Skip to main content

9

9

Sniziti temperaturu iluzije

Disminuyendo la Fiebre de la Ilusión

janmaiśvarya-śruta-śrībhir
edhamāna-madaḥ pumān
naivārhaty abhidhātuṁ vai
tvām akiñcana-gocaram
janmaiśvarya-śruta-śrībhir
edhamāna-madaḥ pumān
naivārhaty abhidhātuṁ vai
tvām akiñcana-gocaram

Gospodine moj, Tvom Gospodstvu mogu lako prići samo oni koje je materijalni život potpuno iscrpio. Onaj tko kroči putem materijalnog napretka nastojeći poboljšati svoj položaj uglednim podrijetlom, velikim obiljem, visokom naobrazbom i tjelesnom ljepotom, ne može Ti prići s iskrenim osjećajima.

Mi Señor, Tu Señoría es fácilmente accesible, pero únicamente para aquellos que están exhaustos de lo material. Aquel que está en la senda del progreso (material), tratando de mejorarse con un linaje respetable, gran opulencia, educación elevada y belleza física, no puede acercarse a Ti con un sentimiento sincero.

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.26

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.26

Biti materijalno napredan znači roditi se u aristokratskoj obitelji i posjedovati veliko bogatstvo, naobrazbu i tjelesnu ljepotu. Svi materijalisti luduju za tim obiljima i to se naziva napretkom materijalističke civilizacije. Međutim, onaj tko stekne ta obilja postaje ohol, opijen takvim privremenim posjedima. Oholi materijalisti ne mogu izgovoriti Gospodinovo sveto ime i osloviti Ga s ljubavlju: „O, Govinda, o Krsna!“ U śāstrama je rečeno da se grešnik samo jednim izgovaranjem Gospodinova svetog imena oslobađa više grijeha nego što ih je u stanju počiniti. Takva je moć izgovaranja Gospodinova svetog imena. U ovoj izjavi nema ni najmanjeg pretjerivanja. Gospodinovo sveto ime doista ima tako veliku moć. No, kvaliteta izgovaranja ovisi o osjećajima. Bespomoćna osoba može izgovoriti Gospodinovo sveto ime s dubokim osjećajima, dok onaj tko je pun materijalnih obilja ne može biti tako iskren. Oholi materijalisti može povremeno izgovarati Gospodinovo sveto ime, ali ga ne može čisto izgovoriti. Stoga su četiri načela materijalnog napretka, (1) visoko podrijetlo, (2) veliko bogatstvo, (3) visoka naobrazba i (4) tjelesna ljepota, zapreke na putu duhovnog napretka. Materijalni prekrivač čiste duhovne duše izvanjsko je obilježje kao što je groznica izvanjsko obilježje bolesti tijela. Uobičajeni je postupak liječenja snižavanje temperature, a ne povisivanje temperature pogrešnim tretmanom. Katkada možemo vidjeti da duhovno napredne osobe materijalno osiromaše. To uopće nije obeshrabrujuće, već je dobar znak, kao što je pad temperature dobar znak. U životu se trebamo voditi načelom smanjivanja stupnja materijalne opijenosti koja vodi u sve veću iluziju o cilju života. Osobe opčinjene grubom iluzijom potpuno su nedostojne ulaska u Božje carstvo.

Desde el punto de vista material, estar adelantado significa nacer en una familia aristocrática y poseer grandes riquezas, educación y atractiva belleza personal. Todos los hombres materialistas están tratando como locos de poseer todas esas opulencias materiales, y eso se conoce como el avance de la civilización material. Pero el resultado de eso es que quienes poseen todos esos bienes materiales se envanecen artificialmente, embriagados por esas posesiones temporales. En consecuencia, esas personas envanecidas con lo material son incapaces de pronunciar el santo nombre del Señor dirigiéndose a Él con sentimiento y diciendo: «¡Oh, Govinda!, ¡oh, Kṛṣṇa!». En los śāstras se dice que un pecador, si pronuncia una sola vez el santo nombre del Señor, se libra de una cantidad de pecados mayor que la que es capaz de cometer. Ése es el poder de pronunciar el santo nombre del Señor. No hay la menor exageración en esta afirmación. El santo nombre del Señor tiene realmente una potencia así de poderosa. Pero ese pronunciar el santo nombre es además una cuestion de calidad. Depende de la calidad del sentimiento. Un hombre desamparado puede pronunciar con sentimiento el santo nombre del Señor, mientras que un hombre que pronuncia el mismo santo nombre con gran satisfacción material no puede ser igual de sincero. Puede que una persona envanecida con lo material pronuncie el santo nombre del Señor de vez en cuando, pero es incapaz de pronunciar el nombre con calidad. Por consiguiente, los cuatro principios del avance material —1) un elevado linaje, 2) grandes riquezas, 3) una educación elevada y 4) una belleza atractiva— son, por así decirlo, cualidades que incapacitan para progresar en la senda del avance espiritual. La cobertura material del alma espiritual pura es un aspecto externo, de la misma manera en que la fiebre es un aspecto externo del cuerpo enfermo. El proceso general consiste en disminuir el grado de la fiebre, y no agravarla con un mal tratamiento. A veces se ve que personas adelantadas espiritualmente se vuelven pobres en lo material. Eso no es causa de desánimo. En realidad, ese empobrecimiento es un buen signo, al igual que lo es el descenso de la temperatura. El principio fundamental de la vida debe ser disminuir el grado de la embriaguez material, que nos conduce a engañarnos cada vez más en lo referente a la finalidad de la vida. Las personas muy engañadas no son aptas en absoluto para entrar en el reino de Dios.

