Skip to main content

Text 19

VERSO 19

Devanagari

Devanagari

स एष आत्मात्मवतामधीश्वर-
स्त्रयीमयो धर्ममयस्तपोमय: ।
गतव्यलीकैरजशङ्करादिभि-
र्वितर्क्यलिङ्गो भगवान् प्रसीदताम् ॥ १९ ॥

Text

Texto

sa eṣa ātmātmavatām adhīśvaras
trayīmayo dharmamayas tapomayaḥ
gata-vyalīkair aja-śaṅkarādibhir
vitarkya-liṅgo bhagavān prasīdatām
sa eṣa ātmātmavatām adhīśvaras
trayīmayo dharmamayas tapomayaḥ
gata-vyalīkair aja-śaṅkarādibhir
vitarkya-liṅgo bhagavān prasīdatām

Synonyms

Sinônimos

saḥ — He; eṣaḥ — it is; ātmā — the Supersoul; ātmavatām — of the self-realized souls; adhīśvaraḥ — the Supreme Lord; trayī-mayaḥ — personified Vedas; dharma-mayaḥ — personified religious scripture; tapaḥ-mayaḥ — personified austerity; gata-vyalīkaiḥ — by those who are above all pretensions; aja — Brahmājī; śaṅkara-ādibhiḥ — by Lord Śiva and others; vitarkya-liṅgaḥ — one who is observed with awe and veneration; bhagavān — the Personality of Godhead; prasīdatām — be kind toward me.

saḥ — Ele; eṣaḥ — é; ātmā — a Superalma; ātmavatām — das almas autorrealizadas; adhīśvaraḥ — o Senhor Supremo; trayī-mayaḥVedas personificados; dharma-mayaḥ — escrituras religiosas personificadas; tapaḥ-mayaḥ — austeridade personificada; gatavyalīkaiḥ – por aqueles que estão acima de todos os interesses; aja — Brahmājī; śaṅkara-ādibhiḥ — pelo senhor Śiva e outros; vitarkyaliṅgaḥ – alguém que é tratado com respeito e veneração; bhagavān — a Personalidade de Deus; prasīdatām — seja bondoso comigo.

Translation

Tradução

He is the Supersoul and the Supreme Lord of all self-realized souls. He is the personification of the Vedas, religious scriptures and austerities. He is worshiped by Lord Brahmā and Śiva and all those who are transcendental to all pretensions. Being so revered with awe and veneration, may that Supreme Absolute be pleased with me.

Ele é a Superalma e o Senhor Supremo de todas as almas autorrealizadas. É a personificação dos Vedas, das escrituras religiosas e das austeridades. É adorado pelo senhor Brahmā e Śiva e por todos aqueles que são transcendentais a todos os interesses. Sendo reverenciado com esse respeito e veneração, que esse Supremo Absoluto fique satisfeito comigo.

Purport

Comentário

The Supreme Lord, the Personality of Godhead, although the Lord of all followers of different paths of self-realization, is knowable only by those who are above all pretensions. Everyone is searching for eternal peace or eternal life, and with an aim to this destination everyone is either studying the Vedic scriptures or other religious scriptures or undergoing severe austerity as empiric philosophers, as mystic yogīs or as unalloyed devotees, etc. But the Supreme Lord is perfectly realized only by the devotees because they are above all pretensions. Those who are on the path of self-realization are generally classified as karmīs, jñānīs, yogīs, or devotees of the Lord. The karmīs, who are much attracted by the fruitive activities of the Vedic rituals, are called bhukti-kāmī, or those who desire material enjoyment. The jñānīs, who try to become one with the Supreme by mental speculation, are called mukti-kāmī, or those who desire liberation from material existence. The mystic yogīs, who practice different types of austerities for attainment of eight kinds of material perfection and who ultimately meet the Supersoul (Paramātmā) in trance, are called siddhi-kāmī, or those who desire the perfection of becoming finer than the finest, becoming heavier than the heaviest, getting everything desired, having control over everyone, creating everything liked, etc. All these are abilities of a powerful yogī. But the devotees of the Lord do not want anything like that for self-satisfaction. They want only to serve the Lord because the Lord is great and as living entities they are eternally subordinate parts and parcels of the Lord. This perfect realization of the self by the devotee helps him to become desireless, to desire nothing for his personal self, and thus the devotees are called niṣkāmī, without any desire. A living entity, by his constitutional position, cannot be void of all desires (the bhukti-kāmī, mukti-kāmī and siddhi-kāmī all desire something for personal satisfaction), but the niṣkāmī devotees of the Lord desire everything for the satisfaction of the Lord. They are completely dependent on the orders of the Lord and are always ready to discharge their duty for the satisfaction of the Lord.

