Skip to main content

Capítulo 38

38. KAPITOLA

La llegada de Akrūra a Vṛndāvana

Akrúrův příjezd do Vrindávanu

Nārada Muni no mencionó la matanza de Vyomāsura a manos de Kṛṣṇa, lo cual significa que fue matado el mismo día que el demonio Keśī. La matanza del demonio Keśī ocurrió temprano por la mañana, y después de eso los muchachos fueron a cuidar las vacas en la colina Govardhana, y allí fue donde Vyomāsura murió. Los dos demonios fueron matados por la mañana. Kaṁsa le pidió a Akrūra que llegara a Vṛndāvana al anochecer. La mañana siguiente, después de recibir las instrucciones de Kaṁsa, Akrūra partió hacia Vṛndāvana en su cuadriga. Debido a que Akrūra era un gran devoto del Señor, mientras iba a Vṛndāvana empezó a alabar al Señor. Los devotos siempre están absortos en pensamientos acerca de Kṛṣṇa, y Akrūra pensaba constantemente en los ojos de loto del Señor Kṛṣṇa.

Nárada Muni se nezmínil o tom, jak Krišna zabije Vjómásuru, což znamená, že Vjómásura byl zabit stejný den jako démon Kéší. Démon Kéší zahynul časně ráno a hoši pak odešli pást krávy na kopec Góvardhan, kde Krišna zabil Vjómásuru. Oba démoni zemřeli ráno. Kansa požádal Akrúru, aby do večera dojel do Vrindávanu. Na jeho pokyn se Akrúra vydal příštího rána v kočáře na cestu. Jelikož Akrúra byl velký oddaný Pána, cestou do Vrindávanu se začal k Pánu modlit. Oddaní jsou vždy pohroužení v myšlenkách na Krišnu a Akrúra neustále myslel na Krišnovy lotosové oči.

Él no sabía qué tipo de actividades piadosas debía haber realizado para haber obtenido la oportunidad de ir a ver al Señor Kṛṣṇa. Akrūra pensó que si Kṛṣṇa lo deseaba, él podría verlo. Akrūra se consideraba muy afortunado porque iba a ver a Kṛṣṇa, a quien los grandes yogīs místicos desean ver. Él confiaba en que ese día concluirían todas las reacciones pecaminosas de su vida pasada, y su afortunada forma humana de vida alcanzaría el éxito. Akrūra también consideró que Kaṁsa lo estaba favoreciendo mucho, pues lo había enviado para que llevara consigo, de regreso, a Kṛṣṇa y a Balarāma, permitiéndole así ver al Señor. Akrūra continuó pensando, y consideró que, anteriormente, los grandes sabios y personas santas se liberaban del mundo material con tan solo ver las uñas refulgentes de los pies de loto de Kṛṣṇa.

Nevěděl, jaký druh zbožných činností vykonal, že mohl toho dne jet navštívit Pána Krišnu a Pána Balarámu do Vrindávanu. Čistý vaišnava si o sobě vždy myslí, že není způsobilý sloužit Krišnovi. Akrúra tedy v duchu uvažoval, že si nezaslouží tu transcendentální příležitost spatřit Nejvyšší Osobnost Božství. Myslel si, že je stejně nezpůsobilý vidět Krišnu, jako je materialista nezpůsobilý chápat vědu o Bohu nebo člověk čtvrté třídy (šúdra) studovat Védy. Potom však přemýšlel: “Milostí Krišny je možné cokoliv, takže bude-li chtít, budu Ho moci spatřit. Podmíněná duše unášená vlnami hmotné existence může být někdy Krišnovou milostí zachráněna, stejně jako se někdy stéblo trávy plující na říčních vlnách může přiblížit ke břehu a najít útočiště.” Akrúra tak myslel na to, že bude-li Krišna chtít, bude Ho moci zhlédnout. Akrúra se považoval za nejšťastnějšího člověka na světě, protože jel navštívit Krišnu, kterého si přejí spatřit velcí mystičtí jogí. Byl přesvědčený, že toho dne zaniknou všechny reakce za jeho hříšné činnosti z dřívějšího života a že se jeho požehnaný lidský život úspěšně naplní. Akrúra také uvažoval, že když ho Kansa poslal přivézt s sebou Krišnu a Balarámu, a tak mu umožnil vidět Pána, prokázal mu tím velkou laskavost. Dále přemýšlel, jak se v dřívějších dobách velcí mudrci a světci pouhým pohledem na zářící nehty Krišnových lotosových nohou vysvobodili z hmotného světa.

