Skip to main content

Texto 12

ВІРШ 12

Texto

Текст

kiṁ pramattasya bahubhiḥ
parokṣair hāyanair iha
varaṁ muhūrtaṁ viditaṁ
ghaṭate śreyase yataḥ
кім̇ праматтасйа бахубгіх̣
парокшаір ха̄йанаір іха
варам̇ мухӯртам̇ відітам̇

ґгат̣ате ш́рейасе йатах̣

Palabra por palabra

Послівний переклад

kim — cuál es; pramattasya — de los confundidos; bahubhiḥ — por muchos; parokṣaiḥ — sin experiencia; hāyanaiḥ — años; iha — en este mundo; varam — mejor; muhūrtam — un momento; viditam — consciente; ghaṭate — uno puede tratar de conseguir; śreyase — en lo referente al bien supremo; yataḥ — mediante eso.

кім   —   що ; праматтасйа   —   заблукалого ; бахубгіх̣   —   багатьма; парокшаіх̣—безтямними; ха̄йанаіх̣—роками; іха—у цьому світі; варам  —  ліпше; мухӯртам  —  мить; відітам  —  у свідомості; ґгат̣ате  —  після якої людина може постаратися; ш́рейасе  —  задля вищої користи; йатах̣  —  завдяки цьому.

Traducción

Переклад

¿Qué valor tiene una vida prolongada que se desperdicia, en la que no se ha adquirido ninguna experiencia después de estar muchos años en este mundo? Es mejor un solo momento de plena conciencia, porque eso lo inicia a uno en la búsqueda del bien supremo.

Чого варте довге життя в цьому світі, якщо воно минає дарма і прожиті роки не додають досвіду? Ліпше прожити мить, але у повній свідомості, бо це спонукає на пошуки найвищого блага.

Significado

Коментар

Śrīla Śukadeva Gosvāmī instruyó a Mahārāja Parīkṣit en lo referente a la importancia de que todo hombre que quiera progresar cante el santo nombre del Señor. Con el fin de alentar al rey, a quien solo le quedaban siete días de vida, Śrīla Śukadeva Gosvāmī indicó que de nada sirve vivir cientos de años sin conocimiento alguno acerca de los problemas de la vida; mejor vivir un solo momento con plena conciencia del bien supremo que hay que alcanzar. El bien supremo de la vida es eterno, con pleno conocimiento y bienaventuranza. Aquellos que se hallan confundidos por las características externas del mundo material y se dedican a satisfacer las propensiones animales de comer, beber y estar alegres, simplemente están desperdiciando sus vidas con el imperceptible paso de valiosos años. Hemos de saber con perfecta conciencia que la vida humana se le confiere al alma condicionada para que logre el éxito espiritual, y el procedimiento más sencillo y posible para lograrlo es el de cantar el santo nombre del Señor. En el verso anterior hemos discutido esto hasta cierto punto, y podemos iluminarnos aun más en lo que respecta a los diferentes tipos de ofensas que se cometen a los pies del santo nombre. Śrīla Jīva Gosvāmī Prabhu ha citado muchos pasajes de las Escrituras auténticas, y ha respaldado hábilmente las declaraciones acerca de las ofensas que se cometen a los pies del santo nombre. Con el Viṣṇu-yāmala Tantra, Śrīla Jīva Gosvāmī ha demostrado que, por el simple hecho de cantar el santo nombre del Señor, uno puede liberarse de los efectos de todos los pecados. Citando el Mārkaṇḍeya Purāṇa, Śrī Gosvāmījī dice que uno ni debe blasfemar contra el devoto del Señor, ni darse a oír a otros que menosprecian al devoto del Señor. El devoto debe tratar de detener al blasfemo cortándole la lengua, y si no lo puede hacer, debe suicidarse, antes que oír una blasfemia en contra del devoto del Señor. Se concluye, pues, que uno ni debe oír ni permitir la difamación de un devoto del Señor. En lo que respecta a la diferencia entre el santo nombre del Señor y los nombres de los semidioses, las Escrituras reveladas declaran (Bg. 10.41) que todos los seres extraordinariamente poderosos no son más que partes integrales del energético supremo, el Señor Kṛṣṇa. Con excepción del propio Señor, todo el mundo está subordinado; nadie es independiente del Señor. Como nadie es más poderoso que la energía del Señor Supremo ni igual que ella, el nombre de nadie puede ser tan poderoso como el del Señor. Mediante el canto del santo nombre del Señor, uno puede adquirir sincronizadamente toda la energía que se les ha estipulado a todas las fuentes. Por lo tanto, uno no debe igualar el supremo y santo nombre del Señor con ningún otro nombre. Brahmā, Śiva o cualquier otro poderoso dios, nunca pueden ser iguales al Supremo Señor Viṣṇu. El poderoso y santo nombre del Señor puede sin duda liberarlo a uno de los efectos pecaminosos, pero aquel que desee emplear esta trascendental potencia del santo nombre del Señor en sus actividades siniestras, es la persona más degradada del mundo. Ni el Señor ni ningún agente del Señor perdonan jamás a esa clase de personas. Por consiguiente, uno debe emplear su vida en glorificar al Señor por todos los medios, sin ninguna ofensa. Esa actividad de la vida, aunque sea por un momento, nunca se puede comparar con una prolongada vida de ignorancia, como la que tienen el árbol y otras entidades vivientes, que pueden vivir miles de años sin hacer ningún progreso espiritual.

