IV. Hoofdstuk 4

Entendiendo a Kṛṣṇa y a Cristo

Kṛṣṇa en Christus

Kṛṣṇa o Cristo: el nombre es el mismo

Kṛṣṇa, Christos en Christus

Año 1974. Cerca del centro ISKCON de Francfort am Main, Alemania, Śrīla Prabhupāda y varios de sus discípulos salen a una caminata matutina con el padre Emmanuel Jungclaussen, un monje benedictino del monasterio de Niederalteich. El padre Emmanuel, notando que Śrīla Prabhupāda lleva unas cuentas de meditación similares al rosario, explica que él también reza una oración continuamente: «Señor Jesucristo, sé misericordioso con nosotros». La siguiente conversación resultó de ello.

Op 22 juni 1974, in de omgeving van het ISKCON-centrum bij Frankfurt am Main in Duitsland, maken Śrīla Prabhupān enkele discipelen een ochtendwandeling met Pater Emmanuel Jungclaussen, een benedictijner monnik van de abdij Niederalteich. Pater Emmanuel ziet dat Śrīla Prabhupāda een gebedsnoer bij zich heeft die op zijn eigen rozenkrans lijkt en legt uit dat ook hij steeds een bepaald gebed herhaalt: ‘Jezus, ontferm u over ons.’ Hierna ontwikkelt zich het volgende gesprek.

Śrīla Prabhupāda: ¿Cuál es el significado de la palabra Cristo?

Śrīla Prabhupāda: Wat betekent het woord Christus ?

Padre Emmanuel: Cristo proviene del griego cristos, que significa «el ungido».

Pater Emmanuel: Christus komt van het Griekse christos, dat ‘de gezalfde’ betekent.

Śrīla Prabhupāda: Cristos es la versión griega de la palabra Kṛṣṇa.

Śrīla Prabhupāda: Christos is de Griekse versie van het woord Kṛṣṇa.

Padre Emmanuel: Eso es muy interesante.

Pater Emmanuel: Dat is heel interessant om te horen.

Śrīla Prabhupāda: Cuando un hindú invoca a Kṛṣṇa, frecuentemente dice «Kṛṣṭa». Kṛṣṭa es una palabra sánscrita que significa «atracción». Así que, cuando nos dirigimos a Dios como «Cristo», «Kṛṣṭa», o «Kṛṣṇa», estamos señalando a la misma plenamente atractiva Suprema Personalidad de Dios. Cuando Jesús dijo: «Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea Tu nombre», ese nombre de Dios era «Kṛṣṭa» o «Kṛṣṇa». ¿Está usted de acuerdo?

Śrīla Prabhupāda: Wanneer een Indiër Kṛṣṇa aanroept, zegt hij vaak ‘Kṛṣṭa’. Kṛṣṭa is een Sanskriet-woord dat ‘aantrekking’ betekent. Dus als we God met ‘Christus’, ‘Kṛṣṭa’ of ‘Kṛṣṇa’ aanspreken, wordt in alle gevallen dezelfde alaantrekkelijke Allerhoogste Persoonlijkheid Gods bedoeld. Toen Jezus zei: ‘Vader, laat uw naam geheiligd worden’, was die naam van God ‘Kṛṣṭa’ of ‘Kṛṣṇa’. Bent u het hiermee eens?

Padre Emmanuel: Yo creo que Jesús, como hijo de Dios, nos ha revelado el verdadero nombre de Dios: Cristo. Podemos llamar a Dios «Padre», pero si queremos dirigirnos a Él por Su verdadero nombre, tenemos que decir «Cristo».

Pater Emmanuel: Ik geloof dat Jezus, als zoon van God, Gods ware naam aan ons geopenbaard heeft: Christus. We kunnen God weliswaar ‘Vader’ noemen, maar willen we Hem bij Zijn eigenlijke naam aanspreken, dan moeten we ‘Christus’ zeggen.

Śrīla Prabhupāda: Sí. «Cristo» es otra manera de decir «Kṛṣṭa», y «Kṛṣṭa» es otra manera de pronunciar «Kṛṣṇa»,el nombre de Dios. Jesús dijo que uno debe glorificar el nombre de Dios, pero ayer yo oí a un teólogo decir que Dios no tiene ningún nombre, que sólo podemos llamarlo «Padre». Un hijo puede que llame a su padre «Padre», pero el padre también tiene un nombre específico. En forma similar, «Dios» es el nombre general de la Suprema Personalidad de Dios, cuyo nombre específico es «Kṛṣṇa». Por lo tanto, bien sea que usted llame a Dios «Cristo», «Kṛṣṭa», o «Kṛṣṇa», en fin de cuentas se está dirigiendo a la misma Suprema Personalidad de Dios.

Śrīla Prabhupāda: Ja. ‘Christus’ is een andere manier om ‘Kṛṣṭa’ te zeggen, en ‘Kṛṣṭa’ is een andere manier waarop we ‘Kṛṣṇa’, de naam van God, kunnen uitspreken. Jezus zegt dat we de naam van God moeten verheerlijken, maar gisteren hoorde ik een theoloog zeggen dat God geen naam heeft — dat we Hem alleen ‘Vader’ kunnen noemen. Nu kan een zoon zijn vader uiteraard ‘vader’ noemen, maar die vader heeft natuurlijk ook een naam. Zo is ook ‘God’ een algemene aanduiding voor de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods en zijn specifieke naam is Kṛṣṇa. Dus of men God nu ‘Christus’, ‘Kṛṣṭa’ of ‘Kṛṣṇa’ noemt, uiteindelijk richt men zich tot dezelfde Allerhoogste Persoonlijkheid Gods.

Padre Emmanuel: Sí. Si hablamos del verdadero nombre de Dios, entonces debemos decir «Cristos». En nuestra religión tenemos la Trinidad: el Padre, el Hijo y el Espíritu Santo. Nosotros creemos que podemos conocer el nombre de Dios sólo mediante la revelación del Hijo de Dios. Jesucristo reveló el nombre del Padre, y, por lo tanto, nosotros tomamos el nombre «Cristo» como el nombre revelado de Dios.

Pater Emmanuel: Inderdaad, als we het over Gods werkelijke naam hebben, dan moeten we ‘Christos’ zeggen. In onze religie kennen we de drie-eenheid: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. We geloven dat we de naam van God alleen kunnen kennen door openbaring van Zijn Zoon. Jezus Christus heeft de naam van de Vader geopenbaard en daarom beschouwen we de naam ‘Christus’ als de geopenbaarde naam van God.

Śrīla Prabhupāda: En realidad, no importa - «Kṛṣṇa» o «Cristo» - , el nombre es el mismo. Lo principal es seguir los mandatos de las Escrituras védicas que recomiendan cantar el nombre de Dios en esta era. La manera más fácil consiste en cantar el mahā-mantra: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. «Rāma» y «Kṛṣṇa» son nombres de Dios, y «Hare» es la energía de Dios. Así que, cuando cantamos el mahā-mantra, nos dirigimos a Dios, y también a Su energía. Esta energía es de dos clases: la espiritual y la material. En la actualidad nos encontramos en las garras de la energía material. Por lo tanto, oramos a Kṛṣṇa pidiéndole que tenga la bondad de liberarnos de servir a la energía material y acepte que sirvamos a la energía espiritual. En eso consiste toda nuestra filosofía. «Hare Kṛṣṇa» significa: «¡Oh, energía de Dios!, ¡oh, Dios [Kṛṣṇa]!, por favor, ocupadme en Vuestro servicio». Nuestra naturaleza es prestar servicio. De una forma u otra, nos hemos puesto al servicio de las cosas materiales, pero, cuando este servicio se transforma en servicio a la energía espiritual, entonces nuestra vida es perfecta. Practicar bhakti-yoga [servicio amoroso a Dios] significa quedar libre de designaciones tales como «hindú», «musulmán», «cristiano», esto o aquello, y simplemente servir a Dios. Hemos creado las religiones cristiana, hindú y mahometana, pero, cuando llegamos a una religión sin designaciones, en la que no pensamos que somos hindúes ni cristianos ni musulmanes, podemos hablar entonces de religión pura, de bhakti.

Śrīla Prabhupāda: Eigenlijk maakt het niets uit — Kṛṣṇa of Christus — de naam is dezelfde. Het belangrijkste is dat we ons aan de aanwijzingen van de heilige Vedische teksten houden, die ons in dit tijdperk aanbevelen de naam van God te chanten. Dat gaat het makkelijkst met de mahā-mantra: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare.‘Rāma’ en ‘Kṛṣṇa’ zijn namen van God, en ‘Hare’ is de energie van God. Als we dus de mahā-mantra chanten, dan richten we ons zowel tot God als tot Zijn energie. Er zijn twee soorten energie: spirituele en materiële energie. Op het ogenblik bevinden we ons in de greep van de materiële energie. Daarom bidden we tot Kṛṣṇa of Hij zo goed wil zijn onze dienst aan de materiële energie te beëindigen en ons op te nemen in de dienst van Zijn spirituele energie. Dat is de essentie van onze filosofie. Hare Kṛṣṇa betekent: ‘O energie van God, o God (Kṛṣṇa), aanvaard me alstublieft als Uw dienaar.’ Het is onze aard om te dienen. Op een of andere manier zijn we materiële zaken gaan dienen, maar als we in plaats daarvan de spirituele energie gaan dienen, wordt ons leven volmaakt. Het beoefenen van bhakti-yoga (liefdevolle dienst aan God) houdt in dat we loskomen van het denken in benamingen als ‘hindoe’, ‘moslim’, ‘christen’, of wat dan ook, en dat we enkel God dienen. We hebben een christen-, een hindoe- en een moslimreligie gecreëerd, maar als we tot een religie komen waarbij dit soort benamingen niet meer voorkomt, waarbij we niet meer denken dat we hindoe, christen of moslim zijn, dan kunnen we van zuivere religie of bhakti spreken.