Akrūra pensó: «Esa Suprema Personalidad de Dios ha venido ahora tal como un ser humano ordinario, y es mi gran fortuna poder verlo cara a cara». Estaba emocionado con la esperanza de ver los mismos pies de loto que los grandes semidioses como Brahmā, Nārada y El Señor Śiva adoran: esos pies que atraviesan la tierra de Vṛndāvana, y que tocan los pechos de las gopīs cubiertos con vestigios de kuṅkuma. Él pensó: «Soy tan afortunado, que hoy mismo podré ver esos mismos pies de loto y la hermosa cara de Kṛṣṇa, la cual está marcada con tilaka en la frente y en la nariz. Y también veré Su sonrisa y Su rizado cabello negro. Estoy seguro de que tendré esta oportunidad, pues veo que hoy los venados pasan por mi lado derecho. Hoy podré ver realmente la belleza del reino espiritual de Viṣṇuloka, debido a que Kṛṣṇa es el Viṣṇu Supremo, y Él Mismo apareció por Su propia benevolencia. Él es la fuente de toda belleza, y, por lo tanto, hoy se saciará mi visión».

“Tento Nejvyšší Pán, Osobnost Božství, nyní přišel jako obyčejná lidská bytost a mně se poštěstilo, že Ho mohu vidět tváří v tvář,” uvažoval Akrúra. Vzrušovala ho představa, že zhlédne tytéž lotosové nohy, které uctívají velcí polobozi, jako je Brahmá, Nárada a Pán Šiva, které putují po půdě Vrindávanu a dotýkají se ňader gópí, lehce zbarvených kunkumou. Myslel si: “Mám takové štěstí, že ještě dnes budu moci vidět tyto lotosové nohy, a jistě uvidím i Krišnův nádherný obličej a Jeho čelo a nos ozdobené tilakem. Uvidím i Jeho úsměv a černé vlnité vlasy. Touto příležitostí si mohu být jistý, protože vidím, že mě jeleni dnes míjejí po pravé straně. Dnes budu moci doopravdy zhlédnout krásu duchovního království Višnulóky, neboť Krišna je Nejvyšší Višnu a sestoupil ze své dobré vůle. Je zdrojem veškeré krásy, a proto dnes moje oči dosáhnou dokonalosti.”

Akrūra no tenía duda alguna de que el Señor Kṛṣṇa era el Viṣṇu Supremo. El Señor Viṣṇu lanza una mirada sobre la energía material, y así aparece la manifestación cósmica. Y a pesar de que el Señor Viṣṇu es el creador de este mundo material, Él se mantiene libre de la influencia de la energía material por medio de Su propia energía. A través de Su potencia interna, puede penetrar la oscuridad de la energía material. En forma similar, Kṛṣṇa, el Viṣṇu original, creó a los habitantes de Vṛndāvana por medio de la expansión de Su potencia interna. En la Brahma-saṁhitā se confirma que también los enseres y la morada de Kṛṣṇa son expansiones de Su potencia interna. La misma potencia interna se exhibe en la Tierra en la forma de Vṛndāvana, donde Kṛṣṇa disfruta con Sus padres y en la compañía de Sus amigos, los pastorcillos de vacas y las gopīs. En virtud de esta afirmación de Akrūra, queda claro que debido a que Kṛṣṇa es trascendental a las modalidades de la naturaleza material, los habitantes de Vṛndāvana, quienes se ocupan en el servicio amoroso del Señor, también son trascendentales.

Akrúra věděl nade všechnu pochybnost, že Pán Krišna je Nejvyšší Višnu. Pán Višnu pohlédne na hmotnou energii, a tak vzniká vesmírný projev. A přestože je stvořitelem hmotného světa, stojí díky své vlastní moci mimo vliv hmotné energie. Svou vnitřní silou dokáže proniknout temnotou této hmotné energie. Krišna, původní Višnu, rovněž expandováním své vnitřní síly stvořil obyvatele Vrindávanu. V Brahma-saṁhitě je potvrzeno, že Krišnovo sídlo a vše, co k Němu patří, jsou expanze Jeho vnitřní energie. Tatáž vnitřní síla, kterou Krišna projevuje na Gólóce Vrindávanu, je projevená v pozemském Vrindávanu, kde se Krišna těší se svými rodiči a ve společnosti svých přátel, pasáčků a gópí. Z Akrúrova výroku je zřejmé, že stejně jako je Krišna transcendentální vůči kvalitám hmotné přírody, jsou transcendentální i obyvatelé Vrindávanu, kteří Pánu s láskou slouží.

Akrūra también consideró la necesidad de los pasatiempos trascendentales del Señor. Él pensó que las actividades, instrucciones, cualidades y pasatiempos trascendentales de Kṛṣṇa, tienen por objeto lograr la buena fortuna de la gente en general. La gente puede permanecer constantemente consciente de Kṛṣṇa, hablando de la forma, cualidades, pasatiempos y enseres trascendentales del Señor. Por hacer esto, el universo entero puede realmente vivir en forma auspiciosa, y progresar pacíficamente. Pero sin conciencia de Kṛṣṇa, la civilización no es sino un adorno para un cuerpo muerto. Un cuerpo muerto puede que sea adornado muy hermosamente, pero si no hay conciencia, dichos adornos son inútiles. La sociedad humana sin conciencia de Kṛṣṇa es inútil y sin vida.