Dakako, u jednom smislu materijalna su obilja Božja milost. Rođenje u obitelji visokog plemstva ili u državi kao što je Amerika, veliko bogatstvo, naobrazba te obdarenost ljepotom darovi su koje sa sobom nose pobožna djela. Siromah ne privlači ljudima pažnju, već bogataš. Obrazovan čovjek privući će pažnju, ali budala neće. Prema tome, takva su obilja sa svjetovnog stajališta vrlo korisna, ali čovjek koji ih posjeduje postaje njima opijen: „O, ja sam bogataš. Naobražen sam. Imam novaca.“

Por supuesto que, en un sentido, las opulencias materiales son la gracia de Dios. Nacer en una familia o nación muy aristocrática, tal como los Estados Unidos, ser muy rico, tener mucho conocimiento y una gran educación, y estar dotado de belleza, son regalos de las actividades piadosas. Un hombre rico atrae la atención de otros, mientras que un hombre pobre no. Un hombre educado atrae la atención, pero un tonto no atrae la atención en absoluto. Por consiguiente, en sentido material, esas opulencias son muy beneficiosas. Pero cuando una persona es así de opulenta en sentido material, se embriaga: «¡Oh!, soy un hombre rico. Soy un hombre educado. Tengo dinero».

Čovjek opijen vinom može pomisliti da leti nebom ili da je otišao u raj. Pijanstvo ima takav učinak, ali on ne zna da su svi ti snovi ograničeni vremenom i da će zato okončati. Nije svjestan da se snovi neće otegnuti u nedogled, stoga kažemo da je u iluziji. Slično tomu, čovjek je opijen kad misli: „Vrlo sam bogat, obrazovan i lijep. Rodio sam se u plemićkoj obitelji koja pripada velikoj naciji.“ Sve je to točno, ali koliko će te prednosti potrajati? Pretpostavimo da je neki Amerikanac ujedno bogat, lijep i naobražen. Može na sve to biti ponosan, ali koliko će ta opijenost potrajati? Čim tijelu dođe kraj, sve će se okončati poput snova onoga tko je pijančevao.

Aquel que bebe vino llegará a embriagarse, y cuando eso ocurra puede que piense que está volando por el cielo o que se ha ido al cielo. Ésos son los efectos de la embriaguez. Pero una persona embriagada no sabe que todos esos sueños se hallan dentro de los límites del tiempo, y que, en consecuencia, tendrán un final. Como esa persona no está consciente de que esos sueños no continuarán, se dice que está bajo la influencia de la ilusión. De igual manera, está embriagado quien piensa: «Soy muy rico, soy muy educado y apuesto, y nací en una familia aristocrática de una gran nación». Eso está bien, pero ¿por cuánto tiempo existirán esas ventajas? Supóngan que alguien es americano, y además rico, apuesto y poseedor de un vasto conocimiento. Puede que esté orgulloso de todo eso, pero ¿cuánto durará esa embriaguez? En cuanto el cuerpo se acabe, todo eso se acabará, tal como los sueños que la embriaguez produce en una persona que ha estado bebiendo.

Takvi snovi pripadaju razinama uma, ega i tijela, ali mi nismo ovo tijelo. Grubo i suptilno tijelo nisu isto što i moje stvarno jastvo. Grubo je tijelo načinjeno od zemlje, vode, vatre, zraka i etera, a suptilno od uma, inteligencije i lažnoga ega. Međutim, živo je biće iznad tih osam elemenata koji su u Bhagavad-gīti opisani kao Božja niža energija.