Padre Emmanuel: ¿Mukti?

Pater Emmanuel: Mukti?

Śrīla Prabhupāda: No, bhakti. Cuando hablamos de bhakti, mukti [liberarse de los sufrimientos materiales] está incluido. Sin bhakti no hay mukti, pero, si actuamos en el plano de bhakti, entonces mukti está incluido. Eso lo aprendemos de la Bhagavad-gītā (14.26):

Śrīla Prabhupāda: Nee, bhakti. Wanneer we over bhakti spreken, dan is mukti (verlossing van materiële ellende) daarbij inbegrepen. Zonder bhakti kan er geen sprake zijn van werkelijke mukti, maar handelen we op het niveau van bhakti, dan is mukti al bereikt. Dit leren we uit de Bhagavad-gītā (14.26):

māṁ ca yo ’vyabhicāreṇa
bhakti-yogena sevate
sa guṇān samatītyaitān
brahma-bhūyāya kalpate

«Aquel que se dedica por completo al servicio devocional, firme en todas las circunstancias, trasciende de inmediato las modalidades de la naturaleza material y llega así al plano del Brahman».

‘Wie in alle omstandigheden volledig en onfeilbaar opgaat in devotionele dienst, ontstijgt onmiddellijk aan de hoedanigheden van de materiële natuur en komt zo tot het niveau van Brahman.’

Padre Emmanuel: ¿Brahman es Kṛṣṇa?

Pater Emmanuel: Is Brahman Kṛṣṇa?

Śrīla Prabhupāda: Kṛṣṇa es Parabrahman. El Brahman se comprende en tres aspectos: como Brahman impersonal, como Paramātmā localizado y como Brahman personal. Kṛṣṇa es personal, y Él es el Brahman Supremo, pues Dios es, en fin de cuentas, una persona. En el Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.11), se confirma eso:

Śrīla Prabhupāda: Kṛṣṇa is Parabrahman. Brahman manifesteert zich op drie manieren: als het onpersoonlijke Brahman, als alomtegenwoordig Paramātmā en als het persoonlijke Brahman. Kṛṣṇa is persoonlijk en Hij is het allerhoogste Brahman, want uiteindelijk is God een persoon. Dat wordt ook bevestigd in het Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.11):

vadanti tat tattva-vidas
tattvaṁ yaj jñānam advayam
brahmeti paramātmeti
bhagavān iti śabdyate

«Los trascendentalistas eruditos que conocen la Verdad Absoluta llaman a esa sustancia no dual Brahman, Paramātmā o Bhagavān». El aspecto de la Personalidad Suprema es la máxima comprensión que existe de Dios. Él tiene las seis opulencias en pleno: es el más fuerte, el más rico, el más hermoso, el más famoso, el más sabio y el más renunciado.

‘Geleerde transcendentalisten die de Absolute Waarheid kennen, noemen deze niet-dualistische substantie Brahman, Paramātmā of Bhagavān.’ De meest volkomen manier waarop God gerealiseerd kan worden, is als de Allerhoogste Persoon. Hij bezit alle zes volheden volledig. Hij is de sterkste, de rijkste, de mooiste, de beroemdste, de wijste en de meest onthechte.

Padre Emmanuel: Sí, estoy de acuerdo.

Pater Emmanuel: Ja, dat is juist.

Śrīla Prabhupāda: Debido a que Dios es absoluto, Su nombre, Su forma y Sus cualidades son también absolutas, y no son diferentes de Él. Por lo tanto, cantar el santo nombre de Dios significa estar directamente con Él. Cuando estamos en contacto con Dios, adquirimos cualidades divinas, y al purificarnos completamente, nos volvemos acompañantes constantes del Señor Supremo.

Śrīla Prabhupāda: Omdat God absoluut is, zijn ook Zijn naam, Zijn gedaante en Zijn eigenschappen absoluut en verschillen ze niet van Hem. Daarom brengt het chanten van Gods heilige naam ons rechtstreeks met Hem in contact. Als we direct met God in contact staan, verwerven we goddelijke eigenschappen en als we volledig gezuiverd zijn, kunnen we metgezellen van de Heer worden.

Padre Emmanuel: Pero nuestra comprensión del nombre de Dios es limitada.

Pater Emmanuel: Maar we hebben slechts een beperkt begrip van Gods naam.

Śrīla Prabhupāda: Sí, somos limitados, pero Dios es ilimitado. Y debido a que Él es ilimitado, o absoluto, Él tiene ilimitados nombres, y cada uno de ellos es Dios. Podemos entender Sus nombres en la medida en que se encuentre desarrollado nuestro entendimiento espiritual.

Śrīla Prabhupāda: Ja, wij zijn beperkt, maar God is onbeperkt. En omdat Hij onbeperkt is, of absoluut, heeft Hij een onbeperkt aantal namen, die stuk voor stuk God zijn. We kunnen Zijn namen bevatten naargelang we ons spiritueel bevattingsvermogen ontwikkelen.

Padre Emmanuel: ¿Puedo hacerle una pregunta? Nosotros los cristianos también predicamos el amor por Dios, y tratamos de experimentar el amor por Dios y ofrecerle servicio con todo nuestro corazón y con toda nuestra alma. Ahora bien, ¿cuál es la diferencia entre su movimiento y el nuestro? ¿Por qué envía usted a sus discípulos a los países occidentales a predicar el amor por Dios, cuando el Evangelio de Jesucristo está exponiendo el mismo mensaje?

Pater Emmanuel: Mag ik iets vragen? Wij christenen prediken ook liefde voor God en proberen die liefde te realiseren en Hem met hart en ziel te dienen. In welk opzicht verschilt uw gemeenschap dan van die van ons? Waarom stuurt u uw discipelen naar de westerse landen om er liefde voor God te prediken als het evangelie van Jezus Christus al dezelfde boodschap verkondigt?

Śrīla Prabhupāda: El problema es que los cristianos no siguen los mandamientos de Dios. ¿Está usted de acuerdo?

Śrīla Prabhupāda: Het probleem is dat de christenen zich niet aan Gods geboden houden. Bent u het daar mee eens?

Padre Emmanuel: Sí, en gran parte tiene usted razón.

Pater Emmanuel: Ja, voor een groot deel heeft u gelijk.

Śrīla Prabhupāda: Entonces, ¿cuál es el significado del amor de los cristianos por Dios? Si no seguimos las órdenes de Dios, entonces ¿dónde está nuestro amor? Por lo tanto, hemos venido a enseñar lo que significa amar a Dios: si lo amamos, no podemos desobedecer Sus órdenes. Y si somos desobedientes, nuestro amor no es verdadero.

Śrīla Prabhupāda: Wat heeft die liefde voor God dan te betekenen? Als je je niet aan Gods bevelen houdt, wat stelt je liefde voor Hem dan voor? Vandaar dat we hierheen gekomen zijn om te laten zien wat het betekent om liefde voor God te ontwikkelen: hou je van Hem, dan kun je Zijn bevelen onmogelijk in de wind slaan. En ben je ongehoorzaam, dan is je liefde niet oprecht.

En el mundo entero, la gente no ama a Dios, sino a sus perros. El movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa es por ello necesario para enseñar a la gente a revivir su olvidado amor por Dios. No sólo los cristianos, sino también los hindúes, los musulmanes y todos los demás, son culpables. Ellos se han estampado los títulos de «cristiano», «hindú», o «musulmán», pero no obedecen a Dios. Ése es el problema.

Overal ter wereld zien we dat de mensen niet van God houden, maar van hun hond. Daarom is deze gemeenschap nodig om de mensen te leren hoe ze hun vergeten liefde voor God weer tot leven kunnen wekken. Niet alleen de christenen, maar ook de hindoes, de moslims en alle anderen zijn schuldig. Ze bestempelen zichzelf als ‘christen’, ‘hindoe’ of ‘moslim’, maar ze gehoorzamen God niet. Dat is het probleem.

Visitante: ¿Podría usted decirme de qué manera los cristianos son desobedientes?

Bezoeker: Kunt u zeggen in welk opzicht de christenen ongehoorzaam zijn?

Śrīla Prabhupāda: Sí. El primer punto es que violan el mandamiento «No matarás» al mantener mataderos. ¿Está usted de acuerdo en que se está violando este mandamiento?

