Skip to main content

Text 21

VERSO 21

Devanagari

Devanagari

तितिक्षव: कारुणिका: सुहृद: सर्वदेहिनाम् ।
अजातशत्रव: शान्ता: साधव: साधुभूषणा: ॥ २१ ॥

Text

Texto

titikṣavaḥ kāruṇikāḥ
suhṛdaḥ sarva-dehinām
ajāta-śatravaḥ śāntāḥ
sādhavaḥ sādhu-bhūṣaṇāḥ
titikṣavaḥ kāruṇikāḥ
suhṛdaḥ sarva-dehinām
ajāta-śatravaḥ śāntāḥ
sādhavaḥ sādhu-bhūṣaṇāḥ

Synonyms

Sinônimos

titikṣavaḥ — tolerant; kāruṇikāḥ — merciful; suhṛdaḥ — friendly; sarva-dehinām — to all living entities; ajāta-śatravaḥ — inimical to none; śāntāḥ — peaceful; sādhavaḥ — abiding by scriptures; sādhu-bhūṣaṇāḥ — adorned with sublime characteristics.

titikṣavaḥ — tolerante; kāruṇikāḥ — misericordioso; suhṛdaḥ — amistoso; sarva-dehinām — com todas as entidades vivas; ajāta-śatravaḥ — inimigo de ninguém; śāntāḥ — pacífico; sādhavaḥ — orientando-se pelas escrituras; sādhu-bhūṣaṇāḥ — adornado com características sublimes.

Translation

Tradução

The symptoms of a sādhu are that he is tolerant, merciful and friendly to all living entities. He has no enemies, he is peaceful, he abides by the scriptures, and all his characteristics are sublime.

Os sintomas de um sādhu são que ele é tolerante, misericordioso e amistoso com todas as entidades vivas. Ele não tem inimigos, é pacífico, orienta-se pelas escrituras, e todas as suas características são sublimes.

Purport

Comentário

A sādhu, as described above, is a devotee of the Lord. His concern therefore is to enlighten people in devotional service to the Lord. That is his mercy. He knows that without devotional service to the Lord, human life is spoiled. A devotee travels all over the country, from door to door, preaching “Be Kṛṣṇa conscious. Be a devotee of Lord Kṛṣṇa. Don’t spoil your life in simply fulfilling your animal propensities. Human life is meant for self-realization, or Kṛṣṇa consciousness.” These are the preachings of a sādhu. He is not satisfied with his own liberation. He always thinks about others. He is the most compassionate personality towards all the fallen souls. Therefore one of his qualifications is kāruṇika, great mercy to the fallen souls. While engaged in preaching work, he has to meet with so many opposing elements, and therefore the sādhu, or devotee of the Lord, has to be very tolerant. Someone may ill-treat him because the conditioned souls are not prepared to receive the transcendental knowledge of devotional service. They do not like it; that is their disease. The sādhu has the thankless task of impressing upon them the importance of devotional service. Sometimes devotees are personally attacked with violence. Lord Jesus Christ was crucified, Haridāsa Ṭhākura was caned in twenty-two marketplaces, and Lord Caitanya’s principal assistant, Nityānanda, was violently attacked by Jagāi and Mādhāi. But still they were tolerant because their mission was to deliver the fallen souls. One of the qualifications of a sādhu is that he is very tolerant and is merciful to all fallen souls. He is merciful because he is the well-wisher of all living entities. He is not only a well-wisher of human society, but a well-wisher of animal society as well. It is said here, sarva-dehinām, which indicates all living entities who have accepted material bodies. Not only does the human being have a material body, but other living entities, such as cats and dogs, also have material bodies. The devotee of the Lord is merciful to everyone — the cats, dogs, trees, etc. He treats all living entities in such a way that they can ultimately get salvation from this material entanglement. Śivānanda Sena, one of the disciples of Lord Caitanya, gave liberation to a dog by treating the dog transcendentally. There are many instances where a dog got salvation by association with a sādhu, because a sādhu engages in the highest philanthropic activities for the benediction of all living entities. Yet although a sādhu is not inimical towards anyone, the world is so ungrateful that even a sādhu has many enemies.