Esos sueños se hallan en el plano mental, en el plano egoísta y en el plano corporal. Pero yo no soy el cuerpo. El cuerpo físico y el cuerpo sutil son diferentes de mi verdadero ser. El cuerpo físico está hecho de tierra, agua, fuego, aire y éter, y el cuerpo sutil está hecho de mente, inteligencia y ego falso. Pero el ser viviente es trascendental a esos ocho elementos, que se clasifican en el Bhagavad-gītā como energía inferior de Dios.

Kao što opijeni čovjek ne zna u kakvu je stanju tako ni napredni mislilac ne zna da je pod utjecajem niže energije. Obilje dovodi ljude u stanje opijenosti. Mi smo već opijeni, a suvremena civilizacija želi povećati našu opijenost. Zapravo, trebali bismo se otrijezniti, ali materijalistička civilizacija želi da se sve više opijamo i na kraju završimo u paklu.

Incluso si alguien está muy adelantado mentalmente, no sabe que se halla bajo la influencia de la energía inferior, tal como una persona embriagada no sabe en qué condición se encuentra. La opulencia, por lo tanto, nos pone en una posición de embriaguez. Ya estamos embriagados, y la civilización moderna persigue el aumento de nuestra embriaguez. En verdad, debemos liberarnos de esa embriaguez, pero la civilización moderna aspira a aumentarla, de manera que nos embriaguemos cada vez más y nos vayamos al infierno.

Kuntīdevī kaže da se oni koji su opijeni ne mogu iskrenim srcem obratiti Gospodinu. Lišeni duhovnih osjećaja, ne mogu srdačno reći: „Jaya rādhā-mādhava, sva slava Rādhi i Kṛṣṇi!“ Ne mogu se s osjećajem obratiti Gospodinu jer im nedostaje znanje. „Ah, Bog je za siromašne jer nemaju dovoljno hrane“, misle oni. „Neka odu u crkvu i mole se: ’O, Bože, daj nam kruh naš svagdašnji.’ Budući da imam dovoljno kruha, zašto bih išao u crkvu?“ To su njihovi zaključci.

Kuntīdevī dice que aquellos que están embriagados de esa manera no pueden hablar al Señor con sensibilidad. Ellos no pueden decir con sensibilidad jaya rādhā-mādhava: «¡Toda gloria a Rādhā y Kṛṣṇa!». Han perdido su sentimiento espiritual, y no pueden hablar al Señor con sensibilidad, porque no tienen conocimiento. «¡Oh!, Dios es para el hombre pobre —piensan ellos—. Los pobres no tienen suficiente comida. Que vayan a la iglesia y oren: “¡Oh, Dios!, danos nuestro pan de cada día”. Pero yo tengo suficiente pan. ¿Por qué habría de ir a la iglesia?». Eso es lo que opinan.

Zato danas, u vremenu gospodarskog napretka, nikoga ne zanima odlazak u crkvu ili hram. „Kakve su to besmislice?“ misle ljudi. „Zašto bih išao u crkvu i molio za kruh? Razvit ćemo svoje gospodarstvo pa ćemo imati dovoljno kruha.“ Takav je način razmišljanja osobito uzeo maha u komunističkim zemljama. Komunisti su po selima napravili promidžbu tako da su od ljudi tražili neka odu u crkvu i mole za kruh. Nedužni su se ljudi stoga molili kao i obično: „O, Bože, daj nam kruh naš svagdašnji.“ Kad su izašli iz crkve, komunisti su ih upitali: „Jeste li dobili kruh?“

Así pues, hoy en día, debido a que estamos en una época de prosperidad económica, nadie está interesado en ir a las iglesias o a los templos. «¿Que tontería es ésa? —piensa la gente—. ¿Por qué habría yo de ir a la iglesia a pedir pan? Debemos desarrollar nuestra condición económica, y así habrá suficiente provisión de pan». Esta mentalidad predomina especialmente en los países comunistas. Los comunistas hacen propaganda en las aldeas, pidiendo a la gente que vaya a la iglesia y ore pidiendo pan. De modo que, las inocentes personas oran como de costumbre: «¡Oh, Dios!, danos nuestro pan de cada día».

Cuando la gente sale de la iglesia, los comunistas le preguntan: ¿Han obtenido pan?

„Ne, gospodine, nismo“, odgovorili su.

—No, señor —responden ellos.