SIGNIFICADO—O Senhor Supremo, a Personalidade de Deus, embora o Senhor de todos os seguidores de diferentes processos de autorrealização, pode ser conhecido apenas por aqueles que estão acima de todos os interesses. Todos estão buscando paz eterna ou vida eterna e, com esse destino em vista, todos estão estudando as escrituras védicas ou outras escrituras religiosas, ou submetendo-se a rigorosas austeridades como filósofos empíricos, yogīs místicos ou devotos imaculados etc. Mas o Senhor Supremo é perfeitamente compreendido apenas pelos devotos, pois eles não cultivam interesses. Aqueles que estão no caminho da autorrealização em geral são classificados como karmīs, jñānīs, yogīs ou devotos do Senhor. Os karmīs, que se sentem muito atraídos pelas atividades fruitivas dos rituais védicos, são chamados bhukti-kāmīs, ou aqueles que desejam o gozo material. Os jñānīs, que através da especulação mental tentam tornar-se unos com o Supremo, são chamados mukti-kāmīs, ou aqueles que desejam libertar-se da existência material. Os yogīs místicos, que praticam diferentes espécies de austeridades para alcançar oito categorias de perfeição material e que acabam encontrando em seu transe a Superalma (Paramātmā), são chamados siddhi-kāmīs, ou aqueles que desejam como perfeição tornar-se mais leve que o mais leve, mais pesado que o mais pesado, satisfazer a todos os desejos, exercer controle sobre todos, criar tudo que se deseje etc. Todas essas são habilidades de um yogī poderoso. Contudo, os devotos do Senhor não querem a autossatisfação angariada com alguma dessas conquistas. Tudo o que querem é servir o Senhor porque o Senhor é grande e, como entidades vivas, eles são eternamente partes integrantes do Senhor, a Ele subordinadas. O fato de o devoto ter esta compreensão perfeita acerca do eu ajuda-o a tornar-se sem desejos, a não desejar nada para si mesmo, daí os devotos serem chamados de niṣkāmīs, livres de desejos. A entidade viva, devido à sua posição constitucional, não pode ser desprovida de todos os desejos (o bhukti-kāmī, o mukti-kāmī e o siddhi-kāmī, todos desejam algo que lhes dê satisfação pessoal), mas tudo o que os devotos niṣkāmīs do Senhor desejam é para a satisfação do Senhor. Eles são completamente dependentes das ordens do Senhor e estão sempre preparados a desempenhar seu dever para a satisfação do Senhor.

In the beginning Arjuna placed himself as one of those who desire self-satisfaction, for he desired not to fight in the Battle of Kurukṣetra, but to make him desireless the Lord preached the Bhagavad-gītā, in which the ways of karma-yoga, jñāna-yoga, haṭha-yoga and also bhakti-yoga were explained. Because Arjuna was without any pretension, he changed his decision and satisfied the Lord by agreeing to fight (kariṣye vacanaṁ tava), and thus he became desireless.

