Skip to main content

13

13

La Fuerza Vital del Universo

Maailmankaikkeuden elinvoima

janma karma ca viśvātmann
ajasyākartur ātmanaḥ
tiryaṅ-nṝṣiṣu yādaḥsu
tad atyanta-viḍambanam
janma karma ca viśvātmann
ajasyākartur ātmanaḥ
tiryaṅ-nṝṣiṣu yādaḥsu
tad atyanta-viḍambanam

Desde luego que es desconcertante, ¡oh, alma del universo!, que Tú actúes, aunque eres inactivo, y que nazcas, aunque eres la fuerza vital y el innaciente. Tú mismo desciendes entre los animales, los hombres, los sabios y los seres acuáticos. En verdad, es desconcertante.

Oi maailmankaikkeuden sielu, on tosiaan hämmentävää, että Sinä työskentelet, vaikka olet toimeton ja että Sinä synnyt, vaikka olet elinvoima ja syntymätön. Sinä laskeudut ihmisten, eläinten, tietäjien ja vesieläinten keskuuteen; totisesti se on hämmentävää.

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.30

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.30

Los trascendentales pasatiempos del Señor no sólo son desconcertantes, sino también aparentemente contradictorios. En otras palabras, todos ellos son inconcebibles para la limitada capacidad de pensamiento del ser humano. El Señor es la supremamente predominante Superalma de toda existencia y, sin embargo, Él aparece en la forma de un jabalí entre los animales, en la forma de un ser humano tal como Rāma, Kṛṣṇa, etc., en la forma de un ṛṣi tal como Nārāyaṇa, y en la forma de un ser acuático tal como un pez. Aun así, se dice que Él es innaciente, y que Él no tiene la obligación de hacer nada. En el śruti-mantra se dice que el Brahman Supremo no tiene la obligación de hacer nada. Nadie es igual ni más grande que Él. Él tiene múltiples energías, y lo ejecuta todo de un modo perfecto, mediante actividad, fuerza y conocimiento automáticos. Todas estas afirmaciones demuestran sin ninguna duda que las actividades, formas y acciones del Señor son todas inconcebibles para nuestra limitada capacidad de pensamiento, y como Él es inconcebiblemente poderoso, todo Le resulta posible. De modo que nadie puede medirlo exactamente; cada acción del Señor es desconcertante para el hombre común. A Él no se Le puede entender por medio del conocimiento védico, pero los devotos puros pueden entenderlo fácilmente, porque están íntimamente relacionados con Él. Por lo tanto, los devotos saben, que aunque Él aparezca entre los animales, no es un animal, ni un hombre, ni un ṛṣi, ni un pez. Él es eternamente el Señor Supremo, en todas las circunstancias.

Korkeimman Herran yliaistilliset leikit ovat paitsi hyvin hämmentäviä myös näennäisesti ristiriitaisia. Hänen ylimaalliset leikkinsä ovat toisin sanoen ihmisten rajoittuneen ajattelukyvyn ulottumattomissa. Korkein Herra vallitsee kaikkialla ja läpitunkee kaiken Ylisieluna, mutta silti Hän ilmestyy eläinten keskuuteen villisikana, ihmisten keskuuteen esimerkiksi Rāmana ja Kṛṣṇana, ṛṣien keskuuteen Nārāyaṇana ja vesieläinten joukkoon kalana. Siitä huolimatta sanotaan, että Korkein Herra on syntymätön eikä Hänellä ole mitään tehtävää. Śruti-mantroissa sanotaan, että Korkeimmalla Brahmanilla ei ole mitään tehtävää. Kukaan ei ole Hänen vertaisensa eikä kukaan ole Häntä mahtavampi. Hänen ylimaalliset energiansa ovat monimuotoiset ja Hän aikaansaa kaiken täydellisesti oman sisäisen tietonsa, mahtinsa ja toimintansa ansiosta. Kaikki nämä ominaisuudet osoittavat ilmiselvästi, että Herran toimet, muodot ja teot ovat meidän rajallisen käsityskykymme ulottumattomissa ja että käsittämättömän mahdilliselle Herralle mikään ei ole mahdotonta. Kukaan ei voi siksi tarkalleen arvioida, minkälainen Jumala oikein on; kaikki Jumalan teot ovat tavalliselle ihmiselle arvoituksellisia. Jumalaa ei voida ymmärtää Vedojen tiedon avulla, mutta Hänen puhtaat palvojansa voivat ymmärtää Hänet helposti, sillä heillä on Häneen hyvin läheinen suhde. Kṛṣṇa-bhaktat tietävät, että vaikka Hän ilmestyy eläinten keskuuteen, Hän ei ole eläin, ihminen, ṛṣi eikä kala. Hän on ikuisesti ja kaikissa olosuhteissa Korkein Herra.

Al Kuntī dirigirse a Kṛṣṇa Lo llama viśvātman, la fuerza vital del universo. En el cuerpo de todo el mundo hay una fuerza vital. Esa fuerza vital es el ātmā: el ser viviente, la entidad viviente, el alma. Todo el cuerpo funciona en virtud de la presencia de esa fuerza vital, el alma. De igual manera, hay una fuerza vital suprema. Esa fuerza vital suprema es Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios. Por consiguiente, ¿qué posibilidad hay de que Él nazca? En el Bhagavad-gītā (4.9), el Señor dice:

Kuntī puhuttelee Kṛṣṇaa sanalla viśvātman, mikä merkitsee ”maailmankaikkeuden elinvoimaa”. Kaikilla on kehossaan elinvoimaa. Tuo elinvoima on ātma eli elävä olento, sielu. Keho elää ja toimii, koska elinvoima eli sielu on siinä läsnä. On olemassa myös ylin elinvoima. Ylin elinvoima on Kṛṣṇa, Jumaluuden Ylin Persoonallisuus. Kuinka voidaan sanoa, että Hän olisi syntynyt? Bhagavad-gītāssa (4.9) Herra sanoo:

janma karma ca me divyam
evaṁ yo vetti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti so ’rjuna
janma karma ca me divyam
evaṁ yo vetti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti so ’rjuna

«¡Oh, Arjuna!, aquel que conoce la naturaleza trascendental de Mi advenimiento y actividades, al abandonar el cuerpo no vuelve a nacer en este mundo material, sino que alcanza Mi morada eterna».

”Se joka tietää ilmestymiseni ja tekojeni ylimaallisen luonteen, ei enää ruumiinsa jätettyään synny tänne aineelliseen maailmaan vaan saavuttaa Minun ikuisen asuinsijani, oi Arjuna.”

En ese verso, la palabra divyam indica especialmente que el advenimiento y las actividades del Señor son espirituales. Y en otra parte del Bhagavad-gītā se dice: ajo ’pi sann avyayātmā. La palabra aja significa «innaciente», y avyayātmā significa «no sujeto a destrucción». Ésa es la naturaleza de Kṛṣṇa, la cual es trascendental y que Kuntīdevī describe aún más en sus oraciones al Señor.

