Bg. 11.35
Tekst
etac chrutvā vacanaṁ keśavasya
kṛtāñjalir vepamānaḥ kirīṭī
namaskṛtvā bhūya evāha kṛṣṇaṁ
sa-gadgadaṁ bhīta-bhītaḥ praṇamya
Synoniemen
sañjayaḥ uvāca — Sañjaya zei; etat — zo; śrutvā — horend; vacanam — de rede; keśavasya — van Kṛṣṇa; kṛta-añjaliḥ — met gevouwen handen; vepamānaḥ — bevend; kirīṭī — Arjuna; namaskṛtvā — eerbetuigingen brengend; bhūyaḥ — opnieuw; eva — ook; āha — sprak; kṛṣṇam — tot Kṛṣṇa; sa-gadgadam — stamelend; bhīta-bhītaḥ — bevreesd; praṇamya — eerbetuigingen brengend.
Vertaling
Sañjaya zei tot Dhṛtarāṣṭra: O koning, nadat hij deze woorden van de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods had gehoord, bracht de bevende Arjuna met gevouwen handen keer op keer zijn eerbetuigingen en sprak stamelend en vol angst de volgende woorden tot Heer Kṛṣṇa.
Betekenisverklaring
Zoals we al eerder hebben uitgelegd raakte Arjuna verbijsterd en verward door de situatie die was teweeggebracht door de kosmische gedaante van de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods. Arjuna begon daarom keer op keer zijn respectvolle eerbetuigingen aan Kṛṣṇa te brengen en al stamelend begon hij gebeden op te zeggen, niet als vriend, maar als een verbaasde en bewonderende toegewijde.