TEXT 28

TEKST 28

Tekst

aśraddhayā hutaṁ dattaṁ
tapas taptaṁ kṛtaṁ ca yat
asad ity ucyate pārtha
na ca tat pretya no iha

Synonyms

aśraddhayā — ilma usuta; hutam — ohverdusena pakutud; dattam — antud; tapaḥ — askees; taptam — läbi viidud; kṛtam — sooritatud; ca — samuti; yat — see, mida; asat — ajalik; iti — sel moel; ucyate — öeldakse olevat; pārtha — oo, Pṛthā poeg; na — mitte kunagi; ca — samuti; tat — see; pretya — pärast surma; na u — ega; iha — selles elus.

aśraddhayā – bez wiary; hutam – złożone w ofierze; dattam – darowany; tapaḥ – pokuta; taptam – odbywana; kṛtam – spełniana; ca – również; yat – to co; asat – fałszywe; iti – w ten sposób; ucyate – mówi się, że jest; pārtha – O synu Pṛthy; na – nigdy; ca – również; tat – to; pretya – po śmierci; na u – ani nie; iha – w tym życiu.

Translation

Oo, Pṛthā poeg, iga ohverduse, annetuse või askeesi, mis on sooritatud ilma usuta Kõigekõrgemasse, tulemus on ebapüsiv. Seda tähistatakse sõnaga „asat" ning see ei too kasu ei selles ega järgmises elus.

Ale ofiary, wyrzeczenia i pokuty praktykowane bez wiary w Najwyższego – są nietrwałe, o synu Pṛthy. Nazywane są one „asat” i nie przynoszą żadnego pożytku, ani w tym życiu, ani w następnym.

Purport

Kõik, mida tehakse ilma transtsendentaalse eesmärgita, olgu see siis ohverdus, annetus või askees, on kasutu. Sellepärast kuulutatakse käesolevas värsis, et kõik sellised tegevused on laiduväärsed. Kõiki tegevusi tuleb sooritada Kõigekõrgema heaks Kṛṣṇa teadvuses. Ilma sellise usu ja õige juhenduseta ei kanna inimese ponnistused kunagi vilja. Kõikjal vedakirjanduses soovitatakse uskuda Kõigekõrgemasse ning kõikide vedalike juhenduste lõplik eesmärk on mõista Kṛṣṇat. Seda põhimõtet järgimata ei saada kellegi püüdlusi edu. Seepärast on kõige parem töötada juba algusest peale Kṛṣṇa teadvuses, autoriteetse vaimse õpetaja juhenduse all. See on tee, kuidas saavutada edu kõikides oma tegudes.

ZNACZENIE:

Wszystko cokolwiek robione jest bez celu transcendentalnego – czy to pełnienie ofiar, czy praktykowanie dobroczynności albo odbywanie pokut – jest bezużyteczne. Dlatego werset ten mówi, że takie działanie nie jest dobre. Wszelkie czyny należy ofiarować Najwyższemu, w świadomości Kṛṣṇy. Bez takiej ofiary i bez właściwego przewodnictwa nigdy nie osiągniemy żadnego efektu. Wiarę w Najwyższego polecają wszystkie pisma wedyjskie. Zrozumienie Kṛṣṇy powinno być, według instrukcji wedyjskich, celem wszystkich zajęć. Nikt nie może osiągnąć sukcesu, nie stosując się do tej zasady. Dlatego najlepszą rzeczą jest działanie od początku w świadomości Kṛṣṇy, pod przewodnictwem bona fide mistrza duchowego. Jest to sposób na osiągnięcie sukcesu we wszystkim, cokolwiek robimy.

Tingimustest sõltuvas seisundis on inimesed kiindunud pooljumalate, viirastuste või Kuvera taoliste yakṣade kummardamisse. Vooruse guṇa on parem kui kire ja teadmatuse guṇad, kuid see, kes asub otseselt praktiseerima Kṛṣṇa teadvust, tõuseb kõigist materiaalse looduse kolmest guṇast kõrgemale. Ehkki eksisteerib ka järk-järgulise tõusmise protsess, toimib see, kes suheldes puhaste pühendunutega asub praktiseerima Kṛṣṇa teadvust, parimal võimalikul viisil, nagu käesolevas peatükis ka kinnitatakse. Sel moel edu saavutamiseks peab inimene leidma kõigepealt autoriteetse vaimse õpetaja ning hakkama seejärel praktiseerima Kṛṣṇa teadvust tema juhenduste kohaselt. Sedasi saavutab inimene usu Kõigekõrgemasse. Kui see usk aja jooksul kasvab, võib seda nimetada juba armastuseks Jumala vastu. Armastus Jumala vastu ongi elusolendite lõppeesmärk. Seepärast peab inimene asuma otseselt praktiseerima Kṛṣṇa teadvust. See on käesoleva, seitsmeteistkümnenda peatüki sõnum.

W uwarunkowanym stanie życia ludzie skłonni są do wielbienia półbogów, duchów, czy Yakṣów, takich jak Kuvera. Siła dobroci lepsza jest od siły pasji i ignorancji, ale kto bezpośrednio przyjmuje świadomość Kṛṣṇy, ten jest transcendentalny do wszystkich tych sił natury materialnej. Chociaż istnieje proces stopniowego postępu, to jednak najlepszym sposobem jest bezpośrednie przyjęcie świadomości Kṛṣṇy dzięki towarzystwu czystych wielbicieli. I to poleca ten rozdział. Aby osiągnąć sukces na tej ścieżce, należy najpierw znaleźć właściwego mistrza duchowego i pod jego kierunkiem odbyć szkolenie. Wtedy można osiągnąć wiarę w Najwyższego. Kiedy wiara ta dojrzewa z biegiem czasu, wtedy nazywana jest miłością do Boga. Ta miłość jest ostatecznym celem wszystkich żywych istot. Należy zatem bezpośrednio przyjąć świadomość Kṛṣṇy. Takie jest zalecenie tego Siedemnastego Rozdziału.

Selliselt lõpevad Bhaktivedanta selgitused „Śrīmad Bhagavad-gītā" seitsmeteistkümnendale peatükile, mis käsitlesid usu jaotusi.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Siedemnastego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, omawiającego różne typy wiary.