Tässä säkeessä sana divyam osoittaa erityisesti Herran ilmestymisen ja tekojen henkisyyttä. Toisessa kohdassa Bhagavad-gītaa sanotaan: ajo ’pi sann avyayātma. Sana aja tarkoittaa ”syntymätöntä” ja avyayātma tarkoittaa ”tuhoutumatonta”. Tämä on Kṛṣṇalle ominaista. Kuntīdevī kuvailee rukouksissaan edelleen Kṛṣṇan ylimaallisia ominaisuuksia.

Al comienzo de sus oraciones, Kuntīdevī dijo al Señor: «Tú estás dentro y estás fuera, pero aun así eres invisible». Kṛṣṇa está dentro del corazón de todos (īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe ’rjuna tiṣṭhati, sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ). En verdad, Él está dentro de todo, incluso dentro del átomo (aṇḍāntara-stha-paramāṇu-cayāntara-stham). Kṛṣṇa está dentro y también está fuera. Por eso Kṛṣṇa mostró a Arjuna Su aspecto externo en la forma del viśva-rūpa, la gigantesca manifestación cósmica.

Rukoustensa alussa Kuntīdevī sanoi Herralle: ”Sinä olet sekä sisä- että ulkopuolella, mutta kuitenkin näkymättömissä.” Kṛṣṇa on jokaisen sydämessä (īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe arjuna tiṣṭhati, sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ). Hän on todellakin kaikessa, jopa atomeissa (aṇḍāntara-stha-paramāṇu- cayāntara-stham). Kṛṣṇa on sekä sisä- että ulkopuolella. Kṛṣṇa näytti Arjunalle ulkoisen olemuksensa piirteen viśva-rūpan eli jättiläismäisen kosmisen ilmentymän.

Ese cuerpo externo de Kṛṣṇa se describe en el Śrīmad-Bhāgavatam. Allí, las colinas y montañas se describen como huesos del Señor. De igual manera, los grandes océanos se han descrito como diferentes agujeros del cuerpo universal del Señor, y el planeta conocido como Brahmaloka se ha descrito como la porción superior de Su cráneo. Así pues, a aquellos que no pueden ver a Dios se les ha aconsejado verlo de muchas maneras, en función de la manifestación material cósmica, conforme a las instrucciones que se dan en las Escrituras védicas.

Kṛṣṇan ulkoista kehoa kuvaillaan Śrīmad-Bhāgavatamissa. Siinä kukkulat ja vuoret kuvataan Herran luiksi. Valtamerten kuvaillaan olevan Herran maailmankaikkeudellisen kehon aukkoja ja se planeetta, joka tunnetaan nimellä Brahmaloka kuvataan Herran kallon ylimmäksi osaksi. Niitä jotka eivät pysty näkemään Herraa, neuvotaan näkemään Hänet tällä tavalla kosmisessa ilmentymässä näiden Veda-kirjallisuudessa annettujen kuvausten avulla.

Existen aquellos que simplemente pueden pensar en Dios en Su carácter de ser grande, pero no saben cuán grande es. Cuando ellos piensan en grandeza, piensan en montañas muy altas, en el cielo y en otros planetas. Por lo tanto, al Señor se le ha descrito en términos de esas manifestaciones materiales, de modo que mientras se piensa en esas diferentes manifestaciones, se pueda pensar en el Señor. Eso también es conciencia de Kṛṣṇa. Si alguien piensa: «Esta montaña es el hueso de Kṛṣṇa», o si piensa que el vasto océano Pacífico es el ombligo de Kṛṣṇa, se halla en estado de conciencia de Kṛṣṇa. De modo similar, puede pensar que los árboles y plantas son los vellos del cuerpo de Kṛṣṇa, puede pensar que Brahmaloka es la parte superior del cráneo de Kṛṣṇa, y puede pensar que el sistema planetario de Pātālaloka constituye las plantas de los pies de Kṛṣṇa. De esa manera, puede pensar en Kṛṣṇa como más grande que lo más grande (mahato mahīyān).

On olemassa ihmisiä, jotka ajattelevat Jumalan olevan suuri, mutta he eivät tiedä kuinka suuri ja mahtava Hän on. Ajatellessaan suuruutta, he ajattelevat suuria vuoria, taivasta ja muita planeettoja. Siksi Herraa on kuvailtu näiden aineellisten ilmentymien avulla, jotta niitä ajatellessaan ihminen ajattelisi Herraa. Se on myös tietoisuutta Kṛṣṇasta. Jos ajattelemme, että tuo vuori on Kṛṣṇan luu tai valtava Tyyni valtameri on Kṛṣṇan napa, olemme tietoisia Kṛṣṇasta. Samoin voidaan ajatella puiden ja kasvien olevan Kṛṣṇan ihokarvoja, Brahmalokan olevan Kṛṣṇan päälaki ja Pātālalokan olevan Kṛṣṇan jalkapohjat. Näin Kṛṣṇaa voidaan pitää mahtavaa mahtavampana (mahato mahīyān).

Así mismo, se puede pensar en Kṛṣṇa como más pequeño que lo más pequeño. Eso también es una clase de grandeza. Kṛṣṇa puede fabricar esta gigantesca manifestación cósmica, y también puede fabricar un pequeño insecto. En un libro, a veces encontramos un pequeño insecto que se mueve y que es más pequeño que un punto. He ahí la artesanía de Kṛṣṇa. Aṇor aṇīyān mahato mahīyān (Kaṭha Up. 1.2.20): Él puede crear algo que sea más grande que lo más grande y más pequeño que lo más pequeño. Ahora los seres humanos han fabricado el avión 747, que, en su concepto, es muy grande. Mas, ¿pueden ellos producir un avión tan pequeño como un insecto volador? Eso no es posible. Sin embargo, la verdadera grandeza no es unilateral. Aquel que verdaderamente es grande puede volverse más grande que lo más grande y más pequeño que lo más pequeño.

Kṛṣṇan voidaan ajatella olevan myös pienintä pienimmän. Sekin on eräänlaista suuruutta. Kṛṣṇa voi saada aikaan jättiläismäisen kosmoksen ja Hän voi luoda myös pienen hyönteisen. Kirjanlehdellä voi joskus nähdä juoksevan pienen hyönteisen, joka on pistettä pienempi. Kṛṣṇan aikaansaannosta. Aṇor aṇīyān mahato mahīyān (Katha Upaniṣad 1.2.20). Hän voi luoda jotain mikä on mahtavaakin mahtavampaa ja pienintäkin pienempää. Ihmiset ovat rakentaneet 747-lentokoneen, joka heidän omasta mielestään on hyvin suuri. Mutta pystyvätkö he luomaan lehtokoneen, joka olisi pientä lentävää hyönteistä pienempi? Se ei ole mahdollista. Todellinen mahtavuus ei ole yksipuolista. Todellinen mahtavuus on olla mahtavaakin mahtavampi ja pientäkin pienempi.

