Bhagavad-gītā taka jaką jest 9.15
Tekst
yajanto mām upāsate
ekatvena pṛthaktvena
bahudhā viśvato-mukham
Synonyms
jñāna-yajñena – przez kultywację wiedzy; ca – również; api – z pewnością; anye – inni; yajantaḥ – poświęcając; mām – Mnie; upāsate – wielbią; ekatvena – w jedności; pṛthaktvena – w dualizmach; bahudhā – w różnorodności; viśvataḥ-mukham – i w formie kosmicznej.
Translation
Inni, którzy pełnią ofiarę przez kultywowanie wiedzy, czczą Najwyższego Pana jako jednego bez wtórego, różnego w wielu i w formie kosmicznej.
Purport
ZNACZENIE:
Werset ten jest podsumowaniem wersetów poprzednich. Pan mówi Arjunie, że ci, którzy posiadają czystą świadomość Kṛṣṇy i nie znają niczego poza Kṛṣṇą, nazywani są mahātmāmi. Są też inne osoby, które nie zajmują takiej samej pozycji jak mahātmowie, ale które również na różne sposoby czczą Kṛṣṇę. Niektórzy z nich zostali już określeni jako będący w niedoli, cierpiący nędzę, nękani ciekawością i ci, którzy zajmują się kultywowaniem wiedzy. Są jeszcze inni, zajmujący jeszcze niższe pozycje, i których można podzielić na trzy grupy: (1) tych, którzy czczą siebie samych jako równych Najwyższemu Panu, (2) tych, którzy wymyślają jakąś formę Najwyższego Pana i oddają jej cześć, (3) i tych, którzy uznają i wielbią Najwyższego Pana w Jego formie kosmicznej, czyli viśva-rūpa. Spośród tych trzech wymienionych wyżej rodzajów ludzi, najbardziej liczną grupę stanowią najniżej usytuowani, czyli ci, którzy czczą samych siebie jako Najwyższego Pana, uważając się za monistów. Myśląc, iż sami są Najwyższym Panem, samym sobie oddają cześć. Jest to również pewien rodzaj wielbienia Boga, gdyż rozumieją oni, że w rzeczywistości są duszą, a nie tym materialnym ciałem. Przynajmniej takie rozumienie jest dominujące. Na ogół w ten sposób czczą Boga impersonaliści. Do klasy drugiej należy zaliczyć czcicieli półbogów, tych, którzy w swoim wyobrażeniu każdą formę uważają za formę Najwyższego Pana. A do klasy trzeciej należą ci, którzy nie mogą pojąć niczego poza manifestacją tego materialnego wszechświata. Uważając wszechświat za ogromny organizm czy istotę, jemu oddają cześć. Wszechświat jest również formą Pana.