„U redu“, rekli su na to komunisti. „Zamolite nas.“

—Muy bien —dicen los comunistas—, pídanoslo a nosotros.

Ljudi su onda rekli: „O, drugovi komunisti, dajte nam kruha.“

Entonces la gente dice:   —¡Oh, amigos comunistas!, denos pan.

Los amigos comunistas, por supuesto, han traído un camión lleno de pan, y les dicen:

«Tomen todo el pan que quieran. Ahora bien, ¿quién es mejor, los comunistas o su Dios?».

Como la gente no es muy inteligente, responde:

—¡Oh!, ustedes son mejores—.

Drugovi komunisti dovezli su sa sobom pun kamion kruha i govorili: „Uzmite koliko želite. Tko je sad bolji: komunisti ili vaš Bog?“

Budući da ljudi nisu osobito razboriti, odgovarali su: „O, vi ste bolji.“ Nemaju inteligenciju da pitaju: „Otkud ste vi, nitkovi jedni, dobili taj kruh? Jeste li ga proizveli u svojim tvornicama? Mogu li vaše tvornice proizvesti žitarice?“ Oni su śūdre, kratke su pameti, pa ne postavljaju takva pitanja. Međutim, brāhmaṇa, vrlo razborit čovjek, odmah će upitati: „Nitkovi jedni, a otkud vama kruh? Ne možete ga stvoriti. Samo ste uzeli žito koje vam je dao Bog i preobrazili ste ga, ali to ne znači da je ono postalo vaše.“

Ellos no tienen inteligencia para preguntar: «Sinvergüenzas, ¿de dónde han traído este pan? ¿Acaso lo han fabricado en sus fábricas? ¿Pueden sus fábricas producir cereales?». Como son śūdras (gente que tiene muy poca inteligencia), no hacen esas preguntas. Sin embargo, un brāhmaṇa, aquel que tiene una inteligencia desarrollada, preguntará de inmediato: «Sinvergüenzas, ¿de donde han traído este pan? Ustedes no pueden fabricar pan. Simplemente han tomado el trigo que Dios ha dado y lo han transformado, pero eso no significa que ahora sea su propiedad».

Puka preobrazba jedne stvari u drugu ne čini konačan proizvod nečijim vlasništvom. Na primjer, ako drvodjelji dam drvo, alatke i plaću, a on pomoću toga izradi prekrasan ormar, čiji je taj ormar: drvodjeljin ili moj, osobe koja je pribavila sirovine? Drvodjelja ne može reći: „Preobrazio sam ovo drvo u krasan ormar, stoga je ormar moj.“ Slično tomu, ateistima kao što su komunisti treba reći: „Tko pribavlja sastojke za tvoj kruh, nitkovi? Sve to dolazi od Kṛṣṇe. Kṛṣṇa kaže u Bhagavad-gīti: ’Elementi ove materijalne kreacije pripadaju Meni.’ Nisi ti stvorio more, zemlju, nebo, vatru niti zrak. Nisu to tvoje tvorevine. Možeš pomiješati i preobraziti ove materijalne stvari ili uzeti glinu iz zemlje i vodu iz mora, pomiješati ih i ispeći u vatri kako bi napravio cigle. Njih zatim možeš naslagati jednu na drugu, izgraditi neboder i proglasiti ga svojim. Otkud ti sastojci za neboder, nitkove jedan? Ukrao si Božje vlasništvo, a sad tvrdiš da tebi pripada.“ To je znanje.

El simple hecho de transformar una cosa en alguna otra no nos hace propietarios del producto final. Por ejemplo, si yo doy a un carpintero madera, algunas herramientas y un salario, y él hace un hermoso armario, ¿a quién pertenece el armario, al carpintero o a mí, la persona que ha suministrado los componentes? El carpintero no puede decir que: «Como transformé esta madera en un armario tan hermoso, ahora el armario es mío». De manera similar, debemos decir a los hombres ateos, tales como los comunistas: «Sinvergüenza, ¿quién está suministrando los ingredientes de tu pan? Todo viene de Kṛṣṇa». En el Bhagavad-gītā, Kṛṣṇa dice: «Los elementos de esta creación material son todos de Mi propiedad». Ustedes no han creado el mar, la tierra, el cielo, el fuego o el aire. Todo eso no es su creación. Ustedes pueden mezclar y transformar esas cosas materiales. Pueden tomar barro del suelo y agua del mar, mezclarlos, ponerlos en el fuego y hacer ladrillos, y luego pueden amontonar todos esos ladrillos, hacer un rascacielos y decir que es suyo. Pero, ¿de dónde obtuvieron los ingredientes para el rascacielos, sinvergüenzas? Han robado algo que es propiedad de Dios, y ahora proclaman que es su propiedad». Eso es conocimiento.