Y ni siquiera las cosas grandes que los hombres pueden fabricar en la era moderna son las cosas más grandes que el hombre ha creado. El Śrīmad-Bhāgavatam nos da la información de que Kardama Muni, el padre del gran sabio Kapiladeva, fabricó un inmenso avión que semejaba una gran ciudad. Contenía lagos, jardines, calles y casas, y toda la ciudad podía volar por todo el universo. En ese avión, Kardama Muni viajó con su esposa y le mostró todos los planetas. Él era un gran yogī, y su esposa, Devahūti, era la hija de Svāyambhuva Manu, un gran rey. Kardama Muni había deseado casarse, y Devahūti dijo a su padre: «Mi querido padre, quiero casarme con ese sabio». Así pues, Svāyambhuva Manu llevó a su hija hasta donde estaba Kardama Muni y le dijo: «Señor, he aquí a mi hija. Por favor, acéptala por esposa». Ella era la hija de un rey y era muy opulenta, pero cuando se unió a su austero esposo, tuvo que servirlo tanto que se volvió enjuta y delgada. En efecto, incluso con poca comida, ella trabajaba día y noche. Por consiguiente, Kardama Muni se compadeció de ella. «Esta mujer que ha venido a mí es la hija de un rey —pensó él—, pero bajo mi protección no está recibiendo ninguna comodidad. Así que voy a darle alguna comodidad». Por lo tanto, preguntó a su esposa: «¿Qué te haría sentir cómoda?». Desde luego que, por naturaleza, la mujer quiere una buena casa, buena comida, finas prendas de vestir, buenos hijos y un buen esposo. Eso es lo que una mujer ambiciona. Así pues, Kardama Muni le demostró que había recibido el mejor de los esposos. Mediante poderes yóguicos, creó para ella ese gran avión, y le dio una gran casa, con sirvientas y toda clase de opulencias. Kardama Muni era tan sólo un ser humano, pero pudo realizar esas cosas maravillosas mediante poderes yóguicos.

Nykyihmisten modernit luomukset eivät ole suinkaan kaikkein suurimpia mitä koskaan on luotu. Śrīmad-Bhāgavatamissa kerrotaan, kuinka Kardama Muni, mahtavan tietäjä Kapiladevan poika, loi valtaisan lentoaluksen, joka muistutti kokonaista suurkaupunkia. Aluksella oli tilaa kokonaisille järville, puistoille, kaduille ja rakennuksille ja sillä lennettiin ympäri maailmankaikkeutta. Kardama Muni lensi aluksellaan vaimonsa kanssa ja näytti hänelle kaikki universumin planeetat. Kardama Muni oli mahtava mystikkojoogi ja hänen vaimonsa Devahūti oli kuningas Svāyambhuva Manun tytär. Kardama Muni oli halunnut avioitua ja Devahūti oli sanonut isälleen: ”Rakas isä, haluan mennä naimisiin tuon pyhimyksen kanssa.” Svāyambhuva Manu vei tyttärensä Kardama Munin luokse ja sanoi: ”Pyhimys, tässä on tyttäreni. Ota hänet vaimoksesi.” Devahūti oli kuninkaan tyttärenä tottunut rikkauksiin, mutta kun hän meni naimisiin askeettisen joogin kanssa, hän palveli aviomiestään niin uhrautuvasti, että laihtui ja nääntyi. Vaikka hän eli riittämättömällä ravinnolla, hän teki työtä yötä päivää. Kardama Muni alkoi sääliä vaimoaan. Tämä nainen joka on tullut luokseni, on kuninkaantytär, mutta minun suojeluksessani hänellä ei ole mitään mukavuuksia, joogi ajatteli. Minä haluan tehdä hänen elämästään helpompaa. Hän kysyi vaimoltaan, mikä tekisi tämän elämästä mukavampaa. Nainen toivoo luonnollisesti kaunista kotia, hyvää ruokaa, kauniita vaatteita, hienoja lapsia ja hyvää aviomiestä. Nämä ovat naisten toiveita elämältä. Kardama Muni todisti vaimolleen tämän saaneen parhaan mahdollisen aviomiehen. Joogamahdeillaan Kardama Muni loi vaimolleen valtavan lentoaluksen ja suuren talon palvelijattarineen ja aarteineen. Kardama Muni oli vain ihminen, mutta joogamahdeillaan hän pystyi luomaan ihmeellisiä asioita.

Kṛṣṇa, no obstante, es yogeśvara, el amo de todos los poderes yóguicos. Si nosotros obtenemos un poquito de poder místico, nos volvemos importantes, pero Kṛṣṇa es el amo de todos los poderes místicos. En el Bhagavad-gītā se dice que dondequiera que esté Yogeśvara, Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios, el amo de todos los poderes místicos, y dondequiera que esté Arjuna, a quien también se conoce como Pārtha o Dhanurdhara, todo está presente.

Kṛṣṇa sitävastoin on Yogeśvara, kaikkien joogamahtien valtias. Jo vähäisetkin joogamahdit tekevät meistä huomattavia, mutta Kṛṣṇalla on hallussaan kaikki joogamahdit. Bhagavad- gītāssa sanotaan, että aivan kaikki on siellä, missä on Yogeśvara, Kṛṣṇa, Jumaluuden Ylin Persoonallisuus, kaikkien mystisten mahtien valtias ja Arjuna, joka tunnetaan myös Pārthana eli Dhanur-dharana.

En todo momento debemos recordar que, si podemos mantenernos siempre en compañía de Kṛṣṇa, alcanzaremos todas las perfecciones. Y especialmente en esta era, Kṛṣṇa Se ha encarnado en forma del santo nombre (kali-kāle nāma-rūpe kṛṣṇa-avatāra, Cc. Ādi 17.22). Por consiguiente, Caitanya Mahāprabhu dice:

Meidän on muistettava, että jos olemme aina Kṛṣṇan seurassa, saavutamme kaiken täydellisen. Tällä aikakaudella Kṛṣṇa on inkarnoitunut pyhänä nimenä. Kali-kāle nāma-rūpe kṛṣṇa- avatāra (Cc. Ādi. 17.22). Siksi Caitanya Mahāprabhu sanoo:

nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktis
tatrārpitā niyamitaḥ smaraṇe na kālaḥ
nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktis
tatrārpitā niyamitaḥ smaraṇe na kālaḥ

«Mi querido Señor, Tú eres tan bondadoso, que me estás dando Tu compañía en la forma de Tu santo nombre, y este santo nombre puede cantarse en cualquier situación». No hay reglas estrictas para cantar Hare Kṛṣṇa. Se puede cantar Hare Kṛṣṇa en cualquier parte. Los niños, por ejemplo, también cantan y bailan. No es difícil en absoluto. Mientras nuestros estudiantes caminan, llevan sus cuentas consigo y cantan. ¿Qué se pierde con ello? Y la ganancia es muy grande, pues por cantar estamos en contacto con Kṛṣṇa personalmente. Supónganse que fuéramos a visitar personalmente al presidente. Cuán orgullosos nos sentiríamos. «¡Oh!, estoy con el presidente». De manera que, ¿no deberíamos sentirnos sumamente orgullosos si fuéramos a estar con el presidente supremo, quien es capaz de crear muchos millones de presidentes como los de este mundo? Ese canto es nuestra oportunidad de hacerlo. En consecuencia, Caitanya Mahāprabhu dice: etādṛśī tava kṛpā bhagavan mamāpi: «Mi querido Señor, Tú eres tan bondadoso conmigo, que siempre estás dispuesto a brindarme Tu compañía». Durdaivam īdṛśam ihājani nānurāgah: «Pero yo soy tan desafortunado que no aprovecho esa oportunidad».