Akrúra také uvažoval o nutnosti transcendentálních zábav Pána. Říkal si, že všechny Krišnovy transcendentální činnosti, pokyny, vlastnosti a zábavy jsou prospěšné pro všechny lidi. Díky rozmlouvání o Krišnově transcendentální podobě, vlastnostech, zábavách a všem, co s Ním souvisí, na Něho mohou lidé neustále myslet. Při tomto jednání může žít celý vesmír šťastně a pokojně se rozvíjet. Bez vědomí Krišny je však civilizace pouhou dekorací mrtvého těla. Mrtvé tělo může být velice pěkně ozdobené, ale bez vědomí jsou na něm všechny ozdoby zbytečné. Lidská společnost je bez vědomí Krišny zbytečná a mrtvá.

Akrūra pensó: «Esa Suprema Personalidad de Dios, Kṛṣṇa, ha aparecido ahora como uno de los descendientes de la dinastía Yadu. Los principios de la religión son Sus leyes promulgadas. Aquellos que se atienen a tales leyes son semidioses, y aquellos que no las siguen son demonios. Él ha exhibido Su advenimiento para proteger a los semidioses, quienes obedecen muy estrictamente las leyes del Señor Supremo. Los semidioses y los devotos del Señor se complacen en guiarse por las leyes de Kṛṣṇa, y Kṛṣṇa se complace en darles todo tipo de protección. Estas actividades de Kṛṣṇa —brindarles protección a los devotos y matar a los demonios—, como se confirma en el Bhagavad-gītā, siempre son favorables para que los hombres hablen y oigan hablar de ellas. Los semidioses y los devotos del Señor expandirán eternamente su canto acerca de las gloriosas actividades del Señor.

Akrúra přemýšlel: “Krišna, Nejvyšší Osobnost Božství, se nyní zjevil jako jeden z potomků jaduovské dynastie. Náboženské zásady jsou Jeho zákony. Osoby, které se těmito zákony řídí, jsou polobozi a ti, kdo se jimi neřídí, jsou démoni. Krišna sestoupil, aby ochraňoval polobohy, kteří jsou poslušní zákonů Nejvyššího Pána. Polobohy a Pánovy oddané těší dodržovat Krišnovy zákony a Krišnu těší poskytovat jim veškerou ochranu. Bhagavad-gītā potvrzuje, že o těchto Krišnových činnostech — jak ochraňuje oddané a zabíjí démony — je pro lidi vždy příznivé naslouchat a vyprávět. Oddaní a polobozi budou opěvovat stále více slavné činnosti Pána.

«Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios, es el maestro espiritual de todos los maestros espirituales. Él es el liberador de todas las almas caídas, y el propietario de los tres mundos. Cualquiera puede verlo mediante ojos ungidos con amor por Dios. Hoy podré ver a la Suprema Personalidad de Dios, quien, con Su trascendental belleza, ha atraído a la diosa de la fortuna para que viva con Él perpetuamente. Tan pronto como llegue a Vṛndāvana, me bajaré de esta cuadriga, y caeré de bruces para ofrecerle mis reverencias al Señor Supremo, el amo de la naturaleza material y de todas las entidades vivientes. Los grandes yogīs místicos siempre adoran los pies de loto de Kṛṣṇa; así, yo también adoraré Sus pies de loto y me convertiré en uno de Sus amigos de Vṛndāvana, tal como los pastorcillos de vacas. Cuando me postre ante el Señor Kṛṣṇa de esa manera, de seguro colocará sobre mi cabeza Su intrépida mano de loto. Su mano se les ofrece a todas las almas condicionadas que se refugian bajo Sus pies de loto. Kṛṣṇa es la meta suprema de la vida para todas las personas que temen la existencia material, y ciertamente cuando lo vea, me dará el refugio de Sus pies de loto. Aspiro a que Sus manos, semejantes a lotos, toquen mi cabeza».

Krišna, Nejvyšší Osobnost Božství, je duchovní učitel všech duchovních učitelů, osvoboditel všech pokleslých duší a vlastník tří světů. Ten, kdo je schopný Ho vidět očima potřenýma láskou k Bohu, zažívá při každém pohledu slavnost. Dnes budu moci vidět Nejvyššího Pána, Osobnost Božství, který svou transcendentální krásou okouzlil bohyni štěstí tak, že s Ním chce žít navěky. Jakmile přijedu do Vrindávanu, sestoupím z kočáru a padnu na zem, abych se poklonil Nejvyššímu Pánu, vládci hmotné přírody a všech živých bytostí. Krišnovy lotosové nohy neustále uctívají velcí mystičtí jogí a já je budu také uctívat a stanu se jedním z Jeho přátel ve Vrindávanu, jako pasáčkové krav. Když se budu před Pánem Krišnou klanět, jistě mi na hlavu položí svou neohroženou lotosovou ruku. Nabízí ji všem podmíněným duším, které hledají útočiště u Jeho lotosových nohou. Krišna je konečným cílem života pro všechny lidi, kteří se bojí hmotné existence, a určitě mi poskytne ochranu svých lotosových nohou, když Ho uvidím. Toužím po tom, aby se svou lotosovou rukou dotkl mojí hlavy. Když se Jeho ruka dotkla darů krále Indry a krále Baliho, zplnomocnilo je to k tomu, aby se stali vládci vesmíru, a gópí její dotek zbavil veškeré únavy při tanci s Krišnou během rāsa-līly.

