TEKST 28
VERZ 28
Tekst
Besedilo
tapas taptaṁ kṛtaṁ ca yat
asad ity ucyate pārtha
na ca tat pretya no iha
tapas taptaṁ kṛtaṁ ca yat
asad ity ucyate pārtha
na ca tat pretya no iha
Synonyms
Synonyms
aśraddhayā – bez wiary; hutam – złożone w ofierze; dattam – darowany; tapaḥ – pokuta; taptam – odbywana; kṛtam – spełniana; ca – również; yat – to co; asat – fałszywe; iti – w ten sposób; ucyate – mówi się, że jest; pārtha – O synu Pṛthy; na – nigdy; ca – również; tat – to; pretya – po śmierci; na u – ani nie; iha – w tym życiu.
aśraddhayā – brez vere; hutam – darovano v žrtvovanju; dattam – dano; tapaḥ – askeza; taptam – opravljeno; kṛtam – prirejeno; ca – tudi; yat – to, kar; asat – lažno; iti – tako; ucyate – rečeno je, da je; pārtha – o Pṛthin sin; na – nikoli; ca – tudi; tat – to; pretya – po smrti; na u – niti; iha – v tem življenju.
Translation
Translation
Ale ofiary, wyrzeczenia i pokuty praktykowane bez wiary w Najwyższego – są nietrwałe, o synu Pṛthy. Nazywane są one „asat” i nie przynoszą żadnego pożytku, ani w tym życiu, ani w następnym.
Žrtvovanja, dajanje miloščine in askeza, pri katerih je človek brez vere v Vsevišnjega, o Pṛthin sin, so začasni. Take dejavnosti se imenujejo „asat“ in ne prinesejo koristi ne v tem ne v naslednjem življenju.
Purport
Purport
ZNACZENIE:
Wszystko cokolwiek robione jest bez celu transcendentalnego – czy to pełnienie ofiar, czy praktykowanie dobroczynności albo odbywanie pokut – jest bezużyteczne. Dlatego werset ten mówi, że takie działanie nie jest dobre. Wszelkie czyny należy ofiarować Najwyższemu, w świadomości Kṛṣṇy. Bez takiej ofiary i bez właściwego przewodnictwa nigdy nie osiągniemy żadnego efektu. Wiarę w Najwyższego polecają wszystkie pisma wedyjskie. Zrozumienie Kṛṣṇy powinno być, według instrukcji wedyjskich, celem wszystkich zajęć. Nikt nie może osiągnąć sukcesu, nie stosując się do tej zasady. Dlatego najlepszą rzeczą jest działanie od początku w świadomości Kṛṣṇy, pod przewodnictwem bona fide mistrza duchowego. Jest to sposób na osiągnięcie sukcesu we wszystkim, cokolwiek robimy.
Vsaka dejavnost – pa naj bo to prirejanje žrtvovanj, dajanje miloščine, askeza ali kar koli drugega – je brezkoristna, če je ne opravljamo s transcendentalnim motivom. Zato je v tem verzu rečeno, da je tako delovanje ničvredno. Vsa svoja dejanja bi morali posvetiti Vsevišnjemu in jih opravljati z zavestjo Kṛṣṇe. Brez vere v Vsevišnjega in brez dobrega vodstva bo naše delovanje zmeraj brezplodno. Vsi vedski spisi govorijo o tem, da bi morali imeti vero v Vsevišnjega. Iz Ved je jasno, da je cilj življenja razumeti Kṛṣṇo. Kdor ne poskuša doseči tega cilja, ne more doseči popolnosti. Zato je najbolje, da od samega začetka pod vodstvom verodostojnega duhovnega učitelja delujemo za Kṛṣṇo. Tako nas bo zmeraj spremljal uspeh.
W uwarunkowanym stanie życia ludzie skłonni są do wielbienia półbogów, duchów, czy Yakṣów, takich jak Kuvera. Siła dobroci lepsza jest od siły pasji i ignorancji, ale kto bezpośrednio przyjmuje świadomość Kṛṣṇy, ten jest transcendentalny do wszystkich tych sił natury materialnej. Chociaż istnieje proces stopniowego postępu, to jednak najlepszym sposobem jest bezpośrednie przyjęcie świadomości Kṛṣṇy dzięki towarzystwu czystych wielbicieli. I to poleca ten rozdział. Aby osiągnąć sukces na tej ścieżce, należy najpierw znaleźć właściwego mistrza duchowego i pod jego kierunkiem odbyć szkolenie. Wtedy można osiągnąć wiarę w Najwyższego. Kiedy wiara ta dojrzewa z biegiem czasu, wtedy nazywana jest miłością do Boga. Ta miłość jest ostatecznym celem wszystkich żywych istot. Należy zatem bezpośrednio przyjąć świadomość Kṛṣṇy. Takie jest zalecenie tego Siedemnastego Rozdziału.
Ljudi v pogojenem stanju zanima čaščenje polbogov, duhov in yakṣ, kakršen je Kuvera. Guṇa vrline je boljša od strasti in nevednosti, kdor deluje za Kṛṣṇo, pa je onstran vseh treh guṇ materialne narave. Obstaja sicer metoda postopnega duhovnega napredovanja, toda na najboljši poti je tisti, ki se po zaslugi druženja s čistimi bhaktami takoj posveti metodi zavesti Kṛṣṇe. To pot nam v tem poglavju priporoča tudi Kṛṣṇa. Da bi jo lahko uspešno prehodili, moramo najprej poiskati verodostojnega duhovnega učitelja in se pod njegovim vodstvom izšolati. Potem bomo lahko razvili vero v Vsevišnjega. Vera sčasoma dozori v ljubezen do Boga in ta ljubezen je najvišji cilj vseh živih bitij. Zato bi se morali metodi zavesti Kṛṣṇe posvetiti brez odlašanja. To je sporočilo sedemnajstega poglavja.
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Siedemnastego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, omawiającego różne typy wiary.
Tako se končajo Bhaktivedantova pojasnila sedemnajstega poglavja Śrīmad Bhagavad-gīte z naslovom "Vrste vere".