TEXT 3
TEKST 3
Devanagari
Devanagari
क्षुद्रं हृदयदौर्बल्यं त्यक्त्वोत्तिष्ठ परन्तप ॥ ३ ॥
Text
Tekst
naitat tvayy upapadyate
kṣudraṁ hṛdaya-daurbalyaṁ
tyaktvottiṣṭha paran-tapa
naitat tvayy upapadyate
kṣudraṁ hṛdaya-daurbalyaṁ
tyaktvottiṣṭha paran-tapa
Synonyms
Synonyms
klaibyam – niemoc; mā sma – nie; gamaḥ – przyjąć; pārtha – O synu Pṛthy; na – nigdy; etat – to; tvayi – tobie; upapadyate – przystoi; kṣudram – bardzo mała; hṛdaya – serca; daurbalyam – słabość; tyaktvā – porzucając; uttiṣṭha – powstań; param-tapa – O pogromco wroga.
Translation
Translation
O son of Pṛthā, do not yield to this degrading impotence. It does not become you. Give up such petty weakness of heart and arise, O chastiser of the enemy.
O synu Pṛthy, nie poddawaj się tej hańbiącej niemocy. Nie przystoi to tobie. Porzuć tę małostkową słabość serca i powstań, pogromco wroga.
Purport
Purport
Arjuna was addressed as the son of Pṛthā, who happened to be the sister of Kṛṣṇa’s father Vasudeva. Therefore Arjuna had a blood relationship with Kṛṣṇa. If the son of a kṣatriya declines to fight, he is a kṣatriya in name only, and if the son of a brāhmaṇa acts impiously, he is a brāhmaṇa in name only. Such kṣatriyas and brāhmaṇas are unworthy sons of their fathers; therefore, Kṛṣṇa did not want Arjuna to become an unworthy son of a kṣatriya. Arjuna was the most intimate friend of Kṛṣṇa, and Kṛṣṇa was directly guiding him on the chariot; but in spite of all these credits, if Arjuna abandoned the battle he would be committing an infamous act. Therefore Kṛṣṇa said that such an attitude in Arjuna did not fit his personality. Arjuna might argue that he would give up the battle on the grounds of his magnanimous attitude for the most respectable Bhīṣma and his relatives, but Kṛṣṇa considered that sort of magnanimity mere weakness of heart. Such false magnanimity was not approved by any authority. Therefore, such magnanimity or so-called nonviolence should be given up by persons like Arjuna under the direct guidance of Kṛṣṇa.
ZNACZENIE:
Arjuna został tutaj nazwany synem Pṛthy, która była siostrą ojca Kṛṣṇy, Vasudevy. Zatem Arjuna był spokrewniony z Kṛṣṇą. Jeśli syn kṣatriyi odmawia walki, to jest on kṣatriyą tylko z imienia, a jeśli syn bramina postępuje bezbożnie – jest on braminem tylko z nazwy. Tacy kṣatriyowie i bramini nie są warci swoich ojców; dlatego Kṛṣṇa nie chciał, aby Arjuna był bezwartościowym synem kṣatriyi. Arjuna był najbliższym przyjacielem Kṛṣṇy i Kṛṣṇa bezpośrednio przewodził mu w rydwanie. I gdyby Arjuna wycofał się z walki, pomimo wszystkich tych zaszczytów, popełniłby czyn haniebny. Kṛṣṇa oświadczył mu, iż takie postępowanie nie przystoi jego osobie. Arjuna mógł dowodzić, że rezygnuje z walki powodowany wielkodusznością w stosunku do jak najbardziej godnego szacunku Bhīṣmy i swoich krewnych, Kṛṣṇa zauważył jednak, że tego rodzaju wielkoduszność jest jedynie słabością serca. Takiej fałszywej wielkoduszności nie pochwalają autorytety. Zatem osoby takie jak Arjuna, znajdujące się pod bezpośrednim przewodnictwem Kṛṣṇy, powinny porzucić taką wielkoduszność czy tak zwaną łagodność.