De esa forma, Akrūra esperaba las bendiciones de la mano de Kṛṣṇa. Él sabía que el Señor había bendecido a Indra, quien es el rey del cielo y el amo de los tres mundos —los sistemas planetarios superiores, intermedios e inferiores—, simplemente porque este le había ofrecido un poco de agua, que Kṛṣṇa aceptó. De forma similar, Bali Mahārāja le dio como caridad a Vāmanadeva solamente tres pasos de tierra, y también le ofreció un poco de agua, que el Señor Vāmanadeva aceptó, con lo cual Bali Mahārāja alcanzó a tener la misma posición que Indra. Cuando las gopīs estaban bailando con Kṛṣṇa en la danza rāsa, se fatigaron, y Kṛṣṇa pasó Su mano tan fragante como una flor de loto, sobre las gotas de transpiración semejantes a perlas, que se encontraban en la cara de las gopīs, e inmediatamente ellas se refrescaron. Así, Akrūra esperaba la bendición de esa suprema mano de Kṛṣṇa. La mano de Kṛṣṇa puede otorgar bendiciones a todo tipo de hombres, si ellos adoptan el proceso de conciencia de Kṛṣṇa. Si alguien quiere felicidad material como la del rey del cielo, puede obtener esa bendición de manos de Kṛṣṇa; si alguien desea liberarse de los fuertes dolores, de la existencia material, también puede obtener la bendición de manos de Kṛṣṇa, y si alguien que tiene amor puro y trascendental por Kṛṣṇa, quiere Su asociación personal y el toque de Su cuerpo trascendental, también puede obtener la bendición de manos de Él.

Takto Akrúra očekával požehnání Krišnovou rukou. Věděl, že Indrovi, králi nebes a vládci tří světů neboli vyššího, středního a nižšího planetárního systému, se dostalo požehnání, když jen obětoval trochu vody, kterou Krišna přijal. Rovněž Bali Mahárádž daroval Vámanadévovi nejen tři kroky země, ale také trochu vody, kterou Pán Vámanadéva přijal, a díky tomu získal Bali Mahárádž postavení Indry. Když gópí tancovaly s Krišnou tanec rāsa, unavily se a Krišna jim svou rukou, vonící jako lotosový květ, jenž roste v jezeře Mánasa-saróvara, setřel z tváří perličky potu, což je okamžitě osvěžilo. Akrúra tedy očekával, že mu tato svrchovaná Krišnova ruka požehná. Krišnova ruka může požehnat všem, začnou-li rozvíjet vědomí Krišny. Pokud někdo touží po hmotném štěstí krále nebes, může z Krišnovy ruky obdržet toto požehnání; touží-li po osvobození od bolestí hmotné existence, může z Krišnovy ruky dostat i toto požehnání, a chce-li někdo z čisté transcendentální lásky ke Krišnovi mít Jeho osobní společnost a dotýkat se Jeho transcendentálního těla, i jemu může ruka Pána Krišny takto požehnat.

Sin embargo, Akrūra tenía miedo, ya que había sido delegado por Kaṁsa, el enemigo de Kṛṣṇa. Él se puso a pensar: «Voy a ver a Kṛṣṇa como mensajero del enemigo». Y al mismo tiempo pensó: «Kṛṣṇa está en el corazón de todos como la Superalma; por lo tanto, Él debe saber lo que siento en mi corazón». A pesar de que el enemigo de Kṛṣṇa confiaba en Akrūra, el corazón de este estaba limpio. Él era un devoto puro de Kṛṣṇa. Akrūra se arriesgó a ser objeto de la ira de Kaṁsa, simplemente para poder encontrarse con Kṛṣṇa. Él estaba seguro de que aunque iba como representante de Kaṁsa, Kṛṣṇa no lo tomaría por un enemigo. «Aun cuando estoy llevando a cabo una misión pecaminosa, habiendo sido comisionado por Kaṁsa, cuando me acerque a la Suprema Personalidad de Dios, me pararé ante Él con toda humildad y con las manos juntas. Sin duda, Él se complacerá con mi actitud devocional, y quizás sonría amorosamente y me mire, con lo cual me liberará de todo tipo de reacción pecaminosa. En ese momento me encontraré en la plataforma de bienaventuranza y conocimiento trascendentales. Debido a que Kṛṣṇa sabe lo que siento en mi corazón, cuando me acerque a Él, de seguro me abrazará. Yo no soy tan solo uno de los miembros de la dinastía Yadu, sino también un devoto puro e impoluto. Por Su misericordioso abrazo, mi cuerpo, mi corazón y mi alma se limpiarán completamente de las acciones y reacciones de mi vida pasada. Cuando nuestros cuerpos se toquen, inmediatamente me levantaré con las manos juntas, con toda humildad. Con toda certeza, Kṛṣṇa y Balarāma se dirigirán a mí, diciendo: “Akrūra, tío”, y en ese momento toda mi vida será gloriosa. A menos que seamos reconocidos por la Suprema Personalidad de Dios, nuestra vida no puede lograr el éxito».

