TEKST 15

TEXT 15

Tekst

Text

sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭo
mattaḥ smṛtir jñānam apohanaṁ ca
vedaiś ca sarvair aham eva vedyo
vedānta-kṛd veda-vid eva cāham

Synonyms

sarvasya – wszystkich żywych istot; ca – i; aham – Ja; hṛdi – w sercu; sanniviṣṭaḥ – przebywający; mattaḥ – ode Mnie; smṛtiḥ – pamięć; jñānam – wiedza; apohanam – zapominanie; ca – i; vedaiḥ – przez Vedy; ca – również; sarvaiḥ – wszystkie; aham – Ja jestem; eva – na pewno; vedyaḥ – poznawany; vedānta-kṛt – kompilator Vedānty; veda-vit – znawca Ved; eva – na pewno; ca – i; aham – Ja.

sarvasya — aller Lebewesen; ca — und; aham — Ich; hṛdi — im Herzen; sanniviṣṭaḥ — befindlich; mattaḥ — von Mir; smṛtiḥ — Erinnerung; jñānam — Wissen; apohanam — Vergessen; ca — und; vedaiḥ — von den Veden; ca — auch; sarvaiḥ — alle; aham — Ich bin; eva — gewiß; vedyaḥ — das zu Erkennende; vedānta-kṛt — der Verfasser des Vedānta; veda-vit — der Kenner der Veden; eva — gewiß; ca — und; aham — Ich.

Translation

Ode Mnie, który przebywam w każdym sercu, pochodzi pamięć, wiedza i zapomnienie. Ja jestem przedmiotem poznania wszystkich Ved. W istocie, to Ja jestem kompilatorem Vedanty i Ja jestem znawcą Ved.

Ich weile im Herzen eines jeden, und von Mir kommen Erinnerung, Wissen und Vergessen. Das Ziel aller Veden ist es, Mich zu erkennen. Wahrlich, Ich bin der Verfasser des Vedānta, und Ich bin der Kenner der Veden.

Purport

ZNACZENIE:

Najwyższy Pan przebywa w każdym sercu jako Paramātmā i to On właściwie jest inicjatorem wszelkich czynów. Żywa istota zapomina wszystko o swoim przeszłym życiu i musi działać zgodnie ze wskazówkami Najwyższego Pana, który jest świadkiem wszelkich jej poczynań. Kontynuuje ona pracę rozpoczętą w swoim przeszłym życiu, otrzymując od Pana potrzebną do tego wiedzę i pamięć. Pan również sprawia to, iż zapomina ona o swoim życiu przeszłym. Więc Pan jest nie tylko wszechprzenikający; jest On również zlokalizowany w każdym indywidualnym sercu i odpowiednio nagradza On różne czyny żywej istoty. Jest On wielbiony nie tylko jako bezosobowy Brahman, Najwyższa Osoba Boga i zlokalizowany Paramātmā, ale również pod postacią Ved, które uważane są za Jego literacką inkarnację. Vedy są zbiorem wskazówek dla ludzi, poprzez przyjęcie których mogą oni odpowiednio ukształtować swoje życie i powrócić do Boga, z powrotem do domu. Vedy ofiarowują wiedzę Najwyższej Osoby Boga, Kṛṣṇy – i Kṛṣṇa w Swojej inkarnacji jako Vyāsadeva jest kompilatorem Vedānta-sūtry. Zaś komentarz Vyāsadevy do Vedānta-sūtry w postaci Śrīmad-Bhāgavatam daje prawdziwe zrozumienie Vedānta-sūtry. Najwyższy Pan jest tak kompletny, że dla wyzwolenia uwarunkowanej duszy dostarcza jej pożywienia i trawi je, i jest świadkiem jej czynów, daje jej wiedzę w postaci Ved i jako Najwyższa Osoba, Śrī Kṛṣṇa, jest nauczycielem Bhagavad-gīty. Dla uwarunkowanej duszy jest On przedmiotem wielbienia. Jest On wszechdobry i wszechmiłosierny.

ERLÄUTERUNG: Der Höchste Herr weilt im Herzen eines jeden als Paramātmā, und Er ist es, der alle Handlungen ermöglicht. Das Lebewesen vergißt alles, was in seinem letzten Leben geschehen ist, aber weil der Höchste Herr der Zeuge all seiner Handlungen ist, muß es gemäß Seiner Führung handeln. Deshalb beginnt es seine Tätigkeiten entsprechend seinen vergangenen Handlungen. Es bekommt vom Herrn das erforderliche Wissen und die Erinnerung, und durch Ihn vergißt es auch sein vergangenes Leben. Der Herr ist also nicht nur alldurchdringend, sondern Er befindet Sich auch, in Seinem lokalisierten Aspekt, in jedem individuellen Herzen. Er gewährt die verschiedenen fruchtbringenden Ergebnisse. Er ist nicht nur als das unpersönliche Brahman, die Höchste Persönlichkeit und der lokalisierte Paramātmā verehrenswert, sondern auch in Form der Inkarnation der Veden. Die Veden geben den Menschen Führung, damit sie ihr Leben richtig gestalten können, um nach Hause, zu Gott, zurückzukehren. Die Veden vermitteln Wissen von der Höchsten Persönlichkeit Gottes, Kṛṣṇa, und in Seiner Inkarnation als Vyāsadeva ist Kṛṣṇa der Verfasser des Vedānta- sūtra. Der Kommentar zum Vedānta-sūtra, den Vyāsadeva in Form des Śrīmad-Bhāgavatam verfaßte, vermittelt das wahre Verständnis vom Vedānta-sūtra. Der Höchste Herr ist so allumfassend, daß Er zum Zwecke der Befreiung der bedingten Seele für Nahrung und Verdauung sorgt, der Zeuge ihrer Tätigkeiten ist, Wissen in Form der Veden gibt und als die Höchste Persönlichkeit Gottes, Śrī Kṛṣṇa, die Bhagavad-gītā lehrt. Er ist für die bedingte Seele verehrenswert. Somit ist Gott allgut; Gott ist allbarmherzig.