Śrīla Prabhupāda: Ja. In de eerste plaats schenden ze het gebod ‘Gij zult niet doden’ door er slachthuizen op na te houden. Bent u het ermee eens dat dit gebod geschonden wordt?

Padre Emmanuel: Personalmente estoy de acuerdo.

Pater Emmanuel: Persoonlijk ben ik het daarmee eens.

Śrīla Prabhupāda: Bueno. Así que, si los cristianos quieren amar a Dios, deben dejar de matar animales.

Śrīla Prabhupāda: Dus als de christenen God willen liefhebben, moeten ze ophouden met het doden van dieren.

Padre Emmanuel: Pero, ¿no es el punto más importante...?

Pater Emmanuel: Maar is het belangrijkste punt niet dat...

Śrīla Prabhupāda: Pero si se pasa por alto un punto, habrá un error en los cálculos. Después de eso no importa lo que se sume o se reste, ya hay un error en los cálculos, y todo lo que sigue también estará equivocado. No podemos únicamente aceptar aquella parte que nos gusta de la Escritura y rechazar lo que no nos gusta, y aun así esperar obtener el resultado. Por ejemplo, una gallina pone huevos con su parte trasera y come con su pico. El granjero puede que piense: «La parte delantera de la gallina es muy cara debido a que tengo que alimentarla. Mejor la corto». Pero si falta la cabeza, ya no habrá más huevos, debido a que el cuerpo estará muerto. En forma similar, si rechazamos la parte difícil de las Escrituras, y obedecemos la parte que nos gusta, esa interpretación no nos ayudará. Tenemos que aceptar todos los mandatos de la Escritura tal como están dados, no sólo aquellos que nos convienen. Si no se sigue la primera orden, «No matarás», entonces, ¿cómo puede hablarse de amor por Dios?

Śrīla Prabhupāda: Als je één punt vergeet, klopt je hele berekening niet meer. Ongeacht wat je er daarna nog bij optelt of van aftrekt, als er al een fout in de berekening zit, is alles wat je erna doet ook fout. We kunnen niet alleen maar die gedeelten van de heilige teksten aanvaarden die ons aanstaan en afwijzen wat ons niet bevalt en daarbij toch denken dat we het beoogde resultaat zullen bereiken.

Neem bijvoorbeeld de kip, die met haar achterlijf eieren legt en met haar snavel eet. De boer kan nu denken: ‘De voorkant van mijn kip is me te duur, die moet ik steeds maar te eten geven, ik kan de kop er beter afhakken.’ Maar zonder kop komen er ook geen eieren meer, omdat het lichaam dood is. Als we op dezelfde manier de lastige gedeelten van de heilige teksten verwerpen en ons alleen houden aan de regels die we fijn vinden, schieten we daar niets mee op. We moeten alle aanwijzingen van de heilige teksten aanvaarden zoals ze er staan en niet alleen de aanwijzingen die ons goed uitkomen. Als je je dus niet houdt aan dat eerste gebod: ‘Gij zult niet doden’, wat heeft je liefde voor God dan te betekenen?

Visitante: Los cristianos interpretan que este mandamiento se aplica a los seres humanos, no a los animales.

Bezoeker: De christenen geloven dat dit gebod alleen betrekking heeft op mensen, niet op dieren.

Śrīla Prabhupāda: Eso significaría que Cristo no fue lo suficientemente inteligente como para usar la palabra adecuada: «asesinar». Existe «matanza», y existe «asesinato». Asesinar se refiere a los seres humanos. ¿Cree usted que Jesús no fue lo suficientemente inteligente como para utilizar la palabra adecuada - «asesinar» - en vez de la palabra «matar»? Matarse refiere a cualquier clase de matanza, y especialmente la matanza de animales. Si Jesús se hubiera referido simplemente a la matanza de seres humanos, habría utilizado la palabra «asesinar»

Śrīla Prabhupāda: Dat zou dan betekenen dat Christus niet intelligent genoeg was om het juiste woord te gebruiken: ‘vermoorden’. We hebben ‘doden’ en we hebben ‘vermoorden’. ‘Vermoorden’ heeft betrekking op mensen. Gelooft u dat Jezus niet intelligent genoeg was om het juiste woord te gebruiken — ‘moorden’ in plaats van ‘doden’? Doden betekent het doden van wat of wie dan ook, vooral het doden van dieren. Als Jezus het doden van mensen bedoeld had, zou hij het woord ‘moorden’ gebruikt hebben.

Padre Emmanuel: Pero en el Antiguo Testamento el mandamiento «No matarás» sí se refiere a asesinar. Y cuando Jesús dijo: «No matarás», extendió ese mandamiento para que significara que un ser humano no sólo debe refrenarse de matar a otro ser humano, sino que también debe tratarlo con amor. Él nunca habló acerca de la relación del hombre con otras entidades vivientes, sino sólo acerca de su relación con otros seres humanos. Cuando él dijo: «No matarás», él también quiso decir en el sentido mental y emocional, que no se debe insultar a nadie ni herirlo, ni tratarlo mal, etc.

Pater Emmanuel: Maar het gebod ‘Gij zult niet doden’ in het Oude Testament heeft echt betrekking op moord. En toen Jezus zei: ‘Gij zult niet doden’, heeft hij dit gebod een bredere betekenis gegeven, namelijk dat een mens zich niet alleen moet onthouden van het doden van andere mensen, maar hen bovendien met liefde dient te bejegenen. Hij heeft het nooit gehad over de relatie van de mens tot de andere levende wezens, maar alleen over zijn relatie met andere mensen. Toen hij zei: ‘Gij zult niet doden’, bedoelde hij dit ook in psychische en emotionele zin — dat we niemand moeten beledigen of kwetsen, dat we niemand slecht moeten behandelen enzovoort.

Śrīla Prabhupāda: No nos interesa este o aquel testamento, sino sólo las palabras usadas en los mandamientos. Si usted quiere interpretar esas palabras, eso es otra cosa. Nosotros entendemos el significado directo. «No matarás» significa: «Los cristianos no deben matar». Usted puede presentar interpretaciones con objeto de continuar la manera de actuar de hoy en día, pero nosotros entendemos muy claramente que no hay necesidad de interpretación. La interpretación se necesita si las cosas no están claras. Pero aquí el significado está claro. «No matarás» es una instrucción clara. ¿Por qué habríamos de interpretarla?

Śrīla Prabhupāda: Het is niet zo belangrijk om welk Testament het gaat, maar welke woorden er in de geboden gebruikt worden. Als u die woorden wilt interpreteren, dan is dat wat anders. Wij nemen de letterlijke betekenis. ‘Gij zult niet doden’ betekent ‘De christenen moeten niet doden.’ Je kunt dit op allerlei manieren interpreteren om met je huidige handelswijze door te gaan, maar voor ons is het heel duidelijk dat er geen enkele reden is om te interpreteren. Interpretatie is nodig wanneer iets onduidelijk is. Maar hier is de betekenis overduidelijk. ‘Gij zult niet doden’ is een ondubbelzinnige aanwijzing. Waarom zouden we dat moeten interpreteren?

Padre Emmanuel: ¿Acaso no es matanza también el comer plantas?

Pater Emmanuel: Is het eten van planten niet ook doden?

Śrīla Prabhupāda: La filosofía vaiṣṇava nos enseña que ni siquiera debemos matar plantas innecesariamente. En la Bhagavad-gītā (9.26),Kṛṣṇa dice:

Śrīla Prabhupāda: Volgens de vaiṣṇava-filosofie moeten we zelfs planten niet onnodig doden. Kṛṣṇa zegt in de Bhagavad-gītā (9.26):

patraṁ puṣpaṁ phalaṁ toyaṁ
yo me bhaktyā prayacchati
tad ahaṁ bhakty-upahṛtam
aśnāmi prayatātmanaḥ

«Si alguien Me ofrece con amor y devoción una hoja, flor, una fruta o agua, Yo lo aceptaré». Nosotros ofrecemos a Kṛṣṇa sólo la clase de comida que Él pide, y luego comemos los remanentes. Si ofrecer comida vegetariana a Kṛṣṇa fuera pecaminoso, entonces sería pecado de Kṛṣṇa, no nuestro. Pero Dios es apāpa-viddha: las reacciones pecaminosas no se Le aplican. Él es como el Sol, que es tan poderoso que puede purificar incluso la orina, cosa imposible que nosotros hagamos. Kṛṣṇa es también como un rey, que puede ordenar que un asesino sea ahorcado, pero él mismo se encuentra exento de castigo por ser muy poderoso. Comer alimentos que primero se ofrecieron al Señor es además algo así como el caso de un soldado que mata durante la guerra. En una guerra, cuando el comandante ordena a un hombre que ataque, el soldado obediente que mata al enemigo recibirá una medalla. Pero si el mismo soldado mata a alguien por su propia cuenta, será castigado. De igual manera, cuando comemos sólo prasādam [losremanentes de la comida ofrecida a Kṛṣṇa], no cometemos ningún pecado. Eso se confirma en la Bhagavad-gītā (3.13):

‘Als iemand Me met liefde en devotie een blad, een bloem, een vrucht of water offert, dan zal Ik het aanvaarden.’

