Montando o Cenário
Povijesna pozadina Bhagavad-gīte
Embora seja em si amplamente publicado e lido, o Bhagavad-gītā aparece originalmente como um episódio do Mahābhārata, o épico sânscrito que narra a história do mundo antigo. O Mahābhārata alude a eventos que se estendem até a presente era de Kali. Foi no início desta era, cerca de cinqüenta séculos atrás, que o Senhor Kṛṣṇa falou o Bhagavad-gītā a Seu amigo e devoto Arjuna.
Premda se obično izdaje i čita kao samostalno djelo, Bhagavad-gītā izvorno je dio Mahābhārate, sanskritskog epa koji opisuje povijest starodrevnog svijeta. Mahābhārata opisuje događaje koji su se odigrali pred sam početak doba Kali. Na početku toga doba, prije pet tisuća godina, Gospodin Kṛṣṇa objasnio je Bhagavad-gītu Svom prijatelju i bhakti Arjuni.
Os colóquios entre eles — um dos mais grandiosos diálogos filosóficos e religiosos que o homem conhece — aconteceram pouco antes do início de uma guerra, um grande conflito fratricida entre os cem filhos de Dhṛtarāṣṭra e, do lado oposto, seus primos, os Pāṇḍavas, ou filhos de Pāṇḍu.
Njihov razgovor – jedan od najvećih filozofskih i religijskih dijaloga poznatih čovjeku – odigrao se uoči početka bitke, velikog bratoubilačkog rata između stotinu sinova Dhṛtarāṣṭre i njihovih rođaka Pāṇḍava, sinova Pāṇḍua.
Dhṛtarāṣṭra e Pāṇḍu, irmãos nascidos na dinastia Kuru, eram descendentes do rei Bharata, um antigo governante da Terra, do qual provém o nome Mahābhārata. Porque Dhṛtarāṣṭra, o irmão mais velho, nascera cego, o trono que normalmente seria seu foi transferido para seu irmão mais novo, Pāṇḍu.
Dhṛtarāṣṭra i Pāṇḍu bili su braća rođena u dinastiji Kurua, koja potječe od kralja Bharate, bivšeg vladara Zemlje, po kojem je Mahābhārata dobila ime. Stariji brat, Dhṛtarāṣṭra, bio je slijep od rođenja i zato je na prijestolje, koje bi mu inače pripalo, bio ustoličen mlađi brat, Pāṇḍu.
Quando Pāṇḍu morreu numa idade precoce, seus cinco filhos —Yudhiṣṭhira, Bhīma, Arjuna, Nakula e Sahadeva — ficaram sob os cuidados de Dhṛtarāṣṭra, que, de fato, tornou-se interinamente o rei. Assim, os filhos de Dhṛtarāṣṭra e os de Pāṇḍu cresceram na mesma casa real. Ambos os grupos foram treinados nas artes militares pelo proficiente Droṇa e aconselhados pelo venerável “avô” do clã, Bhīṣma.
Nakon smrti Pāṇḍua, koji je umro mlad, njegovi sinovi – Yudhiṣṭhira, Bhīma, Arjuna, Nakula i Sahadeva – bili su povjereni Dhṛtarāṣṭri, koji je na taj način, na izvjesno vrijeme, postao kralj. Tako su i Dhṛtarāṣṭrini i Pāṇḍuovi sinovi odrasli u istoj kraljevskoj palači. I jedne je i druge vojnoj vještini podučavao iskusni Droṇa, a svojim savjetom upućivao poštovani „djed" obitelji, Bhīṣma.
Entretanto, os filhos de Dhṛtarāṣṭra, especialmente o mais velho, Duryodhana, odiavam e invejavam os Pāṇḍavas. E o cego e influenciável Dhṛtarāṣṭra queria que seus próprios filhos, e não os de Pāṇḍu, herdassem o reino.
Unatoč tome, Dhṛtarāṣṭrini sinovi, a napose najstariji sin Duryodhana, mrzili su Pāṇḍave i zavidjeli im, a slijepi je i slabi Dhṛtarāṣṭra želio da njegovi sinovi, a ne Pāṇḍave, naslijede kraljevstvo.
Assim Duryodhana, com o consentimento de Dhṛtarāṣṭra, tramou matar os jovens filhos de Pāṇḍu, e foi apenas devido à cuidadosa proteção que seu tio Vidura e seu primo o Senhor Kṛṣṇa lhes deram, que os Pāṇḍavas escaparam das muitas investidas feitas contra suas vidas.