Akrúra měl však trochu obavy, neboť ho vyslal Kansa, Krišnův nepřítel. Myslel si: “Přijíždím za Krišnou jako nepřátelský posel.” Zároveň si říkal: “Krišna sídlí v srdcích všech jako Nadduše, takže musí znát moje srdce.” Přestože měl Akrúra důvěru Krišnova nepřítele, jeho srdce bylo čisté. Byl čistým oddaným Krišny a odvážil se stát Kansovým vyslancem jen proto, aby se mohl setkat s Krišnou. Byl si jistý, že ho Krišna nebude považovat za nepřítele, přestože přijížděl jako Kansův zástupce. “I když je moje poslání hříšné, jelikož mě vyslal Kansa, předstoupím před Nejvyššího Pána, Osobnost Božství, s nejhlubší pokorou a sepjatýma rukama. Určitě ho potěším svojí oddaností a možná, že na mě pohlédne s laskavým úsměvem, a tím mě osvobodí od všech hříšných reakcí. Pak budu na úrovni transcendentální blaženosti a poznání. Krišna mě určitě obejme, když k Němu přistoupím, neboť zná moje srdce. Nejenže jsem členem jaduovského rodu, ale jsem Jeho příbuzný a také čistý oddaný. Jeho milostivým objetím se moje tělo, srdce a duše úplně očistí od akcí a reakcí mého dřívějšího života. Až se naše těla dotknou, okamžitě pokorně vstanu se sepjatýma rukama. Krišna a Balaráma mě jistě osloví ,strýčku Akrúro` a v tom okamžiku se celý můj život stane slavným. Dokud člověka Nejvyšší Osobnost Božství neuzná, jeho život nikdy nemůže být úspěšný.”

Aquí se afirma claramente que uno debe tratar de ser reconocido por la Suprema Personalidad de Dios en base a su servicio y devoción, sin lo cual la forma humana de vida está condenada. Como se afirma en el Bhagavad-gītā, el Señor Supremo, la Personalidad de Dios, es igual para con todo el mundo. Él no tiene amigos ni enemigos, pero se inclina hacia un devoto que le rinde servicio con amor devocional. El Bhagavad-gītā también declara que el Señor Supremo corresponde con el servicio devocional rendido por el devoto. Akrūra pensó que Kṛṣṇa era como el árbol de deseos de los planetas celestiales, el cual da frutos de acuerdo con el deseo del adorador. La Suprema Personalidad de Dios también es la fuente de todas las cosas, un devoto debe saber cómo rendirle servicio, y así ser reconocido por Él. Por consiguiente, en El Śrī Caitanya-cartāmṛta se explica que uno debe servir simultáneamente tanto al maestro espiritual como a Kṛṣṇa, y de esa manera progresar en el desarrollo de su conciencia de Kṛṣṇa. El servicio que se le rinde a Kṛṣṇa bajo la dirección del maestro espiritual, es servicio autentico, debido a que el maestro espiritual es el representante manifestado de Kṛṣṇa. Śrī Viśvanātha Cakravarti Ṭhākura dice que cuando uno satisface al maestro espiritual, satisface al Señor Supremo. Es como el servicio que se realiza en una oficina del gobierno. Uno tiene que trabajar bajo la supervisión del director del departamento. Si el supervisor del departamento está satisfecho con el servicio de una persona en particular, automáticamente habrá una promoción y un aumento de sueldo.