”Rakas Herrani, olet ystävällisesti suonut minulle seurasi pyhän nimen muodossa ja tuota pyhää nimeä voidaan toistaa missä tahansa tilanteessa.” Hare Kṛṣṇan toistamiselle ei ole mitään ankaria sääntöjä. Hare Kṛṣṇaa voi toistaa missä tahansa. Lapsetkin voivat laulaa ja tanssia. Siinä ei ole mitään vaikeaa. Oppilaamme ottavat helmensä mukaan kävellessään ja toistavat mantraa. Mitä siinä voisi menettää? Siitä saa hyvin paljon, sillä mantraa toistaessaan ihminen seurustelee Kṛṣṇan kanssa henkilökohtaisesti. Entä jos seurustelisimme presidentin kanssa? Olisimme siitä hyvin ylpeitä. ”Olen presidentin seurassa.” Emmekö olisi vieläkin ylpeämpiä, jos olisimme ylimmän presidentin seurassa, joka voi luoda miljoonia tämän maailman presidenttejä? Mantran toistaminen antaa meille siihen mahdollisuuden. Caitanya Mahāprabhu sanoo: etādṛsī tava kṛpā bhagavan mamāpi. ”Rakas Herrani, olet aina ystävällisesti valmis olemaan seurassani.” Durdaivam īdṛśam ihājani nānurāgaḥ. ”Olen kuitenkin niin epäonnekas, että en käytä tilaisuutta hyväkseni.”

Nuestro movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa simplemente está pidiendo a la gente: «Canten Hare Kṛṣṇa». En un periódico había una tira cómica en la que se mostraba a una anciana y su esposo sentados frente a frente. La dama estaba diciendo a su esposo: «Canta, canta, canta». Y el esposo le estaba respondiendo: «No puedo, no puedo, no puedo»[1]. Así pues, de la misma manera, estamos pidiendo a todo el mundo: «Por favor, canta, canta, canta». Pero ellos están respondiendo: «No puedo, no puedo, no puedo». Ése es su infortunio.

Aun así, tenemos el deber de hacer que todas esas criaturas desafortunadas se vuelvan afortunadas. Ésa es nuestra misión. Por eso vamos a la calle a cantar. Aunque ellos dicen: «No puedo», nosotros seguimos cantando. Ése es nuestro deber. Y si de una u otra forma ponemos algo que leer en la mano de alguien, éste se vuelve afortunado. El dinero que ha ganado arduamente, lo hubiera despilfarrado de tantas maneras repugnantes y pecaminosas, pero si tan sólo compra un libro, sea cual fuere el precio, su dinero estará siendo bien utilizado. Ése es el comienzo de su conciencia de Kṛṣṇa. Como él ha dado al movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa algo del dinero que arduamente ha ganado, recibe un beneficio espiritual. Él no está perdiendo nada; por el contrario, está ganando un beneficio espiritual. Así que, nuestra misión es traer a todo el mundo a este movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa de una u otra forma, para que todos puedan beneficiarse espiritualmente.

Meidän velvollisuutemme on tehdä epäonnekkaista ihmisistä onnekkaita. Se on meidän tehtävämme. Siksi menemme ulos kaduille laulamaan. Vaikka ihmiset sanovat ”ei käy”, me jatkamme laulamista. Se on velvollisuutemme. Jos onnistumme vielä tarjoamaan jollekulle kirjallisuuttamme, hänestä tulee onnekas. Hän olisi voinut tuhlata kovalla työllä ansaitsemansa rahat monella syntisellä ja huonolla tavalla, mutta jos hän ostaa vaikka vain yhden kirjan, riippumatta siitä paljonko hän kirjasta maksaa, hänen rahansa käytetään hyvään tarkoitukseen. Se on kyseisen henkilön Kṛṣṇa-tietoisuuden alku. Koska hän antaa vähän kovalla työllään ansaitsemista rahoista Kṛṣṇa-tietoisuus -liikkeelle, hän hyötyy henkisesti. Hän ei menetä mitään vaan saa henkistä hyötyä. Meidän tehtävämme onkin tavalla tai toisella saattaa ihmiset Kṛṣṇa-tietoisuus -liikkeen yhteyteen, jotta he hyötyisivät henkisesti.

Cuando Kṛṣṇa estuvo en la Tierra, no todos supieron que Él era la Suprema Personalidad de Dios. Aunque cuando era necesario Él demostraba que era la Divinidad Suprema, por lo general parecía ser exactamente igual que un ser humano común. En consecuencia, mientras Śukadeva Gosvāmī describe cómo Kṛṣṇa jugaba como uno de los pastorcillos de vacas, señala la identidad de Kṛṣṇa. ¿Quién es este pastorcillo? Śukadeva Gosvāmī dice: itthaṁ satāṁ brahma-sukhānubhūtyā. Los impersonalistas meditan en el Brahman impersonal y sienten así cierta dicha trascendental, pero Śukadeva Gosvāmī señala que la fuente de esa dicha trascendental está aquí: Kṛṣṇa.

Kun Kṛṣṇa ilmestyi maapallolle, kaikki eivät tienneet, että Hän oli Jumaluuden Ylin Persoonallisuus. Tarpeen vaatiessa Hän näytti olevansa Ylin Jumala, mutta yleensä Hän käyttäytyi kuin tavallinen ihminen. Śrīla Śukadeva Goswāmī paljastaa Kṛṣṇan henkilöllisyyden kuvaillessaan Hänen tekojaan yhtenä paimenpojista. Kuka tämä paimenpoika oikein on? Śrīla Śukadeva Goswāmī sanoo: ithaṁ satāṁ brahma-sukhānubhūtyā. Persoonattomuusfilosofit mietiskelevät persoonatonta Brahmania ja kokevat jonkin verran ylimaallista autuutta, mutta Śrīla Śukadeva Goswāmī osoittaa, että ylimaallisen autuuden lähde on Kṛṣṇa.