We bieden Kṛṣṇa enkel en alleen het voedsel aan waar Hij om vraagt, en eten vervolgens wat Hij ervan overlaat. Als het zondig zou zijn om Kṛṣṇa vegetarisch voedsel te offeren, zou het een zonde van Kṛṣṇa zijn, niet die van ons. Maar God is apāpa-viddha: Hij is niet onderhevig aan de terugslagen van zondige activiteiten. Hij is als de zon, die zo machtig is dat ze zelfs urine kan zuiveren — iets waartoe wij niet in staat zijn. Kṛṣṇa is ook als een vorst, die een moordenaar kan laten ophangen, maar zelf niet aan straf onderhevig is, omdat hij zo machtig is. Het eten van voedsel dat eerst aan de Heer geofferd is, valt ook te vergelijken met een soldaat die in de oorlog iemand moet doden. Wanneer een commandant in oorlogstijd beveelt aan te vallen, krijgt de gehoorzame soldaat die de vijand doodt een lintje. Maar als diezelfde soldaat uit eigen beweging iemand doodt, wordt hij daarvoor gestraft. Dus als we alleen prasāda (wat er overblijft van het voedsel dat aan Kṛṣṇa geofferd wordt) eten, begaan we daarmee geen zonde. Dit wordt bevestigd in de Bhagavad-gītā (3.13):

yajña-śiṣṭāśinaḥ santo
mucyante sarva-kilbiṣaiḥ
bhuñjate te tv aghaṁ pāpā
ye pacanty ātma-kāraṇāt

«Los devotos del Señor se liberan de toda clase de pecados porque toman alimentos que se han ofrecido de antemano como sacrificio. Los demás, los que preparan los alimentos para el goce de sus propios sentidos, en verdad comen únicamente pecado».

‘De toegewijden van de Heer worden van allerlei soorten zonden bevrijd, omdat ze voedsel eten dat eerst geofferd is. Maar anderen die voedsel bereiden voor persoonlijke zinsbevrediging, eten beslist uitsluitend zonde.’

Padre Emmanuel: ¿No puede Kṛṣṇa dar permiso para comer animales?

Pater Emmanuel: Kan Kṛṣṇa geen toestemming geven om dieren te eten?

Śrīla Prabhupāda: Sí: en el reino animal. Pero el ser humano civilizado, el ser humano religioso, no debe matar y comer animales. Si ustedes dejan de matar animales y cantan el santo nombre de Cristo, todo será perfecto. No he venido a enseñarles, sino sólo a pedirles que, por favor, canten el nombre de Dios. La Biblia también exige esto de ustedes. Así que, por favor, cooperemos y cantemos, y si ustedes tienen algún prejuicio en contra del canto del nombre Kṛṣṇa, entonces canten «Cristos» o «Kṛṣṭa»; no hay diferencia. Śrī Caitanya dijo: nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktiḥ: «Diostiene millones y millones de nombres, y, debido a que no hay diferencia entre el nombre de Dios y Él mismo, cada uno de estos nombres tiene la misma potencia que Dios». Por lo tanto, incluso si aceptamos designaciones tales como «hindú», «cristiano» o «musulmán», si simplemente cantamos el nombre de Dios que se encuentra en nuestras propias Escrituras, alcanzaremos el plano espiritual. La vida humana tiene por objeto la autorrealización: aprender a amar a Dios. Ésa es la verdadera belleza del hombre. Bien sea que se lleve a cabo ese deber como hindú, cristiano o musulmán, no importa, pero ¡háganlo!

Śrīla Prabhupāda: Ja. In het dierenrijk. Maar de beschaafde mens, de religieuze mens, hoort geen dieren te doden en op te eten. Als u ophoudt dieren te doden en de heilige naam van Christus chant, zal alles volmaakt worden. Ik ben niet gekomen om u te onderrichten, maar alleen om u te verzoeken de naam van God te chanten. Ook de Bijbel vraagt dat van u. Laten we dus samenwerken en de namen van God chanten. En heeft u iets tegen de naam Kṛṣṇa, chant dan ‘Christos’ of ‘Kṛṣṭa’ — er is geen enkel verschil. Śrī Caitanya heeft gezegd: nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktiḥ — ‘God heeft miljoenen namen en omdat er tussen de namen van God en God Zelf geen verschil bestaat, bezit elke naam hetzelfde vermogen als God.’ Dus ook al duidt iemand zichzelf aan met de term ‘hindoe’, ‘christen’ of ‘moslim’, als hij de naam van God chant die hij in zijn eigen heilige teksten vindt, zal hij het spirituele niveau bereiken. Het mensenleven is bestemd voor zelfrealisatie — leren hoe we liefde voor God kunnen ontwikkelen. Daarin ligt de eigenlijke schoonheid van de mens. Of je nu als hindoe, christen of moslim deze plicht vervult doet er niet toe — als je er maar voor zorgt dat je het ook daadwerkelijk doet!

Padre Emmanuel: Estoy de acuerdo.

Pater Emmanuel: Daar ben ik het mee eens.

Śrīla Prabhupāda [señalando un rosario de meditación de ciento ocho cuentas]: Nosotros tenemos siempre este rosario, tal como usted tiene el suyo. Usted está rezando, pero ¿por qué no rezan también los demás cristianos? ¿Por qué habrían de pasar por alto esta oportunidad que tienen como seres humanos? Los perros y los gatos no pueden rezar, pero nosotros sí porque tenemos una lengua humana. Si rezamos los santos nombres de Dios, no podemos perder nada; por el contrario, ganamos enormemente. Mis discípulos rezan Hare Kṛṣṇa constantemente. También podrían ir al cine, o hacer tantas otras cosas, pero han abandonado todo. Ellos no comen ni pescado ni carne ni huevos, no se drogan, no beben, no fuman, no participan de juegos de azar, no especulan, y no tienen relaciones sexuales ilícitas. Pero sí rezan el santo nombre de Dios. Si usted desea cooperar con nosotros, entonces vaya a las iglesias y rece «Cristo», «Kṛṣṭa» o «Kṛṣṇa». ¿Qué objeción puede haber?

Śrīla Prabhupāda: (Wijzend op zijn snoer met 108 meditatiekralen) Wij dragen dit snoer altijd bij ons, zoals u uw rozenkrans heeft. Nu chant ú wel, maar waarom doen de andere christenen dat niet? Waarom laten ze deze kans, die ze als mens hebben, voorbijgaan? Katten en honden kunnen niet chanten, maar wij wel, omdat de menselijke tong er geschikt voor is. Als we de heilige namen van God chanten, verliezen we er niets bij. Integendeel, we zullen er zeer op vooruit gaan. Mijn discipelen oefenen zich voortdurend in het chanten van Hare Kṛṣṇa. Ze zouden ook naar de bioscoop kunnen gaan of andere dingen kunnen doen, maar dat hebben ze allemaal opgegeven. Ze eten geen vis, vlees of eieren, onthouden zich van opwekkende- en bedwelmende middelen, drinken niet, roken niet, gokken niet, speculeren niet en onderhouden ook geen vrije seksuele verhoudingen. Ze chanten de heilige namen van God. Als u met ons zou willen samenwerken, ga dan naar de kerk en chant ‘Christus’, ‘Kṛṣṭa’ of ‘Kṛṣṇa’. Welk bezwaar zou men hier tegen kunnen hebben?

Padre Emmanuel: No hay ninguna. Por mi parte, me encantaría unirme a ustedes.

Pater Emmanuel: Geen enkel. Persoonlijk zou ik graag met u meedoen.

Śrīla Prabhupāda: No, le estamos hablando a usted como representante de la iglesia cristiana. En vez de mantener las iglesias cerradas, ¿por qué no nos las dan a nosotros? Cantaríamos ahí el santo nombre de Dios las veinticuatro horas del día. En muchos lugares hemos comprado iglesias que estaban prácticamente cerradas, debido a que nadie las visitaba. En Londres, vi cientos de iglesias que estaban cerradas o que se estaban utilizando con propósitos mundanos. Nosotros compramos una iglesia de ésas en Los Ángeles. Nos la vendieron porque no iba nadie, pero si usted visita esa misma iglesia hoy en día, verá miles de personas. Cualquier persona inteligente puede entender lo que es Dios en cinco minutos; no requiere cinco horas.

Śrīla Prabhupāda: Ja, maar we spreken tot u als vertegenwoordiger van de christelijke kerk. Waarom geven ze ons de kerken niet, in plaats van ze gesloten te houden? We zouden er vierentwintig uur per dag de heilige naam van God chanten. In verschillende steden hebben we kerken gekocht die op het punt stonden gesloten te worden, omdat er niemand meer kwam. In Londen heb ik honderden kerken gezien die dicht waren of die voor een of ander werelds doel gebruikt werden. In Los Angeles hebben we zo’n kerk gekocht. Die werd ook verkocht omdat niemand er meer naartoe ging. Maar als u vandaag diezelfde kerk zou bezoeken, zou u zien dat er duizenden mensen samenkomen. Ieder mens met gezond verstand kan binnen vijf minuten te weten komen wie God is; daar is geen vijf uur voor nodig.