Zde je jasně řečeno, že bychom se měli snažit, aby se k nám Nejvyšší Pán znal na základě naší služby a oddanosti, bez kterých je lidský život ztracený. V Bhagavad-gītě stojí, že Nejvyšší Pán, Osobnost Božství, je nestranný. Nemá přátel a nepřátel. Je však nakloněný oddanému, který Mu s láskou a oddaností slouží. Bhagavad-gītā rovněž prohlašuje, že Nejvyšší Pán odpovídá úměrně oddané službě, kterou pro Něho oddaný vykoná. Akrúra si říkal, že Krišna je jako strom přání na nebeských planetách, který dává plody podle přání uctívajícího. Nejvyšší Osobnost Božství je také zdrojem všeho. Oddaný musí vědět, jak Pánu sloužit, aby si získal Jeho uznání. V Caitanya-caritāmṛtě je proto vysvětleno, že bychom měli sloužit duchovnímu učiteli a Krišnovi zároveň, a tak budeme moci dělat pokrok ve vědomí Krišny. Služba Krišnovi pod vedením duchovního učitele je pravá, protože duchovní učitel je projeveným zástupcem Krišny. Šrí Višvanáth Čakravartí Thákur říká, že když uspokojíme duchovního učitele, uspokojíme tím Nejvyššího Pána. Je to stejné jako se službou ve státním úřadě. Člověk musí pracovat pod dohledem vedoucího oddělení. Je-li vedoucí s jeho službou spokojený, automaticky bude následovat povýšení a vyšší plat.

Akrūra pensó entonces: «Cuando Kṛṣṇa y Balarāma estén complacidos con mis oraciones, de seguro tomarán mi mano, me recibirán dentro de Sus hogares y me ofrecerán todo tipo de hospitalidades respetuosas, y sin duda me preguntarán acerca de las actividades de Kaṁsa y sus amigos».

Akrúra si pak myslel: “Když Krišnu a Balarámu potěší moje chování, jistě mě vezmou za ruku, přivedou k sobě domů, uctivě mě pohostí a budou se ptát, co dělá Kansa a jeho přátelé.”

De esa forma, Akrūra, quien era el hijo de Śvaphalka, meditó en Śrī Kṛṣṇa, en su viaje que comenzó en Mathurā. Él llegó a Vṛndāvana al final del día. Akrūra hizo el viaje completo sin saber cuánto tiempo duró. Cuando llegó a Vṛndāvana, el Sol estaba ocultándose. Tan pronto como entró en los límites de Vṛndāvana vio las huellas de las vacas y las huellas del Señor Kṛṣṇa, estas últimas impresas con los signos de Su planta: la bandera, el tridente, el rayo y la flor de loto. Al ver las huellas de Kṛṣṇa, Akrūra, por respeto, saltó de la cuadriga inmediatamente, y se sobrecogió, exhibiendo todos los síntomas de éxtasis: él lloraba y su cuerpo temblaba. Debido al extremo júbilo de ver el polvo tocado por los pies de loto de Kṛṣṇa, Akrūra se tiró de bruces, y empezó a rodar por el suelo.

Takto meditoval Akrúra, Švaphalkův syn, o Krišnovi cestou z Mathury. Do Vrindávanu přijel ke konci dne. Cesta mu uběhla, ani nevěděl jak. Jakmile se ocitl v oblasti Vrindávanu, uviděl na zemi otisky kravích kopyt a šlépěje Pána Krišny se znaky z Jeho chodidel: vlajkou, trojzubcem, bleskem a lotosovým květem. Hned, jak spatřil Krišnovy stopy, s úctou seskočil z vozu. Zaplavily ho všechny příznaky extáze; plakal a tělo se mu třáslo. Z nesmírné radosti, že vidí prach, kterého se dotkly Krišnovy lotosové nohy, padl tváří k zemi a začal se po ní válet.

El viaje de Akrūra a Vṛndāvana es ejemplar. Aquel que piense visitar Vṛndāvana debe seguir los pasos ideales de Akrūra, y siempre pensar en los pasatiempos y actividades del Señor. Tan pronto como lleguemos a los límites de Vṛndāvana, de inmediato debemos untar el polvo de Vṛndāvana sobre nuestro cuerpo, sin pensar en nuestra posición ni prestigio materiales. Narottama dāsa Ṭhākura cantó en su famosa canción: viṣaya-chāriya kabe śuddha ha´be mana. «Cuando mi mente esté purificada, después de abandonar la contaminación del disfrute material de los sentidos, podré visitar Vṛndāvana». En realidad, uno no puede ir a Vṛndāvana solo con un billete. El proceso de ir a Vṛndāvana lo muestra Akrūra.

Akrúrova cesta do Vrindávanu je ukázková. Ten, kdo chce navštívit Vrindávan, by měl následovat jeho ideální příklad a stále myslet na zábavy a činnosti Pána. Jakmile dospěje na kraj Vrindávanu, měl by si okamžitě potřít tělo vrindávanským prachem bez ohledu na své hmotné postavení a prestiž. Šríla Naróttama dás Thákur zpívá ve své slavné písni: viṣaya chāḍiyā kobe śuddha habe mana — “Když se má mysl očistí od všeho znečištění hmotným smyslovým požitkem, pak budu schopen navštívit Vrindávan.” Do Vrindávanu se ve skutečnosti člověk nedostane tak, že si koupí nějakou jízdenku. Akrúra ukázal způsob, jak se dostat do Vrindávanu.