Kṛṣṇa es la fuente de todo (ahaṁ sarvasya prabhavaḥ) y por consiguiente, la dicha trascendental que los impersonalistas tratan de experimentar al meditar en el Brahman impersonal, en realidad proviene de Kṛṣṇa. Śukadeva Gosvāmī dice: «He aquí a la persona que es la fuente de brahma-sukha, la bienaventuranza trascendental que proviene de la comprensión del Brahman».

Kṛṣṇa on kaiken alkulähde (ahaṁ sarvasya prabhavaḥ) ja siksi sekin ylimaallinen autuus, jota persoonattomuusfilosofit pyrkivät kokemaan mietiskellessään persoonatonta Brahmania, on lähtöisin Kṛṣṇasta. Śrīla Śukadeva Goswāmī sanoo, että tässä on henkilö, joka on brahma-sukhan alkulähde. Brahma-sukha on autuudentunne, jota koetaan Brahmanin oivaltamisesta.

El devoto siempre está dispuesto a prestar servicio al Señor (dāsyaṁ gatānāṁ para-daivatena), pero para aquellos que están bajo el hechizo de la energía ilusoria, Él es un niño común (māyāśritānāṁ nara-dārakeṇa). Ye yathā māṁ prapadyante tāṁs tathaiva bhajāmy aham: Kṛṣṇa trata con diferentes entidades vivientes conforme a los conceptos que éstas tengan. Para aquellos que consideran a Kṛṣṇa un ser humano común, Kṛṣṇa trata con ellos como un ser humano común, mientras que los devotos que aceptan a Kṛṣṇa como Suprema Personalidad de Dios, disfrutan de la compañía de la Suprema Personalidad de Dios. Desde luego que el objeto del impersonalista es el brahmajyoti, la impersonal refulgencia del Supremo, pero Kṛṣṇa es la fuente de esa refulgencia. Por lo tanto, Kṛṣṇa lo es todo (brahmeti paramātmeti bhagavān iti śabdyate).

Bhakta on aina valmis palvelemaan Herraa (dāsyaṁ gatānāṁ para-daivatena) kun taas niille jotka ovat harhaanjohtavan energian vallassa, Hän on vain pikkupoika (māyāśritānāṁ nara-dārakeṇa). Ye yathā māṁ prapadyante tāṁs tathaiva bhajāmy aham. Kṛṣṇa kohtelee eläviä olentoja itsekunkin ymmärryksen mukaisesti. Niitä jotka pitävät Häntä tavallisena ihmisenä, Kṛṣṇa kohtelee sen mukaisesti, kun taas Herran palvojat, jotka pitävät Kṛṣṇaa Jumaluuden Ylimpänä Persoonallisuutena, saavat nauttia Hänen seurastaan. Persoonattomuusfilosofien kohde on brahmajyoti eli Korkeimman persoonaton sädehohto, mutta Kṛṣṇa on tuon sädehohdon alkulähde. Kṛṣṇa on siis kaikki (brahmeti paramātmeti bhagavān iti śabdyate).

Sin embargo, los pastorcillos de vacas pueden jugar con ese mismo Kṛṣṇa, la excelsa Personalidad de Dios. ¿Cómo se han vuelto tan afortunados, que pueden jugar con Él?

Paimenpojat saavat leikkiä tämän samaisen Kṛṣṇan kanssa, joka on ylevä Jumaluuden Persoonallisuus. Kuinka he ovat niin onnekkaita, että he voivat leikkiä Hänen kanssaan?

itthaṁ satāṁ brahma-sukhānubhūtyā
dāsyaṁ gatānāṁ para-daivatena
māyāśritānāṁ nara-dārakeṇa
sārdhaṁ vijahruḥ kṛta-puṇya-puñjāḥ
itthaṁ satāṁ brahma-sukhānubhūtyā
dāsyaṁ gatānāṁ para-daivatena
māyāśritānāṁ nara-dārakeṇa
sārdhaṁ vijahruḥ kṛta-puṇya-puñjāḥ

(Bhāg. 10.12.11)

(Śrīmad Bhāgavatam 10.12.11)

Los pastorcillos de vacas que están jugando con Kṛṣṇa tampoco son comunes, pues han logrado la perfección máxima, que consiste en poder jugar con la Suprema Personalidad de Dios. ¿Cómo alcanzaron esa posición? Kṛta-puṇya-puñjāḥ: Después de muchísimas vidas en las que realizaron actividades piadosas. Durante muchísimas vidas, estos muchachos se sometieron a austeridades y penitencias para alcanzar la perfección máxima de la vida, y ahora tienen la oportunidad de jugar con Kṛṣṇa personalmente, de igual a igual. Ellos no saben que Kṛṣṇa es la Suprema Personalidad de Dios, pues ésa es la naturaleza del vṛndāvana-līlā, de los pasatiempos de Kṛṣṇa en la aldea de Vṛndāvana.

Kṛṣṇan kanssa leikkivät paimenpojat eivät ole keitä tahansa, sillä he ovat saavuttaneet korkeimman täydellistymän voidakseen leikkiä Jumaluuden Ylimmän Persoonallisuuden kanssa. Miten he saivat sellaisen aseman? Kṛta-puñjāḥ: monen, monen hurskaan elämän ansiosta. Monien, monien elämien ajan nämä pojat harjoittivat itsekuria ja askeesia saavuttaakseen elämän korkeimman täydellistymän ja nyt heillä on mahdollisuus leikkiä yhdessä Kṛṣṇan kanssa Hänen vertaisenaan. Pojat eivät tiedä, että Kṛṣṇa on Jumaluuden Ylin Persoonallisuus, sillä se on vṛndāvana-līlān luonne. Vṛndāvana-līlā on Kṛṣṇan ajanvieteleikit Vṛndāvanan kylässä.

Sin conocer la identidad de Kṛṣṇa, los pastorcillos de vacas simplemente aman a Kṛṣṇa, y su amor es interminable. Esto es cierto en el caso de toda la gente que está en Vṛndāvana. Por ejemplo, Yaśodā-mātā y Nanda Mahārāja, la madre y el padre de Kṛṣṇa, aman a Kṛṣṇa con afecto paternal. Del mismo modo, los amigos de Kṛṣṇa aman a Kṛṣṇa, las amigas de Kṛṣṇa aman a Kṛṣṇa, los árboles aman a Kṛṣṇa, el agua ama a Kṛṣṇa, las flores, las vacas, los terneros... todo el mundo ama a Kṛṣṇa. Ésa es la naturaleza de Vṛndāvana. De manera que si simplemente aprendemos a amar a Kṛṣṇa, podemos de inmediato transformar este mundo en Vṛndāvana.