Padre Emmanuel: Ya entiendo.

Pater Emmanuel: Ik begrijp het.

Śrīla Prabhupāda: Pero la gente no. Su enfermedad es que no quieren entender.

Śrīla Prabhupāda: Maar de mensen begrijpen het niet. Hun ziekte is dat ze het niet willen begrijpen.

Visitante: Yo creo que entender a Dios no es una cuestión de inteligencia, sino una cuestión de humildad.

Bezoeker: Volgens mij is het begrijpen van God geen kwestie van intelligentie, maar van nederigheid.

Śrīla Prabhupāda: Humildad significa inteligencia. El humilde y el manso poseen el reino de Dios. Eso se afirma en la Biblia, ¿no es así? Pero la filosofía de los sinvergüenzas es que todo el mundo es Dios, y hoy en día esa idea se ha vuelto popular. Así que, nadie es humilde y manso. Si todo el mundo se cree Dios, ¿por qué habría de ser humilde y manso? Por lo tanto, yo enseño a mis discípulos cómo volverse humildes y mansos. Ellos siempre ofrecen respetuosas reverencias en el templo y al maestro espiritual, y de esa manera avanzan. Las cualidades de humildad y mansedumbre conducen muy rápidamente a la comprensión espiritual. En las Escrituras védicas se dice: «A aquellos que tienen fe firme en Dios y en el maestro espiritual, que es Su representante, se les revela el significado de las Escrituras védicas».

Śrīla Prabhupāda: Nederigheid betekent intelligentie. De nederigen en zachtmoedigen bezitten het koninkrijk van God. Staat dat niet in de Bijbel? Maar ellendige dwazen huldigen de filosofie dat iedereen God is. Dat is tegenwoordig een heel populair idee. Daarom is niemand meer nederig en zachtmoedig. Als iemand denkt dat hij God is, waarom zou hij dan nederig en zachtmoedig moeten zijn? Daarom leer ik mijn discipelen nederig en zachtmoedig te worden. Ze brengen altijd hun eerbetuigingen in de tempel en aan de spiritueel leraar, en op die manier maken ze vooruitgang. Deze eigenschappen — nederigheid en zachtmoedigheid — leiden heel snel tot spirituele bewustwording. In de heilige Vedische teksten staat: ‘Aan hen die een vast vertrouwen hebben in God en in de spiritueel leraar die Hem vertegenwoordigt, wordt de betekenis van de heilige teksten geopenbaard.’

Padre Emmanuel: Pero, ¿no debería ofrecerse esta humildad a todos los demás también?

Pater Emmanuel: Maar moeten we niet nederig zijn tegenover iedereen?

Śrīla Prabhupāda: Sí, pero hay dos clases de respeto: el especial y el común. Śrī Kṛṣṇa Caitanya enseñó que no debemos esperar honor para nosotros mismos, pero debemos siempre respetar a todos los demás, aunque sean irrespetuosos con nosotros. Pero a Dios y a Su devoto puro debe ofrecérseles un respeto especial.

Śrīla Prabhupāda: Ja, maar er bestaan twee soorten eerbied: speciale en normale. Śrī Kṛṣṇa Caitanya heeft ons geleerd dat we geen eer voor onszelf moeten verwachten, maar altijd alle eer aan de ander moeten geven, zelfs als die ons oneerbiedig behandelt. Maar we zijn speciale eerbied verschuldigd aan God en Zijn zuivere toegewijde.

Padre Emmanuel: Sí, estoy de acuerdo.

Pater Emmanuel: Ja, daar ben ik het mee eens.

Śrīla Prabhupāda: Yo creo que los sacerdotes cristianos deben cooperar con el movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa. Deben cantar el nombre de Cristo o Cristos, y no deben permitir más que continúe la matanza de animales. Este programa sigue las enseñanzas de la Biblia; yo no inventé esa filosofía. Por favor, actúen de acuerdo con ello y verán cómo la situación del mundo cambiará.

Śrīla Prabhupāda: Ik ben van mening dat de christelijke priesters met de Internationale Gemeenschap voor Krishna-bewustzijn moeten samenwerken. Ze moeten de naam van Christus of Christos chanten en niet meer toestaan dat er dieren gedood worden. Dit is volkomen in overeenstemming met de Bijbel. Het is niet iets wat ik zelf heb bedacht. Doe dit alstublieft en u zult zien hoe de wereldsituatie zal veranderen.

Padre Emmanuel: Le estoy muy agradecido.

Pater Emmanuel: Ik dank u zeer.

Śrīla Prabhupāda: Hare Kṛṣṇa.

Cristo, los cristianos, y Kṛṣṇa

Jezus Christus was een guru

El líder espiritual del movimiento Hare Kṛṣṇa reconoce aquí a Jesucristo como «hijo de Dios, como representante de Dios... nuestro guru... nuestro maestro espiritual». Sin embargo, tiene unas palabras duras para aquellos que actualmente declaran ser seguidores de Cristo...

De stichter-Ācārya van de Internationale Gemeenschap voor Krishna-bewustzijn erkent Heer Jezus Christus als 'de zoon van God, de vertegenwoordiger van God... onze spiritueel leraar’, maar hij heeft scherpe woorden voor degenen die tegenwoordig beweren volgelingen van Christus te zijn...

El Śrīmad-Bhāgavatam declara que cualquier predicador genuino de la conciencia de Dios debe tener las cualidades de titikṣā (tolerancia) y karuṇā (compasión). En la personalidad del Señor Jesucristo encontramos ambas cualidades. Él fue tan tolerante que, incluso mientras estaba siendo crucificado, no condenó a nadie. Y fue tan compasivo, que oró a Dios pidiéndole que perdonara a las mismas personas que estaban tratando de matarlo. (Desde luego, ellos no podían verdaderamente matarlo. Pero estaban pensando que él podía ser muerto, así que estaban cometiendo una gran ofensa.) Mientras Cristo estaba siendo crucificado, oró: «Padre, perdónalos. No saben lo que hacen».

Volgens het Śrīmad-Bhāgavatam moet elke bonafide prediker van het godsbewustzijn titikṣā (verdraagzaamheid) en karuṇā (mededogen) bezitten. Bij Jezus Christus treffen we beide aan. Hij was zo verdraagzaam dat hij niemand veroordeelde, zelfs niet toen hij gekruisigd werd. Hij was zo vol mededogen, dat hij God juist bad om degenen die hem wilden doden te vergeven. (Ze konden hem natuurlijk niet werkelijk doden. Dat dachten ze alleen maar, en daarmee begingen ze een grote overtreding.) Terwijl Christus gekruisigd werd, bad hij: ‘Vader, vergeef ze. Ze weten niet wat ze doen.’

Un predicador de la conciencia de Dios es amigo de todos los seres vivientes. Jesucristo dio ejemplo de esto al enseñar: «No matarás». Pero a los cristianos les gusta malinterpretar esa instrucción. Ellos creen que los animales no tienen alma, y, por lo tanto, creen que pueden matar libremente billones de animales inocentes en los mataderos. Así pues, aunque hay muchas personas que pretenden ser cristianas, sería muy difícil encontrar a una que siga estrictamente las instrucciones de Jesucristo.

Een prediker van het godsbewustzijn is een vriend voor alle levende wezens. Het leven van Jezus Christus is hiervan een goed voorbeeld. In de Bijbel staat het gebod: ‘Gij zult niet doden.’ Maar de christenen willen deze instructie op een verkeerde manier uitleggen. Ze denken dat dieren geen ziel hebben en dat ze daarom ongehinderd miljarden onschuldige wezens in slachthuizen kunnen afmaken. Hoewel veel mensen beweren christen te zijn, is het toch bijzonder moeilijk om er een te vinden die zich werkelijk aan de instructies van Jezus Christus houdt.

Un vaiṣṇava se siente infeliz al ver el sufrimiento de otras personas. Por lo tanto, Jesucristo accedió a ser crucificado: para liberar a los demás de su sufrimiento. Pero sus seguidores son tan infieles que han decidido: «Sigamos cometiendo pecados, y que Cristo sufra por nosotros». Ellos aman a Cristo tanto, que piensan: «Mi querido Cristo, somos muy débiles. No podemos dejar nuestras actividades pecaminosas. Así que, por favor, sufre por nosotros».

Een vaiṣṇava is ongelukkig wanneer hij het leed van anderen ziet. Daarom stond Jezus Christus toe dat ze hem kruisigden — om het leed van anderen weg te nemen. Maar zijn volgelingen zijn zo onoprecht dat ze besloten hebben: ‘Laat Christus maar voor ons lijden, wij gaan gewoon door met zondigen.’ Ze houden zo veel van Christus, dat ze zo redeneren: ‘Beste Christus, wij zijn heel zwak. We kunnen onze zondige activiteiten niet opgeven. Lijdt u dus alstublieft voor ons.’

Jesucristo enseñó: «No matarás». Pero sus seguidores han decidido ahora: «Matemos de todas maneras», y abren grandes, modernos, y científicos mataderos. «Si hay algún pecado, Cristo sufrirá por nosotros.» Ésa es una conclusión de lo más abominable.

