TEXT 2

TEKST 2

Text

Tekst

yaṁ sannyāsam iti prāhur
yogaṁ taṁ viddhi pāṇḍava
na hy asannyasta-saṅkalpo
yogī bhavati kaścana

Synonyms

yam — was; sannyāsam — Entsagung; iti — so; prāhuḥ — sie nennen; yogam — sich mit dem Höchsten verbinden; tam — dieses; viddhi — du mußt wissen; pāṇḍava — o Sohn Pāṇḍus; na — niemals; hi — gewiß; asannyasta — ohne aufzugeben; saṅkalpaḥ — den Wunsch nach eigener Befriedigung; yogī — ein mystischer Transzendentalist; bhavati — wird; kaścana — jemand.

yam – co; sannyāsam – wyrzeczenie; iti – zatem; prāhuḥ – mówią; yogam – połączenie z Najwyższym; tam – to; viddhi – musisz wiedzieć; pāṇḍava – O synu Pāṇḍu; na – nigdy; hi – z pewnością; asannyasta – bez porzucenia; saṅkalpaḥ – pragnienie samozadowolenia; yogī – mistyk transcendentalista; bhavati – staje się; kaścana – nikt.

Translation

Du solltest wissen, daß das, was man als Entsagung bezeichnet, das gleiche ist wie yoga oder der Vorgang der Verbindung mit dem Höchsten, o Sohn Pāṇḍus, denn niemand kann ein yogī werden, solange er nicht dem Wunsch nach Sinnenbefriedigung entsagt.

To, co nazywa się wyrzeczeniem, jest tym samym co yoga, czyli połączeniem się z Najwyższym, o synu Pāṇḍu, gdyż nikt nie może zostać yoginem, dopóki nie porzuci pragnienia zadowalania zmysłów.

Purport

ERLÄUTERUNG: Die wirkliche Bedeutung von sannyāsa-yoga oder bhakti besteht darin, daß man seine wesensgemäße Stellung als Lebewesen kennt und dementsprechend handelt. Das Lebewesen hat keine gesonderte, unabhängige Identität. Es ist die marginale Energie des Höchsten. Wenn es von der materiellen Energie gefangen ist, ist es bedingt, und wenn es Kṛṣṇa-bewußt ist, das heißt bewußt über die spirituelle Energie, befindet es sich in seinem wirklichen und natürlichen Lebenszustand. Wenn man daher über vollständiges Wissen verfügt, löst man sich von aller materiellen Sinnenbefriedigung, das heißt, man entsagt allen Arten sinnenbefriedigender Tätigkeiten. Dies wird von den yogīs praktiziert, die ihre Sinne von materieller Anhaftung zurückziehen. Ein Mensch im Kṛṣṇa-Bewußtsein aber hat gar keine Gelegenheit, seine Sinne mit irgend etwas zu beschäftigen, was nicht im Interesse Kṛṣṇas ist. Daher ist ein Kṛṣṇa-bewußter Mensch gleichzeitig ein sannyāsī und ein yogī. Im Kṛṣṇa-Bewußtsein erreicht man automatisch das Ziel der Vorgänge des jñāna und yoga, nämlich Wissen und Sinnesbeherrschung. Wenn man unfähig ist, seine selbstische Natur zu überwinden, dann haben jñāna und yoga keinen Nutzen. Das wirkliche Ziel für das Lebewesen besteht darin, jede selbstische Befriedigung aufzugeben und bereit zu sein, den Höchsten zufriedenzustellen. Ein Mensch im Kṛṣṇa-Bewußtsein trachtet nach keinerlei persönlichem Genuß, sondern strebt immer danach, den Höchsten zu erfreuen. Wer kein Wissen über den Höchsten hat, muß deshalb gezwungenermaßen selbstischen Tätigkeiten nachgehen, denn niemand kann sich in einem Zustand der Untätigkeit halten. Man erreicht in vollkommener Weise das Ziel aller anderen Vorgänge, wenn man einfach Kṛṣṇa-Bewußtsein praktiziert.

ZNACZENIE:

Prawdziwa sannyāsa-yoga czyli bhakti oznacza, że należy poznać swoją konstytucjonalną pozycję i działać zgodnie z tą wiedzą. Żywa istota nie ma oddzielnej, niezależnej tożsamości, ale jest marginalną energią Najwyższego. Jeśli znajduje się ona w matni energii materialnej, jest wtedy uwarunkowana, kiedy zaś jest świadoma Kṛṣṇy, czyli świadoma energii duchowej, wówczas znajduje się w swoim prawdziwym i naturalnym stanie życia. Zatem, gdy ktoś posiada kompletną wiedzę, porzuca on wszelkie uciechy zmysłowe, to znaczy wyrzeka się wszystkich czynności mających na celu zadowolenie zmysłów. Praktykowane jest to przez yoginów, którzy powściągają zmysły od przywiązań materialnych. Ale osoba w świadomości Kṛṣṇy nie ma okazji angażowania zmysłów w czynności nie mające związku z Kṛṣṇą. Dlatego osoba świadoma Kṛṣṇy jest jednocześnie i yoginem, i sannyāsīnem. Cel wiedzy i panowania nad zmysłami, czyli cel procesów jñāny i yogi, jest automatycznie realizowany w świadomości Kṛṣṇy. Dla tego, kto nie jest w stanie wyrzec się czynności wynikających z jego egoistycznej natury, praktykowanie jñāny i yogi jest bezcelowe. Prawdziwym celem dla żywej istoty jest porzucenie egoistycznego zadowalania swoich zmysłów i przygotowanie się do zadowalania Najwyższego. Osoba świadoma Kṛṣṇy nie pragnie żadnego rodzaju przyjemności dla siebie samej, ale zawsze zaangażowana jest w zadowalanie Najwyższego. Ten, kto nie ma żadnej wiedzy o Najwyższym, musi zajmować się samozadowalaniem, gdyż nikt nie może pozostać na platformie bezczynności. Wszystkie cele w doskonały sposób osiąga się przez praktykę świadomości Kṛṣṇy.