Paimenpojat eivät tunne Kṛṣṇan henkilöllisyyttä vaan he vain yksinkertaisesti rakastavat Kṛṣṇaa, ja heidän rakkautensa on loputonta. Tämä pätee jokaiseen Vṛndāvanan kylässä. Esimerkiksi Yaśodāmātā ja Nanda Mahārāja, Kṛṣṇan äiti ja isä, rakastavat Kṛṣnaa kuten vanhemmat. Kṛṣṇan ystävät rakastavat Kṛṣṇaa, Kṛṣṇan tyttöystävät rakastavat Kṛṣṇaa, puut rakastavat Kṛṣṇaa, vesi rakastaa Kṛṣṇaa, kukat, lehmät, vasikat – kaikki rakastavat Kṛṣṇaa. Vṛndāvanan elämä on tällaista. Jos me vain opimme rakastamaan Kṛṣṇaa, voimme heti muuttaa tämän maailman Vṛndāvanaksi.

Ése es el único punto central: cómo amar a Kṛṣṇa (premā pum-ārtho mahān). La gente está por lo general buscando dharma, artha, kāma, mokṣa: religiosidad, crecimiento económico, complacencia de los sentidos y liberación. Pero Caitanya Mahāprabhu hizo caso omiso de esas cuatro cosas. «Eso no es lo que debe lograrse en la vida», dijo Él. La verdadera meta de la vida es el amor por Kṛṣṇa.

Premā pum-ārtho mahān. Kaiken ydin on Kṛṣṇan rakastamisessa. Ihmiset tavoittelevat yleensä dharmaa, arthaa, kāmaa, mokṣaa – uskontoa, taloudellista kehitystä, aistinautintoa ja vapautusta. Herra Caitanya hylkäsi ne. ”Nämä eivät ole niitä asioita, joihin elämässä tulee pyrkiä”, Hän sanoi. Elämän varsinainen päämäärä on Kṛṣṇan rakastamisessa.

Por supuesto, la vida humana no comienza verdaderamente mientras no haya algún concepto de religión (dharma). Pero en esta era actual, Kali-yuga, prácticamente no existe dharma —no hay ni religión ni moralidad, y no hay actividades piadosas— y, en consecuencia, desde el punto de vista védico, la actual civilización humana ni siquiera está integrada por seres humanos. Antes, a la gente le importaba la moralidad y la inmoralidad, la religión y la irreligión, pero con el progreso de Kali-yuga todo eso se está acabando, y la gente puede hacer cualquier cosa, sin que le importe lo que ésta sea. El Śrīmad-Bhāgavatam dice, y de hecho podemos verlo, que en Kali-yuga cerca de un ochenta por ciento de la gente es pecadora. La vida sexual ilícita, el consumo de sustancias embriagantes y estimulantes, el comer carne y los juegos de azar, son los cuatro pilares de la vida pecaminosa y, por consiguiente, nosotros pedimos que primero se rompan esos cuatro pilares, de manera que el techo de la vida pecaminosa se derrumbe. Luego, mediante el canto de Hare Kṛṣṇa se puede permanecer establecido en una posición trascendental. Es un método muy sencillo.

Ihmiselämästä ei tietenkään voida puhua ilman jonkinlaista käsitystä uskonnosta (dharma). Tällä nykyisellä Kalin aikakaudella dharma on lähes olematonta – ei ole mitään uskontoa tai moraalisuutta, eikä hurskaita tekoja – ja siksi vedalaisen arvion mukaan nykyinen ihmiskunta ei koostu ihmisolennoista. Aikoinaan ihmiset välittivät moraalista ja moraalittomuudesta, uskonnosta ja uskonnottomuudesta, mutta Kali-yugan edetessä kaikki se häviää ja ihmiset voivat tehdä huolettomasti mitä tahansa. Śrīmad-Bhāgavatamissa sanotaan, ja se on jo nähtävissä, että Kali-yugan aikana neljä viidesosaa ihmisistä elää syntisesti. Vapaa sukupuolielämä, päihteet, lihansyönti ja uhkapelit ovat syntisen elämän neljä pilaria ja pyydämme, että ihminen aivan ensimmäiseksi murskaa nuo neljä tukipylvästä, jotta syntisyyden katto romahtaisi. Sitten ihminen voi Hare Kṛṣṇaa laulamalla pysytellä ylimaallisessa asemassa. Menetelmä on hyvin yksinkertainen.

No se puede llegar a comprender a Dios viviendo una vida pecaminosa. Así que Kṛṣṇa dice:

Ihminen ei voi oivaltaa Jumalaa, jos hän elää syntisesti. Siksi Kṛṣṇa sanookin:

yeṣāṁ tv anta-gataṁ pāpaṁ
janānāṁ puṇya-karmaṇām
te dvandva-moha-nirmuktā
bhajante māṁ dṛḍha-vratāḥ
yeṣāṁ tv anta-gataṁ pāpaṁ
janānāṁ puṇya-karmaṇām
te dvandva-moha-nirmuktā
bhajante māṁ dṛḍha-vratāḥ

«Aquellos que han observado una conducta piadosa en vidas anteriores y en la presente, y cuyas actividades pecaminosas están completamente erradicadas, se liberan de las dualidades de la ilusión y se ocupan en Mi servicio con determinación» (Bg. 7.28).

”Ne harhan kaksinaisuudesta vapautuneet, jotka ovat tehneet edellisissä elämissään hurskaita tekoja ja joiden syntien seuraamukset ovat täysin tuhoutuneet, ryhtyvät palvelemaan Minua päättäväisesti.” (Bhagavad-gītā 7.28)

La palabra anta-gatam significa «terminando». Alguien puede dedicarse al servicio devocional, si ha terminado con su vida pecaminosa. ¿Quién puede terminar con la vida pecaminosa? Aquellos que se dedican a las actividades piadosas. Todos deben realizar actividades, y si alguien se dedica a actividades piadosas, naturalmente sus actividades pecaminosas desaparecerán. Por una parte, debe tratar de romper voluntariamente los pilares de la vida pecaminosa, y por otra parte debe dedicarse a la vida piadosa.

Sana anta-gatam tarkoittaa ”loppunutta”. Ihminen voi aloittaa antaumuksellisen palvelun, jos hän on lopettanut syntisen elämän. Kuka voi lopettaa syntisen elämän? Ne jotka toimivat jumalallisesti. Ihmisen on oltava toimelias ja jos hän harjoittaa jumalallista toimintaa, hänen syntiset tekonsa luonnollisesti loppuvat. Toisaalta ihmisen tulisi vapaaehtoisesti pyrkiä syntisen elämän pilarien kaatamiseen, ja toisaalta hänen tulisi toimia jumalallisesti.

Si no se tiene ninguna ocupación piadosa, no es posible librarse de las actividades pecaminosas simplemente mediante la comprensión teórica. Por ejemplo, el gobierno norteamericano está gastando millones de dólares para detener el uso de LSD y otras sustancias enajenantes de esa índole, pero ha fracasado. ¿Cómo va a ser posible que simplemente con promulgar leyes o dar conferencias, se pueda hacer que la gente deje esas cosas? No es posible. Hay que dar a la gente buenas ocupaciones, y entonces automáticamente dejarán las malas. Por ejemplo, nosotros indicamos a nuestros estudiantes: «No ingieran sustancias embriagantes ni estimulantes», y de inmediato las dejan, si bien el gobierno ha fracasado en detenerlos. Esto es algo práctico.

