ZNACZENIE:
 
Zstępowanie Pana z Jego transcendentalnej siedziby zostało już wytłumaczone w wersecie szóstym. Kto jest w stanie zrozumieć prawdę o pojawianiu się Osoby Boga, ten już został uwolniony z niewoli materialnej, a zatem zaraz po opuszczeniu tego ciała materialnego powróci on do królestwa Boga. Takie wyzwolenie żywej istoty z materialnej niewoli nie jest wcale rzeczą łatwą. Impersonaliści i yogini osiągają wyzwolenie dopiero po wielu trudach i wielu, wielu narodzinach. I nawet wtedy wyzwolenie, które osiągają – mianowicie wejście w bezosobowe brahma-jyoti Pana – jest jedynie wyzwoleniem częściowym, w którym zawsze istnieje ryzyko powrotu do tego świata materialnego. Natomiast wielbiciel Pana osiąga Jego siedzibę z chwilą śmierci tego ciała materialnego, jedynie przez zrozumienie transcendentalnej natury ciała Pana i Jego czynów, nie narażając się na powrót do tego materialnego świata. W Brahma-saṁhicie (5.33) jest powiedziane, iż Pan posiada bardzo wiele form i inkarnacji: advaitam acyutam anādim ananta-rūpam. Chociaż istnieje wiele transcendentalnych form Pana, są one ciągle jedną i tą samą Najwyższą Osobą Boga. Należy przyjąć ten fakt z przekonaniem, mimo iż jest to czymś niepojętym dla świeckich naukowców i filozofów empiryków. Jak oznajmiono w Vedach (Puruṣa-bodhinī Upaniṣad):

„Jeden Najwyższa Osoba Boga jest wiecznie związany ze Swoimi niezachwianymi wielbicielami w bardzo wielu transcendentalnych formach”. W tym wersecie Gīty Pan osobiście potwierdza wersję wedyjską. Kto przyjmuje tę prawdę na mocy autorytetu Ved i Najwyższej Osoby Boga i kto nie traci czasu na spekulacje filozoficzne, ten osiąga najwyższy stan doskonałego wyzwolenia. Jedynie przez osiągnięcie tej prawdy w oparciu o wiarę, można bez wątpienia osiągnąć wyzwolenie. Wedyjska wersja tat tvam asi odnosi się do tego przypadku. Każdy, kto rozumie, że Pan Kṛṣṇa jest Najwyższym albo kto mówi o Panu: „Ty jesteś Najwyższym Brahmanem, Osobą Boga”, ten zostaje natychmiast wyzwolony i wskutek tego ma zapewnione wejście w transcendentalne królestwo Boga i obcowanie z Panem. Innymi słowy, taki pełen wiary wielbiciel Pana niewątpliwie osiąga doskonałość. Potwierdza to następujące twierdzenie wedyjskie:

„Doskonały stan wyzwolenia od narodzin i śmierci można osiągnąć jedynie przez wiedzę o Panu, Najwyższej Osobie Boga, i nie ma innego sposobu na osiągnięcie tej doskonałości”. (Śvetāśvatara Upaniṣad 3.8) To, że nie ma innej alternatywy oznacza, że każdy kto nie rozumie tego, że Pan Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga, z pewnością pogrążony jest w ignorancji. Nie może więc on osiągnąć zbawienia jedynie przez lizanie zewnętrznej powierzchni słoika z miodem, czyli przez interpretowanie Bhagavad-gīty odpowiednio do swojej świeckiej erudycji. Filozofowie empirycy mogą odgrywać bardzo ważne role w świecie materialnym, ale niekoniecznie muszą być odpowiednimi kandydatami do wyzwolenia. Tacy nadęci, „światowi” naukowcy muszą czekać na bezprzyczynową łaskę wielbiciela Pana. Należy zatem kultywować świadomość Kṛṣṇy z wiarą i wiedzą, i w ten sposób osiągnąć doskonałość.