Skip to main content

VERZ 28

TEXT 28

Besedilo

Texto

aśraddhayā hutaṁ dattaṁ
tapas taptaṁ kṛtaṁ ca yat
asad ity ucyate pārtha
na ca tat pretya no iha
aśraddhayā hutaṁ dattaṁ
tapas taptaṁ kṛtaṁ ca yat
asad ity ucyate pārtha
na ca tat pretya no iha

Synonyms

Palabra por palabra

aśraddhayā – brez vere; hutam – darovano v žrtvovanju; dattam – dano; tapaḥ – askeza; taptam – opravljeno; kṛtam – prirejeno; ca – tudi; yat – to, kar; asat – lažno; iti – tako; ucyate – rečeno je, da je; pārtha – o Pṛthin sin; na – nikoli; ca – tudi; tat – to; pretya – po smrti; na u – niti; iha – v tem življenju.

aśraddhayā — sin fe; hutam — ofrecido como sacrificio; dattam — dado; tapaḥ — penitencia; taptam — ejecutado; kṛtam — realizado; ca — también; yat — lo que; asat — falso; iti — así pues; ucyate — se dice que es; pārtha — ¡oh, hijo de Pṛthā!; na — nunca; ca — también; tat — eso; pretya — después de la muerte; na u — ni; iha — en esta vida.

Translation

Traducción

Žrtvovanja, dajanje miloščine in askeza, pri katerih je človek brez vere v Vsevišnjega, o Pṛthin sin, so začasni. Take dejavnosti se imenujejo „asat“ in ne prinesejo koristi ne v tem ne v naslednjem življenju.

Todo lo que se haga a modo de sacrificio, caridad o penitencia, sin fe en el Supremo, ¡oh, hijo de Pṛthā!, no es permanente. Ello se denomina ‘asat’, y es inútil tanto en esta vida como en la próxima.

Purport

Significado

Vsaka dejavnost – pa naj bo to prirejanje žrtvovanj, dajanje miloščine, askeza ali kar koli drugega – je brezkoristna, če je ne opravljamo s transcendentalnim motivom. Zato je v tem verzu rečeno, da je tako delovanje ničvredno. Vsa svoja dejanja bi morali posvetiti Vsevišnjemu in jih opravljati z zavestjo Kṛṣṇe. Brez vere v Vsevišnjega in brez dobrega vodstva bo naše delovanje zmeraj brezplodno. Vsi vedski spisi govorijo o tem, da bi morali imeti vero v Vsevišnjega. Iz Ved je jasno, da je cilj življenja razumeti Kṛṣṇo. Kdor ne poskuša doseči tega cilja, ne more doseči popolnosti. Zato je najbolje, da od samega začetka pod vodstvom verodostojnega duhovnega učitelja delujemo za Kṛṣṇo. Tako nas bo zmeraj spremljal uspeh.

Cualquier cosa que se haga sin el objetivo trascendental —ya sea sacrificio, caridad o penitencia—, es inútil. Por consiguiente, en este verso se declara que esa clase de actividades son abominables. Todo se debe hacer por el Supremo en el plano de conciencia de Kṛṣṇa. Sin esa fe, y sin la guía debida, nunca puede haber ningún fruto. En todas las Escrituras védicas se aconseja el tener fe en el Supremo. En la prosecución de todas las instrucciones védicas, la meta última es la de llegar a comprender a Kṛṣṇa. Nadie puede lograr el éxito sin seguir ese principio. Por lo tanto, lo mejor es trabajar desde el principio en el plano de conciencia de Kṛṣṇa bajo la guía de un maestro espiritual genuino. Esa es la manera de hacer que todo sea un éxito.

Ljudi v pogojenem stanju zanima čaščenje polbogov, duhov in yakṣ, kakršen je Kuvera. Guṇa vrline je boljša od strasti in nevednosti, kdor deluje za Kṛṣṇo, pa je onstran vseh treh guṇ materialne narave. Obstaja sicer metoda postopnega duhovnega napredovanja, toda na najboljši poti je tisti, ki se po zaslugi druženja s čistimi bhaktami takoj posveti metodi zavesti Kṛṣṇe. To pot nam v tem poglavju priporoča tudi Kṛṣṇa. Da bi jo lahko uspešno prehodili, moramo najprej poiskati verodostojnega duhovnega učitelja in se pod njegovim vodstvom izšolati. Potem bomo lahko razvili vero v Vsevišnjega. Vera sčasoma dozori v ljubezen do Boga in ta ljubezen je najvišji cilj vseh živih bitij. Zato bi se morali metodi zavesti Kṛṣṇe posvetiti brez odlašanja. To je sporočilo sedemnajstega poglavja.

En el estado condicionado, la gente está atraída a adorar a semidioses y fantasmas, o a yakṣas como Kuvera. La modalidad de la bondad es mejor que las modalidades de la pasión y la ignorancia, pero aquel que emprende directamente el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, es trascendental a todas las tres modalidades de la naturaleza material. Aunque hay un proceso de elevación gradual, si, en virtud de la compañía de devotos puros, uno emprende directamente el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, ese es el mejor camino. Y eso se recomienda en este capítulo. Para lograr el éxito en ese camino, primero uno debe encontrar al maestro espiritual idóneo y ser adiestrado bajo su dirección. Luego, se logra tener fe en el Supremo. Con el transcurso del tiempo, cuando esa fe madura, se denomina amor de Dios. Ese amor es la meta última de las entidades vivientes. De modo que, uno debe emprender directamente el proceso de conciencia de Kṛṣṇa. Ese es el mensaje de este decimoséptimo capítulo.

Tako se končajo Bhaktivedantova pojasnila sedemnajstega poglavja Śrīmad Bhagavad-gīte z naslovom "Vrste vere".

Así terminan los significados de Bhaktivedanta correspondientes al decimoséptimo capítulo del Śrīmad Bhagavad-gītā, titulado «Las divisiones de la fe».