Jos ihminen ei tee jumalallisia tekoja, hän ei voi päästä vapaaksi syntisistä teoista pelkästään teoreettisen ymmärryksen avulla. Esimerkiksi Amerikan hallitus on käyttänyt tuloksettomasti miljoonia dollareita LSDn ja muiden huumausaineiden vastustustyöhön. Kuinka pelkästään lakeja säätämällä ja luennoimalla ihmiset saataisiin luopumaan huumeista? Se ei onnistu. Ihmisille on annettava parempaa tekemistä ja he luopuvat aivan itsestään huonoista tavoistaan. Me annamme oppilaillemme neuvoksi jättää huumeet ja he luopuvat niistä heti, vaikka viranomaiset ovat siinä epäonnistuneet. Me toimimme käytännöllisesti.

Paraṁ dṛṣṭvā nivartate. Si a alguien no se le da una buena ocupación, no pueden detenerse sus malas ocupaciones. Esto no es posible. Por lo tanto, tenemos dos aspectos: la prohibición de actividades pecaminosas, y la ocupación en actividades buenas. No decimos simplemente: «No tenga vida sexual ilícita», «no ingiera estimulantes», etc. El simple hecho de negar carece de significado; debe haber algo positivo, porque todo el mundo quiere ocuparse en algo. Eso se debe a que somos entidades vivientes y no exánimes piedras. Mediante la meditación, los filósofos impersonalistas tratan de volverse exánimes piedras: «Voy a pensar en algo vacío o impersonal». Pero, ¿cómo puede uno volverse vacío artificialmente? El corazón y la mente están llenos de actividades, así que esos métodos artificiales no ayudarán a la sociedad humana.

Paraṁ dṛṣṭvā mivartate. Jos ihmiselle ei anneta parempaa tekemistä, hän ei voi luopua huonoista tavoistaan. Se ei onnistu. Meillä on kaksi keinoa – syntisen toiminnan kieltäminen ja hyvien tekojen omaksuminen. Me emme vain kiellä: ei vapaata seksiä, ei päihteitä. Pelkillä kielloilla ei ole merkitystä; on saatava jotain parempaa tilalle, sillä ihmiset haluavat jotain tekemistä. Se johtuu siitä, että olemme eläviä olentoja emmekä mitään kuolleita kiviä. Persoonattomuusfilosofit pyrkivät mietiskelyllä tulemaan kuolleiden kivien kaltaisiksi: ”Yritän nyt ajatella jotakin tyhjää ja persoonatonta.” Mutta kuinka kukaan voi keinotekoisesti tehdä itsensä tyhjäksi? Sydän ja mieli ovat täynnä toimintaa, joten tällaiset keinotekoiset menetelmät eivät auta ihmisiä.

Los métodos de supuesto yoga y meditación son todos sinvergüencería, porque no proveen de ninguna ocupación. Pero en el proceso de conciencia de Kṛṣṇa hay suficiente ocupación para todo el mundo. Todos se levantan temprano por la mañana para adorar a las Deidades. Los devotos preparan sabrosa comida para Kṛṣṇa, decoran el templo, hacen guirnaldas, salen a cantar, y venden libros. Están totalmente ocupados las veinticuatro horas del día y, por consiguiente, pueden abandonar la vida pecaminosa. Si un niño tiene en las manos algo que está comiendo pero le damos algo mejor, tirará la cosa inferior y tomará la mejor. Así que en el proceso de conciencia de Kṛṣṇa ofrecemos una mejor ocupación, mejor vida, mejor filosofía, mejor conciencia... todo mejor. Por eso, aquellos que se dedican al servicio devocional pueden dejar las actividades pecaminosas y promoverse al estado de conciencia de Kṛṣṇa.

Joogamenetelmät ja mietiskely ovat roistomaisuutta, koska ne eivät anna ihmisille tehtävää. Kṛṣṇa-tietoisuudessa jokaiselle on tarjolla sopivaa tekemistä. Jokainen oppilas herää varhain aamulla palvomaan alttarihahmoja. Palvojat valmistavat hyviä ruokia Kṛṣṇalle, he koristelevat temppelin, tekevät kukkaseppeleitä, toistavat mantraa ja myyvät kirjoja. He ovat toimeliaita ympäri vuorokauden ja siksi he pystyvät luopumaan syntisestä elämästä. Jos lapsi pitää kädessään jotain syötävää ja tarjoamme hänelle jotain maukkaampaa, lapsi heittää kädestään pois pitelemänsä ruoan ja ottaa sen paremman mitä hänelle tarjotaan. Kṛṣṇa-tietoisuudessa me tarjoamme ihmisille parempaa tekemistä, parempaa elämää, paremman filosofian, paremman tietoisuuden – kaikenlaista mikä on parempaa. Antaumuksellisen palvelun harjoittajat pystyvät siksi jättämään syntiset teot ja kohoamaan Kṛṣṇa-tietoisuuteen.

Las actividades destinadas a promover a todas las entidades vivientes al estado de conciencia de Kṛṣṇa están ocurriendo no sólo en la sociedad humana, sino también en la sociedad animal. Como todas las entidades vivientes de aquí son partes integrales de Kṛṣṇa pero se están pudriendo en este mundo material, Kṛṣṇa tiene un plan, un gran plan, para liberarlas. A veces Él viene a este mundo personalmente, y a veces envía a Sus muy íntimos devotos. A veces Él deja instrucciones tales como las del Bhagavad-gītā. La encarnación de Kṛṣṇa aparece en todas partes, y Él aparece entre los animales, los hombres, los sabios e incluso entre los seres acuáticos (tiryaṅ-nṛṣiṣu yādaḥsu). Por ejemplo, Kṛṣṇa apareció incluso como una encarnación pez.

Elävien olentojen kohottamista Kṛṣṇa-tietoisuuteen ei tapahdu pelkästään ihmisyhteisössä vaan myös eläinten keskuudessa. Kaikki elävät olennot ovat osasia Kṛṣṇasta ja koska he mätänevät aineellisessa maailmassa, Kṛṣṇalla on suunnitelma, suuri vapautussuunnitelma, heitä varten. Joskus Hän Itse saapuu maailmaan ja toisinaan Hän lähettää jonkun hyvin luottamuksellisen palvojansa. Joskus Hän antaa neuvoja, kuten esimerkiksi Bhagavad-gītān. Kṛṣṇan inkarnaatio ilmestyy missä tahansa; Hän ilmestyy eläinten, ihmisten, tietäjien ja vesieläinten keskuudessa (tiryaṅ-nṛṣisu yādaḥsu). Kṛṣṇa on esimerkiksi ilmestynyt kalainkarnaationa.