Cuando Akrūra entró en Vṛndāvana, vio a Kṛṣṇa y a Balarāma ocupados, dirigiendo el ordeño de las vacas. Kṛṣṇa estaba vestido con ropas amarillas, y Balarāma con ropas azuladas. Akrūra también vio que los ojos de Kṛṣṇa eran como las flores de loto que crecen hermosamente en la estación del otoño. Vio tanto a Kṛṣṇa como a Balarāma en la primavera de Su juventud. A pesar de que ambos tenían rasgos corporales similares, Kṛṣṇa era de tez negruzca, mientras que Balarāma era blancuzco. Ambos eran el refugio de la diosa de la fortuna. Ellos tenían cuerpos hermosamente construidos, bellas manos y caras agradables, y eran tan fuertes como elefantes. Ahora, después de ver Sus huellas, Akrūra realmente vio a Kṛṣṇa y a Balarāma cara a cara. A pesar de que eran las personalidades más influyentes de todas, Ellos lo estaban mirando con caras sonrientes. Akrūra pudo comprender que tanto Kṛṣṇa como Balarāma habían regresado de cuidar las vacas en el bosque; se habían bañado, y estaban vestidos con ropas limpias, y enguirnaldados con flores y collares hechos de joyas valiosas. Sus cuerpos estaban untados con pasta de sándalo. Akrūra apreció mucho el aroma de las flores y el sándalo, y Su presencia corporal. Él se consideró muy afortunado de ver a Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios, y a Su expansión plenaria, Balarāma, cara a cara, pues sabía que Ellos eran las personalidades originales de la creación.

Když Akrúra vjel do Vrindávanu, uviděl Krišnu a Balarámu, jak dohlížejí na dojení krav. Krišna měl na sobě žluté šaty a Balaráma modré. Akrúra také viděl, že Jejich oči byly jako krásný lotosový květ, který roste na podzim. Viděl Krišnu i Balarámu v rozpuku mládí. Ačkoliv měli podobné tělesné rysy, Krišna měl načernalou pleť, zatímco Balaráma bílou. Oba byli útočištěm bohyně štěstí. Měli pěkně stavěná těla, nádherné ruce a milé obličeje a byli silní jako sloni. Nyní, po zhlédnutí Jejich stop označených vlajkou, trojzubcem, bleskem a lotosem, viděl Akrúra přímo Krišnu a Balarámu tváří v tvář. Přestože jsou oba nejvlivnějšími osobnostmi, hleděli na něho s úsměvy na tvářích. Akrúra chápal, že se vrátili z lesa, kde pásli krávy; mezitím se vykoupali, oblékli do čistých šatů a ozdobili květinovými girlandami a náhrdelníky z drahých kamenů. Jejich těla byla potřená pastou ze santálového dřeva. Vůně květů a santálové pasty a Krišnova a Balarámova přítomnost naplňovaly Akrúru velkou radostí. Považoval se za nesmírně šťastného, že může vidět Krišnu, Nejvyšší Osobnost Božství, a Jeho úplnou expanzi, Balarámu, tváří v tvář, protože věděl, že jsou to původci stvoření.

Como se afirma en la Brahma-saṁhitā, Kṛṣṇa es la Personalidad original de Dios y la causa de todas las causas. Akrūra podía entender que la Suprema Personalidad de Dios aparecía personalmente para el bienestar de Su creación, para restablecer los principios de la religión y para aniquilar a los demonios. Con Sus refulgencias corporales, los hermanos disipaban toda la oscuridad del mundo, como si fueran montañas de zafiro y plata. Sin vacilar, Akrūra se bajó inmediatamente de su cuadriga y se tiró de bruces como una vara ante Kṛṣṇa y Balarāma. Al tocar los pies de loto de la Suprema Personalidad de Dios, se llenó de bienaventuranza trascendental; la voz se le ahogó, y no podía hablar. Debido a la presencia trascendental de Kṛṣṇa, incesantes torrentes de lágrimas cayeron de sus ojos. Él permaneció aturdido por el éxtasis, como si estuviera desprovisto de toda capacidad de ver y hablar. El Señor Kṛṣṇa, quien es muy bondadoso con Sus devotos, levantó a Akrūra con Su mano, y lo abrazó. Parecía que el Señor Kṛṣṇa estaba muy complacido con Akrūra. Balarāma también lo abrazó. Tomándolo de la mano, Kṛṣṇa y Balarāma lo trajeron a Su sala de estar, donde le ofrecieron un lugar muy agradable para sentarse y agua para lavar sus pies. Además, lo adoraron con ofrendas adecuadas de miel y otros ingredientes. Cuando Akrūra estaba así confortablemente sentado, tanto Kṛṣṇa como Balarāma le ofrecieron una vaca como caridad, y luego le trajeron unos gustosos platos de comida, y Akrūra los aceptó. Cuando Akrūra terminó de comer, Balarāma le dio nueces de betel y especias, así como también pasta de sándalo, simplemente para complacerlo más, y para que estuviera más cómodo. El Señor Kṛṣṇa Mismo observó por completo el sistema védico de recibir a un invitado, para enseñarle a todos los demás cómo acoger a un invitado en el hogar. Es una norma védica que, aun si un invitado es un enemigo, debe ser recibido tan bien, que no tema ningún peligro a manos del anfitrión. Si el anfitrión es un hombre pobre, por lo menos debe ofrecer una esterilla de paja como lugar para sentarse y un vaso de agua para tomar. Kṛṣṇa y Balarāma le dieron a Akrūra la bienvenida que correspondía a su elevada posición.