Jezus Christus onderwees: ‘Gij zult niet doden.’ Maar zijn volgelingen hebben besloten dat toch te doen. Daarom hebben ze grote, moderne, wetenschappelijk opgezette slachthuizen gebouwd. ‘En mocht het zondig zijn, dan zal Christus wel voor ons lijden.’ Dat is een bijzonder weerzinwekkende conclusie.

Cristo puede sufrir por los pecados anteriores de sus devotos. Pero, en primer lugar, ellos tienen que estar cuerdos: «Por qué voy a hacer que Jesucristo sufra por mis pecados? Detendré mis actividades pecaminosas».

Christus kan het leed dat het gevolg is van de vroegere zonden van zijn toegewijden op zich nemen, maar eerst moeten ze gezond van geest worden en zich afvragen: ‘Waarom zou ik Jezus Christus voor mijn zonden laten lijden? Het is beter om met mijn zondige activiteiten te stoppen.’

Supóngase que un hombre - el hijo favorito de su padre - comete un asesinato. Y supóngase que piensa: «Si se presenta algún castigo, mi padre puede sufrir por mí». ¿Lo permitirá la ley? Cuando el asesino es arrestado y dice: «No, no. Libérenme a mí y arresten a mi padre; yo soy su hijo mimado», ¿accederán los oficiales de la policía al pedido de ese necio? Él cometió el asesinato, pero, ¡piensa que su padre debe sufrir el castigo! ¿Es ésa una proposición cuerda? «No. Usted ha cometido el asesinato; usted debe ser ahorcado.» En forma similar, cuando alguien comete actividades pecaminosas, debe sufrir él, no Jesucristo. Ésa es la ley de Dios.

Stel dat iemand — de lievelingszoon van zijn vader — een moord pleegt. En stel dat hij denkt: ‘Als dit straf tot gevolg heeft, laat mijn vader die dan maar ondergaan.’ Zal de wet dit toestaan? Stel dat de moordenaar wordt opgepakt en zegt: ‘Nee, nee, u kunt mij laten gaan, neem mijn vader maar mee: ik ben zijn lievelingszoon.’ Zullen de politieagenten luisteren naar het verzoek van zo’n dwaas? Hij heeft die moord gepleegd, maar vindt dat zijn vader de straf moet ondergaan! Is dat een gezonde redenering? ‘Nee. Jij hebt die moord begaan, dus jij moet de strop krijgen.’ Op dezelfde manier moet iemand die zondigt er zelf voor lijden — niet Jezus Christus. Dat is Gods wet.

¡Jesucristo fue una personalidad tan grande!, el hijo de Dios, el representante de Dios. Él no era culpable de nada. Aun así, fue crucificado. Él quería distribuir conciencia de Dios, pero a cambio lo crucificaron; fueron así de desagradecidos. Ellos no pudieron apreciar su prédica. Pero nosotros lo apreciamos, y le damos pleno honor como representante de Dios.

Jezus Christus was een bijzonder verheven persoonlijkheid — de zoon van God, de vertegenwoordiger van God. Hij had geen gebreken. Toch werd hij gekruisigd. Hij wilde het godsbewustzijn verkondigen, maar het enige wat hij ervoor terugkreeg was dat hij gekruisigd werd — zó ondankbaar waren ze. Ze konden zijn predikwerk niet waarderen. Maar wij waarderen hem wel en betuigen hem alle eer die hem als vertegenwoordiger van God toekomt.

Por supuesto que el mensaje que Cristo predicó estaba ajustado a su tiempo, lugar y país particulares, y era justamente el adecuado para un grupo particular de personas. Pero, desde luego, él es el representante de Dios. Por lo tanto, nosotros adoramos al Señor Jesucristo y le ofrecemos reverencias.

De boodschap die Christus predikte, was natuurlijk volledig aangepast aan de tijd, plaats en omstandigheden waarin hij verscheen en speciaal gericht op een bepaalde groep mensen. Niettemin moet hij beslist worden beschouwd als de vertegenwoordiger van God. Daarom aanbidden we Jezus Christus en brengen we hem onze eerbetuigingen.

Una vez, en Melbourne, un grupo de ministros cristianos vino a visitarme. Me preguntaron: «¿Qué idea tiene usted de Jesucristo?». Yo les dije: «Él es nuestro guru. Él está predicando conciencia de Dios, así que es nuestro maestro espiritual». Los ministros apreciaron mucho esto.

In Melbourne kwam er eens een groep dominees bij me op bezoek. Ze vroegen me: ‘Wat vindt u van Jezus Christus?’ Ik antwoordde: ‘Hij is onze guru. Hij predikte godsbewustzijn. Daarom beschouwen we hem als onze spiritueel leraar.’ De dominees konden dat bijzonder waarderen.

En verdad, todo aquel que está predicando las glorias de Dios debe ser aceptado como guru. Jesucristo es una de esas grandes personalidades. No debemos pensar en él como si fuera un ser humano común. Las Escrituras dicen que todo aquel que considera al maestro espiritual un hombre común tiene una mentalidad infernal. Si Jesucristo hubiera sido un hombre común, entonces no habría podido distribuir conciencia de Dios.

In feite moet iedereen die de heerlijkheid van God verkondigt als guru aanvaard worden. Jezus Christus was zo’n grote persoonlijkheid. We mogen hem niet als een gewoon mens beschouwen. De heilige teksten zeggen dat iemand die de spiritueel leraar voor een gewoon mens aanziet, een helse mentaliteit heeft. Als Jezus Christus een gewoon mens was geweest, dan zou hij het godsbewustzijn niet hebben kunnen verspreiden.

No matarás

‘Gij zult niet doden’ of ‘Gij zult niet moorden’?

Julio de 1973. Cerca de París, en un retiro monástico, Śrīla Prabhupāda conversa con el cardenal Jean Daniélou: «...La Biblia no dice únicamente: “No mates al ser humano”. Dice en general: “No matarás”,... ¿por qué interpreta usted esto a su propia conveniencia?».

In juli 1973, in een klooster in de buurt van Parijs, sprak Śrīla Prabhupāda met Kardinaal Jean Danielou: ‘...in de Bijbel staat niet: “Dood geen mensen.” Er staat: “Gij zult niet doden”... Waarom interpreteert u dit op een manier die u goed uitkomt?’

Śrīla Prabhupāda: Jesucristo dijo: «No matarás». Así que ¿por qué los cristianos matan animales?

Śrīla Prabhupāda: Jezus Christus zei: ‘Gij zult niet doden.’ Waarom doden de christenen dan dieren?

Cardenal Daniélou: Desde luego que en el cristianismo está prohibido matar, pero nosotros creemos que existe una diferencia entre la vida de un ser humano y la vida de los animales. La vida de un ser humano es sagrada debido a que el hombre está hecho a imagen de Dios; por lo tanto, está prohibido matar a un ser humano.

Kardinaal Danielou: Het is in het christendom zeker verboden te doden, maar wij geloven dat er een verschil bestaat tussen het en mensenleven het dierenleven. Het leven van de mens is heilig, omdat het geschapen is naar het evenbeeld van God; daarom is het verboden een mens te doden.

Śrīla Prabhupāda: Pero la Biblia no dice únicamente: «No mates al ser humano». Dice, en general: «No matarás».

Śrīla Prabhupāda: Maar in de Bijbel staat niet: ‘Dood geen mensen.’ Er staat in het algemeen: ‘Gij zult niet doden.’

Cardenal Daniélou: Nosotros creemos que sólo la vida humana es sagrada.

Kardinaal Danielou: Wij geloven dat alleen het menselijke leven heilig is.

Śrīla Prabhupāda: Ésa es una interpretación suya. El mandamiento dice: «No matarás».

Śrīla Prabhupāda: Dat is uw interpretatie. Het gebod is: ‘Gij zult niet doden.’

Cardenal Daniélou: Es necesario que el hombre mate a los animales para tener qué comer.

Kardinaal Danielou: Het doden van dieren is noodzakelijk voor de mens om te kunnen eten.

Śrīla Prabhupāda: No. El hombre puede comer granos, verduras, frutas y leche.

Śrīla Prabhupāda: Nee. De mens kan zich voeden met granen, groenten, vruchten en melk.

Cardenal Daniélou: ¿Ninguna carne?

Kardinaal Danielou: Niet met vlees?

Śrīla Prabhupāda: No. Los seres humanos deben comer alimentos vegetarianos. El tigre no viene a comerse sus frutas. La carne animal es el alimento que él tiene prescrito. Pero la comida del hombre consiste en verduras, frutas, granos y productos lácteos. Así que, ¿cómo puede decir que matar animales no es pecado?

Śrīla Prabhupāda: Nee. Menselijke wezens horen vegetarisch voedsel te eten. De tijger komt niet om uw vruchten op te eten. Zijn voorgeschreven voedsel is vlees. Maar het voedsel van de mens bestaat uit groenten, vruchten, granen en melkproducten. Hoe kunt u dus zeggen dat het doden van dieren geen zonde is?