De manera que el nacimiento, el advenimiento y la partida de Kṛṣṇa, son todos desconcertantes (tad atyanta-viḍambanam). Nosotros, las entidades vivientes condicionadas, transmigramos de un cuerpo a otro porque las leyes de la naturaleza nos obligan a hacerlo, pero Kṛṣṇa no viene porque Lo obliguen. Ésa es la diferencia. Aquellos que son necios y sinvergüenzas piensan: «Yo nací en este mundo y Kṛṣṇa también nació aquí. Por consiguiente, yo también soy Dios». No saben que tendrán que nacer de nuevo, forzados por las leyes de la naturaleza.

Kṛṣṇan syntymä, ilmestyminen ja katoaminen ovat hämmentäviä (tad atyanta-viḍāmbanam). Me elävät olennot vaellamme ruumiista toiseen, koska luonnonlait niin määräävät, mutta Kṛṣṇa ei ilmesty siksi, että Hänen olisi pakko. Siinä on ero. Lurjukset ajattelevat syntyneensä tähän maailmaan aivan kuten Kṛṣṇakin. ”Niinpä minäkin olen Jumala.” He eivät ymmärrä, että aineellisen luonnon lait pakottavat heidät jälleensyntymään.

Puede que se nos haya dado la oportunidad de tener un cuerpo muy hermoso, en un país en el que podemos vivir con opulencia y recibir una buena educación. Pero si hacemos mal uso de todo eso, obtendremos otro cuerpo conforme a nuestra mentalidad. Por ejemplo, actualmente, pese a los muchísimos planes que los gobiernos realizan para que haya buenos colegios y universidades, los países civilizados del mundo están produciendo «hippies», gente joven que está tan frustrada que hasta adora cerdos. Pero si nos relacionamos con las cualidades de los cerdos, de hecho nos volveremos cerdos en nuestra siguiente vida. Prakṛteḥ kriyamāṇāni guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ. La naturaleza nos dará plena oportunidad: «Muy bien, señor, vuélvase un cerdo». Así son las disposiciones de la naturaleza. Prakṛti, la naturaleza, tiene tres modalidades, y si nos relacionamos con un tipo de modalidad, recibiremos nuestro siguiente cuerpo conforme a ello.

Ehkä joku on saanut tilaisuuden syntyä hyvin kauniina maahan, jossa hän voi elää vauraasti ja saada hyvän koulutuksen. Jos ihminen käyttää tilaisuutensa väärin, hän syntyy mielenlaatunsa mukaiseen uuteen aineelliseen ruumiiseen. Vaikka valtiot tarjoavat tasokkaita kouluja ja yliopistoja, sivistysvaltioissa on hippinuoria, jotka ovat niin turhautuneita, että he palvovat sikoja. Jos ihminen suosii sikamaisia ominaisuuksia, hän syntyy siaksi seuraavassa elämässä. Prakṛteḥ kriyamāṇāni guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ. Luonto antaa ihmiselle kaikki mahdollisuudet. ”Hyvä herra, sinä voit elää seuraavaksi sikana.” Luonto on järjestetty toimimaan sillä tavalla. Prakṛti eli luonto ilmenee kolmessa ominaislaadussa, ja jos ihminen on yhteydessä johonkin niistä, hän saa seuraavan kehonsa kyseisen laadun mukaisesti.

El advenimiento y la partida de Kṛṣṇa tienen por objeto poner fin a la transmigración que las entidades vivientes realizan de un cuerpo a otro y, en consecuencia, debemos entender la grandeza del plan que hay tras el advenimiento y la partida de Kṛṣṇa. No debemos creer que Kṛṣṇa viene caprichosamente. Él tiene un gran plan, pues de no ser así, ¿por qué habría de venir aquí? Él está sumamente ansioso de llevarnos de regreso al hogar, de vuelta a Dios. Eso es lo que a Kṛṣṇa Le interesa. Por lo tanto, Él dice:

Kṛṣṇan ilmestymisen ja katoamisen tarkoituksena on saada elävien olentojen sielunvaellus loppumaan ja siksi ihmisen olisi ymmärrettävä Kṛṣṇan ilmestymisen ja katoamisen taustalla oleva suuri suunnitelma. Kṛṣṇa ei ilmesty tänne hetken mielijohteesta. Hänellä on tärkeä suunnitelma, miksi Hän muuten tänne tulisi? Hän haluaa mielellään viedä meidät takaisin kotiin, takaisin Jumaluuteen. Sitä Kṛṣṇa haluaa. Siksi Hän sanoo:

sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ
sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ

«Abandona toda clase de religión y sencillamente entrégate a Mí. Yo te liberaré de toda reacción pecaminosa. No temas» (Bg. 18.66). Todos nosotros somos hijos de Kṛṣṇa, Dios, y como estamos infelices por haber adoptado cuerpos materiales, para reiterados ciclos de nacimiento, muerte, vejez y enfermedades, Él está más infeliz que nosotros. Nuestra situación en el cuerpo material no es cómoda en absoluto, pero somos tan necios y sinvergüenzas que no tratamos de hacer nada para resolverlo. Estamos tratando afanosamente de disponer las cosas para tener comodidades temporales en esta vida, pero estamos haciendo caso omiso de las verdaderas incomodidades constituidas por el nacimiento, la muerte, la vejez y las enfermedades. He ahí nuestra ignorancia y nuestra necedad y, por ello, Kṛṣṇa viene a despertarnos de esa ignorancia y llevarnos de regreso al hogar, de vuelta a Dios.

[1] N. del Editor: El original de este libro está escrito en inglés; en la conversación, el autor muestra un juego de palabras: The lady is requesting her husband, «Chant, chant, chant.» And the husband is answering, «Can’t, can’t, can’t.»

”Luovu kaikista uskonnon eri muodoista ja antaudu Minulle. Minä päästän sinut kaikista syntien vastavaikutuksista. Älä pelkää.” (Bhagavad-gītā 18.66) Jokainen meistä on Kṛṣṇan, Jumalan, lapsi. Ja koska olemme onnettomia omaksuttuamme aineellisen ruumiin joka syntyy, kuolee, vanhenee ja sairastuu, Hän on onnettomampi kuin me itse. Asemamme aineellisessa maailmassa ei ole miellyttävä, mutta olemme sellaisia lurjuksia, että emme välitä tehdä asialle mitään. Yritämme järjestää elämäämme väliaikaisia mukavuuksia ja vähät välitämme todellisista epämukavuuksista, jotka ovat syntymä, kuolema, vanhuus ja sairaus. Tämä on merkki tietämättömyydestä ja tyhmyydestä. Sen vuoksi Kṛṣṇa tulee herättämään meidät tietämättömyydestä ja vie meidät kotiin, takaisin Jumaluuteen.