Bg 3.40

VERZ 40

Tekst

Besedilo

indriyāṇi mano buddhir
asyādhiṣṭhānam ucyate
etair vimohayaty eṣa
jñānam āvṛtya dehinam

Synoniemen

Synonyms

indriyāṇi — de zintuigen; manaḥ — de geest; buddhiḥ — de intelligentie; asya — van deze lust; adhiṣṭhānam — zetel; ucyate — wordt genoemd; etaiḥ — door al deze; vimohayati — verbijsterd; eṣaḥ — deze lust; jñānam — kennis; āvṛtya — bedekken; dehinam — van de belichaamde.

indriyāṇi – čuti; manaḥ – um; buddhiḥ – inteligenca; asya – tega poželenja; adhiṣṭhānam – sedež; ucyate – se imenuje; etaiḥ – s temi; vimohayati – zbega; eṣaḥ – to poželenje; jñānam – znanje; āvṛtya – prekrivši; dehinam – utelešenega.

Vertaling

Translation

De zintuigen, de geest en de intelligentie zijn de zetels van deze lust, die de werkelijke kennis van het levend wezen bedekt en het daardoor in verwarring brengt.

Čuti, um in inteligenca so sedež poželenja. Preko njih poželenje zbega živo bitje, saj prekrije njegovo pravo znanje.

Betekenisverklaring

Purport

De vijand heeft verschillende strategische posities ingenomen in het lichaam van de geconditioneerde ziel en Heer Kṛṣṇa geeft aan wat die posities zijn, zodat iemand die de vijand wil verslaan, weet waar deze te vinden is. De geest is het centrum van alle activiteiten van de zintuigen en wanneer we over zinsobjecten horen, wordt de geest over het algemeen een vergaarbak van allerlei ideeën voor zinsbevrediging; de geest en de zintuigen worden hierdoor de plaatsen waar lust zich ophoudt. Daarna wordt de intelligentie de hoofdplaats van zulke zinnelijke neigingen. De intelligentie grenst direct aan de ziel en wanneer ze vol lust is, zorgt de intelligentie ervoor dat de ziel het vals ego verwerft en zich identificeert met materie en dus ook met de geest en de zintuigen.

De ziel raakt verslaafd aan het genieten van de materiële zintuigen en verwart dit met werkelijk geluk. Deze misidentificatie van de ziel wordt in het Śrīmad-Bhāgavatam (10.84.13) zeer goed uitgelegd:

Sovražnik pogojene duše je zasedel različne strateške položaje v njenem telesu. Kṛṣṇa tukaj omenja ta mesta, da bodo tisti, ki želijo sovražnika premagati, vedeli, kje ga lahko najdejo. Um je središče vsega delovanja čutov, in kadar poslušamo o predmetih čutne zaznave, ponavadi postane zbiralnik idej o zadovoljevanju čutov. Um in čuti postanejo zato skladišča poželenja, inteligenca pa njegov glavni sedež. Inteligenca je najbližji sosed duše. Poželjiva inteligenca napelje dušo k temu, da sprejme lažni ego in se začne enačiti z materijo ter tako z umom in čuti. Duhovna duša postane zasvojena z materialnim čutnim uživanjem in zmotno misli, da je to prava sreča. O ljudeh, ki zmotno enačijo dušo s telesom, govori Śrīmad-Bhāgavatam (10.84.13):

yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke
sva-dhīḥ kalatrādiṣu bhauma ijya-dhīḥ
yat-tīrtha-buddhiḥ salile na karhicij
janeṣv abhijñeṣu sa eva go-kharaḥ

‘Een menselijk wezen dat zichzelf identificeert met het lichaam dat uit drie elementen bestaat, dat de bijproducten van het lichaam als zijn verwanten beschouwt, dat het land waarin hij is geboren als vererenswaardig beschouwt en dat alleen maar naar een heilige plaats gaat om een bad te nemen, in plaats van er personen te ontmoeten die transcendentale kennis hebben, moet worden beschouwd als een ezel of een koe.’

„Človek, ki se enači s telesom, sestavljenim iz treh elementov, ki ima stranske produkte telesa za svoje sorodnike, ki misli, da je njegova domovina vredna oboževanja, in ki obiskuje romarska mesta samo zato, da bi se tam okopal, ne pa, da bi srečal ljudi s transcendentalnim znanjem, ni boljši od osla ali krave.“