V Brahma-saṁhitě je řečeno, že Krišna je původní Osobnost Božství a příčina všech příčin. Akrúra chápal, že Nejvyšší Pán se osobně zjevil pro dobro svého stvoření, aby znovu ustanovil náboženské zásady a zničil démony. Oba bratři rozptylovali temnotu světa září vycházející z Jejich těl, jako kdyby byli horami ze safíru a stříbra. Akrúra bez váhání seskočil z vozu a padl před Krišnou a Balarámou na zem jako tyč. Jakmile se dotkl lotosových nohou Nejvyšší Osobnosti Božství, přemohla ho transcendentální blaženost. Zalykal se a nemohl ze sebe vypravit ani slovo. Následkem transcendentální radosti mu z očí nepřetržitě vytékaly proudy slz. Zůstával zkamenělý v extázi, jako kdyby oslepl a oněměl. Pán Krišna, který je velice laskavý ke svým oddaným, zvedl Akrúru vlastní rukou a objal ho. Vypadalo to, že je s ním velice spokojen. Také Balaráma Akrúru objal. Spolu s Krišnou ho uchopili za ruce a dovedli do svého domu, kde mu nabídli pěkné sedátko a vodu na umytí nohou. Rovněž ho uctili patřičnou směsí medu s dalšími příznivými ingrediencemi. Když pohodlně seděl, Krišna a Balaráma mu darovali krávu, pak přinesli chutná jídla a Akrúra je přijal. Jakmile dojedl, Balaráma mu dal arekový oříšek a koření, a aby se cítil ještě lépe, potřel ho santálovou pastou. Pán Krišna osobně dokonale následoval védský způsob přijímání hostů, aby učil ostatní, jak ve svém domě přijmout návštěvníka. Védský pokyn říká, že i host, který je nepřítelem, má být přivítán tak dobře, aby se neobával žádného nebezpečí ze strany hostitele. Je-li člověk chudý, má svému hostu nabídnout alespoň slaměnou rohož na sezení a pohár vody k pití. Krišna a Balaráma přivítali Akrúru způsobem, jaký se hodil k jeho vznešenému postavení.

Después de que Akrūra fue apropiadamente recibido y sentado de esa forma, Nanda Mahārāja, el padre adoptivo de Kṛṣṇa, dijo: «Mi querido Akrūra, ¿qué debo preguntarte? Yo sé que te protege Kaṁsa, quien es muy cruel y demoníaco. Su protección es como la protección que ofrece el guardián de un matadero a los animales que matará en el futuro. Kaṁsa es tan egoísta, que ha matado a los hijos de su propia hermana, así que, honestamente, ¿cómo puedo creer que él está protegiendo a los ciudadanos de Mathurā?». Esta afirmación es muy significativa. Si los cabezas políticos o ejecutivos del Estado solo están interesados en sí mismos, nunca podrán velar por el bienestar de los ciudadanos.

Poté, co byl Akrúra takto náležitě přijat a usazen, Nanda Mahárádž, Krišnův pěstoun, řekl: “Můj milý Akrúro, na co bych se tě měl zeptat? Vím, že tě chrání krutý a démonský Kansa. Jeho ochrana je jako ochrana, kterou poskytuje řezník zvířatům, jež v budoucnu zabije. Kansa je tak sobecký, že zabil syny své vlastní sestry. Jak tedy mohu upřímně věřit, že chrání obyvatele Mathury?” Tento výrok je velmi důležitý. Pokud se politické nebo výkonné hlavy státu zajímají jen o sebe, nemohou se nikdy starat o blaho občanů.

Mientras Nanda Mahārāja le hablaba a Akrūra con agradables palabras, Akrūra se olvidó de la fatiga de todo su día de viaje desde Mathurā hasta Vṛndāvana.

Když Akrúra poslouchal příjemná slova Nandy Mahárádže, zapomněl na veškerou únavu ze své celodenní cesty z Mathury do Vrindávanu.

Así termina el significado de Bhaktivedanta del capítulo trigésimo octavo del libro Kṛṣṇa, titulado: «La llegada de Akrūra a Vṛndāvana».

Takto končí Bhaktivédántův výklad 38. kapitoly knihy Krišna, nazvané “Akrúrův příjezd do Vrindávanu”.