ZNACZENIE:
 
Pokarm ma przedłużać życie, oczyścić umysł i dać siłę ciału. Jest to jedyny cel spożywania pokarmu. W przeszłości wielkie autorytety wybrały ten rodzaj pożywienia, który jest najlepszy dla zdrowia i przedłuża życie, to znaczy: produkty mleczne, cukier, ryż, pszenica, owoce i warzywa. W takim pożywieniu gustują ludzie będący w sile dobroci. Inne rodzaje pokarmu, takie jak pieczone ziarno i melasa, które same nie są smaczne, mogą stać się takimi przez dodanie do nich mleka czy zmieszanie ich z innymi produktami. Wtedy są one również w sile dobroci. Wszystkie tego rodzaju pokarmy są czyste z natury. Są one całkowicie różne od takich ohydnych rzeczy jak mięso czy napoje alkoholowe. Tłuste pożywienie, wspomniane w wersecie ósmym, nie ma żadnego związku z tłuszczem zwierzęcym otrzymywanym z uboju. Tłuszcz zwierzęcy dostępny jest w postaci mleka, które jest najwspanialszym rodzajem pokarmu. Tłuszczu zwierzęcego dostarczają mleko, masło, ser i podobne produkty, w takiej formie, która wyklucza potrzebę zabijania niewinnych stworzeń. Przyczyną tego ohydnego procederu jest niewątpliwie zwierzęca mentalność. Cywilizowaną metodą otrzymywania tłuszczu jest przeróbka mleka. Rzeź jest natomiast metodą istot niższych niż ludzie. Proteiny w obfitych ilościach znajdują się w grochu, dālu, pełnej pszenicy itd.

Pożywienie w sile pasji, które jest gorzkie, zbyt słone albo zbyt gorące, lub też nadmiernie przyprawione czerwoną, ostrą papryką, jest zawsze przyczyną kłopotu, ponieważ powoduje zmniejszenie śluzu w żołądku, co prowadzi do choroby. Pożywienie w sile ignorancji, czyli ciemności, to zasadniczo to, które nie jest świeże. Każde pożywienie gotowane na dłużej niż trzy godziny przed spożyciem (za wyjątkiem prasādam, pokarmu ofiarowanego Panu) jest pożywieniem w sile ciemności. Ponieważ rozkłada się ono, wydziela nieprzyjemny zapach, który często przyciąga ludzi w tej sile, ale jest odrażający dla ludzi w sile dobroci.

Pozostałości pokarmu mogą być spożywane tylko wtedy, kiedy są one częścią pożywienia wpierw ofiarowanego Najwyższemu Panu albo jedzonego najpierw przez święte osoby, szczególnie mistrza duchowego. Spożywanie resztek pokarmu w innych wypadkach jest w sile ciemności, zwiększa ono infekcję i jest przyczyną chorób. Takiego pożywienia, chociaż bardzo smacznego dla osób w sile ciemności, nigdy nie lubią ani nawet nie dotykają osoby będące w sile dobroci. Najlepszym pożywieniem są pozostałości pokarmu ofiarowanego Najwyższemu Panu. W Bhagavad-gīcie Najwyższy Pan mówi, że przyjmuje pokarm przygotowany z warzyw, mąki i mleka, kiedy ofiarowany jest on z oddaniem. Patraṁ puṣpaṁ phalaṁ toyam. Oczywiście, oddanie i miłość są głównymi rzeczami, które Najwyższa Osoba Boga przyjmuje, ale jest również powiedziane, że prasādam powinno zostać przygotowane w określony sposób. Każdy pokarm przygotowany zgodnie z zaleceniami pism świętych i ofiarowany Najwyższej Osobie Boga może być spożywany nawet wtedy, jeśli został przygotowany dużo wcześniej, gdyż taki pokarm jest transcendentalny. Dlatego, aby uczynić pokarm antyseptycznym, pożywnym i smacznym dla wszystkich – należy ofiarować go Najwyższej Osobie Boga.