Cardenal Daniélou: Nosotros creemos que es cuestión de la motivación. Si la matanza de un animal se hace para dar comida al hambriento, entonces está justificada.

Kardinaal Danielou: Wij geloven dat het een kwestie van motivatie is. Als een dier gedood wordt om de hongerigen te voeden, is het gerechtvaardigd.

Śrīla Prabhupāda: Pero piense en la vaca: bebemos su leche; por lo tanto, es nuestra madre, ¿está usted de acuerdo?

Śrīla Prabhupāda: Maar neem de koe: we drinken haar melk; daarom is ze onze moeder. Bent u het daarmee eens?

Cardenal Daniélou: Sí, por supuesto.

Kardinaal Danielou: Ja, zeker.

Śrīla Prabhupāda: Así que, si la vaca es su madre, ¿cómo puede usted respaldar que la maten? Usted toma leche de ella, y, cuando está vieja y no puede darle leche, le corta el cuello. ¿Es ésa una proposición muy humana? En la India se aconseja a aquellos que comen carne que maten animales inferiores, como las cabras, los cerdos, o incluso el búfalo. Pero la matanza de la vaca es el pecado más grande de todos. Al predicar conciencia de Kṛṣṇa, pedimos a la gente que no coma ninguna clase de carne, y mis discípulos siguen estrictamente este principio. Pero si, bajo ciertas circunstancias, otras personas se ven obligadas a comer carne, entonces deben comer la carne de algún animal inferior. No mate vacas. Es el pecado más grande de todos. Y mientras un hombre sea pecador, no puede entender a Dios. La principal misión del ser humano consiste en entender a Dios y amarlo. Pero si permanecemos como pecadores, nunca seremos capaces de entender a Dios, ¡qué decir de amarlo!

Śrīla Prabhupāda: Als de koe uw moeder is, hoe kunt u het dan aanmoedigen dat ze gedood wordt? U neemt haar melk en wanneer ze oud is en u geen melk meer kan geven, snijdt u haar keel door. Is dat een menswaardig voorstel? In India worden vleeseters geadviseerd lagere dieren zoals geiten, varkens of zelfs buffels te doden. Maar het doden van koeien is de grootste zonde. Als onderdeel van het prediken van het Kṛṣṇa-bewustzijn vragen we mensen geen enkele soort vlees te eten en mijn discipelen volgen dat principe strikt. Maar als anderen, onder bepaalde omstandigheden, genoodzaakt zijn vlees te eten, moeten ze het vlees eten van een lager dier. Dood geen koeien. Dat is de grootste zonde. Zolang een mens zondig is, kan hij God niet begrijpen. De belangrijkste taak van de mens is God te begrijpen en lief te hebben. Maar als u zondig blijft, zult u nooit in staat zijn God te begrijpen, laat staan Hem lief te hebben.

Cardenal Daniélou: Yo creo que quizás ése no es un punto esencial. Lo importante es amar a Dios. Los mandamientos prácticos puede que varíen de una religión a otra.

Kardinaal Danielou: Ik denk dat dit misschien geen essentieel punt is. Wat belangrijk is, is dat we van God houden. De praktische geboden kunnen verschillen van religie tot religie.

Śrīla Prabhupāda: Así pues, en la Biblia, el mandamiento práctico de Dios es que usted no debe matar; por lo tanto, la matanza de vacas es un pecado para usted.

Śrīla Prabhupāda: In de Bijbel staat het praktische gebod van God dat je niet mag doden; daarom is het doden van koeien voor u een zonde.

Cardenal Daniélou: Dios dice a los hindúes que matar no es bueno, y dice a los judíos que...

Kardinaal Danielou: God zegt tegen de Indiërs dat doden niet goed is en tegen de joden zegt Hij...

Śrīla Prabhupāda: No, no. Jesucristo enseñó: «No matarás». ¿Por qué interpreta usted esto a su propia conveniencia?

Śrīla Prabhupāda: Nee, nee. Jezus Christus onderwees: ‘Gij zult niet doden.’ Waarom interpreteert u dit op een manier die u goed uitkomt?

Cardenal Daniélou: Pero Jesús permitió el sacrificio del cordero pascual.

Kardinaal Danielou: Maar Jezus stond het offer van het paaslam toe.

Śrīla Prabhupāda: Pero él nunca mantuvo un matadero.

Śrīla Prabhupāda: Maar hij onderhield nooit een slachthuis.

Cardenal Daniélou: [Se ríe.] No, pero sí comió carne.

Kardinaal Danielou: (Lacht) Nee, maar hij at wel vlees.

Śrīla Prabhupāda: Cuando no hay más comida, alguien puede comer carne para no morirse de hambre. Eso es otra cosa. Pero es de lo más pecaminoso mantener mataderos regularmente sólo para satisfacer su lengua. En verdad, ni siquiera tendrán una sociedad humana hasta que se detenga esta cruel práctica de mantener mataderos. Y, si bien la matanza animal puede que a veces sea necesaria para la supervivencia, al menos el animal madre, la vaca, no debe ser matado. Eso es simplemente decencia humana. En el movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa es una práctica nuestra no permitir la matanza de ningún animal. Kṛṣṇa dice: patraṁ puṣpaṁ phalaṁ toyaṁ yo me bhaktyā prayacchati: «Deben ofrecérseme verduras,frutas, leche y granos con devoción» (Bg. 9.26).Nosotros comemos sólo los remanentes de la comida de Kṛṣṇa (prasādam). Los árboles nos ofrecen muchas variedades de frutas, pero los árboles no son matados. Por supuesto, una entidad viviente es comida de otra entidad viviente, pero eso no significa que usted puede matar a su madre para comérsela. Las vacas son inocentes; ellas nos dan leche. Usted toma su leche, y luego las mata en el matadero. Eso es pecaminoso.

Śrīla Prabhupāda: Als er geen ander voedsel is, mag je vlees eten om te voorkomen dat je verhongert. Dat is iets anders. Maar het is uiterst zondig slachthuizen te onderhouden, enkel en alleen om je tong tevreden te stellen. Behalve wanneer deze wrede slachthuizen gesloten worden, kan er geen sprake zijn van een menselijke samenleving. Ook al kan het doden van dieren soms noodzakelijk zijn om te overleven, dan nog moet op zijn minst het dier dat onze moeder is, de koe, niet gedood worden. Dat is gewoon menselijk fatsoen. In de Internationale Gemeenschap voor Krishna-bewustzijn staan we niet toe dat welk dier dan ook gedood wordt. Kṛṣṇa zegt: patraṁ puṣpaṁ phalaṁ toyaṁ yo me bhaktyā prayacchati — ‘Men moet Mij groenten, vruchten, melk en granen met devotie offeren.’ (Bhagavad-gītā 9.26) Wij nemen alleen de restanten van wat Kṛṣṇa gegeten heeft (prasāda). De bomen geven ons vele soorten vruchten, maar de bomen worden niet gedood. Natuurlijk is het ene levende wezen voedsel voor een ander levend wezen, maar dat betekent niet dat u voor uw voedsel uw moeder kunt doden. Koeien zijn onschuldig; ze geven ons melk. U neemt hun melk en doodt ze vervolgens in het slachthuis. Dat is zondig.

Discípulo: Śrīla Prabhupāda, el cristianismo sanciona comer carne basándose en la idea de que las especies inferiores de vida no tienen un alma como la del ser humano.

Leerling: Śrīla Prabhupāda, de goedkeuring van het christendom voor het eten van vlees is gebaseerd op de zienswijze dat in tegenstelling tot de mens lagere levensvormen geen ziel hebben.

Śrīla Prabhupāda: Eso es una necedad. Primero que todo, tenemos que entender la prueba de la presencia del alma dentro del cuerpo. Luego podremos ver si el ser humano tiene un alma y la vaca no. ¿Cuáles son las características diferentes entre la vaca y el hombre? Si encontramos una diferencia en las características, entonces podremos decir que en el animal no hay alma. Pero si vemos que el animal y el ser humano tienen las mismas características, entonces ¿cómo puede usted decir que el animal no tiene alma? Los signos generales son: el animal come, el ser humano come; el animal duerme, el ser humano duerme; el animal se aparea, el ser humano se aparea; el animal se defiende, y el ser humano se defiende. ¿Cuál es la diferencia?

Śrīla Prabhupāda: Dat is dwaasheid. Ten eerste moeten we het bewijs van de aanwezigheid van de ziel in het lichaam begrijpen. Dan kunnen we zien of een mens een ziel heeft en de koe niet. Wat zijn de verschillende kenmerken van de koe en de mens? Als we verschillen in kenmerken kunnen vinden, kunnen we zeggen dat er in een dier geen ziel aanwezig is. Maar als we zien dat het dier en de mens dezelfde kenmerken hebben, hoe kunnen we dan zeggen dat het dier geen ziel heeft? De algemene kenmerken zijn dat een dier eet, wij eten; het dier slaapt, wij slapen; het dier paart, wij paren; het dier verdedigt zich, wij verdedigen ons. Wat is het verschil?

Cardenal Daniélou: Nosotros admitimos que en el animal puede que exista el mismo tipo de existencia biológica que en el hombre, pero no hay alma. Nosotros creemos que el alma es un alma humana.