Nažalost, opijeni ljudi ne mogu to shvatiti, već misle: „Ovu smo američku zemlju oteli Indijancima, zato sada pripada nama.“ Oni ne znaju da su lopovi. Bhagavad-gītā jasno tvrdi da je lopov onaj tko prisvoji Božje vlasništvo i proglasi ga svojim (stena eva saḥ).

Desafortunadamente, aquellos que están embriagados no pueden entender esto. Ellos piensan: «Hemos quitado esta tierra de América a los pieles rojas, y ahora es propiedad nuestra». Ellos no saben que son ladrones. El Bhagavad-gītā dice claramente que aquel que se lleva algo que es propiedad de Dios y dice que es suyo es un ladrón (stena eva saḥ).

Kṛṣṇini bhakte stoga imaju posebnu vrstu komunizma. Prema komunizmu u svjesnosti Kṛṣṇe, sve pripada Bogu. Kao što ruski i kineski komunisti smatraju da sve pripada državi, mi smatramo da sve pripada Bogu. To je tek nadopuna iste filozofije i čovjeku je potrebno tek nešto malo inteligencije kako bi je shvatio. Zašto bi itko mislio da njegova država pripada nekom malom broju ljudi? Zapravo, sve je Božje vlasništvo i svako se živo biće ima pravo koristiti njime jer je svako živo biće dijete Boga, vrhovnoga oca. U Bhagavad-gīti (14.4) Gospodin Kṛṣṇa kaže: sarva-yoniṣu kaunteya... ahaṁ bīja-pradaḥ pitā, „Ja sam otac koji je začeo sva živa bića. U kakvim god oblicima da žive, ona su Moji sinovi.“

Los devotos de Kṛṣṇa, por consiguiente, tienen su propia forma de comunismo. De acuerdo con el comunismo de conciencia de Kṛṣṇa, todo pertenece a Dios. Así como los comunistas rusos y chinos piensan que todo pertenece al Estado, nosotros pensamos que todo pertenece a Dios. Esto no es más que una extensión de la misma filosofía, y para comprenderla sólo se requiere de un poquito de inteligencia. ¿Por qué habríamos de pensar que el Estado pertenece únicamente a un pequeño número de personas? En realidad, todo esto es propiedad de Dios, y toda entidad viviente tiene el derecho de utilizar esta propiedad, porque todo ser viviente es hijo de Dios, que es el padre supremo. En el Bhagavad-gītā (14.4), el Señor Kṛṣṇa dice: sarva-yoniṣu kaunteya... ahaṁ bīja-pradaḥ pitā: «Yo soy el padre que aporta la simiente de todas las entidades vivientes. En cualquier forma que vivan, todos los seres vivientes son Mis hijos».

Mi, živa bića, svi smo sinovi jednoga Boga, ali to smo zaboravili pa ratujemo među sobom. U sretnoj obitelji, svi sinovi znaju: „Otac nam svima donosi hranu. Mi smo braća, zašto bismo se svađali ili tukli?“ Slično tomu, ako postanemo svjesni Boga, Kṛṣṇe, doći će kraj sukobima u svijetu. „Ja sam Amerikanac“, „Ja sam Indijac“, „Ja sam Rus“, „Ja sam Kinez“ – okončat će se sva ta besmislena određenja. Pokret za svjesnost Kṛṣṇe toliko snažno pročišćava da će politički i nacionalni sukobi prestati čim ljudi postanu svjesni Kṛṣṇe jer će doći k svojoj pravoj svijesti i shvatiti da sve pripada Bogu. Sva djeca u obitelji imaju pravo na pogodnosti koje pruža otac. Slično tomu, ako je svatko sastavni djelić Boga, ako je svatko Božje dijete, onda se svatko ima pravo koristiti očevim vlasništvom. To pravo nemaju samo ljudska bića, već naprotiv, prema Bhagavad-gīti, isto pravo imaju sva živa bića, bez obzira na to jesu li u tijelu ljudskog bića, životinje, stabla, ptice, zvijeri, kukca ili čega drugog. To je svjesnost Kṛṣṇe.