No começo, Arjuna se situou na posição de alguém que deseja a autossatisfação, pois tinha desejo de não lutar na Batalha de Kurukṣetra, porém, para eliminar seus desejos, o Senhor pregou a Bhagavad-gītā, no qual foram explicados os processos de karma-yoga, jñāna-yoga, haṭha-yoga e também bhakti-yoga. Como não tinha nenhum interesse, Arjuna mudou de opinião e satisfez o Senhor, concordando em lutar (kariṣye vacanaṁ tava), e tornou-se, dessa maneira, livre de desejos.

The examples of Brahmā and Lord Śiva are specifically cited here because Brahmājī, Lord Śiva, Śrīmatī Lakṣmījī and the four Kumāras (Sanaka, Sanātana, etc.) are leaders of the four desireless Vaiṣṇava sampradāyas. They are all freed from all pretensions. Śrīla Jīva Gosvāmī interprets the word gata-vyalīkaiḥ as projjhita-kaitavaiḥ, or those who are freed from all pretensions (the unalloyed devotees only). In the Caitanya-caritāmṛta (Madhya 19.149) it is said:

Aqui, são citados especificamente como exemplos Brahmā e o senhor Śiva porque Brahmājī, o senhor Śiva, Śrīmatī Lakṣmījī e os quatro Kumāras (Sanaka, Sanātana etc.) são líderes dos quatro sampradāyas vaiṣṇavas livres de desejos. Todos eles estão desprovidos de todos os interesses. Śrīla Jīva Gosvāmī interpreta a palavra gata-vyalīkaiḥ como projjhita-kaitavaiḥ, ou aqueles que estão livres de todos os interesses (apenas os devotos imaculados). No Caitanya-caritāmṛta (Madhya 19.149), afirma-se:

kṛṣṇa-bhakta — niṣkāma, ata eva ‘śānta’
bhukti-mukti-siddhi-kāmī, sakali ‘aśānta’
kṛṣṇa-bhakta — niṣkāma, ata eva ‘śānta’
bhukti-mukti-siddhi-kāmī, sakali ‘aśānta’

Those who are after fruitive results for their pious activities, those who desire salvation and identity with the Supreme, and those who desire material perfections of mystic power are all restless because they want something for themselves, but the devotee is completely peaceful because he has no demand for himself and is always ready to serve the desire of the Lord. The conclusion is, therefore, that the Lord is for everyone because no one can achieve the result of his respective desires without His sanction, but as stated by the Lord in Bhagavad-gītā (8.9), all such results are awarded by Him only, for the Lord is adhīśvara (the original controller) of everyone, namely the Vedāntists, the great karma-kāṇḍīyas, the great religious leaders, the great performers of austerity and all who are striving for spiritual advancement. But ultimately He is realized by the pretensionless devotees only. Therefore special stress is given to the devotional service of the Lord by Śrīla Śukadeva Gosvāmī.

Aqueles que praticam atividades piedosas e exigem em troca resultados fruitivos, aqueles que desejam salvação e igualdade com o Supremo, ou aqueles que desejam as perfeições materiais sob a forma de poder místico são todos inquietos, pois querem algo para si mesmos, mas o devoto é inteiramente pacífico porque não exige nada para si mesmo e sempre está disposto a servir o desejo do Senhor. Portanto, conclui-se que todos precisam do Senhor, visto que, sem Sua permissão, ninguém pode alcançar o resultado de seus respectivos desejos, como o próprio Senhor afirma na Bhagavad-gītā (8.9), todos esses resultados são concedidos unicamente por Ele, pois o Senhor é adhīśvara (o controlador original) de todos, a saber, dos vedantistas, dos grandes karma-kāṇḍīyas, dos grandes líderes religiosos, dos grandes praticantes de austeridades e de todos aqueles que estão lutando pelo avanço espiritual. Em última análise, no entanto, Ele é compreendido apenas pelos devotos livres de pretensões. Portanto, Śrīla Śukadeva Gosvāmī dá ênfase especial ao serviço devocional ao Senhor.