienie wszystkiego dla Kṛṣṇy – wtedy zarówno pożądanie, jak i gniew mogą zostać uduchowione. Hanumān, wielki sługa Pana Rāmy, przejawił swój gniew przez podpalenie złotego miasta Rāvaṇy, ale dzięki temu stał się największym wielbicielem Pana. Tutaj, w Bhagavad-gīcie, Pan również nakłania Arjunę do zastosowania gniewu przeciwko wrogom, dla zadowolenia Pana. Zatem pożądanie i gniew – kiedy zastosowane w świadomości Kṛṣṇy – nie są już dłużej naszymi wrogami, a stają się naszymi przyjaciółmi.