Nosotros, los seres vivientes, somos todos hijos de Dios, pero lo hemos olvidado, y por eso peleamos. En una familia feliz, todos los hijos saben que: «Papá nos está proveyendo de comida a todos. Somos hermanos, así que ¿por qué habríamos de pelear?». De igual manera, si nos volvemos conscientes de Dios, conscientes de Kṛṣṇa, las peleas del mundo llegarán a su fin. «Soy americano», «soy hindú», «soy ruso», «soy chino»; todas esas absurdas designaciones se terminarán. El movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa es tan purificador que, en cuanto la gente se vuelva consciente de Kṛṣṇa, sus disputas nacionales y políticas se acabarán de inmediato, porque todos recobrarán su verdadera conciencia y entenderán que todo pertenece a Dios. En una familia, todos los niños tienen el derecho de aceptar privilegios que les dé el padre. De igual modo, si todo el mundo es parte integral de Dios, si todo el mundo es hijo de Dios, entonces todo el mundo tiene el derecho de utilizar lo que pertenece al padre. Ese derecho no pertenece únicamente a los seres humanos; más bien, según el Bhagavad-gītā, ese derecho pertenece a todas las entidades vivientes, sin que importe que estén en un cuerpo de ser humano, de animal, de árbol, de pájaro, de fiera, de insecto o de lo que sea. Eso es conciencia de Kṛṣṇa.

U svjesnosti Kṛṣṇe ne mislimo: „Moj je brat dobar, ja sam dobar, ali svi su ostali loši.“ Odbacujemo takav oblik slijepe, uskogrudne svjesnosti. Dapače, u svjesnosti Kṛṣṇe jednako gledamo na sva živa bića. U vezi s tim, u Bhagavad-gīti (5.18) rečeno je:

En el ámbito de conciencia de Kṛṣṇa no pensamos: «Mi hermano es bueno y yo soy bueno, pero todos los demás son malos». Ésta es la clase de conciencia estrecha y lisiada que rechazamos. En vez de eso, en el estado de conciencia de Kṛṣṇa miramos a todas las entidades vivientes por igual. Como se afirma en el Bhagavad-gītā (5.18):

vidyā-vinaya-sampanne
brāhmaṇe gavi hastini
śuni caiva śvapāke ca
paṇḍitāḥ sama-darśinaḥ
vidyā-vinaya-sampanne
brāhmaṇe gavi hastini
śuni caiva śvapāke ca
paṇḍitāḥ sama-darśinaḥ

”Ponizan mudrac zahvaljujući pravom znanju jednako vidi učena i plemenita brāhmaṇu, kravu, slona, psa i čovjeka koji jede pse (koji je ne pripada nijednoj kasti).”

«Los sabios humildes, en virtud del conocimiento verdadero, ven con la misma visión a un manso y erudito brāhmaṇa, a una vaca, a un elefante, a un perro y a un comeperros (paria)».

Paṇḍita, učen čovjek, vidi sva živa bića na jednakoj razini. Budući da je vaiṣṇava učen, on je i samilostan (lokānāṁ hita-kārinau), te djeluje za istinsku dobrobit čovječanstva. Vaiṣṇava smatra i uistinu shvaća da su sva živa bića dijelovi i čestice Boga, da su na neki način, došavši u dodir s ovim materijalnim svijetom, pala i da su prihvatila različita tijela u skladu sa svojom karmom.

El paṇḍita, el erudito, ve que todas las entidades vivientes están en un mismo nivel. Como el vaiṣṇava, el devoto, es erudito, por tanto, es compasivo (lokānāṁ hita-kāriṇau), y puede trabajar de tal manera que verdaderamente beneficie a la humanidad. El vaiṣṇava siente, y de hecho ve, que todas las entidades vivientes son partes integrales de Dios, y que de una u otra forma han caído y se han puesto en contacto con el mundo material y han adoptado diferentes tipos de cuerpos, conforme a diferentes karmas.

Učeni ljudi (paṇḍitāḥ) neće obespraviti nikoga. Oni ne kažu: “Ovu životinju treba poslati u klaonicu da bi je ljudi mogli pojesti.” Ne. Zašto bismo klali životinje? Jedna stavka naše filozofije jest da nema jedenja mesa. Naravno, ljudi to možda neće prihvatiti. Reći će: “Kakve su to gluposti? Meso je naša hrana. Zašto ga ne bismo jeli?” Ne žele čuti činjenice jer su edhamāna-madaḥ pumān, pijani nitkovi. Recimo da neki siromah bespomoćno leži na ulici. Mogu li ga ubiti? Zar će mi vlasti oprostiti? Mogu li reći: “Ubio sam samo siromaha. On nije potreban društvu. Zašto bi takvi ljudi živjeli?” Zar će na to vlasti reći: “Dobro si učinio”? Neće. Siromah je također građanin države, zato vlasti neće dozvoliti da ga se ubije. Zašto ne bismo proširili ovu filozofiju? Stabla, ptice i zvijeri također su Božja djeca. Ako ih netko ubije, kriv je jednako kao da je ubio siromaha na ulici. U Božjim očima, pa i u očima učena čovjeka, nema razlike između siromašnih i bogatih, crnih i bijelih. Svako je živo biće djelić i čestica Boga, a budući da vaiṣṇava to vidi, samo je on istinski dobronamjernik svih živih bića.