ПОЯСНЕННЯ: Шріла Шукадева Ґосвамі пояснив Махараджі Парікшіту в своїх настановах, що кожна проґресивна цивілізована людина повинна повторювати святе ім’я Господа. Прагнучи підбадьорити царя, якому лишалося жити тільки сім днів, Шріла Шукадева Ґосвамі запевняє, що ліпше прожити одну мить, досконало усвідомлюючи найвищу мету життя, аніж жити сотні років марно, не розуміючи головних проблем життя. Найвища мета    —    це вічне життя у повному знанні та блаженстві. Спантеличені зовнішніми принадами матеріального світу, люди, які дбають про задоволення своїх тваринних потреб і живуть за гаслом «їж-пий-веселись», просто марнують життя, не помічаючи, як пролітають цінні роки. Треба глибоко усвідомити, що людська форма життя дана зумовленій душі для того, щоб вона змогла досягти духовного успіху, а найпростіший метод для цього    —     це повторювати святе ім’я Господа. Ми вже певною мірою обговорили це в поясненні до попереднього вірша. Можна докладніше розглянути, які бувають образи проти лотосових стіп святого імені.

Образи проти стіп святого імені глибоко проаналізував Шріла Джіва Ґосвамі Прабгу, наводячи багато відповідних цитат з істинних писань. На основі «Вішну-ямала Тантри» Шріла Джіва Ґосвамі доводить, що, просто повторивши святе ім’я Господа, можна звільнитись від наслідків усіх гріхів. «Маркандея Пурана», яку цитує Шрі Ґосваміджі, вказує, що ні в якому разі не можна ганити Господнього відданого чи слухати, як хтось інший принижує його гідність. Блюзнірові слід відрізати язик, а якщо це неможливо, то ліпше накласти на себе руки, ніж слухати, як чорнять відданого. Звідси зрозуміло, що не можна ані слухати, як ганять відданого, ані допускати цього.

Що ж стосується до різниці між святим іменем Господа та іменами півбогів, явлені писання (Б.-ґ. 10.41) свідчать: всі істоти з незвичайною могутністю    —    це лише частки верховного владики всіх сил, Господа Крішни. Окрім Самого Господа, всі інші підпорядковані комусь. Немає нікого, хто був би незалежним від Господа. Немає нікого, хто перевершував би силою Господа чи хоча б міг зрівнятися з Ним, а отже немає й іншого імені, що було б так само могутнє, як святе ім’я Господа. Той, хто повторює святе ім’я Господа, має доступ до енерґії з усіх джерел разом взятих і дістає всі благословення, які тільки може хтось обіцяти, і навіть більше. Тому не можна прирівнювати святе ім’я Господа до будь- якого іншого імені. Брахмі, Шіві та й будь-кому іншому з могутніх півбогів ніколи не зрівнятися з Верховним Господом Вішну.

Святе ім’я Господа своєю могутністю безперечно може звільнити від наслідків вчинених гріхів, однак якщо хтось хоче користатися з цієї трансцендентної могутности святого імені Господа і робити ниці вчинки далі, то він останній негідник. Такому негіднику немає прощення ні в Господа, ні в будь-кого з Його представників.

Отож людина повинна присвятити своє життя на те, щоб усіма можливими способами уславлювати Господа, стараючись при тому не чинити образ. Таке життя, чи навіть одна мить такого життя, незрівнянно цінніше за найтриваліше життя в невігластві. Життя в невігластві подібне до життя дерева чи інших істот, які живуть, буває, тисячі років, але духовно не розвиваються ніяк.