Kardinaal Danielou: We geven toe dat er in het dier hetzelfde soort biologische bestaan aanwezig is als in de mens, maar er is geen ziel aanwezig. Wij geloven dat de ziel een menselijke ziel is.

Śrīla Prabhupāda: Nuestra Bhagavad-gītā dice: sarva-yoniṣu. «En todas las especies de vida existe el alma». El cuerpo es como un traje. Usted tiene ropa negra; yo estoy vestido con ropa azafrán. Pero dentro de la vestimenta usted es un ser humano, y yo también soy un ser humano. De igual manera, los cuerpos de las diferentes especies son como diferentes tipos de vestimenta. Existen 8.400.000 especies, o vestimentas, pero dentro de cada una de ellas hay un alma espiritual, una parte integral de Dios. Supóngase que un hombre tiene dos hijos, uno más capacitado que el otro. El primero puede que sea un juez de la corte suprema, y el otro puede que sea un obrero común, pero el padre los acepta a ambos como hijos suyos. Él no hace diferencias diciendo que el hijo que es juez es muy importante y el hijo obrero no es importante. Y si el hijo juez dice: «Mi querido padre, tu otro hijo es inútil; déjame cortarlo en pedazos y comérmelo», ¿accederá el padre a eso?

Śrīla Prabhupāda: In onze Bhagavad-gītā staat sarva-yoniṣu: ‘De ziel bevindt zich in alle levensvormen.’ Het lichaam is net als kledij. U heeft zwarte kleren aan en ik draag saffraankleurige kleren, maar in die kleren bent u een menselijk wezen en ben ik een menselijk wezen. Op dezelfde manier zijn de lichamen van de verschillende levenssoorten als verschillende soorten kleren. Er zijn 8 400 000 levenssoorten of kledingsoorten, maar binnen elk van hen bevindt zich een ziel, een integrerend deeltje van God.

Stelt u zich eens voor dat een man twee zonen heeft die niet even verdienstelijk zijn. De een is rechter aan het hooggerechtshof en de ander een doodgewone kantoorbeambte. Maar de vader ziet beide als zijn zoon. Hij maakt niet het onderscheid dat de zoon die rechter is, belangrijk is en de zoon die kantoorbeambte is, onbelangrijk. Stel dat de zoon die rechter is, zegt: ‘Beste vader, uw andere zoon is waardeloos; laat me hem aan stukken snijden en opeten.’ Zal de vader dat toestaan?

Cardenal Daniélou: Desde luego que no, pero la idea de que toda vida es parte de la vida de Dios nos resulta difícil de admitir. Hay una gran diferencia entre la vida humana y la vida animal.

Kardinaal Danielou: Zeker niet, maar het is voor ons moeilijk toe te geven aan de idee dat al het leven een deel van Gods leven is. Er is een groot verschil tussen het leven van mensen en het leven van dieren.

Śrīla Prabhupāda: Esa diferencia se debe al desarrollo de la conciencia. En el cuerpo humano hay una conciencia desarrollada. Hasta un árbol tiene alma, pero la conciencia del árbol no está muy desarrollada. Si usted corta un árbol, éste no se resiste. En verdad, sí se resiste, pero sólo en un grado muy pequeño. Hay un científico de nombre Jagadish Chandra Bose que ha hecho una máquina que muestra que los árboles y las plantas son capaces de sentir dolor cuando son cortados. Y podemos ver directamente que cuando alguien va a matar a un animal, éste se resiste, grita, hace un sonido horrible. Así que es cuestión del desarrollo de la conciencia. Pero el alma se encuentra presente dentro de todos los seres vivientes.

Śrīla Prabhupāda: Het verschil is het gevolg van de ontwikkeling van bewustzijn. In een menselijk lichaam is ontwikkeld bewustzijn aanwezig. Zelfs een boom heeft een ziel, maar het bewustzijn van een boom is niet erg ontwikkeld. Als je een boom omzaagt, zal hij zich niet verzetten. Eigenlijk verzet hij zich wel, maar alleen in geringe mate. Er was een wetenschapper, Jagadish Chandra Bose, die een machine gemaakt heeft die kan aantonen dat bomen en planten in staat zijn pijn te voelen wanneer ze ingesneden worden. Daarnaast kunnen we direct zien dat als iemand een dier doodt, het zich verzet, het jammert, het een afschuwelijk geluid maakt. Het is dus een kwestie van ontwikkeling van bewustzijn. Maar de ziel is aanwezig in alle levende wezens.

Cardenal Daniélou: Pero, metafísicamente, la vida de un hombre es sagrada. Los seres humanos piensan en un plano más elevado que los animales.

Kardinaal Danielou: Maar metafysisch gesproken is het leven van de mens heilig. Mensen denken op een hoger niveau dan dieren.

Śrīla Prabhupāda: ¿Cuál es ese plano más elevado? El animal come para mantener su cuerpo, y usted también come con objeto de mantener su cuerpo. La vaca come pasto en el campo, y el ser humano come carne de un inmenso matadero lleno de máquinas modernas. Pero el solo hecho de que usted tiene grandes máquinas y una escena horripilante, mientras que el animal simplemente come pasto, no significa que usted es tan adelantado que sólo dentro de su cuerpo hay un alma, y que no hay alma dentro del cuerpo del animal. Eso es ilógico. Podemos ver que las características básicas son las mismas en el animal y en el ser humano.

Śrīla Prabhupāda: Wat is dat hogere niveau? Het dier eet om zijn lichaam in stand te houden en ook u eet om uw lichaam in stand te houden. De koe eet gras in de wei en de mens eet vlees uit een gigantisch slachthuis vol moderne machines. Maar dat u grote machines heeft en gruwelijke taferelen, terwijl het dier eenvoudig gras eet, betekent niet dat u zo gevorderd bent dat alleen in úw lichaam een ziel aanwezig is en dat er in het lichaam van het dier geen ziel aanwezig is. Dat is onlogisch. We kunnen zien dat de algemene kenmerken in het dier en in de mens overeenkomen.

Cardenal Daniélou: Pero sólo en los seres humanos encontramos una busca metafísica en pos del significado de la vida.

Kardinaal Danielou: Maar alleen in de mens treffen we een metafysische zoektocht naar de betekenis van het leven aan.

Śrīla Prabhupāda: Sí. Así que metafísicamente indague por qué usted cree que no hay alma en el animal, eso es metafísica. Si usted está pensando metafísicamente, eso está muy bien. Pero si usted está pensando como un animal, entonces ¿de qué sirve su estudio metafísico? «Metafísico» significa «por encima de lo físico», o, en otras palabras, «espiritual». En la Bhagavad-gītā, Kṛṣṇa dice sarva-yoniṣu kaunteya: «En cada ser viviente hay un alma espiritual». Eso es entendimiento metafísico. Ahora bien, o usted acepta las enseñanzas de Kṛṣṇa como metafísicas, o usted tendrá que tomar por metafísica la opinión de un necio de tercera categoría. ¿Cuál acepta usted?

Śrīla Prabhupāda: Ja. Zoek dus metafysisch uit waarom u gelooft dat er in het dier geen ziel aanwezig is — dat is metafysica. Als u metafysisch denkt dan is dat prima. Maar als u als een dier denkt, wat heeft uw metafysische studie dan voor zin? Metafysisch betekent ‘boven het fysieke’ of met andere woorden: ‘spiritueel’.

In de Bhagavad-gītā zegt Kṛṣṇa: sarva-yoniṣu kaunteya — ‘In elk levend wezen is er een ziel aanwezig.’ Dat is metafysisch inzicht. Of u aanvaardt de leer van Kṛṣṇa als metafysisch, of u aanvaardt de mening van een derderangs dwaas als metafysisch. Welke aanvaardt u?

Cardenal Daniélou: Pero, ¿por qué Dios crea a unos animales que comen a otros animales? Pareciera ser que hay un error en la creación.

Kardinaal Danielou: Maar waarom schept God sommige dieren die andere dieren eten? Het lijkt erop dat er iets fout is met de schepping.

Śrīla Prabhupāda: No es un error. Dios es muy bondadoso. Si usted quiere comer animales, entonces Él le dará plena facilidad para ello. Dios le dará el cuerpo de un tigre en su siguiente vida, de manera que pueda usted comer carne muy libremente. «¿Por qué estás manteniendo mataderos? Te daré colmillos y garras. Ahora ¡come!». Así que a los que comen carne les espera semejante castigo. Las personas que comen animales se vuelven tigres, lobos, gatos y perros en su siguiente vida, para tener mayor facilidad.

Śrīla Prabhupāda: Het is geen fout. God is heel genadig. Als u dieren wilt eten, geeft Hij u daar alle faciliteiten voor. God zal u in uw volgende leven het lichaam van een tijger geven, zodat u onbeperkt vlees kunt eten. ‘Waarom onderhoud je slachthuizen? Ik geef je snijtanden en klauwen. Eet.’ De vleeseters staat zo’n bestraffing te wachten. Om betere faciliteiten te krijgen, worden diereneters in hun volgend leven tijgers, wolven, katten en honden.