Aquellos que son eruditos (paṇḍitas), no discriminan a nadie. No dicen: «Éste es un animal, así que le vamos a enviar al matadero para que nos lo podamos comer». No. ¿Por qué hay que matar a los animales? La persona que de hecho está consciente de Kṛṣṇa es bondadosa con todo el mundo. Por lo tanto, uno de los principios de nuestra filosofía es «no comer carne». Claro que quizás la gente no lo acepte. Ellos dirán: «¡Oh!, ¿qué tontería? La carne es nuestro alimento. ¿Por qué no habríamos de comerla?». Debido a que son sinvergüenzas embriagados (edhamāna-madaḥ), no quieren oír las cosas como son. Pero analicemos la cuestión: Si un hombre pobre yace desamparado en la calle, ¿puedo matarlo? ¿Me excusaría el Estado si lo hiciera? Puede que yo diga: «Tan sólo he matado a un hombre pobre. No hacía ninguna falta en la sociedad. ¿Por qué habría de vivir una persona así?». Pero, ¿me excusaría el Estado? ¿Dirían las autoridades: «Usted ha hecho una muy buena labor»? No. El hombre pobre también es un ciudadano del Estado, y el Estado no puede permitir que lo maten. Ahora bien, ¿por qué no ampliar esa filosofía? Los árboles, los pájaros y los animales, también son hijos de Dios. Si los matamos, somos tan culpables como el que mata a un hombre pobre de la calle. A los ojos de Dios, o incluso según la visión de un hombre culto, no hay diferencia alguna entre pobre y rico, blanco y negro. No. Toda entidad viviente es parte integral de Dios. Y como el vaiṣṇava ve esto, él es el único benefactor verdadero de todas las entidades vivientes.

Vaiṣṇava pokušava uzdići sva živa bića na razinu svjesnosti Kṛṣṇe. On ne misli: “Ovo je Indijac, a ono Amerikanac.” Jednom me je netko upitao: “Zašto ste došli u Ameriku?” Zašto ne bih došao? Ja sam Božji sluga, ovo je Njegovo kraljevstvo, zašto ne bih došao? Umjetno je ograničavati kretanje bhakta, a onaj tko to čini djeluje grešno. Kao što policajac može ući u nečiju kuću ne čineći prijestup, tako bhakta ima pravo otići bilo kamo jer sve pripada Bogu. Na taj način trebamo vidjeti stvari kakve jesu. To je svjesnost Kṛṣṇe.

El vaiṣṇava trata de elevar a todos los seres vivientes al plano de conciencia de Kṛṣṇa. El vaiṣṇava no ve que: «Aquí tenemos a un hindú, y aquí a un americano». Alguien me preguntó una vez: «¿Por qué vino usted a América?». Pero ¿por qué no habría de venir? Yo soy un sirviente de Dios, y éste es el reino de Dios, así que, ¿por qué no habría de haber venido? Obstaculizar los movimientos de un devoto es algo artificial, y el que lo hace comete un acto pecaminoso. Así como un policía puede entrar en una casa sin que ello se considere ilegal, el sirviente de Dios tiene el derecho de ir a cualquier parte, porque todo pertenece a Dios. Tenemos que ver las cosas de esta manera, tal como son. Eso es conciencia de Kṛṣṇa.

Kuntīdevī kaže da oni koji povećavaju svoju opijenost ne mogu postati svjesni Kṛṣṇe. Potpuno opijen čovjek govorit će gluposti premda mu je rečeno: “Dragi brate, pričaš gluposti! Pogledaj, ovo su tvoji otac i majka.” No, on ne želi shvatiti, neće shvatiti, jer je pijan. Slično tomu, kada bhakta pokuša objasniti nitkovu opijenu materijom: “Ovdje je Bog”, ovaj to neće shvatiti. Stoga nas Kuntīdevī upućuje da je tvām akiñcana-gocaram, sloboda od opijenosti uzrokovane rođenjem u uglednoj obitelji, obiljem, naobraženošću i ljepotom, zapravo dobra osobina.