O sādhu, como se descreve acima, é um devoto do Senhor. Seu interesse, portanto, é de esclarecer as pessoas sobre o serviço devocional ao Senhor. Essa é a sua misericórdia. Ele sabe que, sem o serviço devocional ao Senhor, desperdiça-se a vida humana. Um devoto viaja por todo o país, de porta em porta, pregando: “Seja consciente de Kṛṣṇa. Seja devoto do Senhor Kṛṣṇa. Não desperdice sua vida simplesmente satisfazendo suas propensões animais. A vida humana destina-se à autorrealização, ou à consciência de Kṛṣṇa.” Essas são as pregações de um sādhu. Ele não se contenta com sua própria liberação. Ele sempre pensa nos outros. Ele é a personalidade mais compassiva com todas as almas caídas. Uma de suas qualificações, portanto, é kāruṇika, grande misericórdia para com as almas caídas. Enquanto se dedica ao trabalho de pregação, ele tem que enfrentar muitos elementos opositores, daí o sādhu, ou seja, o devoto do Senhor, precisar ser muito tolerante. Pode ser que alguém o maltrate, porque as almas condicionadas não estão preparadas para receber o conhecimento transcendental do serviço devocional. Elas não gostam disso: eis a doença delas. O sādhu tem a tarefa ingrata de convencê-las da importância do serviço devocional. Às vezes os devotos são pessoalmente atacados com violência. O Senhor Jesus Cristo foi crucificado, Haridāsa Ṭhākura foi arrastado a chicotadas por vinte e dois mercados, e o principal assistente do Senhor Caitanya, Nityānanda, foi violentamente atacado por Jagāi e Mādhāi. Porém, apesar disso, foram tolerantes, porque sua missão era liberar as almas caídas. Uma das qualificações do sādhu é que ele é muito tolerante e misericordioso com todas as almas caídas. Ele é misericordioso porque é o benquerente de todas as entidades vivas. Ele é não apenas um benquerente da sociedade humana, como também um benquerente da sociedade animal. Aqui se diz sarva-dehinām, que indica todas as entidades vivas que aceitaram corpos materiais. Não só o ser humano tem um corpo material, mas também outras entidades vivas, como cães e gatos, têm corpos materiais. O devoto do Senhor é misericordioso com todos – os cães, os gatos, as árvores etc. Ele trata todas as entidades vivas de maneira que elas possam finalmente obter a salvação deste enredamento material. Śivānanda Sena, um dos discípulos do Senhor Caitanya, deu a liberação a um cão ao tratar o cão transcendentalmente. Há muitos casos de cães que obtiveram a salvação por se associarem com um sādhu, porque o sādhu dedica-se às mais elevadas atividades filantrópicas para abençoar todas as entidades vivas. Todavia, embora o sādhu não seja hostil contra ninguém, o mundo é tão ingrato que mesmo um sādhu tem muitos inimigos.

What is the difference between an enemy and a friend? It is a difference in behavior. A sādhu behaves with all conditioned souls for their ultimate relief from material entanglement. Therefore no one can be more friendly than a sādhu in relieving a conditioned soul. A sādhu is calm, and he quietly and peacefully follows the principles of scripture. A sādhu means one who follows the principles of scripture and at the same time is a devotee of the Lord. One who actually follows the principles of scripture must be a devotee of God because all the śāstras instruct us to obey the orders of the Personality of Godhead. Therefore sādhu means a follower of the scriptural injunctions and a devotee of the Lord. All these characteristics are prominent in a devotee. A devotee develops all the good qualities of the demigods, whereas a nondevotee, even though academically qualified, has no actual good qualifications or good characteristics according to the standard of transcendental realization.

Qual é a diferença entre inimigo e amigo? A diferença está no comportamento. O sādhu lida com todas as almas condicionadas para ajudá-las a aliviar-se finalmente do enredamento material. Portanto, ninguém pode ser mais amistoso que um sādhu proporcionando libertação à alma condicionada. O sādhu é calmo e segue tranquila e pacificamente os princípios da escritura. Sādhu quer dizer aquele que segue os princípios da escritura e, ao mesmo tempo, é um devoto do Senhor. Aquele que realmente segue os princípios da escritura é certamente um devoto do Senhor, porque todos os śāstras nos ensinam a obedecer às ordens da Personalidade de Deus. Sādhu, portanto, significa seguidor dos preceitos escriturais e devoto do Senhor. Todas essas características são proeminentes num devoto. O devoto desenvolve todas as boas qualidades dos semideuses, ao passo que o não-devoto, muito embora academicamente qualificado, não tem verdadeiras boas qualidades ou boas características, de acordo com o padrão de compreensão transcendental.