Tako je Duryodhana, uz Dhṛtarāṣṭrin pristanak, skovao zavjeru protiv Pāṇḍuovih mladih sinova, koji su samo zahvaljujući brižnoj zaštiti svoga strica Vidure i svoga rođaka Gospodina Kṛṣṇe bili spašeni od njegovih brojnih pokušaja umorstva.
Ora, o Senhor Kṛṣṇa não era um homem comum, mas a própria Divindade Suprema, que havia descido à Terra e desempenhava a função de príncipe numa dinastia contemporânea. Neste papel, Ele também era sobrinho da esposa de Pāṇḍu, Kuntī, ou Pṛthā, a mãe dos Pāṇḍavas. Assim, quer como parente, quer como o eterno defensor da religião, Kṛṣṇa favorecia e protegia os virtuosos filhos de Pāṇḍu.
Gospodin Kṛṣṇa nije bio običan čovjek, već sam Vrhovni Bog, koji je sišao na Zemlju i igrao ulogu kraljevića u jednoj od dinastija toga vremena. U toj ulozi bio je i nećak Pāṇḍuove žene Kuntī, odnosno Pṛthe, majke Pāṇḍava. Tako je Kṛṣṇa i kao rođak i kao vječni branitelj religije, bio naklonjen Pāṇḍuovim vrlim sinovima, štiteći ih.
Finalmente, porém, o astuto Duryodhana desafiou os Pāṇḍavas a participarem de um jogo. Durante aquela competição fatídica, Duryodhana e seus irmãos apossaram-se de Draupadī, a casta e devotada esposa dos Pāṇḍavas, e insultuosamente tentaram despi-la diante de toda a assembléia de príncipes e reis. A intervenção divina de Kṛṣṇa salvou-a, mas o jogo, que fora fraudulento, despojou os Pāṇḍavas de seu reino e forçou-os a viver treze anos em exílio.
Međutim, lukavi je Duryodhana konačno izazvao Pāṇḍave na kockarski dvoboj. Tijekom tog sudbonosnog dvoboja, Duryodhana i njegova braća dobili su Draupadī, čestitu i odanu ženu Pāṇḍava, i uvredljivo je pokušali razgolititi pred svim okupljenim kraljevićima i kraljevima. Kṛṣṇa ju je Svojom božanskom intervencijom spasio, ali Pāṇḍave su zbog namještene kocke izgubili svoje kraljevstvo i bili prisiljeni živjeti u progonstvu trinaest godina.
Ao voltarem do exílio, os Pāṇḍavas, recorrendo a seus direitos, exigiram que Duryodhana lhes devolvesse o reino, mas ele recusou-se peremptoriamente a atender a esta ordem. Sendo eles príncipes cujo dever era servir na administração pública, os cinco Pāṇḍavas reduziram sua exigência, pedindo para ficarem apenas com cinco aldeias. Mas Duryodhana arrogantemente respondeu que não lhes cederia nem mesmo um punhado de terra onde conseguissem espetar um alfinete.
Po povratku iz progonstva, s pravom su zatražili od Duryodhane da im vrati njihovo kraljevstvo, ali Duryodhana je to bezobzirno odbio. Vezani dužnošću koja im je kao kraljevićima nalagala da vladaju, petorica su Pāṇḍava sveli svoj zahtjev na samo pet sela. No Duryodhana je oholo odgovorio da im ne bi dao čak ni toliko zemlje da u nju mogu zabosti iglu.
Durante todos esses incidentes, os Pāṇḍavas sempre foram tolerantes e pacientes. Mas agora a guerra parecia inevitável.
Sve vrijeme, Pāṇḍave su bili snošljivi i strpljivi, ali sada je rat postao neizbježan.
Todavia, à medida que os príncipes do mundo se dividiam, alguns aliando-se aos filhos de Dhṛtarāṣṭra, outros tomando o partido dos Pāṇḍavas, o próprio Kṛṣṇa aceitou ser o mensageiro dos filhos de Pāṇḍu e foi à corte de Dhṛtarāṣṭra pleitear a paz. Depois que Suas propostas foram recusadas, a guerra tornou-se certa.
Dok su kraljevići svijeta prilazili različitim stranama, jedni Dhṛtarāṣṭrinim sinovima, a drugi Pāṇḍavama, sam je Kṛṣṇa preuzeo ulogu glasnika Pāṇḍuovih sinova i otišao u Dhṛtarāṣṭrinu palaču, tražeći mir. Kad su Njegovi prijedlozi bili odbijeni, rat je postao neminovan.