Ahora bien, Kuntīdevī dice que aquellos que están aumentando su propia embriaguez no pueden llegar a estar conscientes de Kṛṣṇa. Una persona totalmente embriagada puede que diga tonterías, y quizás alguien le diga: «Mi querido hermano, estás diciendo tonterías. Mira, aquí están tu padre y tu madre». Pero como está embriagado no entenderá, y ni siquiera le importará entender. De la misma manera, si a un sinvergüenza embriagado por lo material un devoto le trata de enseñar: «He aquí a Dios», el sinvergüenza no podrá entenderlo. Por eso, Kuntīdevī dice tvām akiñcana-gocaram, indicando con ello que estar libre de la embriaguez provocada por un elevado nacimiento, opulencia, educación y belleza, es una buena cualidad.

Kada netko postane svjestan Kṛṣṇe, iste se materijalne blagodati mogu iskoristiti za služenje Kṛṣṇi. Na primjer, Amerikanci koji su se pridružili pokretu za svjesnost Kṛṣṇe bili su opijeni materijom prije nego što su postali bhakte, ali su se sada otrijeznili. Njihova su materijalna postignuća postala duhovna jer se mogu iskoristiti za promicanje službe za Kṛṣṇu. Kad američki bhakte odu u Indiju, Indijci se čude kako to da su Amerikanci toliko poludjeli za Bogom. Mnogi Indijci žele oponašati svjetovan način života na zapadu, ali kad vide Amerikance kako plešu u svjesnosti Kṛṣṇe, shvaćaju da bi zapravo trebali slijediti njihov primjer.

Sin embargo, cuando se llega a estar consciente de Kṛṣṇa, esas mismas ventajas materiales pueden utilizarse para el servicio de Kṛṣṇa. Por ejemplo, los jóvenes occidentales que se han unido al movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa estaban embriagados con lo material antes de volverse devotos, pero, ahora que se les ha pasado la embriaguez, sus ventajas materiales se han vuelto ventajas espirituales que pueden ser útiles para fomentar el servicio a Kṛṣṇa. Por ejemplo, cuando estos devotos occidentales van a la India, la gente de la India se sorprende al ver que gente de América se ha vuelto tan loca por Dios. Muchos hindúes se esfuerzan por imitar la vida materialista de Occidente, pero, cuando ven a los occidentales bailando con conciencia de Kṛṣṇa, se dan cuenta entonces de que eso es lo que verdaderamente vale la pena seguir.

Sve se može iskoristiti za služenje Kṛṣṇi. Ostanete li opijeni i ne iskoristite li materijalne blagodati za služenje Kṛṣṇi, od njih nema velike koristi. Njihova se vrijednost jako povećava ako ih koristite u službi za Kṛṣṇu. Na primjer, nula nema nikakvu vrijednost, ali čim stavite jedinicu ispred nje, nula odmah postaje deset. S dvije nule postaje stotina, a s tri, tisuća. Slično tomu, opijeni smo materijalnim blagodatima koje zapravo nisu bolje od nule, no dodamo li im Kṛṣṇu, tada se vrijednost svih tih desetaka, stotina, tisuća i milijuna nula znatno povećava. Pokret za svjesnost Kṛṣṇe pruža lijepu priliku zapadnjacima koji imaju izobilje nula svjetovnoga postojanja. Ako im samo dodaju Kṛṣṇu, njihovi će životi postati iznimno dragocjeni.

Todo puede ser usado en el servicio de Kṛṣṇa. Si permanecemos embriagados y no usamos los bienes materiales para el servicio de Kṛṣṇa, éstos no son muy valiosos. Pero si podemos usarlos para el servicio de Kṛṣṇa, se vuelven sumamente valiosos. Para dar un ejemplo, el cero no tiene ningún valor, pero, en cuanto se coloca ante él la cifra uno, el cero de inmediato se convierte en diez. Y si hay dos ceros, se convierten en cien, y tres ceros se convierten en mil. De modo similar, estamos embriagados por bienes materiales que de hecho no son más que ceros, pero, en cuanto les añadimos a Kṛṣṇa, estos diez, cientos, miles y millones de ceros se vuelven sumamente valiosos. Por lo tanto, el movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa, ofrece una gran oportunidad a la gente de Occidente. Ellos tienen una superabundancia de los ceros de la vida materialista y, si simplemente añaden a Kṛṣṇa, sus vidas se volverán valiosas de una manera sublime.