Antaḥ-praviṣṭaḥ śāstā janānām. W momencie opuszczania swojego obecnego ciała, żywa istota zapomina o wszystkim, ale zainspirowana przez Najwyższego Pana i otrzymawszy od Niego odpowiednią inteligencję, podejmuje ona swoją pracę tam, gdzie zakończyła ją w swoim życiu przeszłym. Nie tylko raduje się ona albo cierpi w tym świecie według woli Najwyższego Pana przebywającego w jej sercu, ale otrzymuje również od Niego szansę poznania Ved. Jeśli ktoś ma poważny stosunek do poznania wiedzy wedyjskiej, wtedy Kṛṣṇa daje mu konieczną do tego inteligencję. Dlaczego przekazał On tę wiedzę? Ponieważ poznanie Kṛṣṇy jest indywidualną potrzebą żywej istoty. Potwierdza to literatura wedyjska: yo ’sau sarvair vedair gīyate. W całej literaturze wedyjskiej, zaczynając od czterech Ved, Vedānta-sūtry, Upaniṣadów i Purāṇ, opiewane są chwały Najwyższego Pana. Osiągany jest On poprzez spełnianie rytuałów wedyjskich, dyskutowanie filozofii wedyjskiej i wielbienie poprzez służbę oddania. Zatem celem Ved jest poznanie Kṛṣṇy. Vedy dają nam wskazówki, dzięki którym można zrozumieć Kṛṣṇę i proponują proces zrealizowania Go. Ostatecznym celem jest Najwyższa Osoba Boga. Vedānta-sūtra (1.1.4) potwierdza to następującymi słowami: tat tu samanvayāt. Doskonałość można osiągnąć w trzech etapach. Przez zrozumienie literatury wedyjskiej można poznać swój związek z Najwyższą Osobą Boga. Poprzez praktykowanie różnych procesów można się do Niego zbliżyć, a w końcu osiągnąć najwyższy cel, którym jest jedynie Najwyższa Osoba Boga. Werset ten wyraźnie określa przeznaczenie, poznawanie i cel Ved.

Antaḥ-praviṣṭaḥ śāstā janānām. Das Lebewesen vergißt, sobald es seinen gegenwärtigen Körper aufgibt, doch veranlaßt vom Höchsten Herrn, beginnt es seine Betätigung von neuem. Obwohl es vergißt, kann es seine Beschäftigung dort wieder aufnehmen, wo es in seinem letzten Leben aufgehört hat, weil ihm der Herr die Intelligenz dazu gibt. Nicht nur leidet oder genießt das Lebewesen in dieser Welt nach der Weisung des Höchsten Herrn, der in seinem Herzen weilt, sondern es bekommt von Ihm auch die Möglichkeit, die Veden zu verstehen. Wenn es einem ernst damit ist, das vedische Wissen zu verstehen, gibt Kṛṣṇa die erforderliche Intelligenz. Warum offenbart Er das vedische Wissen? Weil es für das Lebewesen wichtig ist, Kṛṣṇa zu verstehen. Dies wird in den vedischen Schriften bestätigt: yo ’sau sarvair vedair gīyate. In allen vedischen Schriften, angefangen mit den vier Veden sowie dem Vedānta-sūtra, den Upaniṣaden und den Purāṇas, wird die Herrlichkeit des Höchsten Herrn gepriesen. Indem man vedische Rituale vollzieht, die vedische Philosophie erörtert und den Herrn im hingebungsvollen Dienst verehrt, gelangt man zu Ihm. Deshalb ist es das Ziel der Veden, Kṛṣṇa zu verstehen. Die Veden zeigen uns, wie wir Kṛṣṇa verstehen und erkennen können. Das letztliche Ziel ist die Höchste Persönlichkeit Gottes. Dies wird im Vedānta-sūtra (1.1.4) mit den folgenden Worten bestätigt: tat tu samanvayāt. Man kann die Vollkommenheit in drei Stufen erlangen. Indem man die vedischen Schriften versteht, kann man seine Beziehung zur Höchsten Persönlichkeit Gottes verstehen; indem man die verschiedenen Vorgänge befolgt, kann man sich Ihm nähern, und schließlich kann man das höchste Ziel erreichen, das niemand anderes ist als die Höchste Persönlichkeit Gottes. Im vorliegenden Vers werden der Zweck, das richtige Verständnis und das Ziel der Veden klar definiert.