Os Pāṇḍavas, homens da maior estatura moral, reconheciam Kṛṣṇa como a Suprema Personalidade de Deus, ao passo que os ímpios filhos de Dhṛtarāṣṭra não tiveram essa mesma atitude. No entanto, Kṛṣṇa estipulou que Sua participação na guerra seria conforme o desejo dos antagonistas. Como Deus, Ele não lutaria pessoalmente; mas quem o desejasse, poderia servir-se do exército de Kṛṣṇa — e o outro lado poderia ter o próprio Kṛṣṇa como conselheiro e ajudante. Duryodhana, o gênio político, preferiu as forças armadas de Kṛṣṇa, enquanto que os Pāṇḍavas ficaram ávidos de contar com o próprio Kṛṣṇa.
Pāṇḍave, ljudi najvišeg morala, prihvatili su Kṛṣṇu kao Svevišnju Božansku Osobu, ali Dhṛtarāṣṭrini bezbožni sinovi nisu. Unatoč tome, Kṛṣṇa je ponudio da sudjeluje u ratu prema željama zaraćenih strana. Kao Bog, neće se osobno boriti, ali zaraćene strane mogu birati između Njegove vojske ili samoga Kṛṣṇe, kao savjetnika i pomagača. Politički genije Duryodhana oduševljeno je odabrao Kṛṣṇinu vojsku, dok su Pāṇḍave s jednakim oduševljenjem prihvatili samoga Kṛṣṇu.
Deste modo, Kṛṣṇa tornou-Se o quadrigário de Arjuna, incumbindo-Se de dirigir a quadriga do famoso arqueiro. Isto nos leva ao ponto em que começa o Bhagavad-gītā, com os dois exércitos enfileirados, prontos para o combate, e Dhṛtarāṣṭra perguntando ansiosamente a seu secretário Sañjaya: “Que fizeram eles?”
Tako je Kṛṣṇa postao vozač Arjuninih bojnih kola, preuzevši zadatak da vozi bojna kola glasovitog strijelca. To nas dovodi do trenutka početka Bhagavad-gīte, kada su se dvije vojske suočile, spremne za borbu, a Dhṛtarāṣṭra zabrinuto upitao svoga tajnika Sañjayu: „Što su učinili?"
O cenário está montado, sendo necessária apenas uma breve nota sobre esta tradução e comentário.
Scena je postavljena; potreban je samo kratki osvrt na ovaj prijevod i tumačenja.
Ao apresentarem o Bhagavad-gītā, os muitos tradutores têm adotado como padrão geral afastar a pessoa de Kṛṣṇa para abrirem espaço para seus próprios conceitos e filosofias. A história do Mahābhārata é tida como mitologia fantasiosa, e Kṛṣṇa vira um artifício poético, permitindo então serem apresentadas as idéias de algum gênio anônimo, ou na melhor das hipóteses Ele Se torna uma personagem histórica sem muita influência.
Većina prevoditelja Bhagavad-gīte u svom prijevodu na engleski zanemaruje Kṛṣṇu kao osobu da bi stvorili prostor za vlastita shvaćanja i filozofije. Povijest Mahābhārate biva prihvaćena kao neobična mitologija, a Kṛṣṇa postaje poetsko sredstvo za predstavljanje ideja nekog anonimnog genija ili u najboljem slučaju, manje važna povijesna osoba.
Mas no que se refere àquilo que o próprio Gītā transmite, a pessoa Kṛṣṇa é a meta e a substância do Bhagavad-gītā.
Međutim, prema izjavama same Gīte, Kṛṣṇa je, kao osoba, i cilj i tema Bhagavad-gīte.
Esta tradução, portanto, e o comentário que a acompanha propõem-se a encaminhar o leitor a Kṛṣṇa, e não a afastá-lo dEle. Neste aspecto, o Bhagavad-gītā Como Ele É é bastante singular. Também singular é o fato de que, com isto, o Bhagavad-gītā torna-se bem coerente e compreensível. Como Kṛṣṇa é o orador do Gītā, e sua meta última também, esta é necessariamente a única tradução que apresenta a verdadeira essência desta grande escritura.
Ovaj prijevod i prateća tumačenja stoga ne odvraćaju, već usmjeravaju pozornost čitatelja prema Kṛṣṇi. Po tome je Bhagavad-gītā kakva jest jedinstvena. Bhagavad-gītā tako postaje potpuno skladna i razumljiva. Budući da je Kṛṣṇa govornik Bhagavad-gīte i njezin krajnji cilj, ovo je jedini prijevod koji predstavlja ovaj veliki spis u njegovom pravom svjetlu.
– Os Editores
— Izdavači